Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-300/15-2/AZ
z 16 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na bieżąco a nie poprzez odpisy amortyzacyjne wynagrodzenia z tytułu udzielenia sublicencji oraz opłat licencyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na bieżąco a nie poprzez odpisy amortyzacyjne wynagrodzenia z tytułu udzielenia sublicencji oraz opłat licencyjnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, na mocy umowy z dnia 1 stycznia 2014 r. (dalej: „Umowa”), nabył od spółki powiązanej (dalej: „Sublicencjodawca”) sublicencję niewyłączną na korzystanie z oprogramowania komputerowego firmy S. (dalej: „Dostawca”), służącego do obsługi księgowości (dalej: „System”). Na mocy Umowy, Sublicencjodawca zobowiązał się udostępnić Spółce punkty dostępu do Systemu, jak również udzielić jej wsparcia we wdrożeniu oraz jego bieżącej obsłudze.

Umowa została zawarta na czas nieokreślony. Zakupiona licencja jest niezbywalna, umożliwia korzystanie przez Wnioskodawcę z Systemu wyłącznie na własne potrzeby, zgodnie z jego przeznaczeniem, bez możliwości powielania go, czy też dalszego sublicencjonowania.

W związku z użytkowaniem Systemu, Wnioskodawca zobowiązał się uiszczać na rzecz Sublicencjodawcy miesięczne opłaty z tytułu udzielonej sublicencji oraz korzystania z Systemu, których wysokość uzależniona jest od liczby udostępnionych w danym okresie punktów dostępu (dalej: „Opłaty licencyjne”). Przy czym, brak jest w Umowie wskazań dotyczących ilości wykorzystywanych punktów dostępu w konkretnych miesiącach lub w skali roku, bowiem wartość ta jest zmienna, w zależności od bieżących potrzeb Spółki (zatem niemożliwa do określenia „na stałe” z góry). Ponadto, zgodnie z umową licencyjną zawartą pomiędzy Dostawcą a Sublicencjodawcą na przestrzeni jej obowiązywania, wynagrodzenie należne Dostawcy z tytułu udzielenia licencji jak i korzystania przez Sublicencjodawcę z Systemu podlega zmianom ze względów na procedurę price adjustment. W związku z tym, wysokość miesięcznych Opłat licencyjnych wnoszonych przez Spółkę, w zależności od warunków ustalonych pomiędzy Dostawcą a Sublicencjodawcą może również podlegać zmianom. Strony Umowy jednocześnie ustaliły, iż Spółka nie będzie ponosić żadnej opłaty jednorazowej z tytułu zawarcia transakcji objętej Umową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dla Wnioskodawcy, koszty wynagrodzenia z tytułu udzielenia sublicencji oraz za korzystanie z Systemu (Opłaty licencyjne) będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, odnoszone na bieżąco w koszty podatkowe Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wynagrodzenia z tytułu udzielonej mu sublicencji oraz za korzystanie z Systemu (Opłaty licencyjne), będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, odnoszone na bieżąco w koszty podatkowe Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Tym samym, za koszty uzyskania przychodów uznać należy takie koszty, które:

• zostały poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
  

• mają lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła pozyskania przychodu, oraz
  

• nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu, zawartym w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.
  
  

Kosztami uzyskania przychodów mogą być, spełniające powyższe kryteria, wydatki zarówno bezpośrednio jak i pośrednio związane z przychodami. Zgodnie ze stanowiskiem doktryny prawa podatkowego, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów. Z kolei, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się wprost przypisać do konkretnych przychodów, a które jednak niewątpliwie prowadzą do ich osiągnięcia. Powyższe nie odnosi się do wydatków, które ponoszone są w związku z nabyciem środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 6 Ustawy CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 Ustawy CIT.

