Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-60/15-2/AM
z 31 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości kapitału własnego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy po planowanym połączeniu odwrotnym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości kapitału własnego, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy po planowanym połączeniu odwrotnym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

P sp. z o.o („P” lub „Spółka”) jest spółką prawa polskiego oraz polskim rezydentem podatkowym. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w Polsce generującą przychody opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych. Udziałowcami P są: a) udziałowiec będący utworzoną w Polsce spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, będący rezydentem podatkowym w Polsce, posiadający mniejszościowy (więcej niż 10%) pakiet udziałów P („Udziałowiec1”), oraz b) udziałowiec będący utworzoną w Luksemburgu spółką (s.a.r.l.), będący rezydentem podatkowym w Luksemburgu, posiadający większościowy pakiet udziałów P („Udziałowiec2”). Udziałowiec1 posiada jednego właściciela (udziałowca), którym jest spółka prawa luksemburskiego (s.a.r.l.), będąca rezydentem podatkowym w Luksemburgu. Udziałowcem tym nie jest Udziałowiec2. Udziałowiec1 posiada 100% udziałów w spółce prawa luksemburskiego, będącej rezydentem podatkowym w Luksemburgu („Finco1”).

Rozważane jest dokonanie połączenia P z Udziałowcem 1. Połączenie miałoby być dokonane w trybie art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037, ze zm.; „KSH”) przez przeniesienie całego majątku Udziałowca1 na P za udziały, które P wyda udziałowcowi Udziałowca1 (tzw. połączenie przez przejęcie). Zgodnie z art. 494 § 1 i 2 KSH, P stanie się sukcesorem wszelkich praw i obowiązków Udziałowca1, w tym także, zgodnie z art. 93 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.; „Ordynacja podatkowa”), z zakresu prawa podatkowego. Oznacza to, że P w wyniku połączenia z Udziałowcem1, jako następca prawny Udziałowca1, wstąpi we wszelkie prawa i obowiązki Udziałowca1.

Połączenie ma prowadzić do uproszczenia struktury grupy. Obrany kierunek rozważanego połączenia uzasadniony jest funkcjami gospodarczymi pełnionymi przez spółki uczestniczące w tym procesie. P jest spółką prowadzącą od wielu lat koncesjonowaną działalność gospodarczą na dużą skalę. Przejęcie P przez Udziałowca1 w ramach połączenia (a tym samym ustanie bytu prawnego P) wymagałoby ogromnego wysiłku organizacyjnego. Przeniesienie przedsiębiorstwa P na jej sukcesora prawnego oznaczałoby bowiem konieczność weryfikacji obowiązujących P umów cywilnoprawnych oraz posiadanych przez nią zezwoleń administracyjnych, koncesji i ulg, celem zbadania zdolności ich przeniesienia na Udziałowca1. Takie działanie generowałoby dodatkowe koszty dla podmiotów uczestniczących w procesie, niewspółmiernie wyższe od kosztów planowanego połączenia.

Udziały P są głównym aktywem Udziałowca1. W ramach połączenia nie przewiduje się dopłat gotówkowych, o których mowa art. 492 § 2 i 3 KSH. P nie posiada żadnych udziałów w Udziałowcu1.

Połączenie nastąpi w trybie art. 492 § 1 pkt 1 KSH. Zgodnie z odpowiednimi przepisami KSH, procedura odwrotnego połączenia byłaby następująca:

1. W zamian za majątek Udziałowca1 (spółki przejmowanej) P (spółka przejmująca) wyda jedynemu wspólnikowi Udziałowca1 nowo wyemitowane udziały P.
   
2. W związku z połączeniem, P nabędzie udziały własne, których właścicielem jest Udziałowiec1. Nastąpi to w drodze sukcesji uniwersalnej, o której mowa w art. 494 KSH. Nabyte przez P w ramach procesu połączenia udziały własne zostaną umorzone, a kapitał zakładowy P zostanie odpowiednio obniżony. Umorzenie udziałów własnych P nastąpi bez wynagrodzenia.
   
