Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-574/15-2/AK
z 31 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie

• zaliczenia do kosztów przychodu wydatków poniesionych na drobne upominki, posiłki w nadgodzinach, wynajem sali na zajęcia sportowe, bilety na wydarzenia kulturalne i edukacyjne spotkania integracyjne, organizację zawodów sportowych, karnety sportowe - jest prawidłowe;
  

• niezakwalifikowania ww. kosztów jako wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 Ustawy o CIT - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie

• zaliczenia do kosztów przychodu wydatków poniesionych na drobne upominki, posiłki w nadgodzinach, wynajem sali na zajęcia sportowe, bilety na wydarzenia kulturalne i edukacyjne spotkania integracyjne, organizację zawodów sportowych, karnety sportowe;
  

• niezakwalifikowania ww. kosztów jako wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 Ustawy o CIT.
  
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

S. Sp. z o.o. (dalej zwana: S., Spółka lub Wnioskodawca) jest podmiotem należącym do światowego koncernu S., będącego liderem nowoczesnych technologii w tym w branży technologii cyfrowych oraz wiodącą firmą w branży elektronicznej, specjalizującą się w produkcji szeroko rozumianych urządzeń elektronicznych i medialnych, sprzętu AGD, półprzewodników, pamięci i integracji systemów.

Działalność S. w Polsce skupia się na dwóch głównych obszarach:

1. sprzedaży urządzeń elektronicznych,
   
2. prac , badawczo rozwojowych.

W zakresie punktu (i) Spółka jest dystrybutorem produktów S. na terenie Polski. W zakresie punktu (ii) Wnioskodawca prowadzi w Warszawie Centrum Badawczo-Rozwojowe dla nowych produktów i technologii, gdzie zatrudnieni w nim inżynierowie opracowują innowacyjne technologie informatyczne, a Spółka czerpie przychody ze świadczenia usług badawczo-rozwojowych.

W Polsce Spółka zatrudnia ponad 2400 pracowników. W celu zwiększenia efektywności pracy, Spółka zainicjowała różnego rodzaju działania, aktywności i programy (dalej zbiorczo: Programy). Programy stanowią element polityki kadrowej Spółki opartej na tzw. modelu kapitału ludzkiego. Model ten - szeroko opisany w literaturze zarządzania personelem - zakłada, że poprzez zbudowanie więzi pracownika z jego miejscem pracy, znacząco zwiększa się jego efektywność i wydajność, co z kolei przyczynia się do rozwoju podmiotu, w którym zatrudniony jest pracownik. W tej formie polityki kadrowej, aby zrealizować cele przedsiębiorstwa, pracodawca stawia na zatrudnienie długookresowe i traktuje swój personel jak zasób, w który należy inwestować.

Celem Programów jest zbudowanie i umocnienie przywiązania pracowników do Spółki jako pracodawcy oraz stworzenie optymalnych warunków pracy. Programy te stanowią równocześnie także element strategii marketingowej mającej na celu zachęcenie większej liczby wartościowych kandydatów do rozpoczęcia pracy dla Spółki. Zwiększona liczba kandydatów pozwala bowiem wybrać najlepszych, wysoko wyspecjalizowanych pracowników posiadających specjalistyczne kompetencje. Jak zaś powszechnie wiadomo, dostępność wysoko wykwalifikowanych specjalistów jest ograniczona, a ich rekrutacja jest niezwykle trudnym procesem.

Spółka pragnie podkreślić, że decyzja o implementacji powyższej polityki kadrowej i Programów została poprzedzona analizą rynku zatrudnienia, przy uwzględnieniu specyficznego zapotrzebowania kadrowego Spółki na wysoko wyspecjalizowanych pracowników posiadających wiedzę specjalistyczną. Wyniki analizy rynku zatrudnienia pokazały, że Spółka powinna podjąć odpowiednie środki (takie jak Programy), aby skutecznie konkurować o najlepszych pracowników, a następnie utrzymać zatrudnienie na najwyższym poziomie (zarówno ilościowo jak i jakościowo).

Z punktu widzenia zarządzania zasobami ludzkimi. Program ma za zadanie uświadomić pracownikowi, że nie stanowi on jedynie niezauważalnego elementu dużej korporacji (Spółki), lecz jest jednostką, która jest wartościowa dla firmy. Pracownicy, poprzez swoje zaangażowanie, przyczyniają się bowiem do wspólnego celu, jakim jest zwiększenie efektywności Spółki, poprawa jej wyników, a w konsekwencji przychodów.