Na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 Ustawy CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Wskazać należy, że pojęcie „licencji” nie zostało zdefiniowane na gruncie przepisów Ustawy CIT ani w innych przepisach prawa podatkowego. Zgodnie z praktyką przyjętą przez organy podatkowe, w takich przypadkach odwoływać się należy do regulacji spoza prawa podatkowego, a w szczególności do definicji licencji z art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zgodnie z którym, licencja jest umową o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umową o korzystanie z utworu, która obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Zgodnie z art. 16f ust. 1 Ustawy CIT, podstawą odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa określona w art. 16g Ustawy CIT. I tak, w myśl art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14 uważa się m. in:

1. w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia;
2. w razie częściowo odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu określonego w art. 12 ust. 5a;
3. w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia;
4. w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Przy czym, biorąc pod uwagę opisany stan faktycznych, należy mieć na względzie treść art. 16g ust. 14 Ustawy CIT, który stanowi, iż wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Stosownie do art. 16g ust. 3 Ustawy CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, w świetle postanowień Umowy należy wskazać, że nabycie sublicencji na System nie wiązało się dla Spółki z żadnymi opłatami o znanej w momencie jej zawarcia wysokości. Istotny w tym względzie jest również fakt, iż Spółka nie poniosła żadnych jednorazowych opłat wynikających z Umowy. Ponadto, Spółka ponosi na rzecz Sublicencjodawcy wyłącznie miesięczne opłaty o zmiennej wysokości, zależnej od liczby udostępnionych Spółce punktów dostępu, jak i aktualnej treści umowy wiążącej Sublicencjodawcę z Dostawcą (ze względów na proceduręprice adjustment).

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy sposób określenia wysokości Opłat licencyjnych za udzielenie sublicencji oraz korzystanie z Systemu nie daje możliwości ustalenia jego wartości początkowej zgodnie z art. 16g Ustawy CIT. Zestawienie opłat wynikających z Umowy pozwala bowiem jedynie na ustalenie wysokości Opłat licencyjnych za dany miesiąc, które stanowią cały, znany w momencie zawarcia Umowy koszt związany z jej „obsługą”. Podkreślenia wymaga ponadto, że Umowa zawarta została na czas nieokreślony.

Podsumowując, zapisy Umowy nie dają możliwości ustalenia ceny nabycia licencji do Systemu. Wiąże się to z uzależnieniem wysokości miesięcznych opłat od umów zawartych pomiędzy Sublicencjodawcą i Dostawcą Systemu oraz ilości udostępnionych Spółce punktów dostępu. Co więcej, Umowa nie przewiduje także żadnych opłat wstępnych, początkowych ani podobnych, jednorazowych należności. Całkowita wartość poniesionych Opłat licencyjnych będzie mogła zostać tym samym ustalona jedynie w ujęciu historycznym, tj. po zsumowaniu Opłat licencyjnych poniesionych do momentu rozwiązania umowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z treścią zapisów Umowy oraz zawartymi w niej zasadami kalkulacji miesięcznych opłat, Spółka nie ma możliwości ustalenia wartości początkowej nabytej licencji na korzystanie z Systemu zgodnie z art. 16g Ustawy CIT. Nabyta przez Spółkę licencja nie będzie więc podlegać amortyzacji podatkowej, a co za tym idzie wydatki poniesione z tytułu Opłat licencyjnych, powinny być na bieżąco odnoszone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

Poprawność powyższego stanowiska potwierdzają również organy podatkowe, tak przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 12 marca 2009 r., (nr IPPB3/423-1720/08-2/AG). Za prawidłowe uznał on stanowisko podatnika, zgodnie z którym: „w opisanym stanie faktycznym możemy zatem mówić nie tylko o braku możliwości ustalenia, ale wręcz o braku sensu stricto wartości początkowej licencji, która, jako cena nabycia, mogłaby stanowić jej wartość początkową, stanowiącą podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Z uwagi na powyższe roczne opłaty za wykorzystywanie licencji na oprogramowanie komputerowe należy zaliczać bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z zasadami określonymi w art. 15 ust. 4d~4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na to, że opłaty za korzystanie z licencji na program komputerowy stanowią w Banku koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są one potrącalne w dacie ich poniesienia”.

