Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-255/16-6/AP
z 23 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 5 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 czerwca 2016 r. (data nadania 7 czerwca 2016 r., data wpływu 9 czerwca 2016 r.) na wezwanie z dnia 30 maja 2016 r. Nr IPPB6/4510-255/16-2/AP (data nadania 30 maja 2016 r., data odbioru 2 czerwca 2016 r.), oraz pismem z dnia 14 czerwca 2016 r. (data nadania 15 czerwca 2016 r., data wpływu 20 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

1. zaliczenia wydatków poniesionych na prace remontowe bezpośrednio w koszty bieżącej działalności (pytanie nr 1) – jest prawidłowe;
2. zakwalifikowania wydatków poniesionych na modernizację jako koszty zwiększające wartość początkową środka trwałego (pytanie nr 2) – jest prawidłowe.
   
   

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wydatków poniesionych na prace remontowe oraz modernizację zakupionego budynku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A. nabyła w dniu 30.01.2015 r. od B. na podstawie aktu notarialnego nieruchomość gruntową, położoną zabudowaną czterokondygnacyjnym budynkiem. Wartość nieruchomości wyniosła 4.437.701,00 zł, w tym wartość budynku 3.417.713,00 zł. Wartość budynku została powiększona o poniesione opłaty notarialne związane z jego zakupem w wysokości 78.686,86 zł.

Zgodnie ze stanem faktycznym B., do dnia zbycia budynku i jego faktycznego przekazania A., wykorzystywała budynek zgodnie z jego przeznaczeniem, tj. był on w stanie czynnym i do dnia wydania przedmiotu sprzedaży był wykorzystywany jako Akademik, czyli miejsce czasowego zamieszkania studentów B.

Po dokonaniu zakupu A. przeprowadziła w budynku akademika dwa rodzaje prac:

1. remont pomieszczeń mieszkalnych akademika. Prace te obejmowały: malowanie, cyklinowanie, wymianę elementów zużytej instalacji elektrycznej, co i cw, wymianę zużytej armatury łazienkowej. Wykonawcę prac remontowych wyłoniono w trybie przetargu nieograniczonego w dniu 1 lipca 2015 r. Prace remontowe wykonano w pomieszczeniach mieszkalnych na podstawie zawartej umowy z dnia 3 lipca 2015 r. Roboty trwały od 6 lipca 2015 r. do 28 października 2015 r. a ich wartość wyniosła 914.234,51 zł.
2. modernizacja polegająca na dostosowaniu budynku akademickiego do wymogów obowiązujących przepisów ppoż poprzez instalację drzwi ppoż, okien oddymiających, wymianę hydrantów i instalacji ppoż. Wykonawcę na ww. roboty budowlane wyłoniono w dniu 12 sierpnia 2015 r. w trybie przetargu nieograniczonego. Roboty budowlane zostały wykonane na podstawie wcześniej wykonanego projektu i umowy zawartej z wykonawcą w dniu 20 sierpnia 2015 r. Wartość wykonanych prac wyniosła 533.021,88 zł.
   
   

Zasiedlenie pomieszczeń mieszkalnych budynku akademickiego nastąpiło z dniem 6 listopada 2015 r.

Wnioskodawca pismem z dnia 14 czerwca 2016 r. doprecyzował opisany we wniosku stan faktyczny poprzez wskazanie, że:

1. Ustalenie wartości początkowej i wprowadzenie do ewidencji nieruchomości nastąpiło w dniu 10.02.2015 r. Budynek akademicki do momentu zakupu był wykorzystywany przez B. zgodnie z jego przeznaczeniem, jak również na dzień wprowadzenia go do ewidencji był zdatny do użytkowania.
   
2. Po wprowadzeniu budynku akademickiego do ewidencji majątku A. jeszcze przed rozpoczęciem nowego roku akademickiego 2015/2016 A. dokonała dwojakiego rodzaju prac, które ostatecznie zostały zakończone w październiku 2015 r.:
   • modernizacji polegającej na dostosowaniu budynku do wymogów obowiązujących przepisów przeciwpożarowych w wysokości 533 021,88 zł,
     
   • remontu pomieszczeń mieszkalnych budynku akademickiego A. (malowanie, cyklinowanie, wymianę elementów zużytej instalacji elektrycznej, co i cw, wymianę zużytej armatury łazienkowej) w wysokości 914 234,51 zł.
3. Budynek akademicki zaczęto amortyzować od miesiąca listopada 2015 r.
   
4. Zasiedlenie budynku akademika nastąpiło z dniem 6 listopada 2015 r. po zakończeniu prowadzonych prac remontowych i modernizacyjnych.
   