W ramach realizacji Programów, Spółka ponosi m.in. wydatki na:

• drobne upominki (np. kwiaty, wino i czekoladki, upominkowa karta przedpłacona na zakupy w określonych sklepach, karnety) dla (i) nowo zatrudnionych osób, mające na celu pokazanie, że zatrudnienie danej osoby w Spółce jest istotnym i ważnym zdarzeniem także dla Spółki, (ii) towarzyszące awansowi, które mają na celu podkreślenie wyjątkowości dnia, w którym następuje awans i wywołania pozytywnych skojarzeń oraz zmotywowanie danego pracownika do dalszej wytężonej pracy, a co za tym idzie do podniesienia efektywności pracy pracownika, (iii) ad hoc, których celem jest wyróżnienie konkretnego pracownika za szczególny wkład w rozwój określonego projektu; (iv) okolicznościowe z okazji ślubów pracownika, urodzin pracownika, narodzin dziecka, świąt (Boże Narodzenie, Wielkanoc), związane ze zwyczajami i tradycjami takimi jak Walentynki, etc., (v) inne drobne upominki, których celem jest podobnie - jak w przypadku wyżej wymienionych upominków - wytworzenie lub ugruntowanie u pracownika pozytywnych więzi z pracodawcą, a tym samym zwiększenie jego zaangażowania, oddania i efektywności pracy;
  

• spotkania integracyjne poszczególnych działów oraz całej firmy mające na celu nawiązanie i/lub polepszenie więzi (relacji) pomiędzy pracownikami, a także rozwinięcie ducha współpracy i poczucia przynależności do zespołu oraz poprawę komunikacji w ramach Spółki prowadzące do zwiększenia efektywności w pracy. W tym celu organizowane są np. wyjścia na kręgle, paintball, bądź do restauracji, ogólnofirmowa impreza z okazji Świąt Bożego Narodzenia, obchody „Mikołajek", w której uczestniczą pracownicy wraz ze swoimi dziećmi, tzw. Summer Event – letnia ogólnofirmowa impreza integracyjna. Koszty spotkań integracyjnych ponosi Spółka;
  

• organizację zawodów sportowych, w ramach których Spółka ponosi koszty organizacji i uczestnictwa pracowników Spółki w zawodach. W tym zakresie Spółka ponosi wydatki m. in. na stroje dla zawodników, pakiety startowe, ewentualne koszty treningów, koszty wynajmu sali, koszty dojazdu do miejsca lokalizacji zawodów, koszty noclegu bezpośrednio przed i/lub po zawodach. Uczestnictwo w zawodach ma służyć integracji pracowników Spółki. Integracja oznacza nawiązanie i/lub rozwinięcie więzi (relacji) pomiędzy pracownikami, a także rozwinięcie ducha współpracy i poczucia przynależności do zespołu oraz umiejętności działania w zespole (tzw. team building) oraz poprawę komunikacji w ramach Spółki prowadzące do zwiększenia efektywności w pracy;
  

• karnety sportowe dla pracowników, w ramach których pracownicy mogą korzystać z obiektów oraz zajęć sportowych w określonych miejscach (np., siłownia, basen, aerobik, taniec, sztuki walki). Karnety te przydzielane są zgodnie z zapotrzebowaniem dla osób, które wyrażą chęć ich posiadania. Istotnym elementem przydzielanych karnetów jest to, iż nie są one przypisane do jednego obiektu sportowego, lecz upoważniają do korzystania z wielu stowarzyszonych obiektów w całej Polsce. Takie rozwiązanie wpływa pozytywnie na zwiększenie efektywności zarządzana czasem przez pracowników, a w konsekwencji także na efektywność ich pracy. Celem tych wydatków jest również podkreślenie, że Spółce jako pracodawcy zależy na dobrym zdrowiu pracowników. Ponadto uczęszczanie na zajęcia sportowe w wolnym czasie wpływa korzystnie na efektywność pracy i frekwencję pracowników;
  

• wynajem sali na zajęcia sportowe dla pracowników - celem tych wydatków jest również podkreślenie, że Spółce jako pracodawcy zależy na dobrym zdrowiu pracowników. Ponadto uczęszczanie na zajęcia sportowe wpływa korzystnie na efektywność pracy i frekwencje pracowników;
  

