Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.69.2017.2.BJ
z 26 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 maja 2017 r. (data wpływu 15 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń wypłacanych menedżerom oraz wydatków poniesionych na zapewnienie menedżerowi odpowiedniej infrastruktury biurowej i organizacyjnej oraz składników majątkowych (telefonu, laptopa, samochodu) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń wypłacanych menedżerom oraz wydatków poniesionych na zapewnienie menedżerowi odpowiedniej infrastruktury biurowej i organizacyjnej oraz składników majątkowych (telefonu, laptopa, samochodu).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami, Wnioskodawca – Spółka Akcyjna zobowiązany był zawrzeć z członkami organu zarządzającego (zwanych dalej menedżerami) kontrakty menedżerskie.

Strony umowy/kontraktu zgodnie postanowiły, że niezależnie od postanowień umowy, łączy je stosunek korporacyjny Spółki, którego źródłem jest powołanie menedżera jako osoby fizycznej w skład Zarządu. Stosunek korporacyjny Spółki stanowi przyczynę zawarcia niniejszej umowy. Wolą Spółki, a zarazem obowiązkiem menedżera, który menedżer przyjmuje, jest wykonywanie postanowień niniejszej umowy z uwzględnieniem zasad obowiązujących w Spółce dotyczących pełnienia funkcji w Zarządzie.

Menedżer jest członkiem ww. organu zarządzającego (członkiem Zarządu Spółki). Zgodnie z zawartym kontraktem menedżerskim, menedżer zobowiązuje się do prowadzenia spraw Spółki w stosunkach wewnętrznych i zewnętrznych, co obejmuje w szczególności:

1. racjonalne gospodarowanie majątkiem Spółki i zapewnienie jego ochrony;
2. podejmowanie czynności sądowych i pozasądowych związanych z prowadzeniem spraw Spółki;
3. współdziałanie z pozostałymi organami Spółki i wykonywanie ich uchwał, wiążących dla Zarządu na podstawie obowiązujących przepisów prawa lub Statutu;
4. współdziałanie z pozostałymi członkami Zarządu, w tym z uwzględnieniem wewnętrznego podziału obowiązków;
5. podejmowanie właściwych działań zarządczych w celu wdrażania strategii oraz proponowanie jej zmiany w każdym uzasadnionym przypadku;
6. prowadzenie racjonalnej i zgodnej z przyjętymi założeniami polityki kadrowej;
7. dbanie o terminowość regulowania przysługujących Spółce wierzytelności oraz regulowanie zobowiązań Spółki.
   
   

Zgodnie z umową menedżer wykonuje obowiązki w siedzibie Spółki oraz w razie potrzeby w innych miejscach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i poza jej granicami, przy czym realizacja umowy poza siedzibą Spółki nie może zakłócać jej płynnego funkcjonowania.

Jak wynika z umowy menedżer zobowiązuje się do wykonywania umowy osobiście, bez względu na to czy działa w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

W umowie określono m.in. zasady wypłaty wynagrodzeń menedżerowi, które składa się z wynagrodzenia stałego i wynagrodzenia zmiennego. Wynagrodzenie stałe za dany miesiąc będzie wypłacane przez Spółkę nie później niż w ciągu 14 dni od doręczenia Spółce prawidłowo wystawionego rachunku. Wynagrodzenie zmienne menedżera wynosi do 50% wynagrodzenia stałego w poprzednim roku obrotowym, dla którego dokonywane jest obliczenie wysokości przysługującego wynagrodzenia zmiennego. Wynagrodzenie zmienne przysługuje Menedżerowi wyłącznie po spełnieniu następujących przesłanek:

1. zatwierdzenia sprawozdania finansowego oraz sprawozdania Zarządu z działalności Spółki za rok obrotowy, za który wynagrodzenie przysługuje,
2. udzielenia przez Walne Zgromadzenie członkowi Zarządu absolutorium z wykonania przez niego obowiązków za poprzedni rok obrotowy, przedłożenie przez Zarząd sprawozdania z wykonania celów zarządczych,
3. podjęcia przez Radę Nadzorczą uchwały w sprawie wykonania celów zarządczych i ustalenia wysokości należnej wypłaty wynagrodzenia zmiennego.
   
   

Ponadto Spółka zobowiązała się udostępnić menedżerowi, jako członkowi Zarządu odpowiednią infrastrukturę, a menedżer zobowiązuje się korzystać z powierzonych mu środków i udostępnionej infrastruktury zgodnie z wymaganiami Spółki. Obowiązkiem Spółki jest udostępnienie na koszt Spółki:

• infrastruktury biurowej i organizacyjnej zgodnie z zasadami obowiązującymi w Spółce dla członków Zarządu Spółki;
• środków komunikacji elektronicznej umożliwiających porozumiewanie się na odległość (w tym telefon komórkowy i przenośny komputer, a także inne niezbędne urządzenia elektroniczne);
• środków transportu, w tym samochodu służbowego;
• innych narzędzi/zasobów, niezbędnych do realizacji niniejszej umowy.
  
