Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-152/16/TS
z 16 marca 2016 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 18 lutego 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:
- czy zakup pojemników na odpady komunalne stanowi nakłady na środki trwałe – jest prawidłowe,
- czy ww. zakup może być potraktowany jako zakup materiałów i zaliczony w koszty uzyskania przychodów w czasie, przez okres zgodny z przyjętym przez Spółkę okresem ich użytkowania – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 lutego 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:
- czy zakup pojemników na odpady komunalne stanowi nakłady na środki trwałe, oraz
- czy ww. zakup może być potraktowany jako zakup materiałów i zaliczony w koszty uzyskania przychodów w czasie, przez okres zgodny z przyjętym przez Spółkę okresem ich użytkowania.
We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca (dalej również jako: „Spółka”) świadczy usługi w zakresie odbioru odpadów komunalnych. Spółka wygrała w 2013 r. przetarg na odbiór odpadów komunalnych ogłoszony przez gminę.
W związku z wygraniem przetargu, Spółka zobowiązana była do wyposażenia mieszkańców w pojemniki na odpady. Wartość wydatków na pojemniki w 2013 r. była znacząca i wyniosła 971.060,45 zł. Koszt zakupu jednego pojemnika wynosił od 59 zł do 600 zł, w zależności od pojemności i stanu zużycia.
Koszt zakupu pojemników rozliczano w czasie poprzez zaliczenie w koszty zużycia materiałów. W 2013 r. zaliczono w koszty kwotę 161.843,34 zł, w 2014 r. kwotę 323.688,68 zł. Pozostałą kwotę w wysokości 485.530,02 zł pozostawiono do rozliczenia w czasie na okres 42 miesięcy.
Łączny okres rozliczenia w czasie zużycia pojemników przyjęty przez Spółkę wynosi 5 lat i według stanowiska Spółki jest zgodny z okresem używania pojemników.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy zakup pojemników na odpady komunalne stanowi nakłady na środki trwałe, czy też można pojemniki potraktować jak zakup materiałów i zaliczyć w koszty uzyskania przychodów w czasie, przez okres zgodny z przyjętym przez Spółkę okresem użytkowania pojemników?
Zdaniem Spółki, obydwa wskazane w pytaniu sposoby zaliczenia zakupu pojemników do kosztów uzyskania przychodów są prawidłowe.
Definicję kosztów uzyskania przychodów, jako kategorii z zakresu prawa podatkowego, zawiera art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z powyższą regulacją, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez Spółkę jako podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, Spółka powinna rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:
- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów,
- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności Spółki jako podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.
Spółka świadczy usługi w zakresie odbioru odpadów komunalnych. W 2013 r., związku z wygraniem przetargu ogłoszonego przez gminę na odbiór odpadów, Spółka dokonała zakupu pojemników na odpady komunalne. Pojemniki są dostarczane dla poszczególnych miejscowości dla indywidualnych osób, które składują w nich odpady.
Nabyte przez Spółkę pojemniki na odpady stanowią kompletne i zdatne do używania aktywa rzeczowe, które będą wykorzystywane w związku z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą przez okres dłuższy niż 12 miesięcy od dnia nabycia. Tym samym, pojemniki te spełniają definicyjne kryteria zaliczenia ich do środków trwałych, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości. Nie zmienia tego stanu rzeczy to, że będą one wykorzystywane poza siedzibą spółki – używane będą bowiem w realizacji postanowień przetargu realizowanego przez Spółkę.
Wobec znacznej ilości i łącznej wartości nabytych w jednym okresie pojemników, ich jednorazowe odniesienie w ciężar kosztów tego okresu mogłoby jednak w znaczący sposób zniekształcić wynik finansowy Spółki. Skłania to do poszukiwania rozwiązań alternatywnych, jak choćby te rozwiązania wskazane w pytaniu.