• posiłki w nadgodzinach - zamawiane w przypadkach, gdy w ramach prac nad konkretnym projektem konieczne jest pozostanie przez pracowników w pracy poza standardowymi godzinami pracy. Wydatki w tym zakresie mają na celu nie tylko usprawnienie pracy, ale także stanowią sygnał dla pracowników, że Spółka w okresach wzmożonej pracy (tj. trudny projekt, praca w nadgodzinach) zapewnia takie warunki, które sprzyjają mobilizacji i poprawie efektywności pracowników;
  

• bilety na wydarzenia kulturalne i edukacyjne, w tym koncerty (np. koncerty w ramach festiwalu ), bilety do Centrum , bilety do kina. Celem tych wydatków jest w szczególności przekazanie sygnału pracownikom, że Spółce zależy na rozwoju kulturalnym jej pracowników.
  
  
  

Powyższe wydatki ponoszone w związku z realizacją Programu są finansowane ze środków obrotowych Spółki. Spółka nie posiada zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Spółka postanowiła nie tworzyć zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, czemu dała wyraz w regulaminie wynagradzania obowiązującym w Spółce zgodnie procedurą określoną w art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (dalej „Ustawa o ZFŚS").

Poszczególne świadczenia nie są przyznawane pracownikom w oparciu o jakiekolwiek kryteria socjalne w rozumieniu Ustawy o ZFŚS. Co do zasady świadczenia przyznawane są w równej lub zbliżonej wysokości wszystkim tym pracownikom, którzy zgłoszą chęć ich otrzymania i zgodnie z kolejnością składanych zgłoszeń. W niektórych przypadkach (np. dostęp do sali gimnastycznej) świadczenia są przyznawane z uwzględnieniem limitów czasowych, przestrzennych lub do wyczerpania zapasów. Z całą stanowczością podkreślić jednak należy, że przyznając świadczenia Spółka nie kieruje się sytuacją życiową, materialną i rodzinną danego pracownika. Co więcej Spółka nie zna (poza wysokością wynagrodzenia otrzymywanego od Spółki) i nie bada sytuacji socjalnej swoich pracowników.

Drobne upominki przyznawane są w podobnej w bardzo zbliżonej wartości w przypadku zaistnienia okoliczności, którą Spółka chce uczcić wraz z pracownikiem. W szczególności ich wartość nie jest uzależniona od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej pracownika otrzymującego upominek. Spółka nigdy nie weryfikuje sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej pracownika, w szczególności nie ma w tym zakresie żadnych procedur ani instrukcji. Istnieją w Spółce natomiast procedury określające w szczególności okoliczności (np. ślub, awans, rozpoczęcie pracy), w jakich możliwe jest przyznanie upominku i wysokość tych upominków.

Możliwość udziału w spotkaniach integracyjnych mają wszyscy pracownicy Spółki lub wszyscy pracownicy danego zespołu lub działu, jeżeli impreza jest adresowana do konkretnego działu lub zespołu.

Możliwość udziału w zawodach sportowych, możliwość korzystania z sali sportowej, możliwość skorzystania z biletów na wydarzenia kulturalne, w tym koncerty i możliwość korzystania z wejściówek do Centrum Nauki Kopernik jest co do zasady zapewniona na zasadzie kolejności zgłoszeń i do wyczerpania limitu. Spółka nie prowadzi jakiejkolwiek pozytywnej selekcji pracowników „bardziej potrzebujących" lub znajdujących się w „trudnej sytuacji socjalnej". W niektórych przypadkach (np. wejściówki do Centrum Nauki Kopernik) pracownicy mogą skorzystać z możliwości wstępu do placówki kulturalnej/edukacyjnej wraz z osobami towarzyszącymi.

Dostęp do karnetów sportowych mają wszyscy pracownicy S..

Możliwość skorzystania z posiłków na koszt Spółki w czasie pracy w nadgodzinach mają pracownicy pracujący w nadgodzinach. Ilość i jakość posiłków, z których korzystają pracownicy pracujący w nadgodzinach nie jest w żaden sposób uzależniona od ich sytuacji socjalnej.