  

Zgodnie z umową pokrywanie przez Spółkę kosztów, o których mowa powyżej, nie stanowi wynagrodzenia menedżera, ani innego rodzaju świadczeń na rzecz menedżera, lecz stanowi koszt Spółki, wynikający z obowiązku pokrywania kosztów pełnienia przez menedżera funkcji członka Zarządu z tytułu stosunku korporacyjnego Spółki, o którym mowa powyżej.

Menedżer w celu wykonywania umowy uprawniony jest do korzystania z gabinetu wyposażonego w sprzęt biurowy oraz obsługi sekretarskiej i sali konferencyjnej, przeznaczonej dla członków Zarządu.

Ponadto Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie wypłacane menedżerom oraz wydatki poniesione na zapewnienie menedżerowi odpowiedniej infrastruktury biurowej i organizacyjnej oraz składników majątkowych, tj. telefon, laptop, samochód itp. stanowią dla Wnioskodawcy koszt podatkowy?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, Zarząd jest organem wykonawczym Spółki. Członków Zarządu, co do zasady, powołuje i odwołuje stosowny organ osoby prawnej. Powołanie członka Zarządu tworzy stosunek organizacyjny. Niezależnie od tego, pomiędzy osobą prawną a członkiem Zarządu może również powstać równolegle drugi stosunek prawny, oparty na przepisach ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (...) albo ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (...). Członek Zarządu może zatem sprawować swoje obowiązki wyłącznie na podstawie powołania (np. w myśl przepisów art. 201 § 4, bądź art. 368 § 4 KSH), bez zawierania odrębnej umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej, bądź na podstawie powołania oraz odrębnie zawartej umowy o pracę, umowy zlecenia, kontraktu menedżerskiego, umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem lub umowy o podobnym charakterze, do której mają zastosowanie przepisy KC.

W przypadku, gdy Spółka za świadczenia wykonane na jej rzecz, na podstawie wcześniej wskazanych, skutecznie zawartych umów oraz z tytułu pełnionych funkcji, wypłaca swojemu menedżerowi wynagrodzenia, to co do zasady, wynagrodzenia te podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych spółki – na podstawie art. 15 ustawy o CIT, jako koszt spółki poniesiony w celu osiągnięcia przychodów. W kontekście powyższego przepisu, możliwe jest zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów świadczeń niewynikających ze stosunku pracy, ale mających charakter wzajemny, tj. kontraktu menedżerskiego.

Zakres świadczonych usług w ramach kontraktu menedżerskiego w Spółce obejmuje zarówno czynności, do których powołany jest Zarząd na mocy przepisów KSH, jak i czynności faktyczne polegające na bieżącym zarządzaniu i nadzorowaniu Spółki (spraw pracowniczych, handlowych, technicznych, finansowych itd.), tj. takich, jakimi w przedsiębiorstwach faktycznie zajmują się zatrudniani w tym celu menedżerowie, czy dyrektorzy. Nie ulega zatem wątpliwości, że wynagrodzenie członka Zarządu za pełnienie funkcji w ramach kontraktu menedżerskiego będzie wykazywać związek z przychodami Spółki, tzn. będzie wydatkiem poniesionym w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie ma zatem przeszkód, aby wynagrodzenie to Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów. Reasumując, wynagrodzenia wypłacane członkom Zarządu na podstawie kontraktu menedżerskiego będą stanowiły koszty uzyskania przychodu Spółki w pełnej wysokości. Wydatki na telefon komórkowy, samochód służbowy, laptop itp. z jakich korzysta menedżer w celach służbowych, a także wyjazdy służbowe, szkolenia finansowane przez menedżera (rozliczenie delegacji) będą również kosztem uzyskania przychodu dla Spółki ponieważ mają one służbowy charakter i służą działalności Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U.
z 2016 r., poz. 1888, ze zm., dalej: „UPDOP”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,
2. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast
3. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.
   
   

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawiera z członkami organu zarządzającego kontrakty menedżerskie. Menedżer jest członkiem ww. organu zarządzającego (członkiem Zarządu Spółki). Zgodnie z zawartym kontraktem menedżerskim, menedżer zobowiązuje się do prowadzenia spraw Spółki w stosunkach wewnętrznych i zewnętrznych, co obejmuje w szczególności: racjonalne gospodarowanie majątkiem Spółki i zapewnienie jego ochrony; podejmowanie czynności sądowych i pozasądowych związanych z prowadzeniem spraw Spółki; współdziałanie z pozostałymi organami Spółki i wykonywanie ich uchwał, wiążących dla Zarządu na podstawie obowiązujących przepisów prawa lub Statutu; współdziałanie z pozostałymi członkami Zarządu, w tym z uwzględnieniem wewnętrznego podziału obowiązków; podejmowanie właściwych działań zarządczych w celu wdrażania strategii oraz proponowanie jej zmiany w każdym uzasadnionym przypadku; prowadzenie racjonalnej i zgodnej z przyjętymi założeniami polityki kadrowej; dbanie o terminowość regulowania przysługujących Spółce wierzytelności oraz regulowanie zobowiązań Spółki.

