Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-186/15/IZ
z 24 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 8 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego przez Spółkę zryczałtowanego podatku dochodowego będącego elementem wynagrodzenia–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego przez Spółkę zryczałtowanego podatku dochodowego będącego elementem wynagrodzenia.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka, działa na terenie Polski jako Oddział Spółki Europejskiej, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka dokonuje zakupu usług od zagranicznych podmiotów w tym usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2 oraz 2a PDOP. Spółka dokonuje również zapłaty odsetek z tytułu otrzymanej pożyczki od podmiotu z siedzibą w Wielkiej Brytanii, jak również odsetek od wykorzystanego limitu kredytowego w ramach tzw. IFA (jest to wirtualny rachunek, który pozwala na identyfikację rozliczeń z podmiotami należącymi do grupy. Spółka może również regulować płatności z podmiotami trzecimi, które nie wchodzą w skład struktury, poprzez składanie zleceń do podmiotu z grupy prowadzącego rachunek o dokonanie płatności w imieniu Spółki oraz zapewnianie środków niezbędnych do realizacji płatności krajowych z lokalnych banków). Ponadto, Spółka dokonuje płatności na rzecz podmiotów zagranicznych z tytułu prawa do używania znaku towarowego (tzw. brand royalties).

Dla podmiotów udzielających Spółce pożyczki, świadczących usługę w ramach IFA oraz udzielających prawa do znaku towarowego, Spółka posiada certyfikat rezydencji podatkowej. Dokonuje zatem zapłaty podatku u źródła wg stawki wynikającej z właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednak wobec ustaleń z odbiorcą należności Spółka nie pomniejsza należności wypłacanej usługobiorcy, a dokonuje zapłaty podatku u źródła z własnych środków finansowych.

W odniesieniu do usług wymienionych art. 21 ust. 1 pkt 2 oraz 2a PDOP, Spółka - co do zasady - posiada certyfikaty rezydencji podatkowej dostawców usług. Jeśli jednak Spółka nie otrzymała stosownego dokumentu od usługodawcy, dokonuje zapłaty podatku u źródła wg stawki wynikającej z art. 21 ust. 1 PDOP tj. 20%, poprzez potrącenie kwoty z kwoty należności bądź też z własnych środków finansowych (w zależności od ustaleń z usługodawcą lub też momentu identyfikacji rodzaju transakcji względem momentu zapłaty należności). Spółka na chwilę obecną zapłacony podatek u źródła z własnych środków finansowych traktuje jako wydatek nie będący kosztem uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po ubruttowieniu należności o wartość podatku zryczałtowanego pobieranego u źródła w związku z dokonywanymi płatnościami Spółka ma prawo do zaliczenia równowartości tego podatku w koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Spółki, podatek u źródła naliczony i zapłacony przez Spółkę z własnych środków finansowych do Urzędu Skarbowego jest elementem wynagrodzenia, które Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić za udzieloną pożyczkę, możliwość korzystania ze znaku towarowego, IFA bądź też zakupione usługi. Stanowi więc dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że:

• są to koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,
• są to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie są wydatkami wymienionymi w art. 16 ust. 1 ustawy.
  
  

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest ponadto uzależniona również od tego, aby dany wydatek nie był wymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ww. ustawy. W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, nie znajduje zastosowania żaden z przepisów art. 16 ust. 1 PDOP, a w szczególności art. 16 ust. 1 pkt 15.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 15 PDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach. Zakres wskazanego przepisu dotyczy w ocenie Wnioskodawcy jedynie tego podatku dochodowego, który jest uiszczany przez podatnika. W analizowanej sytuacji Wnioskodawca jest natomiast wyłącznie płatnikiem, a nie podatnikiem zryczałtowanego podatku dochodowego - wypełnia obowiązki płatnika nałożone przez przepisy PDOP. Z punktu widzenia Wnioskodawcy, kwota podatku u źródła, jaką zobowiązany jest pobrać i odprowadzić na rachunek organu podatkowego, jest wydatkiem zapewniającym mu uzyskanie: środków finansowych (pożyczki, IFA), dostępu do znaku towarowego, usług koniecznych w prowadzonej działalności i powinna być traktowana jak inne wydatki związane z prowadzeniem działalności Spółki w celu osiągnięcia i maksymalizacji przychodów.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach Izby Skarbowej w Katowicach z 15 października (winno być czerwca) 2010 r., sygn. akt. IBPBI/2/423-372/10/BG oraz z 12 sierpnia 2013 r., syng. akt. IBPBI/2/423-590/13/JS.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w świetle przepisów PDOP zapłacony przez Spółkę zryczałtowany podatek dochodowy (podatek u źródła) jest elementem wynagrodzenia, które Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić za udzieloną pożyczkę, korzystanie ze znaku towarowego, IFA bądź też zakupione usługi. Stanowi więc w pełnej kwocie koszt uzyskania przychodów dla Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W art. 3 ust. 2 updop, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jego rezydentami podatkowym w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych przychodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności, będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop.

