Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-306/16/HS
z 3 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 20 lutego 2016 r. (data otrzymania 4 marca 2016 r.), uzupełnionym 17 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2016 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 6 maja 2016 r. Znak: IBPB-2-2/4511-306/16/HS wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 17 maja 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie umowy darowizny z 12 lipca 2004 r. teściowie Wnioskodawczyni darowali swemu wnukowi – synowi Wnioskodawczyni – samodzielny lokal mieszkalny położony w W. wraz z udziałem wynoszącym 1/2 gruntu oraz części i urządzeń wspólnych budynku posadowionego na działce nr 4082. Samodzielny lokal mieszkalny na parterze stanowił własność małżonków, tj. Wnioskodawczyni oraz jej męża na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej.

Na mocy postanowienia o stwierdzenie nabycia spadku wydanego przez Sąd Rejonowy 14 stycznia 2009 r. spadek po zmarłym mężu Wnioskodawczyni na podstawie ustawy nabyli żona (tj. Wnioskodawczyni) i syn po 1/2. Nabycie spadku było zwolnione z obowiązku podatkowego.

Następnie na podstawie umowy notarialnej z 22 kwietnia 2009 r. Wnioskodawczyni oraz jej syn dokonali działu spadku i nieodpłatnego zniesienia współwłasności. Wnioskodawczyni nabyła na własność samodzielny lokal mieszkalny położony w W. wraz z udziałem wynoszącym 1/2 gruntu oraz części i urządzeń wspólnych budynku posadowionej na działce nr 4082. Wskazana nieruchomość nr 4082 uległa w 2011 r. podziałowi na działki o nr 4082/1 i 4082/2. W dalszej kolejności, zgodnie z umową notarialną z 19 lipca 2011 r., Wnioskodawczyni i jej syn znieśli odrębną własność lokali i ustalili, że zostają współwłaścicielami nieruchomości położonej w W. stanowiącej zabudowane działki nr 4082/1 i 4082/2 po 1/2 części, bez żadnych rozliczeń finansowych.

Następnie na mocy umowy notarialnej z 2 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni i jej syn sprzedali całe udziały w nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr 4082/2.

W uzupełnieniu wniosku z 13 maja 2016 r. Wnioskodawczyni wskazała, że sprzedana działka nr 4082/2 nie była działką zabudowaną budynkiem mieszkalnym.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż ww. działki przed upływem 5 lat od daty prawomocnego podziału będzie podstawą do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów rodzącymi obowiązek podatkowy jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że użyty w cytowanym powyżej przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych termin „nabycie” oznacza każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Przez pojęcie ,.nabycie” należy zatem rozumieć nie tylko zakup, ale również każdą inną czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności.

W ocenie Wnioskodawczyni sprzedaż działki oznaczonej nr ew. 4082/2 nie rodzi obowiązku podatkowego w świetle cytowanej regulacji prawnej z tego względu, że ustawodawca powiązał powstanie przychodu podatkowego z tytułu sprzedaży nieruchomości z momentem jej nabycia, który należy utożsamiać z chwilą przeniesienia własności w rozumieniu cywilnoprawnym. Natomiast powyżej opisany podział nieruchomości nie powodował zmiany właścicieli wydzielanych działek. Na skutek dokonania podziału nie doszło do przeniesienia własności wydzielanych działek na nowego właściciela, a więc nie doszło do ich nabycia. W analogicznym stanie faktycznym wypowiedział się m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, który w interpretacji indywidualnej z 27 listopada 2009 r. Znak: ITPB2/415-877/08/RS wyjaśnił, że w przypadku sprzedaży nieruchomości na sposób opodatkowania „(...) nie ma wpływu podział nieruchomości, w wyniku czego nastąpi zmiana ich powierzchni oraz numerów ewidencyjnych. W powołanym przepisie mowa jest bowiem o dacie nabycia nieruchomości, a nie dacie jej scalenia czy podziału.(...)”. Jak natomiast zauważył Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 16 sierpnia 2011 r. Znak: IPTPB2/415-245/11-4/MD „(...) nie jest istotny fakt czy nieruchomość będzie sprzedana w całości czy też po podziale nieruchomości na mniejsze działki. Istotne znaczenie ma tylko data nabycia własności nieruchomości (…)”.

