INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2011r. (data wpływu 3 listopada 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z produkcją spektakli teatralnych. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z produkcją spektakli teatralnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (Teatr) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach swojej podstawowej działalności świadczy usługi polegające na produkcji i wystawianiu spektakli teatralnych. Sprzedaż spektakli w siedzibie, czyli wstęp na spektakle jest sprzedażą opodatkowaną. Sporadycznie zdarza się, że teatr wyjeżdża ze spektaklem poza siedzibę i sprzedaje swoją usługę ryczałtem a bilety na ten spektakl sprzedaje pośrednik. W takich wypadkach teatr wystawia fakturę na usługę kulturalną zwolnioną z podatku VAT. Tak więc występują takie miesiące w ciągu roku kalendarzowego, że przez 30 dni w miesiącu Wnioskodawca gra w siedzibie a jeden dzień w miesiącu w tzw. terenie poczym wraca i przez następnych kilka miesięcy nie wyjeżdża poza siedzibę. W 2010 roku zagrano około 500 spektakli w siedzibie a 6 w terenie.

Przy produkcji spektakli zakupy związane z produkcją Wnioskodawca traktuje jako zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

Czy produkując spektakle Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony w 100% przyjmując, że jest on związany ze sprzedażą opodatkowaną...

Jeżeli Wnioskodawca nie ma prawa odliczyć podatku naliczonego to czy proporcję należy stosować od początku produkcji, bo być może spektakl będzie sprzedawany jako usługa zwolniona z podatku VAT czy należy podatek naliczony korygować w miesiącu w którym nastąpi sprzedaż zwolniona...

Ile lat wstecz należy korygować VAT naliczony, produkcja spektaklu trwa czasami kilka lat...

Zdaniem Wnioskodawcy ma on prawa odliczyć podatek VAT naliczony w całości. Produkując spektakle Wnioskodawca nie wie czy będzie on grany poza siedzibą. Wiele wyprodukowanych przez teatr spektakli jest grana tylko w siedzibie teatru. Wnioskodawca wychodzi z założenia, że jeżeli spektakl zostanie wystawiony poza siedzibą i sprzedany jako usługa zwolniona z podatku nie jest to trwała zmiana przeznaczenia i nie wymaga korekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. – stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Z przytoczonych powyżej unormowań wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Wskazać należy, iż o powyższej kwestii mowa jest w art. 90 ust. 1 cyt. ustawy. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. W ust. 2 zostało natomiast stwierdzone, że jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Zastosowanie jednej z tych dwóch metod uzależnione jest wobec powyższego od konkretnej sytuacji faktycznej podatnika. Jeżeli możliwe jest wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, wówczas zastosowanie znajdzie unormowanie zawarte w ust. 1 art. 90 ustawy o VAT. W przeciwnym wypadku podatnik będzie musiał stosować „proporcję” o której mowa w ust. 2 i nast. art. 90 ustawy.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego nie wynika, że wyodrębnienie, o którym mowa powyżej jest możliwe. Informacje zawarte we wniosku wskazują, że Wnioskodawca dokonuje zakupów w związku z produkcją spektakli teatralnych, które związane są ze sprzedażą opodatkowaną (spektakl grany w siedzibie – sprzedaż biletów) oraz zwolnioną (ten sam spektakl grany w tzw. terenie – sprzedaż ryczałtem)

Zgodnie z przywołanymi powyżej przepisami ustawy obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany będzie z czynnościami opodatkowanymi, czy też zwolnionymi, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Jeżeli dokonanie bezpośredniej alokacji nie będzie możliwe, czyli w przypadku gdy dokonane zakupy służą obu rodzajom działalności, podatnik może odliczyć tylko tę część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom dających prawo do odliczenia. A zatem zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli „zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną”.

Wypada w tym miejscu zauważyć, iż z opisanych we wniosku okoliczności, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej wynika, że zakupy nie zostały dokonane wyłącznie w celu ich spożytkowania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym powyższe wskazuje, że bezpośrednia alokacja podatku naliczonego nie jest możliwa.

Przepis art. 90 ust. 3 ustawy stanowi, iż proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Stosownie do treści art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30 000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu. Przepis powyższy stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna (art. 90 ust. 9).

Wskazać należy, że w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

• przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczenia odliczeniu wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
• nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
  
  

Tym samym nie można przychylić się do stanowiska Wnioskodawcy w myśl, którego ma prawo odliczyć podatek naliczony w całości, bowiem produkując spektakl nie wie czy będzie on grany poza siedzibą. Wnioskodawca, bowiem w każdym przypadku, gdy dokonuje zakupów z zamiarem ich ewentualnego częściowego wykorzystania w planowanej działalności zwolnionej (która niekoniecznie musi się ziścić) oraz działalności opodatkowanej zobowiązany jest do zastosowania proporcjonalnego odliczenia podatku. Wskazać należy, że dopiero po wyliczeniu wysokości proporcji, ma prawo uznania, że proporcja wynosi 100%, jednakże tylko w przypadku spełnienia warunków określonych przez ustawodawcę w art. 90 ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT.

Wskazać w tym miejscu należy na uregulowanie zawarte w treści art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku naliczonego odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Wobec powyższego wskazać należy, że po zakończeniu danego roku podatkowego podatnik wykonujący czynności w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, obowiązany jest do obliczenia realnej proporcji sprzedaży dla tego roku. Wskaźnik ten posłuży w kolejnym roku do bieżącego wstępnego rozliczania podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących zakupy, a także do sporządzenia rocznej korekty podatku naliczonego, odliczonego wstępnie na podstawie struktury z roku poprzedniego.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż zarówno proporcja ustalana wstępnie, na podstawie danych z poprzedniego roku podatkowego, jak i proporcja ustalana po zakończeniu roku podatkowego w celu korekty odliczonego wcześniej podatku naliczonego, wyliczana jest jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wszystkich faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z produkcją spektaklu w 100%, lecz wyłącznie w zakresie, w jakim zakupy te związane są ze sprzedażą opodatkowaną.

Ponieważ Wnioskodawca nie ma możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot w związku, z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w trakcie roku podatkowego (od momentu poniesienia pierwszych wydatków związanych z produkcją spektaklu) stosując na bieżąco aktualny dla danego roku współczynnik sprzedaży wyliczony według wyżej opisanych zasad, jednocześnie dokonując po zakończeniu roku podatkowego korekty odliczonego podatku naliczonego zgodnie z art. 91, w deklaracji składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym.

Mając na uwadze wszystkie poczynione wcześniej rozważania stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy w omawianej kwestii jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.