Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-241/15-2/AJ
z 5 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2015 r. (data wpływu 14 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku potrącenia podatku u źródła w związku z wypłatą należności na rzecz kontrahenta litewskiego z tytułu nabycia autorskich i pokrewnych praw majątkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku potrącenia podatku u źródła w związku z wypłatą należności na rzecz kontrahenta litewskiego z tytułu nabycia autorskich i pokrewnych praw majątkowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zawiera różnego rodzaju umowy z kontrahentami zagranicznymi. Zawierane przez Spółkę umowy dotyczą m.in. zakupu praw do filmów i audycji telewizyjnych. Spółka zamawia m.in. u kontrahenta, (dalej Producenta Wykonawczego) prowadzącego działalność gospodarczą na terytorium, Litwy cykl audycji telewizyjnych, produkowanych na terytorium Białorusi i przeznaczonych do emisji w TV, kanale nadawanym drogą satelitarną przez SA, z przeznaczonym dla odbiorców na terytorium Republiki Białorusi. Producent Wykonawczy jest podmiotem prawa litewskiego i posiada rezydencję podatkową na terytorium Litwy.

W ramach umowy Producent Wykonawczy zobowiązuje się m.in. do zrealizowania audycji, występowania w charakterze pracodawcy lub zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, uczestniczących w produkcji audycji, zawarcia z twórcami, wykonawcami i realizatorami audycji umów uprawniających do korzystania i rozporządzania utworem w zakresie uregulowanym umową, w tym do przeniesienia praw na Telewizję oraz do dostarczenia Telewizji materiałów wyjściowych zmontowanej i udźwiękowionej wersji audycji, metryki audycji i materiałów emisyjnych zgodnie z wymogami obowiązującej technologii produkcji. Na mocy umowy Producent Wykonawczy przenosi a Telewizja nabywa wszelkie majątkowe prawa autorskie i prawa pokrewne do audycji i materiałów wyjściowych, a także do tytułu. Przeniesienie to następuje pełnym zakresie, do korzystania i rozporządzania w całości lub części na zasadzie wyłączności, bez ograniczeń terytorialnych i czasowych. Prawa nabyte na podstawie umowy Telewizja może przenieść na osoby trzecie lub upoważnić je do ich wykonywania.

Spółka jest w posiadaniu aktualnego certyfikatu rezydencji podatkowej Producenta Wykonawczego, wydanego przez właściwe władze podatkowe Republiki Litwy.

Ponadto, Producent Wykonawczy nie posiada na terytorium Polski zakładu w rozumieniu art. 4a ust. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”) z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolita Polską a Republiką Litwy dnia 20 stycznia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r., Nr 51, poz. 277 dalej: „UPO PL-LT”). Ponadto, SA i Producent Wykonawczy nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 12 ust. 6 UPO PL- LT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz Producenta Wykonawczego (Podmiotu prawa litewskiego, z siedzibą w Wilnie, prowadzącego działalność na terytorium Republiki Litwy) z tytułu nabycia autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych do audycji telewizyjnej bez ograniczeń terytorialnych i czasowych, stanowią należności licencyjne w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Litwy, a tym samym, czy przy ich wypłacie na Spółce ciąży obowiązek potrącania podatku u źródła ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz Producenta Wykonawczego z tytułu nabycia autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych do audycji telewizyjnej bez ograniczeń terytorialnych i czasowych, nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Litwy, a tym samym na Spółce nie ciąży obowiązek potrącania podatku u źródła przy dokonywaniu ich wypłat.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Polski przez podatników, nie posiadających w Polsce siedziby (zarządu), przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% tych przychodów.

Jednocześnie, zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, wskazany powyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz wskazane powyżej przepisy ustawy o CIT należy stwierdzić, że prawidłowe ustalenie, czy na Spółce, jako płatniku, ciąży obowiązek poboru podatku u źródła z tytułu nabycia praw do audycji telewizyjnej od podmiotu będącego rezydentem podatkowym w Republice Litwy zależy od wyniku analizy UPO PL-LT.

