Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-556/12-3/16-S/KK
z 18 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w zw. z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1649) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2015 r., sygn. akt II FSK 2163/13 (data wpływu 4 stycznia 2016 r.) oraz prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 93/13 (data wpływu 25 stycznia 2016 r.), stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2012 r. (data wpływu 27 lipca 2012 r.), o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi z tytułu wychowywania dziecka – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi z tytułu wychowywania dziecka.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Syn Wnioskodawczyni lat 20, student Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Medycznego, w 2011 r. uzyskał dochód z tytułu umowy o pracę w wysokości 3.159,00 zł. Syn pracował w charakterze ratownika wodnego na basenie. Umowa została zawarta na okres od 18 lipca 2011 r. do 31 sierpnia 2011 r.

PIT-11 przedstawia następujące dane:

Przychód – 3 382,17 zł,

Koszty uzyskania przychodu – 222,50 zł,

Dochód – 3 159,67 zł,

Zaliczka – 166,00 zł,

Składki na ubezpieczenie społeczne – 463,69 zł,

Składki na ubezpieczenie zdrowotne – 226,18 zł.

Z tytułu osiągniętego dochodu dokonał rozliczenia, w zeznaniu rocznym za 2011 r. wykazując następujące dane:

Przychód – 3 382,17 zł,

Koszty uzyskania przychodu – 222,50 zł,

Dochód – 3 159,67 zł,

Należna zaliczka – 166,00 zł,

Odliczenie z tytułu składki na ubezpieczenie społeczne – 463,69 zł,

Dochód po odliczeniach – 2 695,98 zł,

Podatek do zapłaty – 0 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni wraz z mężem, jako rodzice, mają prawo do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dziecka w zeznaniu rocznym za 2011 r.?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma Ona wraz z mężem prawo do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dziecka. Zgodnie z zapisem art. 27f ust. 6 w związku z art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiących, że od podatku dochodowego podatnik ma prawo odliczyć kwotę na każde małoletnie dziecko w stosunku, do którego w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską (ust. 6 stanowi, że przepisy te stosuje się również do podatników utrzymujących dzieci pełnoletnie, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy), jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

W tym przypadku chodzi o ustalenie podatku na zasadach określonych w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaś sposób wyliczenia podatku został określony w art. 26 i zgodnie z tym przepisem podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b – 3e, 4, 4a – 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25 po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika. Dopiero w ten sposób wyliczony dochód pozwala na określenie czy należny podatek wystąpił. Porównanie konstrukcji ustalenia podstawy obliczenia podatku na podstawie zapisów art. 27 (zasady ogólne) oraz na podstawie pojęcia, jakim posługuje się ustawodawca w treści art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest tożsame. Samo odwołanie się w treści art. 6 ust. 4 pkt 3 do art. 27 ust. 1 nasuwa odpowiedź, że ustawodawcy chodziło o ustalenie dochodu na zasadach ogólnych, a zatem, z uwzględnieniem odliczeń od dochodu wskazanych w art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Według Wnioskodawczyni, syn osiągnął w 2011 r. dochód, obliczony na podstawie art. 26 ww. ustawy, niepowodujący powstania zobowiązania podatkowego z uwagi na odliczenie obowiązkowej składki z tytułu ubezpieczenia społecznego, a faktycznie osiągnięty przez syna dochód wyniósł 2 695,98 zł, czyli mniej niż kwota wolna od podatku tj. 3 089 zł.

