Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-1157/15-2/BC
z 8 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na nabycie usług gastronomicznych w trakcie spotkań pracowników z partnerami biznesowymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na nabycie usług gastronomicznych w trakcie spotkań pracowników z partnerami biznesowymi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

E. Sp. z o. o. Oddział w Polsce (dalej jako: „Wnioskodawca”) jest polskim oddziałem niemieckiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Spółka”). Jedynym udziałowcem Spółki jest inna spółka będąca niemieckim rezydentem podatkowym (dalej jako: „Wspólnik”). Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa wyrobów chemicznych.

Wnioskodawca uzyskał przy tym potwierdzenie w wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacji indywidualnej o sygn. IPPB5/4510-402/15-2/PS, że prowadzona przez niego na terenie Polski działalność, jest zakładem podatkowym w rozumieniu umowy z dnia 14 maja 2003 r. zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90).

Wnioskodawca jako oddział Spółki (stanowiący z nią jedną osobę prawną) wykonuje na terytorium Polski na rzecz Spółki czynności polegające m.in. na negocjowaniu i zawieraniu w jej imieniu umów z kontrahentami, utrzymywaniu dobrych warunków z kontrahentami, pozyskiwaniu nowych kontrahentów, pośrednictwo w sprzedaży produktów Spółki. Z tego tytułu Wnioskodawca otrzymuje co miesiąc stałe wynagrodzenie od Spółki oraz prowizję w wysokości 1,5 % uzależnioną od sprzedaży.

Wnioskodawca zatrudnia pracowników - przedstawicieli handlowych. Z uwagi na rozległą terytorialnie działalność Wnioskodawcy oraz to, że Wnioskodawca posiada jedynie biuro w Warszawie pracownicy zatrudnieni przez Wnioskodawcę w większości jako miejsce pracy mają wskazane home office.

Aby prowadzić swoją działalność przedstawiciele handlowi zatrudnieni przez Wnioskodawcę odbywają spotkania biznesowe z kontrahentami, dostawcami, potencjalnymi kontrahentami oraz innymi partnerami biznesowymi. Z uwagi na obszar działalności Wnioskodawcy pracownicy Wnioskodawcy bardzo często udają się w podróże służbowe aby spotkać się z kontrahentami. Spotkania te odbywają się w większości w restauracjach (również w restauracjach hotelowych). Spotkania biznesowe organizowane są najczęściej z inicjatywy pracowników Wnioskodawcy. Z tego też względu Wnioskodawca, jako zapraszający, ponosi koszty organizacji tych spotkań. Koszty te obejmują z reguły wydatki na zwyczajowe posiłki, napoje (również alkoholowe) lub poczęstunki.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż dokonana w trakcie spotkań biznesowych konsumpcja (posiłki, napoje - również alkoholowe - lub poczęstunki) nie jest sama w sobie celem tych spotkań. Stanowi ona jedynie czynność poboczną i mieści się w powszechnie przyjętych standardach. Konsumpcja w ramach spotkań biznesowych nie wykracza poza zwyczajowe ramy przyjęte przy okazji zapraszania partnerów gospodarczych do prowadzenia rozmów biznesowych, w szczególności nie ma ona charakteru wytwornego czy okazałego. Spotkania w trakcie, których jest przeprowadzana konsumpcja mają na celu m.in. przedstawienie oferty Wnioskodawcy, omówienia warunków i możliwości podjęcia współpracy, warunków kontynuacji dotychczasowej współpracy, negocjacji w zakresie warunków nowych umów, renegocjacji warunków zawartych umów, itd.

Wydatki dotyczące posiłków spożywanych podczas spotkań biznesowych z kontrahentami w restauracjach, dokumentowane są poprzez faktury VAT wystawiane na Wnioskodawcę. Na odwrocie faktury przedstawiciele handlowi otrzymujący ww. faktury VAT z reguły dopisują ręcznie dane osób uczestniczących w danym spotkaniu biznesowym oraz dane firmy którą osoby te reprezentują.

Dotychczas ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na nabycie przedmiotowych usług gastronomicznych nie były zaliczane do kosztów podatkowych.

Przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny dotyczy zarówno zdarzenia przeszłego jak i przyszłego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na nabycie usług gastronomicznych (posiłków, napojów - w tym napojów alkoholowych - czy poczęstunków) w trakcie spotkań pracowników z partnerami biznesowymi, mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane w stanie faktycznym wydatki na nabycie usług gastronomicznych (tj. posiłków oraz napojów w tym napojów alkoholowych) ponoszone w trakcie spotkań pracowników z partnerami biznesowymi, mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm. - „dalej: updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie ze stanowiskiem doktryny oraz wedle utrwalonego orzecznictwa za koszty uzyskania przychodów, uważa się takie wydatki, których poniesienie przez podatnika jest spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła i które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop, o ile wydatki te pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są nie tylko koszty bezpośrednio ale również pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów tak, aby źródło przynosiło przychody w przyszłości.

Wnioskodawca ma świadomość, że z katalogu wydatków zaliczanych do kosztów podatkowych, stosownie do brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, zostały wyłączone wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na nabycie usług gastronomicznych, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wnioskodawca wskazuje jednak, iż samo pojęcie „reprezentacja” nie zostało zdefiniowane w updop, ani w przepisach innych ustaw. Należy zatem odwołać się do znaczenia tego słowa w języku potocznym. Według definicji słownikowej, reprezentacja to „okazałość, wystawność” (pod red. A. Markowskiego, Nowy Słownik Poprawnej Polszczyzny PWN, Warszawa 1999, s. 842). Również Sądy Administracyjne w swoich orzeczeniach wyrażały pogląd, że skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia reprezentacji, należy posiłkować się definicją słownikową, i reprezentację rozumieć jako „okazałość”, „wystawność”, „wytworność” (por. wyrok z dnia 25 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2200/10 oraz wyrok z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt II FSK392/11). W innych orzeczeniach sądy administracyjne uznawały z kolei, że termin „reprezentacja” oznacza „przedstawicielstwo”, a nie „wystawność”, „okazałość”, „wytworność” (por. wyrok z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10 i z dnia 29 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2571/10 i II FSK 2572/10). Z uwagi na ww. rozbieżności w orzeczeniach sądów administracyjnych w zakresie kosztów reprezentacji wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów NSA w składzie siedmiu sędziów wydał w dniu 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 w tej sprawie wyrok.

W wyroku tym NSA podkreślił potrzebę indywidualnej oceny stanu faktycznego konkretnej sprawy dotyczącej kwalifikowania kosztów (wydatków) jako kosztów reprezentacji wskazując, że wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności, napojów, w tym alkoholowych nie przesądza o ich wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna bowiem być dokonywana odrębnie i z uwzględnieniem warunków i okoliczności uzasadniających ich poniesienie.

Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych tzn. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są istotne także takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności itp. jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop należy zdaniem NSA uznać te, których wyłącznym lub dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Dokonując oceny tego czy dany koszt ma charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat celu jego poniesienia. Tylko bowiem w sytuacji, gdy wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie pozytywnego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Takie stanowisko potwierdził NSA również w wyroku z dnia 16 października 2013 r. sygn. akt II FSK 2442/13, w którym orzekł, iż kosztami uzyskania przychodu będą wydatki na usługi gastronomiczne w restauracjach nabywane podczas spotkań biznesowych, których celem jest omówienie z kontrahentami spraw handlowych. Warunkiem uznania, że wydatki te poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów jest to, aby nie były one ukierunkowane na kształtowanie wizerunku firmy, lecz stanowiły element aktywności gospodarczej podatnika.

Podobne stanowisko w zakresie wydatków ponoszonych na poczęstunki podawane podczas spotkań z kontrahentami wynika z interpretacji ogólnej z dnia 25 listopada 2013 r. sygn. DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, wydanej przez Ministra Finansów na podstawie art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

W świetle wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę na nabycie usług gastronomicznych Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w obecnych czasach trudno wyobrazić sobie, aby wszystkie spotkania biznesowy odbywały się w siedzibie spółki. Wręcz przeciwnie, obecnie standardem jest prowadzenie rozmów z partnerami biznesowymi w trakcie spotkań poza biurem, najczęściej w restauracji. W przypadku Wnioskodawcy wręcz często jedyną możliwością przeprowadzenia rozmowy biznesowej z kontrahentem jest zaproszenie go do restauracji, co jest uwarunkowane m.in. terytorialnie rozległą działalnością Wnioskodawcy i wynikającymi stąd częstymi podróżami po Polsce pracowników Wnioskodawcy, którzy w większości pracują w home office. W opinii Wnioskodawcy zaproszenie kontrahenta na obiad nie można traktować jako zachowania wystawnego czy okazałego, ponieważ obecnie zachowanie takie jest wręcz standardem w relacjach biznesowych. Ponadto Wnioskodawca zapewnia, że celem odbywania tych spotkań nie jest wywarcie wrażenia na kontrahencie czy też zbudowanie wizerunku firmy, lecz ich głównym celem jest m.in. nawiązanie współpracy, negocjacja umów, przedstawienie oferty Wnioskodawcy, omówienia warunków i możliwości podjęcia współpracy, warunków kontynuacji dotychczasowej współpracy, negocjacji w zakresie warunków nowych umów, renegocjacja warunków zawartych umów oraz rozwiązywanie bieżących problemów.

Obecnie do kanonu kultury biznesowej należy bowiem ponoszenie kosztów usług gastronomicznych przez podmiot zapraszający tj. Wnioskodawcę jako stronę, której zależy na rozwijaniu współpracy i która inicjuje spotkanie biznesowe. Nie jest przyjęte, aby zaproszony kontrahent sam ponosił takie koszty. Zaakceptowanie takiej sytuacji mogłoby prowadzić do negatywnego nastawienia kontrahenta a tym samym źle wpłynęłoby na atmosferę spotkania i rozmów biznesowych, których wynikiem ma być przecież zwiększenie lub zachowanie źródła przychodów Wnioskodawcy.

Również w innych obecnie wydawanych interpretacjach indywidualnych przez Dyrektorów Izb Skarbowych w imieniu Ministra Finansów wskazuje się na dopuszczalność zaliczenia wydatków na nabycie usług gastronomicznych i posiłków dla pracowników oraz kontrahentów, w tym napojów alkoholowych, na poczet kosztów uzyskania przychodów. Tytułem przykładu warto wskazać na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lutego 2015 r. (sygn. IPPB5/423-1162/14-5/KS), Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 grudnia 2014 r. (sygn. IBPBI/1/423-38/14/ESZ) czy też Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 lipca 2015 r. (sygn. ILPB3/4510-1-166/15-2/KS).

Z powyższych względów zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na posiłki w ramach tych spotkań mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca pragnie wskazać, że z punktu widzenia jego działalności istnieje związek pomiędzy wydatkami ponoszonymi na nabycie opisanych w stanie faktycznym usług gastronomicznych a przychodami osiąganymi przez Wnioskodawcę. Implikacją poniesionego kosztu na nabycie usług gastronomicznych jest bowiem powstanie lub realna szansa powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowanie albo zabezpieczenie źródła ich uzyskiwania. Jak to zostało przedstawione w stanie faktycznym Wnioskodawca oprócz stałego wynagrodzenia otrzymuje również wynagrodzenie w postaci prowizji uzależnionej od sprzedaży. W związku z tym im większa sprzedaż tym większe przychody Wnioskodawcy.

Z uwagi na specyfikę działalności Wnioskodawcy spotkania z kontrahentami i potencjalnymi kontrahentami w restauracjach przy wspólnym posiłku są często jedyną możliwością spotkania się i porozmawiania o sprawach biznesowych. Spotkania te niejednokrotnie owocują w przyszłości nowymi kontraktami handlowymi, które generują przychody dla Wnioskodawcy bądź też wpływają na utrzymanie dobrych relacji z klientami tj. służą utrzymaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy nawet jeżeli dany wydatek nie przyniesie oczekiwanego skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła, nie powinno to mieć wpływu na jego kwalifikację do kosztów uzyskania przychodów, istotne jest bowiem, że w momencie jego ponoszenia Wnioskodawca mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki te spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 updop, a tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie zaprezentowanego stanowiska, że wydatki na nabycie usług gastronomicznych w restauracjach (tj. posiłków i napojów w tym napojów alkoholowych oraz poczęstunków) w ramach spotkań pracowników z partnerami biznesowymi mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, że interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.