3. Połączenie spółek P oraz Udziałowca1 nastąpi z jednoczesnym podwyższeniem kapitału zakładowego P maksymalnie o wartość godziwą majątku Udziałowca1. Na moment połączenia wartość o jaką zostanie podwyższony kapitał zakładowy stanowiłby maksymalnie różnicę pomiędzy wartością aktywów Udziałowca1 a wartością jego pasywów z wyłączeniem kwot kapitałów Udziałowca1.
   
   
   

W przekonaniu P powyższe połączenie jest dokonywane z przyczyn ekonomicznych i nie zachodzą okoliczności określone w art. 10 ust. 4 ustawy o CIT polegające na tym, iż głównym bądź jednym z głównych celów połączenia jest uniknięcie lub uchylenie się od opodatkowania. Interpretacja przepisów prawa podatkowego powinna być wydana przy tym założeniu.

Na moment planowanego połączenia, Udziałowiec1 będzie w posiadaniu obligacji wyemitowanych przez Spółkę (obejmujące zobowiązanie główne oraz naliczone a niezapłacone odsetki). W wyniku opisanego połączenia, wraz z majątkiem Udziałowca1, P otrzyma wyemitowane wcześniej przez siebie obligacje, które zostaną następnie umorzone.

P prowadzi księgi i przygotowuje sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF). Metodologia MSSF, która będzie stosowana w planowanym połączeniu jest zbliżona do metody łączenia udziałów, o której mowa w ustawie o rachunkowości. Zgodnie z metodologią MSSF, w związku z połączeniem nie dojdzie do zamknięcia ksiąg / roku finansowego Udziałowca1 (oraz P). Wyniki finansowe Udziałowca1 z roku finansowego niezamkniętego zostaną odpowiednio wykazane w księgach spółki przejmującej (P), zgodnie z metodologią MSSF.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przez kapitał własny dla potrzeb przepisów o tzw. cienkiej kapitalizacji, tj. kapitał własny, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o CIT, po planowanym połączeniu odwrotnym, należy rozumieć kapitał własny P, z uwzględnieniem kapitałów własnych wynikających z nowej emisji udziałów dokonanej w ramach planowanego połączenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, przez kapitał własny dla potrzeb przepisów o tzw. cienkiej kapitalizacji tj. kapitał własny, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm., dalej: „ustawy o CIT”), po planowanym połączeniu odwrotnym, należy rozumieć kapitał własny P, z uwzględnieniem kapitałów własnych wynikających z nowej emisji udziałów.

Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT ograniczają - dla pewnych sytuacji - możliwość zaliczania odsetek do kosztów uzyskania przychodów pożyczkobiorcy (kredytobiorcy). Są to przepisy przeciwdziałające tzw. cienkiej kapitalizacji. Mają one zastosowanie w przypadkach, kiedy wartość zadłużenia spółki (pożyczkobiorcy) wobec innych podmiotów (powiązanych kapitałowo) przekroczy określony pułap liczony w stosunku do wielkości kapitału własnego pożyczkobiorcy. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o CIT nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez podmiot posiadający bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udzielonych łącznie przez podmioty posiadające łącznie bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia wobec tych podmiotów, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek.

Określenie zakresu ograniczeń wynikających z norm przeciwdziałających niedostatecznej kapitalizacji odbywa się w trzech etapach: (i) ustalenie poziomu „wartości zadłużenia”, (ii) ustalenie wartości „kapitału własnego” pożyczkobiorcy, (iii) porównanie wartości zadłużenia przekraczającej wartość kapitału własnego pożyczkobiorcy z jego całkowitą wartością zadłużenia wobec innych podmiotów (powiązanych kapitałowo).