Z uwagi na ten fakt, Wnioskodawczyni uważa, że ma prawo wraz z mężem do odliczenia ulgi z tytułu wychowania dziecka. Poza tym Wnioskodawczyni stwierdza, że krzywdząca byłaby dla Niej sytuacja w której odebrałoby się prawo do skorzystania z ulgi przy dochodzie syna w wysokości 2 695,98 zł w porównaniu z sytuacją, w której dziecko otrzymałoby dochód w wysokości 3 089 zł, a jego rodzice mieliby prawo do takiej ulgi. Wnioskodawczyni uważa, że należy mieć na względzie również cel (prorodzinny) jakim kierował się ustawodawca wprowadzając ulgę z tytułu wychowywania dziecka. Ponadto, Wnioskodawczyni zwraca uwagę na wyrok WSA w Olsztynie sygn. akt I SA/OL 734/11 z dnia 19 stycznia 2012 r., w którym dokonano analizy przepisów w podobnej sprawie dotyczącej prawa do ulgi rodzinnej.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, Organ podatkowy wydał w dniu 17 października 2012 r. indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Nr IPTPB2/415-556/12-2/AK, uznającą za nieprawidłowe stanowisko przedstawione przez Wnioskodawczynię w zakresie zastosowania ulgi z tytułu wychowywania dziecka.

Interpretację indywidualną doręczono Stronie w dniu 22 października 2012 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, Wnioskodawczyni, pismem z dnia 2 listopada 2012 r. (data wpływu 5 listopada 2012 r., data nadania 3 listopada 2012 r.), wezwała tutejszy Organ do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zawartej w piśmie z dnia 29 listopada 2012 r., Nr IPTPB2/415W-141/12-2/AK (doręczonej w dniu 3 grudnia 2012 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany przedmiotowej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, podtrzymując argumentację zawartą w interpretacji.

Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, Wnioskodawczyni w dniu 31 grudnia 2012 r. (data wpływu 2 stycznia 2013 r.), złożyła za pośrednictwem tutejszego Organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, w której wniosła o uchylenie przedmiotowej interpretacji.

Zaskarżonej interpretacji Wnioskodawczyni zarzuciła:

1. naruszenie postanowień art. 27f w związku z art. 6 ust. 4 pkt 3 oraz art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
2. naruszenie postanowień art. 121 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.
   
   

Pismem z dnia 22 stycznia 2013 r., Nr IPTPB2/4160-1/13-2/AK, tutejszy Organ udzielił odpowiedzi na ww. skargę, wnosząc o jej oddalenie.

Wyrokiem z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 93/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 17 października 2012 r., Nr IPTPB2/415-556/12-2/AK.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że skarga jest zasadna.

Dokonując oceny stanu faktycznego i prawnego sprawy, Sąd stwierdził, że na uwzględnienie zasługiwał zarzut skargi dotyczący naruszenia przez Organ art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.), poprzez jego błędną wykładnię, co miało wpływ na wynik sprawy. Tym samym, zaistniały podstawy do uchylenia zaskarżonej interpretacji w oparciu o przepis art. 146 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako p.p.s.a.

Sąd wskazał, że uregulowana w przepisach art. 27f ust. 1 - 7 u.p.d.o.f. tzw. „ulga z tytułu wychowania dziecka” stanowi realizację wyrażonej w art. 71 Konstytucji RP zasady ochrony rodziny i małżeństwa, zgodnie z którą państwo w swojej polityce gospodarczej i społecznej uwzględnia dobro rodziny (p. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 września 2011 r., sygn. akt II FSK 546/10 - opubl. www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Nie ma zatem wątpliwości, że celem wprowadzenia tej preferencji podatkowej było częściowe zrekompensowanie osobom wychowującym dzieci nakładów poniesionych na ich utrzymanie i edukację. Ulga ta w swym założeniu, objęła nie tylko dzieci małoletnie, ale na zasadzie określonej w art. 27f ust. 6 u.p.d.o.f. również dzieci pełnoletnie. W myśl bowiem tego przepisu, art. 27f ust. 1-5 ustawy stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, m.in. w związku z wykonywaniem przez podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego. Z treści art. 6 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.f., w jego brzmieniu obowiązującym w 2011 r., wynika, że chodzi tu o dzieci do ukończenia 25 roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe, obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały one dochodów podlegających opodatkowaniu, na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę, stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Sąd stwierdził, na tle motywów zaskarżonej interpretacji pozbawiającej Wnioskodawczynię prawa do odliczenia od podatku powyższej ulgi oraz zarzutów skargi, że spór pomiędzy stronami sprowadza się w istocie do wykładni użytego w art. 6 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.f. pojęcia „dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b”. Według organu wydającego interpretację, oceniając spełnienie warunków wynikających z art. 6 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.f., należy uwzględnić łączną sumę dochodów osiągniętych przez pełnoletnie dziecko podatnika z poszczególnych źródeł, a bez wpływu na wysokość dochodów, o których mowa w wymienionym przepisie, pozostają wykazane przez dziecko w zeznaniu podatkowym odliczenia od dochodu. Wnioskodawczyni argumentowała natomiast, że w niniejszej sprawie „chodzi o zasady wyliczenia podatku w oparciu o postanowienia art. 27 u.p.d.o.f. Z art. 26 wskazanej ustawy wynika właśnie, że podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot m.in. składek określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych”.