Końcowo Spółka pragnie poinformować, że wydatki Spółki na drobne upominki, spotkania integracyjne, organizację zawodów sportowych, karnety sportowe, zostały uznane co do zasady za koszty uzyskania przychodu Spółki zgodnie z interpretacją z dnia 2 listopada 2011 r. o sygn. IPPB5/423-743/11-4/JC wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. Ponieważ jednak lista świadczeń dla pracowników stopniowo się powiększała, celem niniejszego zapytania jest co do zasady potwierdzenie możliwości zaliczenia nowych świadczeń do kosztów uzyskania przychodów i ich charakteru.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki przedstawione przez Spółkę w stanie faktycznym ponoszone przez Spółkę w ramach Programów na drobne upominki, posiłki w nadgodzinach, wynajem sali na zajęcia sportowe, bilety na wydarzenia kulturalne i edukacyjne spotkania integracyjne, organizację zawodów sportowych, karnety sportowe będą stanowiły co do zasady koszty uzyskania przychodów dla Spółki w rozumieniu art. 15 ust 1 Ustawy o CIT?
2. Czy wydatki przedstawione przez Spółkę w stanie faktycznym ponoszone przez Spółkę w ramach Programów, które zdaniem Spółki stanowią co do zasady koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, należy zakwalifikować jako wydatki pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt. 45 Ustawy o CIT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy

Pytanie 1.

Wydatki przedstawione przez Spółkę w stanie faktycznym ponoszone przez Spółkę w ramach Programów na drobne upominki, posiłki w nadgodzinach, wynajem sali na zajęcia sportowe, bilety na wydarzenia kulturalne i edukacyjne, spotkania integracyjne, organizację zawodów sportowych, karnety sportowe będą stanowiły koszty uzyskania przychodów dla Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., z późn. zm., dalej: ustawa o CIT).

Zgodnie z normą art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są co do zasady koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Biorąc pod uwagę brzmienie art. 15 ust. Ustawy o CIT oraz ugruntowane stanowisko organów podatkowych, wydatek może być uznany co do zasady za koszt uzyskania przychodów, jeśli:

1. został poniesiony przez podatnika i jest definitywny (rzeczywisty);
2. jest związany z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą generującą przychody podatkowe dla tego podatnika i poniesiony został w celu uzyskania tych przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny (nawet potencjalny) wpływ na ich osiągnięcie;
3. został właściwie udokumentowany.
   
   

W celu ustalenia, czy wydatki, których dotyczy zapytanie, ponoszone w związku z realizacją Programów spełniają warunki pozwalające na ich zaliczenie co do zasady do kosztów uzyskania przychodów, koniecznym jest aby spełniały ww. warunki.

Ad. a.

W ocenie Spółki, wydatki wskazane w pytaniu Spółki, ponoszone w ramach realizacji Programów, zostały fizycznie i poniesione przez Spółkę pomniejszając tym samym jej majątek. Przy czym, zgodnie z przyjętymi w Spółce zasadami, wydatek nie jest ujmowany jako koszt dla celów podatkowych w przypadku, gdy dotyczy on zaliczki, zadatku, itp., które ze swej natury nie mają charakteru definitywnego.

W konsekwencji należy uznać, że wszystkie przedmiotowe wydatki spełniają pierwszą przesłankę warunkującą zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu.

Ad. b.

W ocenie Spółki, wszystkie opisane w niniejszym wniosku wydatki/koszty ponoszone w ramach realizacji Programów, należy uznać za związane z prowadzoną działalnością gospodarczą generującą przychody podatkowe Spółki - tj. za poniesione w celu uzyskania tych przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła.

Tak jak Spółka wskazała już w opisie stanu faktycznego, Programy są bowiem realizowane jako element strategii zarządzania zasobami ludzkimi w przedsiębiorstwie mającej na celu:

• zainteresowanie możliwie najlepszych kandydatów pracą w Spółce,
  

• utrzymanie w firmie dobrych pracowników poprzez stworzenie im optymalnych warunków pracy i przekazywanie im jasnego sygnału, że stanowią najwyższą wartość dla firmy;
  

• motywowanie pracowników do dalszej (jeszcze lepszej) pracy;
  

• umożliwienie i wsparcie budowania relacji, poprawa komunikacji pomiędzy pracownikami i współpracy między nimi, co powinno sprzyjać wzrostowi ich efektywności.
  
