Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-529/15/TS
z 21 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 6 października 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 października 2015 r.), uzupełnionym 15 stycznia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, w którym okresie rozliczeniowym zlikwidowana wartość netto środka trwałego stanowi koszt uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, w którym okresie rozliczeniowym zlikwidowana wartość netto środka trwałego stanowi koszt uzyskania przychodów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 29 grudnia 2015 r. Znak: IBPB-1-3/4510-529/15/TS, IBPB-1-3/4510-530/15/TS wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 15 stycznia 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku z 11 stycznia 2016 r. – data wpływu do tut. BKIP 15 stycznia 2016 r.):

Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością ponosi wydatki w związku z nabyciem i montażem elementów placów zabaw, na które składają się obiekty i urządzenia nietrwale związane z podłożem, nadające się do wielokrotnego montowania i rozmontowywania np. małpie gaje, zjeżdżalnie, trampoliny oraz urządzenia wolnostojące np. mini kręgielnie, konsole gier itp. Jednostkowa cena nabycia wymienionych części składowych i peryferyjnych nie przekracza wartości jednostkowej 3500 zł. Dotychczas Wnioskodawca stosował zasadę, że jednorazowe nabycie wielu tego typu części składowych przyjmowane było jako jeden środek trwały i amortyzowany. W wyniku przeprowadzonej inwentaryzacji środków trwałych Wnioskodawca stwierdził, że nabyte części składowe i peryferyjne widniejące na ewidencji środków trwałych to w rzeczywistości materiały eksploatacyjne, nie spełniające warunków do uznania za środki trwałe. W konsekwencji dokonano ich likwidacji.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 11 stycznia 2016 r. – data wpływu do tut. BKIP 15 stycznia 2016 r.):

W którym okresie rozliczeniowym zlikwidowana wartość netto środka trwałego stanowi koszt uzyskania przychodów? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 11 stycznia 2016 r. – data wpływu do tut. BKIP 15 stycznia 2016 r.), zgodnie z art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wnioskodawca poniósł wydatki w związku z nabyciem elementów placów zabaw, na które składają się obiekty i urządzenia nietrwale związane z podłożem, nadające się do wielokrotnego montowania i rozmontowywania np. małpie gaje, zjeżdżalnie, trampoliny oraz urządzenia wolnostojące np. mini kręgielnie, konsole gier itp. Jednostkowa cena nabycia wymienionych części składowych i peryferyjnych nie przekracza 3500 zł. Jednorazowe nabycie wielu tego typu części składowych zostało błędnie uznane za kompletny, zdatny do użytku środek trwały, który następnie został przyjęty do ewidencji środków trwałych i amortyzowany. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek ten nie stanowi kompletnego, zdatnego do użytku środka trwałego i w związku z tym podlega on likwidacji.

W pierwszej kolejności należy poddać analizie poszczególne składniki definicji środków trwałych z art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p. w odniesieniu do nabytych części składowych i peryferyjnych. Po pierwsze, środki trwałe muszą stanowić własność lub współwłasność podatnika. Warunek ten jest w tym przypadku spełniony.

Po drugie, środki trwałe muszą być nabyte lub wytworzone we własnym zakresie. Warunek ten również jest spełniony.

Po trzecie, środki trwałe muszą być kompletne i zdatne do użytku w dniu przekazania do używania. Warunek ten w przypadku nabycia części składowych i peryferyjnych nie jest spełniony. Otóż trudno tu mówić o spełnieniu warunku kompletności, gdyż wymienione przedmioty nie stanowią samodzielnego przedmiotu a jedynie materiał do zużycia.

Po czwarte, przewidywany okres używania musi być dłuższy niż jeden rok. W tym przypadku warunek nie zostaje spełniony.

Zdaniem Wnioskodawcy, w takiej sytuacji należy dokonać likwidacji danego środka trwałego z ewidencji środków trwałych i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w wysokości niezamortyzowanej wartości w miesiącu dokonania likwidacji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów i to zarówno w zakresie kosztów bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami.

Na podstawie art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojęcie środków trwałych określone zostało w art. 16a updop.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca poniósł wydatki w związku z nabyciem elementów placów zabaw, na które składają się obiekty i urządzenia nietrwale związane z podłożem, nadające się do wielokrotnego montowania i rozmontowywania. Jednostkowa cena nabycia wymienionych części składowych i peryferyjnych nie przekracza 3500 zł. Dotychczas Wnioskodawca stosował zasadę, że jednorazowe nabycie wielu tego typu części składowych przyjmowane było jako jeden środek trwały i amortyzowany. W wyniku przeprowadzonej inwentaryzacji środków trwałych Wnioskodawca stwierdził, że nabyte części składowe i peryferyjne widniejące na ewidencji środków trwałych to w rzeczywistości materiały eksploatacyjne, nie spełniające warunków do uznania za środki trwałe. W konsekwencji dokonano ich likwidacji. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii związanej z momentem ujęcia w kosztach uzyskania przychodu niezamortyzowanej części zlikwidowanych składników.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a–16m.

W kwestii ustalenia momentu ujęcia w kosztach uzyskania przychodu poniesionych wydatków na nabycie ww. części składowych i peryferyjnych stwierdzić należy przede wszystkim, że Wnioskodawca nieprawidłowo zaliczał do kosztów uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne od zakupionych części. Jak zostało wspomniane, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, a w przedstawionym stanie faktycznym warunki te nie zostały spełnione, gdyż amortyzowane przedmioty nie spełniały definicji środka trwałego. W konsekwencji, nie mogły one podlegać amortyzacji.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Wskazać jednak należy, że konieczność dokonania jakiejkolwiek korekty (w tym przypadku – korekty w ewidencji środków trwałych) nie „tworzy” odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do jej dokonania jest zatem zdarzenie pierwotne. Skorygowanie kosztów powinno następować w okresie rozliczeniowym, w którym zostały wykazane pierwotne koszty.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli dany wydatek w wyniku błędu Wnioskodawcy został nieprawidłowo zakwalifikowany jako środek trwały, od którego dokonywane były odpisy amortyzacyjne zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w kolejnych okresach rozliczeniowych, to w takiej sytuacji podatnik jest zobowiązany do skorygowania kosztów uzyskania przychodów w tych okresach rozliczeniowych, a wydatek na nabycie części składowych i peryferyjnych winien zostać rozliczony na warunkach ogólnych, zgodnie z art. 15 updop.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia w którym okresie rozliczeniowym zlikwidowana wartość netto środka trwałego stanowi koszt uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 3 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.