W omawianej sprawie istotne jest zatem ustalenie momentu nabycia nieruchomości (fakt opisany szczegółowo w stanie faktycznym). Nieistotny dla opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest sam fakt podziału nieruchomości. Jeżeli właściciel (współwłaściciel) dokonuje jedynie podziału nieruchomości, to nie mamy do czynienia z żadnym nabyciem, bo chodzi o nieruchomość, której ta osoba jest już właścicielem (współwłaścicielem). Sam podział nieruchomości nie stanowi daty nowego nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku podziału Wnioskodawczyni nie nabyła bowiem żadnych nowych nieruchomości ponad to, czego była już współwłaścicielką z synem. W wyniku samego podziału działki nie zmieniła się struktura własności każdej z dwóch działek wydzielonych w drodze podziału. Stąd czynność ta nie ma wpływu na określenie początku biegu terminu, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt podziału nieruchomości pozostaje bez znaczenia, gdyż jak zostało już wskazane na wstępie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależniają skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości od daty jej nabycia, a nie od daty podziału.

Bez znaczenia dla obowiązku podatkowego pozostaje również fakt ustanowienia odrębnej własności lokali po pierwsze dlatego, że miało miejsce na ponad 5 lat przed sprzedażą nieruchomości, a ponadto ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego nie jest zdarzeniem prawnopodatkowym, które należy utożsamiać z nabyciem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego jest tylko inną formą własności, a nie nowym nabyciem. Również zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat (jak to miało miejsce w sprawie niniejszej).

Odnosząc zatem powyższe uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię wydzielonej działki nie będzie stanowiła źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako że przychód ten uzyskany został po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. Sam podział nieruchomości nie stanowi daty nowego nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku podziału Wnioskodawczyni nie nabyła bowiem żadnych nowych nieruchomości ponad to, czego była już współwłaścicielką z synem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment jej nabycia.

Przy czym przez pojęcie „nabycie” należy rozumieć nie tylko zakup, ale również każdą inną czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że samodzielny lokal mieszkalny wraz z udziałem 1/2 w nieruchomości nr 4082 Wnioskodawczyni posiadała wspólnie z mężem co najmniej od 2004 r. Drugi samodzielny lokal mieszkalny wraz z udziałem 1/2 w nieruchomości od 2004 r. należał do syna Wnioskodawczyni. Następnie, wraz z synem Wnioskodawczyni nabyła spadek po mężu w udziale wynoszącym po 1/2 każde z nich. W dniu 22 kwietnia 2009 r. Wnioskodawczyni oraz jej syn dokonali działu spadku i nieodpłatnego zniesienia współwłasności, w wyniku którego Wnioskodawczyni nabyła na własność samodzielny lokal mieszkalny wraz z udziałem wynoszącym 1/2 gruntu oraz części i urządzeń wspólnych budynku posadowionego na działce nr 4082. Wskazana nieruchomość w 2011 r. została podzielona na działki nr 4082/1 i 4082/2. Następnie umową notarialną z 19 lipca 2011 r. Wnioskodawczyni i jej syn znieśli odrębną własność lokali pozostając współwłaścicielami nieruchomości stanowiącej działki nr 4082/1 i nr 4082/2 w udziałach wynoszących 1/2, bez żadnych rozliczeń finansowych.

W dniu 2 czerwca 2015 r. Wnioskodawczyni i jej syn sprzedali całe swoje udziały w nieruchomości stanowiącej działkę ewidencyjną nr 4082/2, tj. działkę niezabudowaną budynkiem mieszkalnym.

Przepisy prawa w sposób jednoznaczny określają moment i podstawę nabycia nieruchomości.

W przypadku nabycia nieruchomości lub udziału w nieruchomości w drodze spadku datą nabycia – w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest data otwarcia spadku, czyli śmierć spadkodawcy. Zgodnie bowiem z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 380) – spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. Natomiast z art. 924 i 925 ustawy Kodeks cywilny wynika, że spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy a nie data wydania postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku.

Z instytucją działu spadku mamy natomiast do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom. Tak więc na skutek działu spadku następuje „konkretyzacja” składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Natomiast celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego – współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w sprawie, ale nie w rzeczy. Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego – każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności.