  
  

Podstawą wprowadzenia Programów jest założenie, iż cele firmy - w tym osiąganie założonych wyników i zwiększenie efektywności - realizowane są przez ludzi, którzy w niej pracują. To właśnie pracownicy Spółki programują, projektują i wykorzystują technologie do realizacji usługi badawczo-rozwojowej, a także prowadzą sprzedaż towarów oferowanych przez Spółkę. Innymi słowy, to kompetentni i efektywni pracownicy są kluczowi dla dwóch głównych obszarów działalności Spółki, które stanowią jednocześnie dwa główne źródła jej przychodów.

Zdaniem Spółki istnieje niezaprzeczalny związek pomiędzy wydatkami ponoszonymi przez Spółkę na realizację Programów, a przychodami osiąganymi przez Spółkę. Bowiem w działalności Spółki czynnik pracowniczy jest kluczowy dla efektywnego prowadzenia tej działalności. Poprawa efektywności pracowników Spółki może w sposób istotny przełożyć się na poprawę wyników Spółki i wzrost jej przychodów. W związku z powyższym, zdaniem Spółki wydatki określone w pytaniu 1. ponoszone na realizację Programów stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki.

Ad. c.

Koszty ponoszone w ramach realizacji Programów należy uznać za właściwie udokumentowane. Koszty te są bowiem udokumentowane fakturami VAT od dostawców, wystawionymi na Spółkę lub (wyjątkowo) paragonami fiskalnymi, dodatkowo opisanymi przez pracowników Spółki w taki sposób, aby jednoznacznie określone zostały okoliczności poniesienia danego wydatku.

W konsekwencji, należy uznać, że wszystkie wydatki opisane w stanie faktycznym spełniają warunek właściwego udokumentowania dla celów zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów Spółki.

Pytanie 2.

Wydatki przedstawione przez Spółkę w stanie faktycznym ponoszone przez Spółkę w ramach Programów, które zdaniem Spółki stanowią koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, nie mogą zostać zakwalifikowane jako wydatki pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 Ustawy o CIT. Tym samym wydatki te należy ostatecznie zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodów na gruncie Ustawy o CIT.

Art. 16 ust. 1 pkt 45 Ustawy o CIT stanowi, że nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów „wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacane zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych".

Działalnością socjalną zgodnie z art. 2 pkt 1 Ustawy o ZFŚS są „usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielania pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową". Definicję tę należy jednak odczytywać w świetle innych przepisów Ustawy o ZFŚS, w szczególności w świetle art. 1 ust. 1 i art. 8 Ustawy o ZFŚS.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 Ustawy o ZFŚS działalność socjalna jest organizowana na rzecz osób uprawnionych do korzystania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Natomiast art. 8 ust. 2 w zw. z ust. 1 Ustawy o ZFŚS wprowadza zasadę, że świadczenia i środki przeznaczane przez pracowników na poszczególne rodzaje działalności socjalnej powinny być dystrybuowane wśród uprawnionych na podstawie zasad określonych w regulaminie zakładowego funduszu świadczeń socjalnych przy uwzględnieniu tzw. kryterium socjalnego, o którym mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy o ZFŚS. Zgodnie z kryterium socjalnym z art. 8 ust. 1 Ustawy o ZFŚS przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Analiza powyższych przepisów pozwala na wyciągnięcie uprawnionych konkluzji, że pracodawca prowadzi faktycznie działalność socjalną, jeżeli usługi i świadczenia na rzecz pracowników (takie jak świadczenia kulturalno-oświatowe i sportowo rekreacyjne oraz pomoc materialna - rzeczowa lub finansowa), pokrywane są ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i dystrybuowane wśród pracowników z uwzględnieniem kryterium socjalnego. Przy czym kryterium socjalne należy uznać za uwzględnione, jeżeli pracownicy w najtrudniejszej sytuacji socjalnej (życiowej, rodzinnej, materialnej) otrzymają najwyższe świadczenia lub jako jedyni w zakładzie pracy otrzymują świadczenia.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt sprawy S. wskazać należy, że świadczenia przekazywane w ramach Programów pracownikom S. nie mogą zostać zakwalifikowane jako wydatki na działalność socjalną. S. nie prowadzi bowiem działalności socjalnej w rozumieniu Ustawy o ZFŚS.

W szczególności w Spółce nie istnieje zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, a tym bardziej regulamin korzystania z takiego funduszu. Świadczenia objęte Programami finansowane są ze środków obrotowych Spółki i udostępnianie są pracownikom bez uwzględnienia jakichkolwiek kryteriów socjalnych. Świadczenia te nie są finansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ponieważ takowy nie istnieje.