Pojęcie kapitału własnego nie zostało zdefiniowane w przepisach ustawy o CIT. W doktrynie wskazuje się, iż w takiej sytuacji należy odwołać się do znaczenia tego pojęcia na gruncie ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (Dz. U. z 1994 nr 121, poz. 591, z późn. zm.): „Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 29 RachU kapitał własny stanowi równowartość aktywów jednostki pomniejszonych o zobowiązania, przy czym zgodnie ze wzorem bilansu, stanowiącym Załącznik Nr 1 do RachU, kapitał własny składa się z: kapitału podstawowego, należnych wpłat na kapitał podstawowy (wielkość ujemna), akcji własnych (wielkość ujemna), kapitału zapasowego, kapitału (funduszu) z aktualizacji wyceny, pozostałych kapitałów rezerwowych, zysku (straty) z lat ubiegłych, zysku (straty) netto, odpisu z zysku netto w ciągu roku obrotowego (wielkość ujemna). Biorąc pod uwagę powyższe, w spółce, która zamierza dokonać wypłaty odsetek z tytułu pożyczki uzyskanej od podmiotu posiadającego, konieczne będzie sporządzanie bilansu na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek”. (W. Dmoch, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz. Wyd. 5, Warszawa 2015). Zastosowanie, w zależności od stosowanych metod rachunkowych, znaleźć też mogą MSSF.

Zgodnie z art. 16 ust. 7h ustawy o CIT wartość kapitału własnego, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61, określa się na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek, o których mowa w tych przepisach, bez uwzględnienia kapitałów z aktualizacji wyceny oraz części kapitału własnego pochodzącego z otrzymanych pożyczek podporządkowanych. Wartość tę pomniejsza się o wartość kapitału zakładowego spółki lub funduszu udziałowego w i spółdzielni, jaka nie została na ten kapitał lub fundusz faktycznie przekazana lub jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek, przysługującymi wspólnikom wobec tej spółki lub członkom wobec tej spółdzielni, a także wartościami niematerialnymi lub prawnymi, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Z powyższego wynika, że ustawodawca nakazuje doliczać jedynie kapitał faktycznie przekazany spółce, a niezadeklarowany przez wspólników w uchwale o podwyższeniu kapitału lub zarejestrowany. Na podatniku leży ciężar dowodu, że kapitał został faktycznie wniesiony. Przy ustalaniu wysokości kapitału własnego dla celów stosowania przepisów o cienkiej kapitalizacji nie dolicza się także tej części kapitału, która pokryta została wierzytelnościami z tytułu pożyczek, jak również wartościami niematerialnymi lub prawnymi, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

W zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego Wniosku i zakładając, że poza podwyższeniami oraz obniżeniami kapitału zakładowego wspomnianymi w opisie zdarzenia przyszłego nie dojdzie do kolejnych zmian w tym kapitale, przez kapitał własny obliczany po dokonaniu połączenia dla potrzeb przepisów o tzw. cienkiej kapitalizacji, należy rozumieć kapitał własny P, z uwzględnieniem kapitałów własnych wynikających z nowej emisji udziałów.

Za prawidłowością powyższego stanowiska przemawia charakter planowanego połączenia odwrotnego oraz towarzyszącej mu zmiany kapitału własnego P (spółki przejmującej), w konfrontacji z regulacjami dotyczącymi „kapitału własnego”. Ustawodawca wprowadzając przepisy mające zapobiec zjawisku tzw. niedostatecznej kapitalizacji skonstruował nakaz, aby od „kapitału własnego” odliczyć typowo „pożyczkowe” formy dofinansowywania spółek powiązanych. Taka konstrukcja, przy uwzględnieniu cech charakterystycznych zjawiska tzw. cienkiej kapitalizacji (tj. niepożądane finansowanie długiem w opozycji do pożądanego finansowania kapitałem) pozwala wyciągnąć wniosek, iż finansowanie kapitałem jako pożądane przez ustawodawcę może oraz wręcz powinno być uwzględnianie przy kalkulacji wartości „kapitału własnego”. W konsekwencji należy uznać, że dofinansowanie P w zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego Wniosku, mające cechy niewątpliwie kapitałowe (podwyższenie kapitału zakładowego), powinno zostać włączone jako element kalkulacyjny „kapitału własnego” obliczanego po dokonanym połączeniu odwrotnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.