Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-106/16/MPŁ
z 7 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2016 r. (data wpływu 2 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie: skutków podatkowych otrzymania w drodze darowizny znaku towarowego, możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych oraz ustalenia wartości początkowej znaku towarowego otrzymanego w drodze darowizny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania darowizny znaku towarowego, możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od znaku towarowego otrzymanego w drodze darowizny oraz sposobu ustalenia wartości początkowej znaku towarowego otrzymanego w drodze darowizny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym (dalej „Wnioskodawca”), który prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą.

Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny (czynności nieodpłatnej) od swojego ojca prawo majątkowe w postaci praw ochronnych na znak towarowy, który jest znakiem słowno-graficznym (dalej: „Znak”). Znak nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w prowadzonej przez darczyńcę działalności gospodarczej, nie były też od jego wartości początkowej dokonywane odpisy amortyzacyjne. W umowie darowizny zostanie wskazana wartość Znaku. Wartość wskazana w umowie darowizny zostanie ustalona na podstawie wyceny dokonanej przez biegłego rzeczoznawcę, profesjonalnie zajmującego się dokonywaniem takich wycen. W przyszłości Wnioskodawca zamierza wykorzystywać Znak w indywidualnej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca planuje wykorzystywać Znak w prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok. Z tej też przyczyny, Wnioskodawca zamierza wprowadzić otrzymany Znak do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę lub umowy licencyjne z osobami trzecimi (lub osobą trzecią), na podstawie których upoważni takie osoby trzecie (lub osobę trzecią) do odpłatnego korzystania ze Znaku w zamian za określone wynagrodzenie w postaci opłat.

Wnioskodawca zakłada, iż w świetle art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r. poz. 86) nabycie w drodze darowizny Znaku przez Wnioskodawcę nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn jako nabycie znaku towarowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymanie darowizny Znaku skutkować będzie koniecznością rozpoznania po stronie Wnioskodawcy przychodu, od którego Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?
2. Czy w związku z nabyciem w drodze darowizny Znaku, który będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, będzie miał on prawo do zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej?
3. Czy wartość początkowa Znaku powinna zostać ustalona według jego wartości rynkowej wskazanej w umowie darowizny?

W ocenie Wnioskodawcy:

Ad1)

Dokonanie darowizny Znaku nie będzie się wiązać z powstaniem dla Wnioskodawcy jako obdarowanego przychodu, od którego byłby zobowiązany zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ad 2)

W związku z nabyciem w drodze darowizny Znaku, który będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, będzie miał on prawo do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej.

Ad 3)

Wartość początkowa Znaku powinna zostać ustalona według jego wartości rynkowej wskazanej w umowie darowizny.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy.

Ad 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie darowizny Znaku nie będzie się wiązać z powstaniem dla niego jako obdarowanego przychodu, od którego byłby zobowiązany zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku o spadków i darowizn. Oznacza to, że jeśli dane przysporzenie nie podlega regulacjom ustawy o podatku od spadków i darowizn, możliwe jest zastosowanie ustawy PIT. Ustawa o podatku o spadków i darowizn, w art. 3 pkt 2, wyłącza ze swojego zakresu przedmiotowego nabycie m.in. w drodze darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw. Tym samym, nabycie Znaku przez Podatnika nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn a co za tym idzie będzie podlegać przepisom ustawy PIT.

W opisanym zdarzeniu przyszłym zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem, wolna od podatku jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Art. 21 ust. 20 ustawy PIT wskazuje, że zwolnienie z ust. 1 pkt 125 nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2.

Wyłączenie stosowania zwolnienia przewidziane w art. 21 ust. 20 nie ma jednak zastosowania do opisanego zdarzenia przyszłego, gdyż przychód Podatnika z uzyskanej darowizny nie będzie pochodził ze stosunku pracy ani z działalności wykonywanej osobiście.