Dokonując analizy spornego zagadnienia, Sąd wskazał, że posłużenie się przez ustawodawcę w art. 6 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.f. pojęciem „dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b”, wymaga odwołania się do tychże uregulowań ustawy. Przepis art. 27 ustawy ustanawia tzw. zasady ogólne opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, poprzez określenie skali podatkowej i jej poszczególnych elementów, w tym stawek podatku. Podobnie uregulowanie art. 30b ustawy normuje stawkę podatku w wysokości 19%, tyle, że dotyczy ona opodatkowania na zasadach szczególnych wyłącznie dochodów wskazanych w tym przepisie, (tj. z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, z realizacji praw z nich wynikających, z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część).

Sąd stwierdził, że powołane unormowania, oprócz określenia stawek podatku, wskazują jednocześnie na istotny element jakim jest podstawa obliczenia podatku. Zgodnie bowiem z art. 27 ust. 1 in principio u.p.d.o.f., podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29 - 30e oraz art. 44 ust. 4, pobiera się od podstawy jego obliczenia. Z kolei art. 30b ust. 2 u.p.d.o.f. (nie znajdujący zastosowania w okolicznościach niniejszej sprawy) ustanawia szczególne zasady określenia podstawy obliczenia podatku, według wskazanej w nim stawki liniowej w wysokości 19%. Wskazana w treści art. 27 u.p.d.o.f. podstawa obliczenia podatku dochodowego, określona została w art. 26 ust. 1 ustawy, gdzie wskazano, że podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29 - 30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony, zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot m.in. składek na ubezpieczenie społeczne (pkt 2), wydatków na cele rehabilitacyjne (pkt 6), tzw. ulgi internetowej (pkt 6a), czy też darowizn, w tym również na cele krwiodawstwa (pkt 9). Tak więc, określając wysokość podstawy opodatkowania, należy pomniejszyć dochód o kwoty wymienionych w art. 26 u.p.d.o.f. odliczeń. Dopiero wyliczona w ten sposób wysokość podstawy obliczenia podatku pozwala na określenie, czy należny podatek w danym przypadku w ogóle wystąpił i ewentualnie w jakiej wysokości.

Zgodzić się należy, w ocenie Sądu, że przepis art. 6 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.f. odwołuje się do pojęcia „dochodów podlegających opodatkowaniu”, natomiast art. 26 tej ustawy normuje zasady określenia podstawy obliczenia podatku, co - w świetle konstrukcji podatku dochodowego, ale również i poprzez proste porównanie tych sformułowań - prowadzi do wniosku, że nie są one tożsame. Nie można jednak pomijać, że w art. 6 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.f. ustawodawca sprecyzował, że chodzi o „dochody podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b”, a to pojęcie z kolei nie jest tożsame z ogólnym pojęciem „dochodów podlegających opodatkowaniu”. Gdyby zatem celem ustawodawcy było wskazanie, że przy obliczaniu kwoty, o której mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3, należy uwzględnić wszystkie dochody podlegające opodatkowaniu, tak jak chce tego Organ, nieuzasadnionym byłoby nawiązywanie do normowań art. 27 i art. 30b omawianej ustawy. Sąd stwierdził, że nie wydaje się by jedynym celem odwołania się w treści analizowanego przepisu do unormowań art. 27 i art. 30b, było wyłączenie spod preferencji podatkowej sytuacji, w której pełnoletnie dziecko osiąga dochody opodatkowane w inny sposób niż na zasadach ogólnych, czy na zasadach przewidzianych w art. 30b ustawy.

