Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-889/15/RS
z 3 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2015 r. (data wpływu 21 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania szkoleń członkom Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych i Zespołu Interdyscyplinarnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania szkoleń członkom Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych i Zespołu Interdyscyplinarnego.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, Wójt Gminy Zarządzeniem powołał Gminną Komisję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, która inicjuje działania w zakresie określonym w art. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz podejmuje czynności zmierzające do orzeczenia o zastosowaniu wobec osoby uzależnionej od alkoholu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego. Członkowie GKRPA spełniając wymóg art. 4 ust. 4 cyt. ustawy, uczestniczą w szkoleniach, których tematyka jest ściśle związana z działalnością GKRPA. Szkolenia te finansowane są zgodnie z przekazanym zadaniem, z budżetu Ośrodka Pomocy Społecznej.

Ustawą z dnia 10 czerwca 2010 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 125, poz. 842 z późn. zm.) wprowadzony został obowiązek tworzenia w każdej gminie zespołu interdyscyplinarnego na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Jest to zadanie własne gminy, stanowiące część gminnego systemu przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Wójt Gminy Zarządzeniem powołał skład Zespołu Interdyscyplinarnego. Do zadań Zespołu należy w szczególności integrowanie i koordynowanie działań podmiotów wchodzących w jego skład oraz diagnozowanie problemu przemocy w rodzinie, podejmowanie działań w środowisku zagrożonym przemocą w rodzinie i mających na celu przeciwdziałanie temu zjawisku. Spełniając wymóg art. 6 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, członkowie Zespołu Interdyscyplinarnego uczestniczą w szkoleniach, których tematyka ściśle jest związana z działalnością Zespołu. Szkolenia finansowane są zgodnie z przekazanym zadaniem, z budżetu Ośrodka Pomocy Społecznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opłacanie z budżetu Ośrodka Pomocy Społecznej szkoleń Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych i Zespołu Interdyscyplinarnego powoduje u wszystkich ich członków powstanie przychodu i czy w związku z tym obliguje to GOPS do pobierania z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, opłacane z Jego budżetu szkolenia są związane ściśle z wykonywaniem obowiązku członka Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych oraz członka Zespołu Interdyscyplinarnego. Nie obliguje to więc, zdaniem Wnioskodawcy, do pobierania z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy.

Aby powołany przez Wójta Gminy Zespół Interdyscyplinarny oraz Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych prawidłowo funkcjonowała, członkom Zespołu oraz Komisji, zgodnie z zapisami obowiązujących ustaw, powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji. Stąd też otrzymanie przez członków Komisji i Zespołu świadczeń w postaci szkoleń ściśle związanych z realizacja zadań GKRPA i ZI, należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu ich obowiązków, a nie uzyskanie osobistych korzyści w związku z uczestnictwem w tych szkoleniach.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że wydatki Ośrodka nie będą generowały po stronie członków Komisji i Zespołu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te poniesione przez GOPS, będą więc wydatkami poniesionymi na funkcjonowanie ww. Komisji i Zespołu. Z tych też powodów wartości świadczeń w postaci uczestnictwa ww. osób w szkoleniach nie będzie można uznać za nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do jakiegokolwiek przychodu, określonego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opisane we wniosku szkolenia nie będą przychodem podatkowym. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika. Powyższe stanowisko odnośnie szkoleń członków Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych potwierdzone zostało przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 7 sierpnia 2015 r. nr IBPB-2-1/4511-144/15/DP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 11 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny ustalił znaczenie tego terminu w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż na gruncie tej ustawy, termin „nieodpłatne świadczenie” ma „szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10, NSA potwierdził powyższe stanowisko uznając, że ma ono również zastosowanie do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 ustawy PIT.

Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” – w kontekście świadczeń pracowniczych - była również przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego, który w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, stwierdził, że przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Powyższe oznacza, że mimo szerokiej definicji przychodów zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie każde świadczenie spełnione bez ustalonej za nie zapłaty jest nieodpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Dotyczy to w szczególności świadczeń przyjętych jako warunek niezbędny do wykonania pracy, których spełnienie – jako celowe i przydatne – leży w interesie świadczeniodawcy a nie świadczeniobiorcy. Tego rodzaju świadczenia nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie nie mają do nich zastosowania zwolnienia wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r., poz. 163 z późn. zm.), pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Pomocy społecznej udziela się osobom i rodzinom z powodu m.in. przemocy w rodzinie (art. 7 pkt 7 ustawy), alkoholizmu lub narkomanii (art. 7 pkt 13 ustawy). Obowiązek zapewnienia realizacji zadań pomocy społecznej spoczywa na jednostkach samorządu terytorialnego oraz na organach administracji rządowej w zakresie ustalonym ustawą (art. 16 ust. 1).