Podobnie Dyrektor wypowiedział się także w interpretacji indywidualnej z dnia 3 kwietnia 2012 r., (nr IPPB3/423-6/12-2/PK1). W analogicznym stanie faktycznym potwierdził w niej stanowisko podatnika, zgodnie z którym „w konsekwencji Opłaty Licencyjne za ww. Znaki Towarowe (z wyjątkiem, ewentualnie pierwszej Opłaty Licencyjnej uiszczonej przez Spółkę w tym zakresie) - jako wydatki spełniające wymogi określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (tzn. poniesione w celu osiągnięcia przychodów łub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT) - powinny zostać ujęte jako koszt uzyskania przychodów Spółki na bieżąco, tj. w momencie poniesienia tego kosztu, rozumianego jako ujęcie wydatku w księgach Spółki na podstawie odpowiedniego dokumentu/faktury. Odnośnie pierwszej opłaty licencyjnej, o której mowa w cytowanym fragmencie, podkreślić należy, że w sytuacji Spółki nawet suma Opłat licencyjnych za pierwszy rok wykorzystywania Systemu nie jest możliwa do ustalenia. Tym samym zasada opisana w przytoczonej interpretacji znajdzie zastosowanie do wszystkich Opłat licencyjnych ponoszonych przez Spółkę.

W ocenie Wnioskodawcy wydatki związane z udzieleniem sublicencji oraz korzystaniem z Systemu powinny być zaliczane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych. Ponoszone Opłaty licencyjne bez wątpienia spełniają bowiem przesłanki określone w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT. Nie są one wyłączone z katalogu kosztów na mocy art. 16 ust. 1 Ustawy CIT oraz są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Opłaty licencyjne z tytułu nabycia Systemu Spółka powinna wobec tego zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Powyższe, w odniesieniu do sytuacji, gdy nie ma możliwości ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych potwierdzają również organy podatkowe, tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 16 czerwca 2015 r. (nr IBPBI/2/4510-326/15/BD) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 3 września 2014 r. (nr ITPB3/423-249/14/PS).

Podsumowując, na podstawie zapisów Umowy zawartej przez Spółkę z Sublicencjodawcą nie sposób ustalić ceny nabycia, która stanowiłaby wartość początkową od której Spółka mogłaby dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Świadczą o tym w szczególności (i) uzależnienie wysokości opłat miesięcznych od ilości wykorzystywanych przez Spółkę punktów dostępu, (ii) możliwe zmiany cen wynikające z uzgodnień pomiędzy Sublicencjodawcą a Dostawcą Systemu, jak również (iii) brak jakichkolwiek opłat początkowych, wstępnych lub tym podobnych jednorazowych świadczeń.

W ocenie Wnioskodawcy, biorąc powyższe pod uwagę, brak możliwości ustalenia ceny nabycia na dzień rozpoczęcia korzystania z Systemu skutkuje brakiem możliwości ustalenia jego wartości początkowej na potrzeby amortyzacji podatkowej na gruncie art. 16g Ustawy CIT. W związku z czym, koszty wynagrodzenia z tytułu Opłat licencyjnych stanowią koszty uzyskania przychodów, odnoszone na bieżąco w koszty podatkowe Spółki. W oparciu o przedstawione powyżej argumenty Spółka wnosi o potwierdzenie, że zaprezentowane przez nią stanowisko jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu zdarzenia przyszłego w zakresie, zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na bieżąco a nie poprzez odpisy amortyzacyjne wynagrodzenia z tytułu udzielenia sublicencji oraz opłat licencyjnych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wyżej wymieniony przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  
• został właściwie udokumentowany,
  
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów mogą być, spełniające powyższe kryteria, wydatki zarówno bezpośrednio jak i pośrednio związane z przychodami. Zgodnie ze stanowiskiem doktryny prawa podatkowego, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów. Z kolei, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się wprost przypisać do konkretnych przychodów, a które jednak niewątpliwie prowadzą do ich osiągnięcia. Powyższe nie odnosi się do wydatków, które ponoszone są w związku z nabyciem środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ww. ustawy.