W ocenie Sądu, poprzez nawiązanie w treści art. 6 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.f. do unormowań art. 27 i art. 30b tej ustawy, prawodawca określił, że przy określaniu kwoty uprawniającej do zastosowania ulgi z tytułu wychowania pełnoletniego dziecka, należy uwzględnić kwotę odpowiadającą podstawie obliczenia podatku, do której odwołują się art. 27: i art. 30b ustawy. To od tej kwoty zależy bowiem bezpośrednio wysokość należnego podatku dochodowego oraz to, czy dziecko będzie w ogóle zobowiązane do jego uiszczenia. Przyjęcie natomiast, zgodnie z argumentacją Organu, że odliczenia od dochodu nie mają wpływu na wysokość kwoty, o której mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.f., powodowałoby, tak jak w niniejszej sprawie, utratę przez podatnika ulgi z tytułu wychowania dziecka, mimo że z zeznania podatkowego dziecka wynikałby podatek w wysokości 0 zł. Nie wydaje się, by właśnie taki był cel przyjętego przez ustawodawcę rozwiązania. Rezultat wykładni celowościowej wspiera zatem wnioski wynikające z powyżej przeprowadzonych powyżej rozważań Sądu. Skoro bowiem celem omawianej instytucji jest pomoc podatnikom, w związku z ciążącym na nich obowiązkiem łożenia na utrzymanie pełnoletnich dzieci, w okresie ich nauki, uzasadnionym jest pogląd, że osiągnięcie przez dziecko dochodu w wysokości nie powodującej powstania obowiązku podatkowego, nie oznacza, że jego rodzice, czy też opiekunowie prawni, tracą prawo do odliczenia od podatku z tytułu powyższej ulgi. Ograniczanie pomocy Państwa dla podatników wychowujących dzieci w takiej sytuacji jest, w ocenie Sądu, bezpodstawne. Zapewniona jest natomiast pełna realizacja celu społecznego, jaki został ustanowiony w art. 27f u.p.d.o.f.

Sąd zwrócił uwagę, że zarówno w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i doktrynie prawa podatkowego, coraz częściej akcentuje się, że odczytując normę prawną odnoszącą się do ulgi, czy zwolnienia, powinno uwzględniać się, że są to tzw. normy celu społecznego, który polega na realizacji polityki w dziedzinie nauki, ochrony zdrowia, zatrudnienia, inwestycji, itp.. Zadaniem tych norm jest rozwój określonych dziedzin życia gospodarczego i społecznego. Przy interpretacji tego typu norm wykładnia celowościowa powinna być zatem stosowana w ścisłym powiązaniu z wykładnią językową i systemową (p. wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2009 r., sygn. akt I FPS 8/08, opubl. www.orzeczenia.nsa.gov.pl, oraz powołana tamże literatura: R. Mastalski, Stosowanie prawa podatkowego, Oficyna Wolters Kluwer business, Warszawa 2008, s. 91 i n., wyroki NSA: z dnia 22 września 2010 r., sygn. akt II FSK 818/09, z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. akt II FSK 1170/09, z dnia 25 marca 2011 r., sygn. akt II FSK 2028/09 i sygn. akt II FSK 2029/09, z dnia 5 sierpnia 2011 r., sygn. akt II FSK 383/10 i II FSK 384/10, wszystkie opubl.: www.orzeczenia.nsa.pl).

