Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.1137.2016.1.AB
z 24 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 września 2016 r. (data wpływu do BKIP w Lesznie 7 października 2016 r. – do tut. BKIP 11 stycznia 2017 r.), uzupełnionym 2 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z zakupem od kontrahentów zagranicznych domen internetowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2016 r. wpłynął do BKIP w Lesznie (11 stycznia 2017 r. do tut. BKIP) ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego w związku z zakupem od kontrahentów zagranicznych domen internetowych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 listopada 2016 r., Znak: 3063-ILPB1-3.4511.138.2016.1.AK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 2 stycznia 2017 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będący osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, zakupuje od kontrahentów zagranicznych - rejestratorów domen (m.in. z: Czech, Islandii, Ukrainy, Chorwacji, Cypru, Chile, USA, Malty, Białorusi, Turcji, Niemiec, Francji, Szwecji, Rosji, Tajlandii, Islandii, Wielkiej Brytanii, Danii, Bułgarii, Holandii, Bośni i Hercegowiny, Mołdawii, Rumunii) usługi rejestracji i utrzymania nazw domen internetowych (dalej: „zakup domen”), które wykorzystywane są w prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Kluczem do zrozumienia istoty statusu prawnego abonenta domeny internetowej jest przeanalizowanie procedury rejestracji domeny. Należy przyjrzeć się zasadom rejestracji nazwy w domenie .pl bezpośrednio w Naukowej i Akademickiej Sieci Komputerowej (w skrócie: NASK) albo przez partnera NASK, a następnie poznać reguły uzyskania praw do nazwy w funkcjonalnej domenie pierwszego stopnia a także zapoznać się z zagadnieniami: domena internetowa oraz utrzymywanie nazwy domeny. I tak:

Domena Internetowa to element adresu DNS (ang. Domain Name System), czyli systemu nazw domenowych wykorzystywanego do nazywania urządzeń w internecie. Domena internetowa składa się z dwóch części - nazwy głównej oraz końcówki - rozszerzenia.

Przez utrzymywanie Nazwy Domeny należy rozumieć umożliwienie użytkownikom Internetu korzystania z określonych przez Abonenta danych niezbędnych do komunikacji w Internecie i zamieszczonych w pamięci urządzenia przeznaczonego do tego celu przez rejestratora domen. Korzystanie następuje w odpowiedzi na zapytania otrzymane przez to urządzenie, które pochodzą od użytkowników Internetu.

Status prawny nazwy domeny internetowej nie jest jednoznaczny. Nie budzi jednak w piśmiennictwie wątpliwości fakt, że choć korzystanie z nazwy domeny w sensie technicznym przypomina „monopol”, to nie jest ono podstawą wyłączności prawnej, jaka jest uzyskiwana w prawie własności intelektualnej. Podstawą uzyskania prawa do domeny internetowej jest umowa podpisana z rejestratorem. Wskazuje to jednoznacznie na charakter tego prawa, będącego zespołem uprawnień i obowiązków o charakterze względnym, wynikającym ze stosunku obligacyjnego. Jest to umowa:

• zobowiązująca - ponieważ daje możlwość żądania od drugiej strony spełnienia określonego świadczenia,
• nienazwana - ponieważ nie jest ona jednym z typów kodeksowych, ani nie stanowi umowy mieszanej,
• wzajemna - ponieważ świadczenia obu stron są względem siebie ekwiwalentne,
• konsensualna - ponieważ do zawarcia umowy wystarcza zgodna wola oferenta i rejestratora,
• przysparzająca - ponieważ w praktyce zawsze po obu stronach powstaje przysporzenie w postaci domeny internetowej lub otrzymania wynagrodzenia za wykonanie usługi,
• kauzalna – ponieważ celem przysporzenia dokonanego przez rejestrującego jest nabycie prawa do domeny, a celem rejestratora świadczącego usługę jest uzyskanie zapłaty,
• rezultatu - ponieważ obie strony umowy zobowiązują się do osiągnięcia z góry określonego skutku,
• adhezyjna – ponieważ generalnie, w zdecydowanej większości przypadków, umowa ta nie podlega negocjacji.
  
  

Podsumowując, zawarcie umowy z rejestratorem domeny nie oznacza przyznania abonentowi jakichkolwiek praw poza wynikającymi wyraźnie z umowy.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 13 grudnia 2017 r. Wnioskodawca dodatkowo wskazał, że kontrahenci zagraniczni, od których dokonuje zakupu usług rejestracji i utrzymania nazw domen internetowych, nie są osobami fizycznymi. Są to podmioty (dalej: „kontrahenci”), którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu. Dotychczas za wskazanych kontrahentów składana była deklaracja IFT-2R. W związku z powyższym wniosek dotyczy interpretacji art. 3, art. 21 oraz art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 13 grudnia 2016 r. (data wpływu do BKIP w Lesznie 2 stycznia 2017 r.)):

Czy zakup od kontrahentów nie mających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu nazwy domeny internetowej, przez które rozumie się cesje praw do domeny oraz usług związanych z rejestracją i utrzymaniem nazw domen internetowych (dalej: „nazwa domeny”), podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła, zgodnie z art. 21 ustawy o CIT i czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek pobrania i przekazania podatku do urzędu skarbowego zgodnie z art. 26 ust. 1 i 3 ww. ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 13 grudnia 2016 r. (data wpływu do BKIP w Lesznie 2 stycznia 2017 r.)), nazwa domeny internetowej nie stanowi utworu w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ani znaku towarowego w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej.

