INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2011 r., uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2011 r. (data wpływu 26 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości gruntowej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w związku z czym na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ww. ustawy, pismem z dnia 15 lipca 2011 r., wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 19 lipca 2011 r., natomiast w dniu 26 lipca 2011 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce operatora publicznego 25 lipca 2011 r.)

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Tytułem umowy dożywocia w dniu 3 października 2003 r. Wnioskodawczyni przejęła działkę o powierzchni całkowitej 1,7317 ha, księdze wieczystej Nr (…) występuje jako działka leśna, natomiast z rejestru gruntów wynika podział na: grunty orne RVI – 0,0617 ha, użytki rolne zabudowane B-RVI – 0,1141 ha, lasy LsV – 1,517 ha. W roku ubiegłym Wnioskodawczyni dokonała podziału działki na dwie części. Wydzieliła działkę o pow. 0,3000 ha, chcąc darować ją synowi, bądź sprzedać. W jej powierzchni są grunty rolne RVI – 0,1156 ha i las LsV – 0,1844 ha. Druga ma 1,4317 ha całej powierzchni, stanowi głównie las (0,0603 ha – stanowią grunty rolne). Na jedną i drugą działkę wydano warunki zabudowy. Jest to teren nieogrodzony, niezabudowany, nie przynoszący żadnych zysków, lecz same straty i kłopoty. Wnioskodawczyni płaci podatki, boryka się ze złodziejami wycinającymi w lesie samowolnie drzewa, ludźmi wożącymi śmieci na działkę, wandalami itp.

Wnioskodawczyni ma 65 lat, jest osobą samotną i bardzo schorowaną, utrzymuje się tylko z niskiej emerytury, jako jedynego źródła utrzymania. Nie pracuje i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, mieszka 60 km od swojej działki.

Wnioskodawczyni sprzedaje na razie mniejszą część tj. 0,3000 ha, aby podreperować swój budżet i bardzo prosi o rzetelną informacje jaki podatek będzie musiała zapłacić i co może zrobić aby go uniknąć. Czy w przypadku gdyby była zmuszona sprzedać również większą działkę jakiś podatek będzie należny...

Działka Nr 258/2 jest właściwie działką leśną i nie przynosi żadnych dochodów. Na 600 m² wydano warunki zabudowy, a reszta powierzchni jest lasem. Syn Wnioskodawczyni wyjechał za granicę i nie wie czy wróci, nie pomaga Jej. Wnioskodawczyni nosi się z zamiarem ewentualnym za rok lub dwa znów wydzielić 1000 lub 3000 m² z tak dużej działki z terenem do zabudowy i sprzedać by móc godnie żyć i mieć fundusze na leczenie.

Według Wnioskodawczyni w Z. grunty są bardzo tanie i żadnego majątku na sprzedaży nie zrobi, a utrzymać dalej taki stan jest Jej bardzo trudno.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Jaki podatek Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić w tym czasie od sprzedaży mniejszej 0,3000 ha działki, i czy w ogóle powinna jakiś płacić...
2. W przypadku gdyby Wnioskodawczyni zechciałaby sprzedać drugą część o pow. 1,14317 ha, działkę w tym roku lub w przyszłym, w całości lub wydzielić jakąś część, czy jakiś podatek Ją obejmie, a jeśli tak to jaki i w jakiej wysokości...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna płacić żadnego podatku, bo weszła w posiadanie tej ziemi ok. 8 lat wstecz i nie przynosi Jej ta działka żadnego dochodu. Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Działkę Wnioskodawczyni w całości przejęła od swojego wujka tytułem umowy o dożywocie. Ciężko pracowała opiekując się starym, sparaliżowanym człowiekiem, który już zmarł, nic nie dostała za darmo, dlatego krzywdzącym wydaje się to, aby od sprzedaży płacić podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a) - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje także generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Dożywocie jest instytucją prawną uregulowaną przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 908 § 1 Kodeksu, jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Umowa dożywocia ma więc charakter umowy zobowiązującej, odpłatnej i wzajemnej. Przedmiotem świadczenia ze strony zbywcy (dożywotnika) jest przeniesienie własności nieruchomości. Ustawa nie ogranicza przy tym możliwości przeniesienia własności nieruchomości w zamian za ustanowienie praw dożywocia tylko do nieruchomości gruntowych. Możliwe zatem jest ustanowienie dożywocia na nieruchomości budynkowej lub lokalowej. W celu wykonania umowy dopuszczalne jest też przeniesienie udziału we współwłasności oraz nieruchomości będącej w użytkowaniu wieczystym.

Jednocześnie należy zauważyć, że umowa dożywocia nie określa kwoty, za jaką nieruchomość jest zbywana. Nabywca zobowiązuje się jedynie do świadczeń określonych w art. 908 Kodeksu cywilnego, przy czym ich wartość i okres, w którym mają być spełnione, w momencie zawierania umowy nie są znane

W celu stwierdzenia czy zbycie nieruchomości w drodze umowy dożywocia stanowi źródło przychodu wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy, należy odnieść się do daty nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość w drodze umowy o dożywocie w 2003 r.

Odnosząc powyższe uregulowania na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, iż zbycie w 2011 r. a także w latach późniejszych przedmiotowej nieruchomości stanowiącej własność Wnioskodawczyni od 2003 r. nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie.

Reasumując mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawne, stwierdzić należy, iż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w 2011 r. a także w latach późniejszych nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca 2003 roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości w wyniku umowy o dożywocie. Zatem, Wnioskodawczyni nie będzie zobligowana do zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia tej nieruchomości.

Wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie nie jest istotny fakt czy nieruchomość będzie sprzedana w całości czy też po podziale nieruchomości na mniejsze działki. Istotne znaczenie ma data nabycia własności nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.