Interpretacja Ministra Finansów
DD10/033/294/MZO/13/PK-1557/12
z 21 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 09 sierpnia 2010 r. Nr IBPBI/2/423-720/10/MS w ten sposób, iż uznaje stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2010 r. o wydanie interpretacji indywidualnej z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z organizacją spotkań biznesowych z kontrahentami - za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 16 maja 2010 r. Spółka (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z organizacją spotkań biznesowych z kontrahentami w siedzibie Spółki oraz poza siedzibą Spółki.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. W ramach działalności gospodarczej wykonuje usługi modernizacji zbiorników paliwowych, dostarcza zbiorniki paliw oraz wykonuje usługi na różnych etapach budowy stacji paliw. Spółka prowadzi działalność na obszarze całego kraju, a odbiorcami usług i dostarczanych towarów są w przeważającej części przedsiębiorstwa prowadzące stacje paliw. W trakcie działalności członkowie zarządu oraz pracownicy Spółki odbywają spotkania z przedstawicielami obecnych lub potencjalnych klientów. Spotkania mają miejsce w lokalach gastronomicznych. Podczas spotkań omawiane są warunki współpracy, bieżące zagadnienia związane ze współpracą, plany rozwoju współpracy, ustala się warunki sprzedaży towarów, przedstawia aktualną ofertę handlową, prowadzone są negocjacje. Koszt takich spotkań ponoszony jest przez Spółkę i dokumentowany fakturą lub rachunkiem wystawionym na Spółkę jako nabywcę usługi.

Spotkania z kontrahentami w lokalach gastronomicznych odbywają się w sytuacji, gdy kontrahenci nie posiadają w swoich obiektach sali konferencyjnej lub innego wydzielonego pomieszczenia, w którym można prowadzić negocjacje handlowe albo omawiać warunki współpracy. Ponadto zdarza się, że to kontrahenci proponują spotkanie w lokalu gastronomicznym, zamiast w siedzibie Spółki z uwagi na łatwiejszy dojazd lub chęć odbycia spotkania na neutralnym gruncie. Spółka wskazała, że uczestniczy w targach, konferencjach branżowych i odbywa rozmowy z potencjalnymi kontrahentami również poza miejscem wystaw, konferencji, tj. w lokalach gastronomicznych. Ponadto organizuje spotkania biznesowe w swojej siedzibie, w czasie których kontrahenci zwyczajowo częstowani są kawą, herbatą, napojami, słodyczami, kanapkami. Spółka wydatki dotyczące powyższych spotkań ujmuje jako koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone w związku z organizacją spotkań z kontrahentami, tj. wydatki na zakup usług gastronomicznych, zakup artykułów spożywczych stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki w postaci zakupu usług gastronomicznych oraz artykułów spożywczych ponoszone przez Spółkę dotyczące organizacji spotkań z kontrahentami stanowią koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, ze zm.; dalej: updop). Wydatki te Spółka ponosi w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wnioskodawca podkreślił, że organizowane przez Spółkę spotkania z kontrahentami nie mają charakteru „wystawności”. Zaproszenie kontrahenta na obiad do restauracji, czy też poczęstowanie go kawą, sokiem lub kanapką nie jest działaniem nadzwyczajnym - reprezentacyjnym, nie ma na celu okazania przepychu. Posiłki spożywane w restauracji lub artykuły spożywcze, którymi częstowani są klienci Spółki w jej siedzibie nie są ani okazałe, ani wytworne, nie mają charakteru reprezentacyjnego, a więc nie spełniają przesłanek wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Wydatki ponoszone przez Spółkę na spotkania z kontrahentami, opisane w stanie faktycznym, należy potraktować jako zwykłe koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, dlatego też należy je uznać za koszty uzyskania przychodów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770), wydał w dniu 09 sierpnia 2010 r. interpretację indywidualną (IBPBI/2/423-720/10/MS), w której uznał stanowisko Spółki w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z organizacją spotkań biznesowych z kontrahentami poza siedzibą Spółki za nieprawidłowe, a w pozostałym zakresie za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 09 sierpnia 2010 r. Nr IBPBI/2/423-720/10/MS, w części dotyczącej braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z organizacją spotkań biznesowych z kontrahentami poza siedzibą Spółki na posiłki, nie można uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem za koszty uzyskania przychodu, uważa się takie wydatki, których poniesienie przez podatnika jest spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła i które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub na jego zachowanie oraz zabezpieczenie. Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Analiza orzecznictwa wskazuje na występowanie poważnych wątpliwości, co do wykładni normy wynikającej z wyżej wymienionych przepisów updop. Sądy administracyjne w swoich orzeczeniach wyrażały pogląd, że skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia reprezentacji, należy posiłkować się definicją słownikową, iż reprezentacja to „okazałość”, „wystawność”, „wytworność” (por. wyroki z dnia 25 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2200/10 i z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt II FSK392/11).

W innych orzeczeniach sądy administracyjne uznawały, że termin „reprezentacja” oznacza „przedstawicielstwo”, a nie „wystawność”, „okazałość”, „wytworność” (por. wyrok z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10 i z dnia 29 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2571/10 i II FSK 2572/10). Powołane rozbieżności w orzeczeniach sądów administracyjnych w zakresie kosztów reprezentacji wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów znalazły swoje podsumowanie w wydanym, w składzie siedmiu sędziów wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11.

W wyroku tym Sąd podkreślił potrzebę indywidualnej oceny stanu faktycznego konkretnej sprawy dotyczącej kwalifikowania kosztów (wydatków) jako kosztów reprezentacji, wskazując, że wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności, napojów, w tym alkoholowych nie przesądza o ich wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających ich poniesienie.

Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych tzn. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności itp. jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Sąd wskazał ponadto, że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop należy uznać te, których wyłącznym lub dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Także w wyroku z dnia 16 października 2013 r., sygn. akt II FSK 2442/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny”. Jednocześnie w wyroku tym Sąd orzekł, iż kosztami uzyskania przychodu będą wydatki na usługi gastronomiczne w restauracjach nabywane podczas spotkań biznesowych, których celem jest tylko i wyłącznie omówienie z kontrahentami spraw handlowych. Ponadto Sąd zaznaczył, że na podatniku spoczywać będzie ciężar wykazania, że określone wydatki poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów oraz, że nie były one ukierunkowane na kształtowanie wizerunku firmy, lecz stanowiły element aktywności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę - w świetle przedstawionego stanu faktycznego, z którego wynika, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na zakup posiłków dotyczą spotkań, których głównym celem jest omówienie warunków współpracy, bieżących zagadnień związanych ze współpracą, planów rozwoju współpracy, ustalanie warunków sprzedaży towarów, przedstawienie aktualnej oferty handlowej, negocjacje - stwierdzić należy, że wydatki takie nie powinny być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów i zaliczane do kosztów reprezentacji. W konsekwencji, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.