Stosownie do art. 9a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1390), gmina podejmuje działania na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie, w szczególności w ramach pracy w zespole interdyscyplinarnym. Zespół interdyscyplinarny powołuje wójt, burmistrz albo prezydent miasta. Zgodnie z art. 9a ust. 3 ww. ustawy w skład zespołu interdyscyplinarnego wchodzą przedstawiciele:

1. jednostek organizacyjnych pomocy społecznej;
2. gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych;
3. Policji;
4. oświaty;
5. ochrony zdrowia;
6. organizacji pozarządowych.

W skład zespołu interdyscyplinarnego wchodzą także kuratorzy sądowi. Mogą wchodzić także prokuratorzy oraz przedstawiciele podmiotów innych niż określone w ust. 3, działających na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie (art. 9a ust. 4 i 5 ww. ustawy).

Obsługę organizacyjno-techniczną zespołu interdyscyplinarnego zapewnia ośrodek pomocy społecznej. Członkowie zespołu interdyscyplinarnego oraz grup roboczych wykonują zadania w ramach obowiązków służbowych lub zawodowych (art. 9a ust. 9 i 13 ustawy).

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz.U. z 2015 r., poz. 1286 ze zm.) wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) powołują gminne komisje rozwiązywania problemów alkoholowych, w szczególności inicjujące działania w zakresie określonym w ust. 1 oraz podejmujące czynności zmierzające do orzeczenia o zastosowaniu wobec osoby uzależnionej od alkoholu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego.

W skład gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych wchodzą osoby przeszkolone w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych (art. 41 ust. 4 ww. ustawy).

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, Wójt Gminy powołał Gminną Komisję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, która inicjuje działania w zakresie określonym w art. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz podejmuje czynności zmierzające do orzeczenia o zastosowaniu wobec osoby uzależnionej od alkoholu obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego. Członkowie GKRPA spełniając wymóg art. 4 ust. 4 cyt. ustawy, uczestniczą w szkoleniach, których tematyka jest ściśle związana z działalnością GKRPA. Szkolenia te finansowane są zgodnie z przekazanym zadaniem, z budżetu Ośrodka Pomocy Społecznej.

Ustawą o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz niektórych innych ustaw, wprowadzony został obowiązek tworzenia w każdej gminie zespołu interdyscyplinarnego na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Jest to zadanie własne gminy, stanowiące część gminnego systemu przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Wójt Gminy Zarządzeniem powołał skład Zespołu Interdyscyplinarnego. Do zadań Zespołu należy w szczególności integrowanie i koordynowanie działań podmiotów wchodzących w jego skład oraz diagnozowanie problemu przemocy w rodzinie, podejmowanie działań w środowisku zagrożonym przemocą w rodzinie i mających na celu przeciwdziałanie temu zjawisku. Spełniając wymóg art. 6 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, członkowie Zespołu Interdyscyplinarnego uczestniczą w szkoleniach, których tematyka ściśle jest związana z działalnością Zespołu. Szkolenia finansowane są zgodnie z przekazanym zadaniem, z budżetu Ośrodka Pomocy Społecznej.

W świetle powyższego oraz wobec jednoznacznego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego wyrażonego w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 uznać należy, że udział członków GKRPA oraz GZI w szkoleniu finansowanym przez Wnioskodawcę w celu lepszego wykonywania zadań w ramach pracy Komisji i Zespołu, nie generuje po stronie ich uczestników przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uczestnictwo w tego rodzaju szkoleniach pozostaje w ścisłym związku z wykonywaniem powierzonych im zadań. Ponadto zapewnienie szkolenia leży przede wszystkim w interesie świadczeniodawcy, który bez jego sfinansowania nie mógłby należycie podejmować działań na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie oraz alkoholizmowi, o których mowa w ustawie o pomocy społecznej, ustawie o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi oraz ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Tym samym udział członka GKRPA oraz GZI w szkoleniu sfinansowanym przez Wnioskodawcę nie stanowi przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że na świadczeniodawcy (Wnioskodawcy) nie ciąży obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.