2016.03.11 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4510-302/15/NL
z 11 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 30 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na zakup paliwa oraz innych wydatków związanych z eksploatacją samochodów służbowych, wykorzystywanych przez pracowników do celów służbowych oraz prywatnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na zakup paliwa oraz innych wydatków związanych z eksploatacją samochodów służbowych, wykorzystywanych przez pracowników do celów służbowych oraz prywatnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka akcyjna (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest rezydentem objętym nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w Polsce oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”). Głównym przedmiotem działalności Spółki jest zapewnienie właściwego stanu technicznego i wymaganego stanu bieżącego utrzymania jezdni administrowanego odcinka autostrady wraz z poboczami oraz realizacja poboru opłat za przejazd autostradą.

Spółka posiada flotę osobowych samochodów służbowych, które będą przydzielone do używania konkretnym pracownikom Spółki. Flotę samochodów służbowych stanowią samochody będące przedmiotem leasingu operacyjnego, jak również samochód stanowiący własność Spółki. Samochody służbowe udostępniane będą tym pracownikom Spółki, którzy pełnią funkcje zarządcze (Zarząd Spółki) oraz tym pracownikom, którzy pełnią obowiązki polegające na nadzorze nad zdarzeniami zaistniałymi na odcinku autostrady administrowanym przez Spółkę (w szczególności kolizje i wypadki drogowe).

Powyższe obowiązki mają m.in. formę dyżurów pełnionych poza normalnymi godzinami pracy i wymagają obecności danego pracownika w miejscu zdarzenia, również w porze nocnej i dni świąteczne. Istota powierzonych pracownikom obowiązków powoduje, że wymaga się od nich dużej mobilności i dyspozycyjności. Charakter obowiązków pracowników powoduje również, że często wykonują oni obowiązki służbowe poza siedzibą Spółki, udając się celem ich wykonania bezpośrednio z miejsca zamieszkania (lub powracając prosto do miejsca zamieszkania).

W konsekwencji powyższego, do wypełniania wyżej opisanych obowiązków konieczne jest posiadanie samochodu, który zapewniany jest danemu pracownikowi przez Spółkę. Samochody służbowe będą miały służyć pracownikom przede wszystkim do realizacji celów służbowych. Jednakże Spółka umożliwi również Pracownikom korzystanie z przydzielonych im samochodów służbowych pobocznie w celach prywatnych, jednak użytek ten nie będzie mógł w jakikolwiek sposób przeszkadzać w realizacji głównego celu udostępnienia tych samochodów, czyli wykonywaniu obowiązków służbowych.

Podstawą do użytkowania samochodów przez pracowników będą umowy o zasadach użytkowania samochodu służbowego zawierane przez Spółkę z każdym pracownikiem indywidualnie. Pracownicy w zawieranych umowach będą zobowiązani do odpowiedniego dbania o powierzone samochody, dołożenia wszelkich starań w celu zabezpieczenia i utrzymania samochodu w należytym stanie technicznym, przestrzegania warunków technicznych eksploatacji, stosowania właściwych materiałów eksploatacyjnych oraz przeprowadzania przeglądów i zabiegów określonych w instrukcji obsługi i książce gwarancyjnej samochodu, jak również dbania o stan estetyczny samochodu. Pracownicy będą ponosić materialną odpowiedzialność za oddane im do użytkowania samochody oraz właściwą, tj. zgodną z przepisami i ogólnie przyjętymi normami eksploatację samochodu. Pracownicy nie będą obciążani przez Spółkę żadnymi dodatkowymi opłatami z tytułu samego udostępnienia samochodów służbowych.

Samochody służbowe będące przedmiotem niniejszego wniosku to samochody osobowe, które nie zostały zgłoszone do właściwego naczelnika urzędu skarbowego jako wykorzystywane wyłącznie w celach działalności gospodarczej, wobec czego Spółka odlicza od wydatków z nimi związanych 50% kwoty VAT naliczonego, w tym od dnia 1 lipca 2015 r. 50% podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego lub gazu (dalej: „paliwo”).

Pracownicy dysponujący przydzielonymi samochodami służbowymi zobowiązani będą do tankowania paliwa korzystając z wewnętrznej stacji paliw. Każde tankowanie ewidencjonowane będzie w systemie elektronicznym pozwalającym na identyfikację tankowanego samochodu. Wyjątkowo, w przypadku wyjazdów poza obszar zwykłej, codziennej eksploatacji, możliwe będzie zatankowanie samochodu służbowego na innej stacji paliw za osobną zgodą Spółki. W takim wypadku, pracownik obowiązany będzie do przekazania Spółce faktury za zakupione paliwo zawierającej numer rejestracyjny samochodu.

