INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29.12.2011 r. (data wpływu do BKIP w Płocku 13.02.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek oraz udziałów w działce przeznaczonej na drogę, a także nieodpłatnego przekazania Gminie działek przeznaczonych pod nową drogę gminną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.02.2012 r. do BKIP w Płocku wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek oraz udziałów w działce przeznaczonej na drogę, a także nieodpłatnego przekazania Gminie działek przeznaczonych pod nową drogę gminną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zakupił od Agencji Nieruchomości Rolnych (dawniej: AWRSP), na potrzeby własne, do majątku wspólnego z żoną, działkę rolną (klasy bonitacyjne V i VI), o powierzchni 7.1783 ha (w poprzednich dokumentach: 7 ha 1 ar). Grunt ten był uprawiany przez dwa lata (1997-1998 i 1998-1999), a następnie odłogowany, ze względu na niską klasę bonitacyjną. Nigdy nie był wynajmowany, dzierżawiony, czy użyczony. W latach 1999-2001, na podstawie Uchwały Rady Miasta i Gminy, podjętej na wniosek Wnioskodawcy z małżonką i kilku sąsiadujących rolników, dokonano zmiany w planach zagospodarowania przestrzennego m. in. dla działki nr 41. W jej wyniku została ona podzielona na 44 działki pod budownictwo mieszkaniowe o łącznej powierzchni 48.742 m2 ( nr 41/1 do 41/27 i 41/32 do 41/48), trzy działki pod budownictwo związane z działalnością gospodarczą o powierzchni 6.779 m2 (nr 41/28, 41/29, 41/30), jedną działkę przeznaczoną na nową drogę gminną o powierzchni 15.921 m2 oraz dwie działki na poszerzenie dróg o powierzchni 105 i 236 m2 (nr 41/31 i 41/50). Teren jest nieuzbrojony i w ewidencji gruntów nadal pozostaje symbol „R”. Działki na drogi mają zostać przekazane nieodpłatnie Gminie. Pozostałe Wnioskodawca zamierza sprzedawać poszczególnym nabywcom, jeżeli tacy się znajdą.

W małżeństwie Wnioskodawcy obowiązuje ustrój wspólności majątkowej ustawowej. Od 1980 r. Wnioskodawca wraz z małżonką mieszka w Poznaniu. Zainteresowany zaznacza jednocześnie, iż ani on ani jego żona nie byli i nie są podatnikami VAT, ani nie prowadzą pozarolniczej działalności gospodarczej.

Od 1995 r. Wnioskodawca wraz z małżonką posiada i uprawia na własne potrzeby grunty rolne, około 2.35 ha w woj zachodniopomorskim, gdzie są z tego tytułu podatnikami podatku rolnego - gruntowego. Małżonkowie nie posiadają i nigdy nie posiadali statusu rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz nie korzystali ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 w/w ustawy i nie byli zobowiązani do prowadzenia ksiąg rachunkowych na podstawie odrębnych przepisów. Działalność rolniczą wykonywali na własne potrzeby, nie dokonywali dostaw produktów rolnych na rynek i nie świadczyli usług rolniczych. Od 11 lipca 2004 roku Wnioskodawca jest rezydentem, mieszka, jest zatrudniony i rozlicza podatek dochodowy w Wielkiej Brytanii. Podatek jest naliczany na zasadzie „arising basis”, co oznacza że dochody, pochodzące z pracy najemnej, inwestycji kapitałowych oraz wszelkie inne dochody, niezależnie od miejsca powstawania, gdyby je miał, byłyby opodatkowane w Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy osoba fizyczna odsprzedająca część terenu w postaci działek przeznaczonych pod zabudowę, które powstały przez podział jednego gruntu ornego, pochodzącego z jej majątku osobistego, zakupionego nie w celu dalszej odsprzedaży, zobowiązana jest do odprowadzania podatku od towarów i usług VAT ...
2. Czy osoba fizyczna odsprzedająca udział w części wyżej opisanego terenu w postaci - ułamkowego udziału w działce przeznaczonej na drogę, nabywcom działek przeznaczonych pod zabudowę, zobowiązana jest do odprowadzania podatku VAT ...
3. Czy osoba fizyczna nieodpłatnie przekazująca gminie część wyżej opisanego terenu w postaci działek przeznaczonych pod nową drogę gminną zobowiązana jest do odprowadzania podatku VAT ...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek, będących majątkiem osobistym, przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT. Dotyczy to również sprzedaży udziału czy nieodpłatnego przekazania.

