Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4515-136/15-2/AF
z 30 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2015 r. (data wpływu 18 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny 1/2 części lokalu mieszkalnego obciążonego hipoteką - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny 1/2 części lokalu mieszkalnego obciążonego hipoteką.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni zamierza zawrzeć umowę darowizny na podstawie, której nabędzie udział w nieruchomości wynoszący 1/2 części odrębnej nieruchomości, stanowiącej lokal mieszkalny wraz z prawami z nim związanymi oraz z przynależnym od tego lokalu garażem (dalej: Nieruchomość). Obecnie właścicielami Nieruchomości jest Wnioskodawczyni (z udziałem wynoszącym 1/2) oraz osoba fizyczna, która nie jest spokrewniona z Wnioskodawczynią (dalej Darczyńca), która również posiada 1/2 udziału w Nieruchomości.

Nieruchomość jest obciążona hipoteką na kwotę 757.120 zł, która w momencie zawarcia umowy darowizny, będzie przewyższała wartość rynkową Nieruchomości, wynoszącą około 480.000 zł. Hipoteka zabezpiecza dług zaciągnięty przez Wnioskodawczynię oraz Darczyńcę na spłatę ceny nabycia Nieruchomości. Po przeniesieniu własności Nieruchomości Darczyńca zostanie zwolniony z długu. Wnioskodawczyni zobowiązuje się spłacić cały dług, wraz z odsetkami i wszystkimi kosztami. W związku z tym Wnioskodawczyni będzie odpowiadała przed bankiem do pełnej wysokości zadłużenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy przy ustalaniu podstawy do opodatkowania z tytułu spadku i darowizn, wartość nieruchomości powinna zostać pomniejszona o kwotę wierzytelności wynikającej z ustanowionej na tej nieruchomości hipoteki?
2. Czy w przypadku Wnioskodawczyni, gdy wartość ustanowionej hipoteki przewyższa wartość nieruchomości, podatek od spadku i darowizn będzie równy 0 zł?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Przy ustalaniu podstawy do opodatkowania z tytułu spadku i darowizn, wartość nieruchomości powinna zostać pomniejszona o kwotę wierzytelności wynikającej z ustanowionej na tej nieruchomości hipoteki.
2. W konkretnym przypadku Wnioskodawczyni, ponieważ wartość ustanowionej hipoteki przewyższa wartość nieruchomości, podatek od spadku i darowizn będzie równy 0 zł.
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, przy ustalaniu podstawy do opodatkowania z tytułu spadku i darowizn, wartość nieruchomości powinna zostać pomniejszona o kwotę wierzytelności wynikającej z ustanowionej na tej nieruchomości hipoteki, a w przypadku Wnioskodawczyni, ponieważ wartość ustanowionej hipoteki przewyższa wartość nieruchomości, podatek od spadku i darowizn będzie równy zero złotych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego:

• w interpretacji indywidualnej z dnia 26 lutego 2015 r. (sygn. IBPBII/1/436-373/14/ASz) oraz z dnia 10 października 2014 r. (sygn. IBPBII/1/436-222/14/MCZ), wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach;
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 11 września 2014 r. (sygn. ILPB2/436-151/14-2/WS), wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu;
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 21 września 2012 r. (sygn. IPTPB2/436-113/ 12-2/KK), wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r., poz. 86 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny.

W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Z kolei stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze darowizny powstaje – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 7 ust. 1, podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Z powyższego wynika więc, że długi i ciężary pomniejszają wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych, ale wyłącznie te, które istnieją w dniu nabycia rzeczy lub prawa majątkowego. Należy bowiem mieć na uwadze, że istotą przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn jest objęcie podatkiem przyrostu czystej wartości majątku podatnika.

W myśl art. 244 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.), hipoteka stanowi ograniczone prawo rzeczowe. Hipotekę regulują odrębne przepisy, a mianowicie ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2013 r., poz. 707, z późn. zm.). Zgodnie z art. 65 ust. 1 tej ustawy w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).

W świetle powołanych przepisów, w przypadku nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) obciążonej hipoteką - jak w niniejszej sprawie - obciążenie to stanowi ciężar w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W konsekwencji, ustalając podstawę opodatkowania, wartość nabywanego w drodze darowizny udziału w lokalu mieszkalnego powinna być pomniejszona o wartość hipoteki. Podstawę opodatkowania w analizowanej sytuacji stanowi zatem czysta wartość nabywanego udziału w lokalu mieszkalnym (po odliczeniu wartości hipoteki). Istotna jest kwota hipoteki, którą została obciążona opisana we wniosku nieruchomość. W rezultacie, jeśli wartość hipoteki przekroczy wartość nabywanego udziału w nieruchomości wówczas podstawa opodatkowania wyniesie 0. Tym samym nie dojdzie do powstania zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.