Domena internetowa stanowi element adresu, jakim nazywane są witryny internetowe. Nazwa domeny zapewnia niepowtarzalność adresu internetowego, który jest właściwy tylko dla jednej strony internetowej. Domena internetowa to ciąg nazw systemu Domain Name System (DNS) wykorzystywany w Internecie, składający się z wyrazów umieszczonych w pewnym poddrzewie struktury DNS, tj. zakończonych stałym sufiksem. Status prawny nazwy domeny internetowej nie jest jednoznaczny. Zakup nazwy domeny internetowej od kontrahenta zagranicznego nie można utożsamiać z przeniesieniem jakichkolwiek praw autorskich lub praw pokrewnych, bądź też praw do znaku towarowego, o których mowa w art. 21 ust. l ustawy o CIT.

Ponadto, zbycie nazwy domeny internetowej nie zostało literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu „u źródła”, jak również nie sposób uznać go za czynność powodującą powstanie przychodu z tytułu świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. Tym samym, przychód uzyskany przez kontrahentów nieposiadający miejsca siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z tytułu zbycia nazwy domeny internetowej nie jest objęty zakresem przedmiotowym ww. przepisu.

Cesja według słownika języka polskiego PWN to „zrzeczenie się swoich praw do czegoś na rzecz innej osoby”. O ile w przypadku przedmiotów materialnych w większości przypadków wystarczy samo przekazanie rzeczy drugiej osobie, to w przypadku domeny internetowej, będącej faktycznie jedynie zapisem elektronicznym na serwerach, wymaga to zmiany Abonenta domeny, czyli osoby lub firmy upoważnionej do zarządzania daną domeną. Jest nią również zmiana niektórych danych Abonenta domeny globalnej. Cesję można wykonać elektronicznie lub pisemnie.

Podsumowując, nazwa domeny nie jest podstawą uzyskania uprawnień o charakterze bezwzględnym, ani też dobrem niematerialnym, do którego przysługiwałoby skuteczne prawo wyłączne danego podmiotu. Z tego też względu zakup domeny należy traktować jak zakup dobra o charakterze niematerialnym, innego jednak niż prawa wymienione w art. 21 ustawy o CIT. To zaś oznacza, że od należności wypłacanej z tego tytułu kontrahentowi zagranicznemu Wnioskodawca nie będzie zobowiązany potrącać podatku dochodowego, ani nie będzie zobowiązany do wypełniania innych obowiązków, jakie spoczywają na płatniku tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 3 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
2. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
3. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
4. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
5. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.
   
   

Stosownie do art. 3 ust. 5 updop, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop.

Stosownie do art. 21 ust. 1 updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 updop, przychodów:

• z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) (pkt 1),
• z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze (pkt 2a)

-ustala się w wysokości 20% przychodów.

W odniesieniu do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. W ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane. Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Z kolei w myśl art. 26 ust. 3 updop, płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1,

2-2b i 2d pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje zadania,

a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

1. art. 3 ust. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,
2. art. 3 ust. 2 oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku

-sporządzone według ustalonego wzoru.

Obowiązek przesłania tych informacji podatnikom oraz urzędowi skarbowemu nie powstaje w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a zdanie pierwsze.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca zakupuje domeny internetowe od kontrahentów zagranicznych, które wykorzystywane są przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej. Domena internetowa to element adresu DNS, czyli systemu nazw domenowych wykorzystywanego do nazywania urządzeń w internecie.

Nazwa domeny internetowej nie stanowi utworu w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 666 ze zm.), ani znaku towarowego w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm.). Domena internetowa stanowi element adresu, jakim nazywane są witryny internetowe. Nazwa domeny zapewnia niepowtarzalność adresu internetowego, który jest właściwy tylko dla jednej strony internetowej. Domena internetowa to ciąg nazw systemu Domain Name System (DNS) wykorzystywany w Internecie, składający się z wyrazów umieszczonych w pewnym poddrzewie struktury DNS, tj. zakończonych stałym sufiksem. Status prawny nazwy domeny internetowej nie jest jednoznaczny. Zakup nazwy domeny internetowej od kontrahenta zagranicznego nie można utożsamiać z przeniesieniem jakichkolwiek praw autorskich lub praw pokrewnych bądź też praw do znaku towarowego o których mowa w art. 21 ust. l ustawy o CIT.

Obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 26 ust. 1 updop dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 updop. W przedstawionym stanie faktycznym nie będzie obejmował on Wnioskodawcy, gdyż wypłacone przez niego należności z tytułu zakupu nazwy domeny internetowej nie zostały wymienione jako podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie ww. art. 21 updop.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.