Obowiązująca pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Litwy UPO PL-LT, zawiera w treści art. 12 ust. 3, definicję należności licencyjnych. Są to wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do działa literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, wszelkiego patentu znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego albo za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

W rozumieniu przedmiotowej umowy należność licencyjna jest związana z użytkowaniem lub prawem do użytkowania praw autorskich w tym do filmów i taśm dla telewizji lub radia.

Przywołany zapis art. 12 ust. 3 UPO PL-LT w pełni koresponduje z oficjalnym komentarzem do Modelowej Konwencji OECD: „w przypadku, kiedy płatność stanowi wynagrodzenie za przeniesienie pełnego prawa własności do elementu majątku, o którym mowa w definicji należności licencyjnych, płatność taka nie stanowi wynagrodzenia z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania tego elementu majątku i dlatego nie może stanowić należności licencyjnej”. Pogląd ten potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w Krakowie, w wyroku z dn. 16 kwietnia 1998 r. (sygn. akt I SA/Kr 917/97), w którym, orzekł, że pojęcie należności licencyjnych nie obejmuje należności z wszelkich umów związanych z prawami na dobrach niematerialnych, ale jedynie tych spośród nich, które polegają na ustanowieniu prawa do użytkowania tych praw.

Mając na uwadze powyższe, wynagrodzenie dokonywane przez Spółkę na rzecz Producenta Wykonawczego z tytułu nabycia autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych do audycji telewizyjnej bez ograniczeń terytorialnych i czasowych, należy zakwalifikować do „zysków przedsiębiorstw” w rozumieniu art. 7 UPO PL-LT. Zyski przedsiębiorstw podlegają opodatkowaniu wyłącznie w kraju rezydencji osoby je uzyskującej. Jednocześnie, jak wynika wprost z opisu stanu faktycznego, okoliczność, że Producent Wykonawczy nie prowadzi działalności w Polsce poprzez zakład, przychody Producenta Wykonawczego z tytułu sprzedaży autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych do audycji telewizyjnej otrzymywane od SA, będą podlegały opodatkowaniu wyłącznie na terytorium Republiki Litwy. Tym samym, w dacie wypłaty przedmiotowych należności na rzecz Producenta Wykonawczego, na Spółce nie ciąży obowiązek potrącania podatku u źródła.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej także: „updop”) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (RP).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 1 updop podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how)

• ustala się w wysokości 20% przychodów.
  
  

W opinii tut. Organu podatkowego literalna wykładnia art. 21 ust. 1 pkt 1 updop nie pozostawia wątpliwości, że dyspozycją normy prawnej wyrażonej w tym przepisie są objęte prawnopodatkowe stany faktyczne, w których nierezydenci (podatnicy, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu) uzyskują na terytorium RP dochody ze sprzedaży praw autorskich. Gdyby intencją Ustawodawcy było wyłączenie z zakresu przedmiotowego tego artykułu sprzedaży (całości) praw autorskich za bezcelowe należałoby uznać użycie wyrażenia „w tym również ze sprzedaży tych praw”. Takie sformułowanie art. 21 ust. 1 pkt 1 updop przez Prawodawcę świadczy natomiast jednoznacznie, że artykuł ten dotyczy także dochodów ze zbycia (całości) praw autorskich do utworu.

Na podstawie art. 26 ust. 1 updop osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Co do zasady zatem dochody nierezydentów ze sprzedaży praw autorskich podlegają opodatkowaniu w Polsce, a określony podmiot dokonujący wypłaty należności z tego tytułu jest zobowiązany, jako płatnik, do pobrania (potrącenia – stosując terminologię Wnioskodawcy) podatku.

Należy przy tym mieć na uwadze, że w myśl art. 21 ust. 2 updop, ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Podkreślić przy tym należy, że umowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu jest zespołem norm kolizyjnych rozgraniczających prawo do opodatkowania danego dochodu przez dane jurysdykcje podatkowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 20 stycznia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. nr 51, poz. 277, Dz. U. z 2008 r. nr 80, poz. 483, dalej: „UPO PL-LT”) określenie "należności licencyjne" użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla telewizji lub radia, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego albo za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Należy przy tym odróżnić dochody z tytułu płatności za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich od dochodów z tytułu przeniesienia własności tych praw.