Licencja, co do zasady, stanowi podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną. Zgodnie bowiem z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych posługuje się wprawdzie pojęciem licencji, lecz nie definiuje go. Definicję licencji zawiera ustawa z dnia 4 lutego 1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Z 2006 r. , nr 90, poz. 631 z późn. zm.). Ustawodawca w art. 41 ust. 2 ustawy o prawie autorskim mówi o dwóch rodzajach umów, które autor (twórca utworu) może zawierać:

1. umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub
2. umowa o korzystanie z utworu, zwana „licencją”,

Drugi rodzaj umów ma celu tylko udostępnienie innemu podmiotowi dobra niematerialnego w celu określonego korzystania z niego. Umowy licencyjne porównać można do umów, np. najmu, dzierżawy czy użyczenia. Dzięki nim licencjobiorca ma bowiem możliwość korzystania z dobra niematerialnego w określonym zakresie. Istotą licencji jest umożliwienie korzystania z określonego dobra niematerialnego, co oznacza, że wyłączne prawo do niego pozostaje przy licencjodawcy, np. twórcy utworu, który prawem tym w drodze licencji rozporządza. Poprzez umowę o korzystanie z utworu jedna ze stron upoważnia drugą stronę umowy do korzystania z utworu na wymienionych w umowie polach eksploatacji, na określonym terytorium oraz przez wskazany czas. Druga strona zaś ma obowiązek zapłaty wynagrodzenia w ustalonej wysokości. Innymi słowy, na mocy umowy o korzystanie z utworu, licencjodawca upoważnia licencjobiorcę do eksploatacji praw autorskich. Licencja może upoważniać licencjobiorcę do sporządzania kopii utworu, wprowadzania do obrotu oryginału oraz jego kopii, wystawienia utworu, a także najmu bądź użyczenia egzemplarzy utworu.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Stosownie do przepisu art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się m. in:

1. w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia;
2. w razie częściowo odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu określonego w art. 12 ust. 5a;
3. w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia;
4. w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Zgodnie z art. 16g ust. 14 ww. ustawy, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Na podstawie przepisu art. 16g ust. 3 cyt. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej nabył sublicencję niewyłączną na korzystanie z oprogramowania komputerowego, służącego do obsługi księgowości. Wnioskodawca zobowiązał się uiszczać na rzecz Sublicencjodawcy miesięczne opłaty z tytułu udzielonej sublicencji oraz korzystania z Systemu, których wysokość uzależniona jest od liczby udostępnionych w danym okresie punktów dostępu. W Umowie brak jest wskazań dotyczących ilości wykorzystywanych punktów dostępu w konkretnych miesiącach lub w skali roku, bowiem wartość ta jest zmienna, w zależności od bieżących potrzeb Spółki (zatem niemożliwa do określenia „na stałe” z góry). Wysokość miesięcznych opłat licencyjnych wnoszonych przez Spółkę, w zależności od warunków ustalonych pomiędzy Dostawcą a Sublicencjodawcą może również podlegać zmianom.

Kwestią do rozstrzygnięcia w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest, czy Spółka ma prawo koszty wynagrodzenia z tytułu udzielenia sublicencji oraz za korzystanie z Systemu (Opłaty licencyjne) zaliczyć na bieżąco w koszty podatkowe czy poprzez odpisy amortyzacyjne.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że koszty wynagrodzenia z tytułu udzielonej sublicencji oraz za korzystanie z Systemu (Opłaty licencyjne), których wysokość jest uzależniona od warunków ustalonych między stronami, które również mogą podlegać zmianom stanowią koszty uzyskania przychodów, odnoszone na bieżąco w koszty podatkowe Spółki (tzn. nie poprzez odpisy amortyzacyjne). Należy zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że brak możliwości ustalenia ceny nabycia na dzień rozpoczęcia korzystania z sublicencji na korzystanie z oprogramowania komputerowego skutkuje brakiem możliwości ustalenia jego wartości początkowej na potrzeby amortyzacji podatkowej na gruncie art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak stwierdził bowiem sam Wnioskodawca nie poniesiono żadnych jednorazowych opłat wynikających z Umowy, a tylko miesięczne opłaty o zmiennej wysokości, zależnej od liczby udostępnionych Spółce punktów dostępu, jak i aktualnej treści umowy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że przedmiotowe wynagrodzenie z tytułu udzielenia sublicencji oraz za korzystanie z Systemu (Opłaty licencyjne), z racji tego, że nie zwiększają wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami i w konsekwencji powinny zostać zaliczone do kosztów podatkowych Wnioskodawcy w dacie ich poniesienia, stosownie do regulacji art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na bieżąco a nie poprzez odpisy amortyzacyjne wynagrodzenia z tytułu udzielenia sublicencji oraz opłat licencyjnych należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.