Istotne znaczenie dla kwalifikacji prawnej świadczeń na rzecz członków zarządu ma również unormowanie art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na jego mocy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 1, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 368 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm.), zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę.

Oznacza to, że zarząd prowadzi sprawy spółki we wszystkich obszarach niezastrzeżonych wyraźnie do kompetencji innych organów spółki oraz reprezentuje spółkę. Prowadzenie spraw spółki dotyczy sfery wewnętrznej funkcjonowania spółki (podejmowania decyzji organizacyjnych i gospodarczych w spółce), natomiast reprezentacja odnosi się do relacji zewnętrznych (składania oświadczeń woli wobec innych niż spółka uczestników obrotu prawnego).

Treść przepisu art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uwzględnia zatem wydatków na rzecz osób wchodzących w skład organów zarządzających osób prawnych, pozwalając tym samym na zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów również innych niż wynagrodzenie z tytułu pełnionej funkcji wydatków ponoszonych na rzecz tych osób, przy zachowaniu ogólnych warunków wynikających z treści art. 15 ust. 1 omawianej ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie przepisy art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będą miały zastosowania, gdyż zarząd nie jest organem stanowiącym, lecz organem zarządzającym Spółką, a wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki można zakwalifikować jako świadczenia dwustronnie zobowiązujące, przez co stanowią koszt uzyskania przychodów, jeśli spełniają podstawowy wymóg określony w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, tj. mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i zostały poniesione w celu uzyskania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego Spółka oprócz wynagrodzenia menedżerów zobowiązała się udostępnić im odpowiednią infrastrukturę, a menedżerowie zobowiązali się korzystać z powierzonych im środków i udostępnionej infrastruktury zgodnie z wymaganiami Spółki. Obowiązkiem Spółki jest udostępnienie na koszt Spółki:

• infrastruktury biurowej i organizacyjnej zgodnie z zasadami obowiązującymi w Spółce dla członków Zarządu Spółki;
• środków komunikacji elektronicznej umożliwiających porozumiewanie się na odległość (w tym telefon komórkowy i przenośny komputer, a także inne niezbędne urządzenia elektroniczne);
• środków transportu, w tym samochodu służbowego;
• innych narzędzi/zasobów, niezbędnych do realizacji niniejszej umowy.
  
  

Menedżer w celu wykonywania umowy uprawniony jest do korzystania z gabinetu wyposażonego w sprzęt biurowy oraz obsługi sekretarskiej i sali konferencyjnej, przeznaczonej dla członków Zarządu.

Wobec powyższego, w świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż wydatki na korzystanie ze wskazanych we wniosku sprzętów i infrastruktury należących do Spółki, przez menedżera na podstawie zawartego z nim przez Spółkę kontraktu menedżerskiego, w celach służbowych mających ułatwić mu zarządzanie i kierowanie przedsiębiorstwem, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki, jeżeli może ona udowodnić na podstawie zgromadzonych dokumentów (dowodów) służbowy charakter korzystania z tych środków. Obowiązkiem podatników bowiem, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów – w oparciu o zgromadzone dowody – jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu (zabezpieczeniem źródła).

Nadmienić jednak trzeba, iż w sytuacji, gdy Spółka nie jest w stanie udowodnić służbowego charakteru wydatków, tj., że wydatki poniesione zostały w celu uzyskania przychodów, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie będą stanowiły one kosztów uzyskania przychodów.

Koszty udostępnienia ww. sprzętów i infrastruktury podmiotowi zarządzającemu na cele inne niż zarządzanie Spółką nie stanowią bowiem wydatków związanych z jej działalnością i nie wykazują związku przyczynowo – skutkowego z osiąganym przez nią przychodem.

Stanowisko Wnioskodawcy z ww. zastrzeżeniem uznano zatem za prawidłowe.

Jednocześnie nadmienić należy, że w kontekście zadanego pytania wyznaczającego zakres rozpatrzenia wniosku, przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia była wyłącznie kwestia dot. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wypłacaniem wynagrodzenia menedżerom oraz wydatków poniesionych na zapewnienie menedżerowi odpowiedniej infrastruktury biurowej i organizacyjnej oraz składników majątkowych (telefonu, laptopa, samochodu). W konsekwencji przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia nie była kwestia dotycząca możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków z tytułu wyjazdów służbowych, czy też szkoleń wskazanych we wniosku podmiotów.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 3 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.