INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu 13 lipca 2011r., uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 11 października 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży suwnic – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży suwnic.

Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 11 października 2011r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-1176/11/MS z dnia 28 września 2011r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza sprzedać suwnice, które nabył przed 1993r. Przez okres eksploatacji suwnice były wykorzystywane do działalności opodatkowanej – tj. produkcji i sprzedaży wyrobów metalowych.

Z uwagi na zmianę profilu działalności, Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży suwnic.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT w Polsce od 1993r. z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności. W trakcie swojej działalności gospodarczej Wnioskodawca specjalizował się w produkcji surówki żelaza oraz oferował usługi portowe (oba rodzaje działalności były opodatkowane). Obecnie Wnioskodawca jest likwidowany. Przedmiotowe suwnice zostały nabyte przed 1993r., a więc przed wejściem w życie przepisów o VAT. W konsekwencji nabycie przedmiotowych suwnic nie podlegało opodatkowaniu VAT, a Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia suwnic, ponieważ taki podatek w omawianej transakcji nie wystąpił. Omawiane suwnice stanowią towary używane w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT. Wynika to z faktu, że:

1. suwnice nie stanowią budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem, a więc należy zaklasyfikować je jako ruchomości na gruncie ustawy o VAT, oraz
2. Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowe suwnice w podstawowej działalności gospodarczej przez cały okres prowadzenia działalności operacyjnej zakończonej w 2008r., zatem znacznie dłużej niż pół roku od dnia nabycia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż suwnic, które były wykorzystywane w działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę co najmniej pół roku od dnia ich nabycia oraz w stosunku do których Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, dostawa urządzeń nabytych przez Wnioskodawcę przed dniem 1 stycznia 1993r. będzie zwolniona od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT „zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.

Pojęcie towarów używanych zostało zdefiniowane w art. 43 ust. 2 tejże ustawy. W świetle tego przepisu „przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel”.

Biorąc pod uwagę przedstawione powyżej przepisy, w ocenie Wnioskodawcy, aby sprzedaż składników majątku mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT muszą zostać łącznie spełnione następujące warunki:

• składniki majątku są ruchomościami,
• składniki te były używane przez ich sprzedawcę przez co najmniej pół roku od dnia ich nabycia,
• w stosunku do tych składników majątku nie przysługiwało ich sprzedawcy prawo do odliczenia VAT naliczonego.
  
  

Niespełnienie któregoś z tych warunków powoduje, iż sprzedaż składników majątku nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT i podlega opodatkowaniu VAT.

Z uwagi na fakt że suwnice nie stanowią budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem, należy zaklasyfikować je jako ruchomości na gruncie ustawy o VAT.

Ponadto, przez cały okres ich posiadania Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowe suwnice w działalności gospodarczej, co oznacza, że były one użytkowane przez co najmniej pół roku od dnia ich nabycia.

Równocześnie, warunek braku prawa do odliczenia przy ich nabyciu również jest spełniony ponieważ suwnice zostały nabyte przed 1993r., a więc przed wejściem w życie przepisów o VAT. W konsekwencji nabycie przedmiotowych suwnic nie podlegało opodatkowaniu VAT, a Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu tej transakcji, ponieważ taki podatek w omawianej transakcji nie wystąpił.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje uzasadnienie na gruncie znanego orzecznictwa sądów administracyjnych. Przykładem może być wyrok WSA w Lublinie z 13 października 2006r. (sygn.: I SA/Lu 305/06). Jakkolwiek odnosi się on do kwestii nabycia towarów ze stawką 0%, to jego teza znajduje zastosowanie również do stanu faktycznego zaprezentowanego przez Wnioskodawcę. W ocenie składu orzekającego bowiem: „Podatek wykazany w fakturze zakupu jest immanentną cechą uprawnienia do obniżenia i brak jest na gruncie ustawy innego abstrakcyjnego „prawa do obniżenia”. Aby prawo do obniżenia zaistniało, musi zatem istnieć kwota podatku naliczonego, o którą następuje obniżenie. W przypadku stawki VAT 0% taka kwota nie występuje. W takim przypadku odliczenie podatku naliczonego od podatku należnego jest zupełnie niemożliwe. Dlatego też nie można podzielić poglądu (...), iż w stosunku do przedmiotowych ciągników przysługiwało podatnikowi dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.

Tym samym, brak podatku VAT naliczonego przy nabyciu przedmiotowych suwnic oznacza w praktyce wypełnienie kolejnej przesłanki, tj. braku prawa do odliczenia VAT naliczonego przy ich zakupie.

Wnioskodawca również zaznaczył, że stanowisko, zgodnie z którym w stosunku do towarów nabytych przed dniem wejścia w życie przepisów o VAT nie przysługiwało nabywcom prawo do odliczenia podatku, a więc ich zbycie będzie podlegało zwolnieniu (przy spełnieniu pozostałych warunków) znajduje szerokie odzwierciedlenie w praktyce organów podatkowych. Przykładowo zostało ono potwierdzone przez: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 października 2010r. (sygn. IPPP2/443-493/10-5/AO) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 25 marca 2010r. (sygn. ITPP2/443-22b/10/EB).

Teza Wnioskodawcy jest również spójna z systematyką podatku VAT, ponieważ Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku należnego z tytułu zbycia suwnic nie mając wcześniej prawa do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w art. 43. ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać suwnice, które nabył przed 1993r. Przez okres eksploatacji suwnice były wykorzystywane do działalności opodatkowanej – tj. produkcji i sprzedaży wyrobów metalowych.

Przedmiotowe suwnice zostały nabyte przed 1993r., a więc przed wejściem w życie przepisów o VAT. W konsekwencji nabycie przedmiotowych suwnic nie podlegało opodatkowaniu VAT, a Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia suwnic, ponieważ taki podatek w omawianej transakcji nie wystąpił. Omawiane suwnice stanowią towary używane w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT. Wynika to z faktu, że:

• suwnice nie stanowią budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem, a więc należy zaklasyfikować je jako ruchomości na gruncie ustawy o VAT, oraz
• Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowe suwnice w podstawowej działalności gospodarczej przez cały okres prowadzenia działalności operacyjnej zakończonej w 2008r., zatem znacznie dłużej niż pół roku od dnia nabycia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.
  
  

Mając na uwadze okoliczności przedstawione w sprawie należy stwierdzić, że dostawa suwnic nabytych przez Wnioskodawcę przed 1993r., z uwagi na spełnienie wymogów określonych w art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (w stosunku do tych suwnic Wnioskodawcy przy ich nabyciu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a okres używania przedmiotowych suwnic przez Wnioskodawcę wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi suwnicami jak właściciel), korzystać będzie ze zwolnienia od podatku, na mocy powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że dostawa suwnic nabytych przed dniem 1 stycznia 1993r. będzie zwolniona od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo odnośnie powołanego we wniosku orzeczenia WSA należy stwierdzić, że sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.). Nie kwestionując orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, powołany wyrok WSA w Lublinie z dnia 13 października 2006r. sygn. akt I SA/Lu 305/06 nie stanowi zatem podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez organy podatkowe.

Ponadto należy zauważyć, iż powołane przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku interpretacje przepisów prawa podatkowego niewątpliwie kształtują sytuacje prawne podatników w ich indywidualnych sprawach, lecz nie mają one mocy prawa powszechnie obowiązującego i dotyczą konkretnych stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych). Powyższe oznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.