Zdaniem Wnioskodawcy spełnione są wszystkie warunki zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 125 Ustawy PIT. tj.:

• darowizna Znaku stanowi nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy PIT. Wprawdzie ustawodawca nie zdefiniował na potrzeby ustaw podatkowych zwrotu „nieodpłatne świadczenie”, jednak w opinii Wnioskodawcy nie powinno budzić wątpliwości, że umowa darowizny, jako przynosząca korzyść tylko jednej z jej stron, mieści się w zakresie tego zwrotu. Konstrukcja umowy darowizny spełnia ww. cechy. Zgodnie bowiem z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Zasadniczą cechą darowizny jest jej nieodpłatność, tzn. brak ekwiwalentu dla darczyńcy z tytułu dokonanej przez niego darowizny. Celem darowizny jest zatem dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy;
• darczyńca – ojciec Wnioskodawcy – jest osobą zaliczoną do I grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku o spadków i darowizn. Do tej grupy, zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku o spadków i darowizn, zalicza się bowiem małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
• wartość Znaku zostanie określona w umowie darowizny na kwotę równą wartości rynkowej Znaku z chwili darowizny (określonej na podstawie sporządzonej wyceny Znaku) – tym samym wartość Znaku jako nieodpłatnego świadczenia w naturze zostanie określona zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 11 ust. 2-2b ustawy PIT Reasumując, ze względu na fakt, że Znak zostanie przekazany Wnioskodawcy w drodze darowizny – a więc nieodpłatnego świadczenia, darczyńcą będzie ojciec Wnioskodawcy, a podstawą uzyskania przychodu nie będzie stosunek pracy, praca nakładcza lub umowa będąca podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT, przychód uzyskany przez Wnioskodawcy korzystać będzie ze zwolnienia z podatku PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również oparcie w znanych mu stanowiskach organów podatkowych, m.in.:

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 stycznia 2015 r., sygn. IBPBI/1/415-1218/14/JS;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 16 lipca 2014 r., sygn. IBPBI/1/415-450/14/SK.

Ad 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z nabyciem w drodze darowizny Znaku, który będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, będzie miał on prawo do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 Ustawy PIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 45a ustawy PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, żaden z wyżej wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 45a ustawy PIT przypadków nie ma do niego zastosowania. Tym samym w świetle wskazanego przepisu nie ma przeszkód, by Wnioskodawca mógł zaliczać w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od Znaku, który otrzymał w formie darowizny.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 ustawy PIT, amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (dalej „Prawo własności przemysłowej”).
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a ust. 1 Ustawy PIT.

Jak wynika z cytowanego unormowania, za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne można uznać m.in. prawa określone w prawie własności przemysłowej, o ile spełniają one łącznie następujące warunki:

• zostały nabyte – nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo zostały oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie art. 120 ust. 1 Prawa własności przemysłowej wskazuje, że znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy). Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 ww. ustawy). Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 ww. ustawy). Ponadto, prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 ww. ustawy).

Znak – jako zarejestrowane prawo ochronne na znak towarowy - jest zaliczony do wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w przepisie art. 22b ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT. Reasumując, skoro Znak, stanowiący wartość niematerialną i prawną, został przez Wnioskodawcę nabyty oraz będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej przez ponad rok, to Wnioskodawca będzie miał możliwość zaliczania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej Znaku w koszty uzyskania przychodów. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 4 lipca 2014 r., sygn. IBPBI/1/415-451/14/BK.

Ad 3)

Zdaniem Wnioskodawcy wartość początkowa Znaku powinna zostać ustalona według jego wartości rynkowej wskazanej w umowie darowizny.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy PIT, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt I-3 oraz w art. 22b. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nabywanych w formie darowizny jest odrębnie uregulowany w ustawie PIT.

Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy PIT za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W ramach planowanej darowizny, wartość otrzymanego przez Wnioskodawcę w darowiźnie Znaku zostanie określona na podstawie wyceny przygotowanej przez rzeczoznawcę majątkowego i będzie równa wartości rynkowej tego prawa. Zatem w sytuacji Wnioskodawcy prawidłowym będzie przyjęcie jako wartości początkowej Znaku wartości rynkowej wynikającej z treści umowy darowizny. Tak jak to bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, wartość przedmiotu tej umowy zostanie przyjęta na podstawie wyceny dokonanej przez podmiot profesjonalnie zajmujący się wycenami takich aktywów.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również oparcie w interpretacjach indywidualnych, m.in.:

• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 lipca 2014 r., sygn. IBPBI/1/415-451/14/BK;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 lutego 2014 r., sygn. IBPBI/1/415-1132/13/AB;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 grudnia 2013 r., sygn. ILPB1/415-1104/13-5/AG;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 listopada 2013 r., sygn. ILPB1/415-894/13-5/AA

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe (przy założeniu, że przedmiotem darowizny jest w istocie zarejestrowany znak towarowy) będzie różniło się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w niej zawarte są wiążące, zwłaszcza, że wydane zostały w innym stanie faktycznym i prawnym. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.