W art. 32 ust. 6 ustawy o rachunkowości, przewidziano uproszczenie polegające na ustalaniu – dla środków trwałych o niskiej jednostkowej wartości początkowej – odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych w sposób uproszczony, przez dokonywanie zbiorczych odpisów dla grup środków zbliżonych rodzajem i przeznaczeniem. Uproszczenie to, zdaniem Wnioskodawcy, można zastosować właśnie w analizowanym przypadku – nabyte pojemniki można wprowadzić do ewidencji zbiorczo (pod jedną pozycją) i amortyzować przez założony czas ich użytkowania (w przypadku Spółki przez wskazany okres). Takie rozwiązanie zapewni poprawną (bo najbardziej odpowiadającą treści ekonomicznej) prezentację zdarzeń gospodarczych, w aktywach wykazywane będą środki trwałe, a w rachunku zysków i strat uosabiająca koszt ich zużycia amortyzacja.
Rozliczanie natomiast tzw. niskocennych rzeczowych aktywów trwałych w czasie poprzez mechanizm rozliczeń międzyokresowych czynnych, stosowane jest niekiedy w praktyce do rozliczenia w czasie kosztów tzw. pierwszego wyposażenia jednostki gospodarczej. Duża liczba pojemników nabywana jest w związku z rozpoczęciem realizacji kontraktu i w tym kontekście można mówić o pierwszym wyposażeniu Spółki w niezbędne do tego środki pracy, jakimi jest tutaj większa liczba podobnych (czy wręcz jednakowych) środków trwałych o niskiej wartości początkowej. Niezaliczenie tych nakładów do środków trwałych i ich rozłożenie w czasie poprzez mechanizm rozliczeń międzyokresowych (zamiast przez mechanizm amortyzacji) zapewni współmierność przychodów i kosztów. Zamiast amortyzacji pojawi się koszt zużycia materiałów.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.
W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w związku z wygraniem przetargu, Spółka zobowiązana była do wyposażenia mieszkańców w pojemniki na odpady. Wartość wydatków na pojemniki w 2013 r. była znacząca i wyniosła 971.060,45 zł. Koszt zakupu jednego pojemnika wynosił od 59 zł do 600 zł, w zależności od pojemności i stanu zużycia. Koszt zakupu pojemników rozliczano w czasie poprzez zaliczenie w koszty zużycia materiałów. W 2013 r. zaliczono w koszty kwotę 161.843,34 zł, w 2014 r. kwotę 323.688,68 zł. Pozostałą kwotę w wysokości 485.530,02 zł pozostawiono do rozliczenia w czasie na okres 42 miesięcy. Łączny okres rozliczenia w czasie zużycia pojemników przyjęty przez Spółkę wynosi 5 lat i zdaniem Spółki jest zgodny z okresem używania pojemników. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawidłowości sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków.
Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.
Stosownie do art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
- maszyny, urządzenia i środki transportu,
- inne przedmioty
-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
W tym miejscu należy stwierdzić, że skoro zakupione pojemniki na odpady komunalne zostały nabyte przez Wnioskodawcę we własnym zakresie, w dniu przejęcia do używania są kompletne i zdatne do użytku, przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok oraz wykorzystywane są na potrzeby działalności gospodarczej Spółki, to tym samym spełniają definicję środka trwałego i jako takie podlegają regulacjom art. 16a-16m updop.
Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Art. 16i ust. 1 updop stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j–16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.
W myśl art. 16d ust. 1 updop, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 3500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.
Zgodnie z art. 16f ust. 3 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h–16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h–16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.
Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że skoro zakupione pojemniki na odpady komunalne stanowią środek trwały, a jednostkowa cena nabycia pojemnika nie przekracza 3500 zł, to wydatek na ich zakup może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na następujące sposoby:
- poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu odpowiedniej stawki amortyzacyjnej (uzależnionej od sposobu zakwalifikowania pojemników do odpowiedniej grupy, podgrupy i rodzaju na gruncie Klasyfikacji Środków Trwałych) – zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1;
- poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania pojemników do używania – zgodnie z art. 16d ust. 1 updop;
- poprzez dokonanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu oddania pojemników do używania lub w miesiącu następnym – zgodnie z art. 16f ust. 1 updop.
Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia:
- czy zakup pojemników na odpady komunalne stanowi nakłady na środki trwałe – jest prawidłowe,
- czy ww. zakup może być potraktowany jako zakup materiałów i zaliczony w koszty uzyskania przychodów w czasie, przez okres zgodny z przyjętym przez Spółkę okresem ich użytkowania – jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.