W art. 21 updop wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać celowość wydatku, tj. istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę również potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Zatem, aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W przedstawionym we wniosku opisie stanu faktycznego Spółka wskazała, że w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą dokonuje zakupu usług od zagranicznych podmiotów w tym usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2 oraz 2a PDOP. Spółka dokonuje również zapłaty odsetek z tytułu otrzymanej pożyczki od podmiotu z siedzibą w Wielkiej Brytanii, jak również odsetek od wykorzystanego limitu kredytowego w ramach tzw. IFA (jest to wirtualny rachunek, który pozwala na identyfikację rozliczeń z podmiotami należącymi do grupy. Spółka może również regulować płatności z podmiotami trzecimi, które nie wchodzą w skład struktury, poprzez składanie zleceń do podmiotu z grupy prowadzącego rachunek o dokonanie płatności w imieniu Spółki oraz zapewnianie środków niezbędnych do realizacji płatności krajowych z lokalnych banków). Ponadto, Spółka dokonuje płatności na rzecz podmiotów zagranicznych z tytułu prawa do używania znaku towarowego (tzw. brand royalties).

W toku prowadzonej działalności gospodarczej pomioty niejednokrotnie korzystają z zewnętrznych źródeł jej finansowania. Jeżeli środki pieniężne otrzymane tytułem pożyczek lub kredytów służą finansowaniu działalności umożliwiającej osiągnięcie przychodów, to wydatki związane z ich pozyskaniem, stanowią koszt uzyskania przychodów.

Spółka określiła przeznaczenie otrzymanych środków (pożyczki, IFA) jako finansowanie prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Przy tak określonym przeznaczeniu, należności, o których mowa we wniosku, bez wątpienia mają związek z osiąganymi przez Spółkę przychodami. Zatem, kwota równowartości podatku „u źródła” jest wydatkiem zapewniającym uzyskanie środków finansowych i powinna być traktowana jak inne wydatki wykorzystywane dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji, podatek „u źródła” jest elementem płaconego przez Spółkę wynagrodzenia z tytułu usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2 i 2a updop, za udzielone pożyczkę, IFA oraz korzystanie ze znaku towarowego. Tym samym, wydatek ten stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop.

Jednocześnie wskazać należy, że w analizowanej sprawie nie znajduje zastosowania żaden z przepisów art. 16 ust. 1 updop, a w szczególności art. 16 ust. 1 pkt 15, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach. Zakres tego przepisu dotyczy wyłącznie tego podatku dochodowego, który jest uiszczany przez podatnika. W przedstawionym stanie faktycznym Spółka występuje natomiast w charakterze płatnika, a nie podatnika zryczałtowanego podatku dochodowego; wypełnia obowiązki płatnika nałożone przez przepisy updop. Zatem, Spółka może zaliczyć w ciężar kosztów prowadzonej działalności gospodarczej kwotę stanowiącą równowartość podatku u źródła w ramach ubruttowienia należności wskazanych we wniosku.

W świetle powyższego stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była zasadność i wysokość poboru podatku u źródła, dlatego też wydając niniejszą interpretację tut. Organ przyjął założenie, że w opisanym stanie faktycznym pobór podatku „u źródła” był uzasadniony w świetle przepisów updop.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.