Koszty bieżącej eksploatacji samochodów służbowych, przez które Spółka rozumie: koszt paliwa, myjni, płynów i materiałów eksploatacyjnych, kosmetyków samochodowych, koszty napraw, przeglądów i serwisu (dalej: „Koszty Eksploatacji”), ewidencjonowane będą w księgach rachunkowych na podstawie faktur wystawianych na Spółkę.

W związku z nowelizacją art. 12 ust. 2a-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „Ustawa o PIT”), Spółka będzie stosować w zakresie rozliczania korzystania przez Pracowników z samochodów służbowych tzw. system oświadczeń. Zgodnie z założeniami tego systemu, Pracownicy do 4 dnia każdego miesiąca kalendarzowego będą składać oświadczenia za miesiąc poprzedni, w których:

wskażą ilość dni wykorzystywania samochodu do celów prywatnych,
wskażą ilość kilometrów przejechanych w celach prywatnych,
potwierdzą fakt dokonywania jazd służbowych.

Na podstawie informacji wskazanych w oświadczeniach Spółka będzie ustalać zakres i wartość prywatnego użytku samochodów służbowych przez pracowników.

Spółka będzie ponosić koszty nabycia towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów służbowych przez Pracowników, na podstawie faktur wystawionych na Spółkę.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest uznanie przez Spółkę, że jej kosztami uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będą wszystkie Koszty Eksploatacji samochodów służbowych, w tym koszty paliwa zużywanego przez Pracowników do prywatnego użytku samochodów służbowych?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodu Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „ustawa o CIT”), będą wszystkie Koszty Eksploatacji samochodów służbowych, w tym koszty paliwa zużywanego przez Pracowników do prywatnego użytku samochodów służbowych.

Spółka zastanawia się nad sposobem kwalifikacji wydatków związanych z eksploatacją samochodów służbowych jako kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Spółki, wydatki te będzie należało kwalifikować biorąc pod uwagę brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W ocenie Spółki, Koszty Eksploatacji, w tym koszty paliwa, związane z eksploatacją samochodów służbowych do celów prywatnych, niezależnie czy są ujmowane w ustawowym ryczałcie w rozumieniu art. 12 ust. 2a-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też poza nim, będą stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT, z uwagi na fakt, że:

albo wynikają z obowiązku Spółki zapewnienia samochodów odpowiadających normom i wymaganiom bezpieczeństwa oraz prawa o ruchu drogowym w zakresie niezbędnym dla używania pojazdu jako samochodu służbowego do celów służbowych (w szczególności koszty myjni, płynów i materiałów eksploatacyjnych, kosmetyków samochodowych, koszty napraw, przeglądów i serwisu). W tym zakresie niewątpliwie Koszty Eksploatacji będą wydatkami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów wypełniając warunki wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT;
albo będą doliczane do przychodu pracownika, będą stanowić więc de facto, niepieniężną formę wynagradzania pracowników. W tym kontekście Spółka stwierdza, że wszelkie wydatki poniesione w związku z wynagrodzeniem pracownika, będą wydatkami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów. Ponadto możliwość korzystania z samochodu służbowego w celach prywatnych także będzie niepieniężnym elementem wynagradzania Pracownika, uwzględnianym w przypisywanym pracownikowi przychodzie ze stosunku pracy. Nie sposób pominąć związku jaki istnieje między wydatkami związanymi z wynagradzaniem Pracowników, ich satysfakcją, niechęcią do zmiany miejsca pracy, motywacją do wykonywania obowiązków służbowych, a uzyskiwaniem przez Spółkę przychodu. Wydatki takie będą więc spełniać warunki wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a jednocześnie nie zostały wyłączone z pojęcia kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko jest, zdaniem Spółki, powszechnie akceptowane. Wskazał tak przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 13 listopada 2014 r., Znak: IPPB5/423-894/14-4/AM, w której potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy, iż wszelkie ponoszone przez niego koszty związane z samochodami służbowymi oferowanymi pracownikom/członkom ich rodzin (w tym koszty raty leasingowej, napraw, ubezpieczenia, koszty paliwa w części pokrywanej przez Spółkę, itp.) będą stanowiły koszt uzyskania przychodów.

Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 3 września 2015 r., Znak: IBPB-1-2/4510-169/15/MS, wskazując: Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, że wszystkie wydatki związane z utrzymaniem samochodu do celów służbowych są kosztem uzyskania przychodu ponoszonym przez Spółkę zgodnie z art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 updop. Uwzględniając zatem fakt, że udostępnianie samochodów służbowych również do celów prywatnych pracownika stanowi niepieniężną formę wynagradzania i jest dla niego przychodem ze stosunku służbowego, to wydatki na utrzymanie samochodu ponoszone przez Spółkę będą stanowić koszt uzyskania przychodu. Z tego względu należy zauważyć, że pomiędzy wydatkami poniesionymi na eksploatację samochodu, a przychodem istnieje związek przyczynowo - skutkowy, w tym znaczeniu że są one uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a w rezultacie ich poniesienie może mieć wpływ na zwiększenie przychodów przez Spółkę. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wszystkie ponoszone przez Spółkę wydatki poniesione na samochody o jakich mowa we wniosku służące celom służbowym oraz koszty związanie z udostępnieniem samochodów służbowych pracownikom również do prywatnego wykorzystania będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej „ustawa CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni, bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 ustawy CIT, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie zapewnienia właściwego stanu technicznego i wymaganego stanu bieżącego utrzymania jezdni administrowanego odcinka autostrady wraz z poboczami oraz realizacja poboru opłat za przejazd autostradą. Spółka posiada flotę osobowych samochodów służbowych, które będą przydzielone do używania konkretnym pracownikom Spółki. Flotę samochodów służbowych stanowią samochody będące przedmiotem leasingu operacyjnego, jak również samochód stanowiący własność Spółki. Samochody służbowe będą miały służyć pracownikom przede wszystkim do realizacji celów służbowych. Jednakże Spółka umożliwi również Pracownikom korzystanie z przydzielonych im samochodów służbowych pobocznie w celach prywatnych, jednakże użytek ten nie będzie mógł w jakikolwiek sposób przeszkadzać w realizacji głównego celu udostępniania tych samochodów, czyli wykonywaniu obowiązków służbowych. Podstawą do użytkowania samochodów przez pracowników będą umowy o zasadach użytkowania samochodu służbowego zawierane przez Spółkę z każdym pracownikiem indywidualnie. Koszty bieżącej eksploatacji samochodów służbowych, przez które Spółka rozumie: koszt paliwa, myjni, płynów i materiałów eksploatacyjnych, kosmetyków samochodowych, koszty napraw, przeglądów i serwisu, ewidencjonowane będą w księgach rachunkowych na podstawie faktur wystawianych na Spółkę. Spółka będzie stosować w zakresie rozliczania korzystania przez Pracowników z samochodów służbowych tzw. system oświadczeń. Zgodnie z założeniami tego systemu, Pracownicy do 4 dnia każdego miesiąca kalendarzowego będą składać oświadczenia za miesiąc poprzedni, w których: wskażą ilość dni wykorzystywania samochodu do celów prywatnych, ilość kilometrów przejechanych w celach prywatnych, potwierdzą fakt dokonywania jazd służbowych. Na podstawie informacji wskazanych w oświadczeniach Spółka będzie ustalać zakres i wartość prywatnego użytku samochodów służbowych przez pracowników. Spółka będzie ponosić koszty nabycia towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów służbowych przez Pracowników, na podstawie faktur wystawionych na Spółkę.

W związku z powyższym zauważyć należy, że wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. „koszty pracownicze” obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wraz z narzutami, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników pod warunkiem, że spełniają przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że za przychody „pracownicze” należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez pracownika od pracodawcy.

W tym miejscu wskazać należy, że co do zasady wszystkie wydatki ponoszone przez pracodawców na rzecz pracowników pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganiem przychodów.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że wydatki jakie będzie ponosić Spółka w związku z użytkowaniem samochodów służbowych na cele prywatne pracowników (stanowią pozapłacową formę wynagradzania i są dla niego przychodem ze stosunku służbowego), będą pośrednio związane z jej działalnością. Należy więc uznać, że zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast, w odniesieniu do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków eksploatacyjnych należy stwierdzić, że wszystkie wydatki związane z utrzymaniem samochodu do celów służbowych będą kosztem uzyskania przychodu ponoszonym przez Spółkę zgodnie z art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Podsumowując, wydatki jakie Spółka będzie ponosić na zakup paliwa oraz inne wydatki związane z eksploatacją samochodów służbowych, o których mowa we wniosku, a wykorzystywanych przez pracowników do celów służbowych oraz prywatnych będą stanowić podatkowe koszty uzyskania przychodu pracodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zaznaczyć jednakże należy, że to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków. Przy czym, winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo - skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia tych wydatków (w szczególności związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu), do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin