Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-778/15/AK
z 28 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 listopada 2015 r. (data wpływu do BKIP w Piotrkowie Trybunalskim 5 listopada 2015 r.), uzupełnionym 21 stycznia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia przychodu w związku ze sprzedażą wierzytelności obejmującej:

• niespłacony kapitał kredytu – jest nieprawidłowe,
• naliczone odsetki od niespłaconego kredytu – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2015 r. do Izby Skarbowej w Łodzi, Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim wpłynął wniosek Banku z 3 listopada 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia przychodu w związku ze sprzedażą wierzytelności obejmującej:

• niespłacony kapitał kredytu,
• naliczone odsetki od niespłaconego kredytu.
  
  

Wniosek ten za pismem z 10 listopada 2015 r. Znak: IPTPB3/4510-264/15-2/IC został przekazany do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, Biura Krajowej Informacji w Bielsku-

Białej, celem załatwienia zgodnie z właściwością (wpływ do tut. BKIP 18 listopada 2015 r.). Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 8 stycznia 2016 r. Znak: IBPB-1-2/4510-778/15/AK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 21 stycznia 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na udzielaniu kredytów i pożyczek pieniężnych. W dniu 14 października 2009 r. Bank udzielił kredytu na podstawie umowy kredytu na rzecz A Spółka z o.o., Dłużnik uchylał się od spłaty ww. zobowiązania kredytowego. W związku z powyższym Bank wypowiedział ww. umowę kredytu i przystąpił do egzekucji niespłaconych należności.

Ostatecznie na wierzytelność Wnioskodawcy składały się następujące kwoty:

• 4.806.250,42 zł - niespłacony kapitał kredytu,
• 1.501.975,77 zł - odsetki naliczone oraz
• 1.128,62 zł - pozostałe koszty.
  
  

Sprzedana wierzytelność nie została uprzednio przez Bank odpisana jako nieściągalna ani umorzona i zaliczona do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lub 43.

W dniu 15 grudnia 2014 r. Bank na podstawie umowy przelewu wierzytelności sprzedał przysługującą mu część ww. wierzytelności w postaci naliczonych odsetek, tj. kwoty 1.501.975,77 zł - na rzecz B Spółka z o.o. za cenę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych).

Natomiast 13 kwietnia 2015 r. Bank sprzedał przysługującą mu część ww. wierzytelności w postaci niespłaconego kapitału kredytu, tj. kwotę 4.806.250,42 zł – na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą C za cenę 3.990.000,00 zł (trzy miliony dziewięćset dziewięćdziesiąt tysięcy złotych).

W związku z powyższym wierzytelność Banku w postaci niespłaconego kapitału kredytu oraz naliczonych odsetek została rozdzielona i przelana na dwa odrębne podmioty.

Wobec tak przeprowadzonych transakcji po stronie Banku powstał obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą wierzytelności obejmującej naliczone odsetki od niespłaconego udzielonego kredytu oraz wierzytelności obejmującej niespłacony kapitał kredytu na rzecz dwóch różnych podmiotów, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca powinien uiścić wyłącznie podatek dochodowy od kwoty 10.000 zł, którą uzyskał w wyniku przelewu wierzytelności obejmującej naliczone odsetki od niespłaconego kapitału udzielonego kredytu, natomiast kwota uzyskana w wyniku sprzedaży wierzytelności obejmującej niespłacony kapitał kredytu pozostanie wolna od podatku dochodowego od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z sprzedażą wierzytelności obejmującej naliczone odsetki od niespłaconego udzielonego kredytu oraz wierzytelności obejmującej niespłacony kapitał kredytu na rzecz dwóch różnych podmiotów, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podlega on obowiązkowi podatkowemu wyłącznie w stosunku do kwoty 10.000 zł uzyskanej z tytułu sprzedaży wierzytelności obejmującej zaległe naliczone odsetki od udzielonego kredytu, a zatem Wnioskodawca powinien uiścić wyłącznie podatek dochodowy od kwoty 10.000 zł, natomiast kwota uzyskana w wyniku sprzedaży wierzytelności obejmującej niespłacony kapitał kredytu pozostanie wolna od podatku dochodowego od osób prawnych, jako niestanowiąca przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy.

W wyniku sprzedaży wierzytelności przez podmiot, który zajmuje się obrotem wierzytelności, przychód powstaje na zasadach opisanych w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, przychodem nie są zwrócone kredyty, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych kredytów. Wynika z tego, że sprzedaż kapitału nie generuje obowiązku podatkowego, ponieważ stanowi zwrot udzielonej wartości kredytu.

Jednocześnie w przedmiotowym przypadku nie będzie miał zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 15 tiret pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nabywcą żadnej ze sprzedanych wierzytelności nie został fundusz sekurytyzacyjny albo towarzystwo funduszy inwestycyjnych tworzące fundusz sekurytyzacyjny.

Dodatkowo należy podkreślić, że sprzedana wierzytelność nie została uprzednio przez Bank odpisana jako nieściągalna ani umorzona i zaliczona do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lub 43 ww. ustawy, a co za tym idzie przepis art. 12 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy nie znajduje zastosowania.

W przedmiotowej sprawie doszło do podziału wierzytelności Banku przysługującej mu na podstawie zawartej uprzednio umowy kredytu i oddzielnej sprzedaży dwóch jej części na rzecz dwóch odrębnych podmiotów. W pierwszej kolejności Bank dokonał sprzedaży wierzytelności obejmującej naliczone odsetki, tj. kwoty 1.501.975,77 zł – na rzecz A Spółka z o.o. za cenę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych). W związku z treścią art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odsetki od zwróconego kredytu stanowią przychód, zatem podlegają podatkowi dochodowemu.

Natomiast niespłacony kapitał kredytu w kwocie 4.806.250,42 zł został sprzedany na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą C za cenę 3.990.000,00 zł (trzy miliony dziewięćset dziewięćdziesiąt tysięcy złotych). Stanowi on de facto, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kwotę zwróconego kredytu, którą nie zalicza się do przychodów, a co za tym idzie nie podlega podatkowi dochodowemu.

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z faktem, że wyłącznie część wierzytelności obejmująca odsetki stanowi przychód do opodatkowania w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Bank powinien zapłacić podatek dochodowy jedynie od kwoty 10.000 zł, za którą została sprzedana wierzytelność obejmująca zaległe odsetki od niespłaconego kapitału kredytu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), do przychodów, nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Na podstawie kolejnego przepisu, tj. art. 12 ust. 4 pkt 2 updop, do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 updop, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do tych uregulowań, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 39 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3 została zarachowana jako przychód należny.

Zgodnie z powyższym, w Banku kredyty są neutralne podatkowo, tj. nie jest kosztem uzyskania przychodów wartość udzielonego kredytu i nie jest przychodem wartość zwróconego kredytu. Przychodem są odsetki faktycznie otrzymane, a w przypadku kapitalizacji odsetek odsetki skapitalizowane w dacie kapitalizacji.

Nie jest także kosztem podatkowym strata z tytułu zbycia kapitału kredytu, gdyż spłacony kredyt w banku nie jest przychodem podatkowym.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że 14 października 2009 r. Bank udzielił kredytu na podstawie umowy kredytu na rzecz A Spółka z o.o.. Dłużnik uchylał się od spłaty ww. zobowiązania kredytowego. W związku z powyższym Bank wypowiedział ww. umowę kredytu i przystąpił do egzekucji niespłaconych należności.

Ostatecznie na wierzytelność Wnioskodawcy składały się następujące kwoty:

• 4.806.250,42 zł - niespłacony kapitał kredytu,
• 1.501.975,77 zł - odsetki naliczone oraz
• 1.128,62 zł - pozostałe koszty.
  
  

Sprzedana wierzytelność nie została uprzednio przez Bank odpisana jako nieściągalna ani umorzona i zaliczona do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lub 43 updop.

W dniu 15 grudnia 2014 r. Bank na podstawie umowy przelewu wierzytelności sprzedał przysługującą mu część ww. wierzytelności w postaci naliczonych odsetek, tj. kwoty 1.501.975,77 zł - na rzecz B Spółka z o.o. za cenę 10.000 zł. Natomiast 13 kwietnia 2015 r. Bank sprzedał przysługującą mu część ww. wierzytelności w postaci niespłaconego kapitału kredytu, tj. kwotę 4.806.250,42 zł – na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą C za cenę 3.990.000,00 zł. W związku z powyższym wierzytelność Banku w postaci niespłaconego kapitału kredytu oraz naliczonych odsetek została rozdzielona i przelana na dwa odrębne podmioty.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Bank w momencie sprzedaży wierzytelności obejmującej niespłacony kapitał kredytu winien wykazać przychód podatkowy w wysokości ceny jaką uzyskał za wierzytelność. Jednocześnie wartość kapitału kredytu będzie kosztem uzyskania przychodu Banku, jednak do wysokości uzyskanego przychodu bowiem znajdzie tutaj zastosowanie wyżej cytowany art. 16 ust. 1 pkt 39 updop. Zatem w analizowanej sytuacji nie powstanie dochód do opodatkowania ponieważ wartość niespłaconego kapitału kredytu przewyższa cenę za jaką wierzytelność ta została sprzedana.

Natomiast w związku ze sprzedażą wierzytelności obejmującej tylko naliczone odsetki od niespłaconego kredytu Wnioskodawca powinien opodatkować przychód w wysokości kwoty 10.000 zł.

Zatem stanowisko Bank w zakresie ustalenia przychodu w związku ze sprzedażą wierzytelności obejmującej:

• niespłacony kapitał kredytu – jest nieprawidłowe,
• naliczone odsetki od niespłaconego kredytu – jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie powyższych rozważań należy podkreślić, że wydając niniejszą interpretację tut. Organ był związany przedstawionym przez Wnioskodawcę opisem stanu faktycznego. Przedmiotem interpretacji nie była w szczególności ocena dopuszczalności oddzielnego zbycia wierzytelności kredytowej i odsetkowej. Kwestia ta nie jest bowiem unormowana przez prawo podatkowe, a tylko w zakresie tego prawa Dyrektor Izby Skarbowej, działający z upoważnienia Ministra Finansów umocowany jest do wydawania interpretacji indywidualnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.