Dział spadku i zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom (spadkobiercom) w rzeczy wspólnej i odbyły się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Jeżeli zatem w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności spadkobierca (współwłaściciel) nabywa nieruchomości lub prawa ponad udział, który uprzednio nabył w spadku, czy też w inny sposób to nabycie w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności, w części przekraczającej udział w spadku, należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem jeżeli przy dokonaniu działu spadku i zniesieniu współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed dokonaniem tej czynności oznacza to, że dla udziału w nieruchomości lub prawie nabytego w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności ponad pierwotnie posiadany udział, dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpił dział spadku i zniesienie współwłasności.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni przysługiwał udział 1/2 w samodzielnym lokalu mieszkalnym wraz z udziałem w gruncie i częściach wspólnych w ramach wspólności majątkowej. W dniu śmierci męża nabyła połowę udziału w masie spadkowej, tj. udział 1/4 w samodzielnym lokalu mieszkalnym wraz z udziałem w gruncie i częściach wspólnych. Natomiast w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni została właścicielką samodzielnego lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w gruncie i częściach wspólnych, powiększył się zatem stan jej majątku osobistego jaki przysługiwał jej w spadku.

Zatem do nabycia własności samodzielnego lokalu mieszkalnego i udziału 1/2 gruntu oraz części i urządzeń wspólnych budynku posadowionego na działce nr 4082 doszło również w części w 2009 r. w drodze działu spadku i zniesienia współwłasności.

Jednakże z uwagi na fakt, że zarówno od daty nabycia udziału w nieruchomości do majątku wspólnego (co nastąpiło przed śmiercią męża), od daty nabycia udziału w spadku (co nastąpiło w dacie śmierci męża), jak i od daty nabycia udziału w dziale spadku i zniesieniu współwłasności (2009 r.), do momentu sprzedaży działki nr 4082/2 (2015 r.) upłynął okres 5-letni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, istotne w rozpatrywanej sprawie są skutki podatkowe podziału w 2011 r. nieruchomości nr 4082 na dwie działki nr 4082/1 i 4082/2.

Podkreślić zatem należy, że dla opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych sam fakt podziału nieruchomości jest nieistotny, jeżeli przez podział nieruchomości rozumieć proces mający na celu zyskanie korzystniejszej konfiguracji poszczególnych działek. Jeżeli bowiem właściciel (współwłaściciele) dokonują podziału nieruchomości nie mamy do czynienia z żadnym nabyciem, bo chodzi o nieruchomość, której ta osoba (te osoby) jest (są) już właścicielem (współwłaścicielami). Sam podział nieruchomości oraz wydzielenie odrębnej własności nieruchomości (działek) nie stanowią przy tym daty nowego nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku podziału Wnioskodawczyni nie nabyła bowiem żadnych nowych nieruchomości ponad to, czego była już właścicielką. W wyniku samego podziału nieruchomości nie zmienia się struktura własności każdej z mniejszych nieruchomości (działek) wydzielonych w drodze podziału. Właściciel (współwłaściciele) posiadał (posiadali) takiej samej wielkości nieruchomość jak przed podziałem, tyle że w postaci mniejszych nieruchomości (dwóch działek). Stąd czynność ta nie ma wpływu na określenie początku biegu terminu, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt podziału nieruchomości pozostaje bez znaczenia, gdyż jak już wskazano na wstępie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależniają skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości od daty jej nabycia, a nie od daty podziału. Zatem wydzielenie dwóch działek z nieruchomości nr 4082 nie stanowiło ich nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a czynność ta jako czysto techniczna, nie miała wpływu na określenie początku biegu terminu, o którym mowa w tym przepisie.

Organ wyjaśnia również, że w rozpatrywanej sprawie nie ma także znaczenia dokonane w 2011 r. zniesienie odrębnej własności lokali, bowiem sprzedana działka nr 4082/2 nie stanowiła działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym. Udział Wnioskodawczyni w działce nr 4082/2 przed zniesieniem odrębnej własności lokali jak i po tym zniesieniu wynosił 1/2. Skoro zatem czynność ta nie zmieniła wielkości udziału jaki posiadała Wnioskodawczyni w działce nr 4082/2 to należy stwierdzić, że zniesienie odrębnej własności lokali nie mogło stanowić nowego nabycia w stosunku do sprzedanej działki.

Podsumowując, przychód uzyskany ze sprzedaży w 2015 r. działki nr 4082/2 przypadający na udział Wnioskodawczyni nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że okres pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy w dniu sprzedaży ww. działki już upłynął (31 grudnia 2014 r.). Natomiast podział całej nieruchomości nr 4082 na dwie działki nr 4082/1 i 4082/2 nie stanowił ich nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jako czynność czysto techniczna nie mająca wpływu na określenie początku biegu terminu, o którym mowa w tym przepisie.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do oceny dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Odnosząc się z kolei do przywołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.