W opinii tut. Organu podatkowego dochody ze sprzedaży (całości) praw autorskich należy kwalifikować na gruncie umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania jako zyski z przeniesienia własności majątku, a nie zyski przedsiębiorstw jak wskazuje Wnioskodawca.

Jednocześnie należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że przedmiotowe należności nie mieszczą się w zakresie należności licencyjnych określonych w art. 12 UPO PL-LT.

Zgodnie bowiem z ust. 8.2 Komentarza do art. 12 Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (MK OECD), jeżeli wypłata jest dokonana w zamian za przeniesienie pełnego prawa własności mienia, o którym mowa w definicji (należności licencyjnych – przyp. Organu podatkowego), to taka wypłata nie jest uważana jako wynagrodzenie za użytkowanie lub za prawo użytkowania tego mienia i tym samym nie może być uznana za należność licencyjną. Natomiast ust. 5 Komentarza do art. 13 MK OECD wskazuje wprost, że za „zyski z przeniesienia własności majątku” należy uznać m.in. zyski „pochodzące ze sprzedaży lub zamiany praw”.

W myśl art. 13 ust. 1 UPO PL-LT zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia tytułu własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6, położonego w drugim Umawiającym się Państwie, lub z przeniesienia tytułu własności udziałów w spółce, której mienie składa się głównie z takiego majątku, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Stosownie do treści ust. 2 art. 13 powołanej umowy zyski z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego stanowiącego część majątku zakładu, który przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa posiada w drugim Umawiającym się Państwie, albo z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego należącego do stałej placówki, którą osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie dysponuje w drugim Umawiającym się Państwie w celu wykonywania wolnego zawodu, łącznie z zyskami, które pochodzą z przeniesienia tytułu własności takiego zakładu (odrębnie albo razem z całym przedsiębiorstwem) lub takiej stałej placówki, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Na podstawie art. 13 ust. 3 UPO PL-LT zyski osiągane przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa z przeniesienia tytułu własności statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów transportu drogowego eksploatowanych w komunikacji międzynarodowej, barek w żegludze śródlądowej oraz z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego związanego z eksploatacją takich statków morskich, statków powietrznych lub pojazdów transportu drogowego podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie.

Zyski kontrahenta litewskiego ze sprzedaży praw autorskich i pokrewnych nie mieszczą się zatem w żadnej z kategorii zysków wymienionych w art. 13 ust. 1-3 UPO PL-LT.

W tym stanie rzeczy zastosowanie w przedmiotowej sprawie znajdzie art. 13 ust. 4 UPO PL-LT, zgodnie z którym zyski z przeniesienia tytułu własności jakiegokolwiek majątku nie wymienionego w ustępach 1, 2 i 3 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

W konsekwencji należy uznać, że przedmiotowe dochody kontrahenta litewskiego podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie jego rezydencji (w Republice Litewskiej).

Biorąc pod uwagę:

• treść art. 26 ust. 1 updop oraz
  

• możliwość udokumentowania miejsca siedziby podatnika (kontrahenta litewskiego) dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji (co wynika wprost z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę)
  

- Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania podatku w związku z wypłatą przedmiotowego wynagrodzenia na rzecz kontrahenta litewskiego.

W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy (w zakresie zakreślonym sformułowanym we wniosku ORD-IN pytaniem), zgodnie z którym płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz Producenta Wykonawczego z tytułu nabycia autorskich praw majątkowych i praw pokrewnych do audycji telewizyjnej bez ograniczeń terytorialnych i czasowych, nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Litwy, a tym samym na Spółce nie ciąży obowiązek potrącania podatku u źródła przy dokonywaniu ich wypłat – należy uznać za prawidłowe.

Zaznaczyć przy tym należy, że dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie nie miało znaczenia dokonanie przez Wnioskodawcę błędnej kwalifikacji dochodów kontrahenta litewskiego jako zysków przedsiębiorstw (określonych w art. 7 UPO PL-LT) zamiast jako zysków z przeniesienia własności majątku objętych dyspozycją art. 13 UPO PL-LT.

Bowiem obydwa ww. artykuły przyznają prawo do opodatkowania analizowanego dochodu (w przypadku niemożności przypisania dochodu do zakładu – jak w niniejszej sprawie) wyłącznie Państwu rezydencji osoby uzyskującej dochód.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.