W szczególności nie jest w Spółce tak, że pracownicy w najtrudniejszej sytuacji socjalnej (życiowej, rodzinnej, materialnej) otrzymują najwyższe świadczenia lub jako jedyni w zakładzie pracy otrzymują świadczenia. Świadczenia dystrybuowane są co do zasady w takiej samej lub podobnej wysokości wśród pracowników, którzy wyrażą chęć ich otrzymania (a czasem nawet bez ich wyraźnego wniosku - np. prezent ślubny, kwiaty w związku z awansem) i którzy spełnią określone warunki (np. praca w nadgodzinach). Świadczenia adresowane są do wszystkich pracowników lub do wszystkich pracowników spełniających określone kryteria.

Spółka nigdy nie prowadziła i nie prowadzi wywiadu odnośnie sytuacji socjalnej swoich pracowników. Ponadto Spółka pragnie podkreślić, że otrzymywane przez pracowników świadczenia mają na celu poprawę efektywności pracy dla Spółki i mają pomóc zbudować pozytywną więź pomiędzy S. a jej pracownikami. Jeżeli przy okazji mogą mieć jakiś charakter socjalny, to jest on przypadkowy i niezamierzony przez Spółkę. Nie jest więc uprawnione twierdzenie, że Spółka realizując Program prowadzi działalność socjalną.

Stanowisko Spółki, że wydatki na świadczenia w ramach Programów mogą stanowić koszty uzyskania przychodu znajduje również potwierdzenie w treści art. 16 ust. 1 pkt 9 ppkt b Ustawy o CIT. Przepis ten stanowi m.in., że odpisy i zwiększenia na zakładowy fundusz socjalny, jeżeli środki na ten fundusz faktycznie zostały wpłacone na rachunek funduszu, stanowią koszty uzyskania przychodu pracodawcy. Zestawienie treści art. 16 ust. 1 pkt 9 ppkt b Ustawy o CIT z treścią art. 16 ust. 1 pkt 45 Ustawy o CIT pozwala dojść do następujących konkluzji:

• Pracodawca, który faktycznie prowadzić będzie działalność socjalną z ustanowionego zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, nie będzie mógł wydatków na poszczególne świadczenia socjalne zaliczyć w koszty uzyskania przychodu;
  

• Jednak pracodawca takie środki przekazane na fundusz mógł zaliczyć w koszty uzyskania przychodu na moment ich przekazania na konto funduszu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 ppkt b Ustawy o CIT;
  

• Celem przepisu art. 16 ust. 1 pkt 45 Ustawy o CIT jest więc zapobieżenie zaliczeniu tych samych kwot dwa razy do kosztów uzyskania przychodu;
  

• Skoro Spółka nie zaliczyła nigdy kosztów na działalność Programów do kosztów uzyskania przychodu, ponieważ środki te nie mogły zostać wpłacone na konto zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT w związku z art. 16 ust. 1 pkt 9 ppkt b Ustawy o CIT), to ma ona prawo zaliczenia takich wydatków w koszy uzyskania przychodu w momencie zakupu świadczeń dla pracowników.
  
  

Podkreślić należy, że tylko powyższa interpretacja art. 16 ust. 1 pkt 9 ppkt b i art. 16 ust. 1 pkt 45 Ustawy o CIT pozwala na równe traktowanie podatników, którzy posiadają zakładowy fundusz świadczeń socjalnych i nie posiadających takiego funduszu, a pragnących przekazywać pracownikom świadczenia o charakterze pomocy materialnej, rekreacyjno- sportowym, kulturalnym, itp.

Końcowo Spółka pragnie podkreślić, że stanowisko Spółki co do ostatecznej możliwości zaliczenia wydatków ze środków obrotowych na formy wypoczynku ruchowego dla pracowników do kosztów uzyskania przychodu potwierdzają również władze skarbowe. Przykładowo w interpretacji z dnia 17 grudnia 2012 r. o sygn. ILPB3/423-380/12-2/JS Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał w szczególności, że wydatki te nie mogą być zaliczane do wydatków określonych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT wyłączonych z kosztów uzyskania przychodu.

Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy Spółce przysługuje ostatecznie prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszystkich wskazanych w opisie stanu faktycznego wydatków na Programy. Bowiem żaden ze wskazanych wydatków nie może zostać zaliczony do katalogu z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.