Zmiana przeznaczenia posiadanego gruntu rolnego na przeznaczony podzabudowę, czy drogę, nie powinna oznaczać, że przy odsprzedaży, zbyciu, części posiadanego terenu, dotychczasowy właściciel staje się automatycznie handlującym, bowiem jego zamiarem nigdy nie był handel ziemią. Nieruchomość została nabyta do majątku osobistego 27 lipca 1997 roku, plan zagospodarowania przestrzennego został zmieniony w 2000 roku, w czasie gdy grunt nie był towarem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca chciałby dodać, że jest w posiadaniu interpretacji indywidualnej, wydanej 26 czerwca 2009 r. nr ILPP2/443-575/09-4/MR, która, uważa, ze względu na zmianę sytuacji i w oparciu o nowe orzeczenia sądowe stała się nieaktualna.

Żona Wnioskodawcy, uzyskała niedawno korzystne rozstrzygnięcie sądowe w postaci wyroku WSA w Poznaniu, wydział I, z dnia 23.11.2011 r. sygn. akt I SA/Po 660/11 w powiązaniu z I SA/Po 217/11 w sprawie skargi na interpretację indywidualną Ministra Finansów nr ILPP2/443-1377/10-2/MR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art.15 ust. 2).

Ze wskazanych regulacji wynika, iż w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku zbycia przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Zbycie majątku nabytego na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Wskazać również należy, że zarówno sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych przez osoby fizyczne nie może mieć charakteru decydującego. Zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania ustawy o VAT, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 stwierdził, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca w 1997 r. zakupił od Agencji Nieruchomości Rolnych, na potrzeby własne, do majątku wspólnego z żoną, działkę rolną, o powierzchni 7.1783 ha. Grunt ten był uprawiany przez dwa lata (1997-1999), a następnie odłogowany, ze względu na niską klasę bonitacyjną. Nigdy nie był wynajmowany, dzierżawiony, czy użyczony. W latach 1999-2001, na podstawie Uchwały Rady Miasta i Gminy Witnica, dokonano zmiany w planach zagospodarowania przestrzennego m. in. dla działki nr 41, w wyniku której została ona podzielona na 44 działki pod budownictwo mieszkaniowe, trzy działki pod budownictwo związane z działalnością gospodarczą, jedną działkę przeznaczoną na nową drogę gminną oraz dwie działki na poszerzenie dróg o powierzchni. Teren jest nieuzbrojony i w ewidencji gruntów nadal pozostaje symbol „R”. Działki na drogi mają zostać przekazane nieodpłatnie Gminie. Pozostałe Wnioskodawca zamierza sprzedawać poszczególnym nabywcom, jeżeli tacy się znajdą. Zainteresowany zaznacza jednocześnie, iż ani on ani jego żona nie byli i nie są podatnikami VAT, ani nie prowadzą pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji, stwierdzić należy, wynikające z niniejszej sprawy opisane przez Wnioskodawcę okoliczności faktyczne nie wskazują, że jego aktywność podejmowana w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Zbycie natomiast, nawet kilku czy kilkunastu działek budowlanych, powstałych z odłączenia z gospodarstwa rolnego i podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu, nie stanowi samo w sobie działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym – nie mającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu VAT.

Podkreślić należy, iż Wnioskodawcy nie towarzyszył przy nabyciu gruntów w 1997 r. zamiar sprzedaży, bowiem jak sam zaznacza – zostały one nabyte na cele prowadzonego gospodarstwa rolnego. Prawidłowe jest wobec tego przyjęcie, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna posiadająca nieruchomość, która wykorzystywana była dla celów prowadzonego gospodarstwa rolnego, w ramach prawidłowego zarządu swoim majątkiem prywatnym, po przekształceniu gruntu na tereny zabudowy mieszkaniowo-usługowej korzystając z okazji sprzedaje go. Nie można jednak tylko z tego powodu uznać, iż staje się w odniesieniu do tych transakcji profesjonalnym handlowcem.

Reasumując, z uwagi na fakt, iż w niniejszej sprawie opis zdarzenia przyszłego, nakreślony we wniosku, w żadnym przypadku nie wskazuje na takie formy aktywności Wnioskodawcy w zbywaniu przedmiotowych działek, które wykraczałby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności – nie można uznać go za podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w konsekwencji sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych, zarówno w części przeznaczonej pod zabudowę (pytanie nr 1), w części dotyczącej sprzedawanego ułamkowego udziału w działce przeznaczonej pod drogę (pytanie nr 2), jak również w odniesieniu do części terenu nieodpłatnie przekazywanego gminie pod nową drogę gminną (pytanie nr 3), nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.