Reasumując Sąd stwierdził, że przeciwko odmowie przyznania podatnikom preferencji podatkowej w omawianym przypadku, przemawia nie tylko treść analizowanych przepisów prawa, (wymagająca wprawdzie skomplikowanych dla podatników zabiegów interpretacyjnych w ramach wykładni językowej, jednak niebudząca wątpliwości), ale również cele omawianej instytucji, której zadaniem jest pomoc w ponoszeniu kosztów utrzymania i wychowania dzieci w ramach polityki prorodzinnej, którą nakazuje Konstytucja RP.

Z powyższych względów, w ocenie Sądu, należało uznać, że zasadnie zarzucono w skardze naruszenie przez Organ Podatkowy prawa materialnego, tj. art. 6 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.f., poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji odmowę zastosowania art. 27f ust. 6 u.p.d.o.f. do przyjętego i niekwestionowanego przez strony stanu faktycznego.

Po otrzymaniu w dniu 16 maja 2015 r. ww. wyroku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, wniósł skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 93/13. Wyrokiem z dnia 10 listopada 2015 r., sygn. akt II FSK 2163/13 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną Organu.

W uzasadnieniu wyroku, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie.

Odnosząc się do sformułowanego w niej zarzutu naruszenia przez Sąd pierwszej instancji przepisów prawa materialnego, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zarzut ten nie zasługiwał na uwzględnienie.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że rozstrzygnięcie sporu i dokonanie wykładni pojęcia „dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b” wymaga odwołania się do uregulowania art. 27 u.p.d.o.f., z pominięciem niemającego zastosowania w tej sprawie art. 30b u.p.d.o.f. Przepis art. 27 u.p.d.o.f. ustanawia tzw. zasady ogólne opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, poprzez określenie skali podatkowej i jej poszczególnych elementów, w tym stawek podatku i podstawy obliczenia podatku. Zgodnie bowiem z art. 27 ust. 1 in principio u.p.d.o.f., podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29 - 30e oraz art. 44 ust. 4, pobiera się od podstawy jego obliczenia. Wskazana w treści art. 27 u.p.d.o.f. podstawa obliczenia podatku dochodowego określona została w art. 26 ust. 1 ustawy, gdzie wskazano, że podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29 - 30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot m.in. składek na ubezpieczenie społeczne (pkt 2), wydatków na cele rehabilitacyjne (pkt 6), tzw. ulgi internetowej (pkt 6a), czy też darowizn, w tym również na cele krwiodawstwa (pkt 9). Tak więc, określając wysokość podstawy opodatkowania, należy pomniejszyć dochód o kwoty wymienionych w art. 26 u.p.d.o.f. odliczeń. Dopiero wyliczona w ten sposób wysokość podstawy obliczenia podatku pozwala na określenie, czy należny podatek w danym przypadku w ogóle wystąpił i ewentualnie w jakiej wysokości.

Naczelny Sąd Administracyjny zauważył, że wskazane przez Sąd pierwszej instancji stanowisko zgodne jest z wykładnią zaprezentowaną w orzeczeniach sądów administracyjnych (poza wskazanym na wstępie wyrokiem NSA, także: wyrok WSA w Olsztynie z dnia 19 stycznia 2012r., sygn. akt I SA/Ol 734/11 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. akt III SA/Wa 1653/13, CBOSA).

W związku z powyższym, Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), oddalił skargę kasacyjną.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 93/13 wraz z aktami sprawy wpłynął do tutejszego Organu w dniu 25 stycznia 2016 r.

Mając powyższe na uwadze, ponownemu rozpatrzeniu podlega wniosek z dnia 23 lipca 2012 r. (data wpływu 27 lipca 2012 r.), o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi z tytułu wychowywania dziecka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2015 r., sygn. akt II FSK 2163/13 oraz w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 93/13 – stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi z tytułu wychowywania dziecka jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania uchylonej interpretacji, tj. na dzień 17 października 2012 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.