   

Zdaniem A. budynek był zdatny do użytkowania od momentu wprowadzenia go do ewidencji majątku, tj. od 10.02.2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki poniesione na prace remontowe opisane w poz. 80 pkt 1 można zaliczyć bezpośrednio w koszty bieżącej działalności Uczelni jako wydatki kosztowe czy też powinny one zwiększyć wartość zakupionego budynku z niezmiennym przeznaczeniem użytkowym – jako Akademik?
2. Czy wydatki poniesione na modernizację opisane w poz. 80 pkt 2 – A. właściwie zakwalifikowała jako inwestycje i zwiększyła wartość budynku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. wykonywane prace remontowe opisane w poz. 80 pkt 1 na wartość 914.234,51 zł nie stanowią ulepszenia zakupionego budynku akademickiego dlatego nie zwiększają jego wartości. Powinny być one zakwalifikowane i zaewidencjonowane jako bieżące prace remontowe bezpośrednio w koszty działalności Uczelni. Naszym zdaniem nie mają one charakteru ulepszenia (modernizacji) stanowią tylko utrzymanie istniejących warunków – (obecnych standardów bytowych) i konserwację poprzez wymianę zużytych oraz naprawę zniszczonych elementów;
2. prace opisane w poz. 80 pkt 2 na wartość 533.021,88 zł, dotyczące modernizacji powinny zwiększyć wartość początkową środka trwałego w momencie ich faktycznego zakończenia.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

1. zaliczenia wydatków poniesionych na prace remontowe bezpośrednio w koszty bieżącej działalności (pytanie nr 1), jest prawidłowe;
2. zakwalifikowania wydatków poniesionych na modernizację jako koszty zwiększające wartość początkową środka trwałego (pytanie nr 2), jest prawidłowe.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do przepisów art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Aby zatem wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

1. wydatek musi być definitywnie poniesiony;
2. wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodów, ewentualnie w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
3. wydatek powinien mieć związek z działalnością gospodarczą podatnika;
4. wydatek powinien być właściwie udokumentowany;
5. wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Z ustawowej definicji kosztu podatkowego wynika, że warunki uznania konkretnego kosztu (wydatku) za koszt podatkowy muszą być spełnione równocześnie.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazują, że do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć wydatków na nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Do kosztów uzyskania przychodów zalicza się bowiem odpisy amortyzacyjne, z tytułu zużycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W art. 16a ust. 1 powołanej ustawy został przedstawiony katalog środków trwałych, podlegających amortyzacji, pod warunkiem, że będą one używane przez okres dłuższy niż rok oraz będą wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podatnik by móc dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego, musi ustalić jego wartość początkową. Stosownie do art. 16g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia. Przy czym, zgodnie z art. 16g ust. 3 powołanej ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jednocześnie ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje użytych w powyższej regulacji pojęć: przebudowa, adaptacja, rozbudowa, rekonstrukcja, modernizacja. Jednak na podstawie ugruntowanej praktyki przyjmuje się, że z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje:

• przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
  
• rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
  
• adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych, – rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
  
• modernizacja, tj. unowocześnienie środków trwałych.
  
  

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środki trwałe uważa się za ulepszone (w wyniku czego następuje zwiększenie ich wartości początkowej) przy łącznym spełnieniu następujących warunków:

• wydatki na ulepszenie muszą być związane z przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją danego środka trwałego,
  
• wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania,
  
• suma tych wydatków w roku przekracza 3.500 zł.
  
  
  

Wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania mierzy się w szczególności:

• okresem używania,
  
• zdolnością wytwórczą,
  
• jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych,
  
• kosztami eksploatacji środków trwałych.
  
  

Jeżeli nie zostanie spełniony co najmniej jeden z powyższych warunków, wówczas nie mamy do czynienia z ulepszeniem środka trwałego i nie zachodzi obowiązek zwiększania wartości początkowej. Zatem nakładami na ulepszenie środków trwałych należy uznać takie wydatki, w wyniku poniesienia których nastąpi rozszerzenie funkcjonalności lub wydajności tych środków trwałych, jako skutek przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę ich cech użytkowych.

Odnosząc się natomiast do pojęcia remontu należy zwrócić uwagę, że przepisy podatkowe nie zawierają jego definicji. W konsekwencji, przy ustaleniu zakresu znaczeniowego remontu należy oprzeć się na definicji sformułowanej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89 poz. 414, z późn. zm.). Zgodnie z art. 3 ust. 8 tej ustawy, przez remont należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Zgodnie z powyższą definicją, remont ma na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając jego charakteru i funkcji, a przesłanką rozpoczęcia remontu jest zużycie środka trwałego w trakcie jego eksploatacji. Będą to zatem wszelkie działania mające na celu odtworzenie wyjściowego stanu środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji (konserwacja, naprawy).

W konsekwencji, Spółka przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do ulepszeń lub remontów, każdorazowo oraz w stosunku do konkretnego środka trwałego powinna szczegółowo analizować zakres rzeczowy wykonywanych robót.

Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega zatem na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast ulepszeniem jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątku do wykorzystania go w innym niż pierwotny celu lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego albo obniżce kosztów eksploatacji.

W sytuacji, gdy głównym celem prac budowlanych dokonywanych w budynku jest odtworzenie wartości użytkowej środka trwałego, wówczas należy przyjąć, że mamy do czynienia z wydatkami na remont, które stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Natomiast, o ile celem prac budowlanych jest modernizacja środka trwałego, wówczas następuje ulepszenie składnika majątku, a w konsekwencji, jego wartość początkową należy zwiększyć o wartość dokonanych prac.

Z wniosku wynika, że Spółka przeprowadziła prace remontowe i modernizacyjne budynku, który nabyła, po wprowadzeniu go do ewidencji nieruchomości oraz ustaleniu wartości początkowej.

Koszty remontu budynku są wydatkami, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. W rezultacie, niemożliwe będzie przyporządkowanie poniesionych wydatków do danego (konkretnego) przychodu, ich poniesienie nie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie określonego przychodu.

Wydatki poniesione na remont budynku stanowią zatem koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami. Moment poniesienia kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami określa art. 15 ust. 4d oraz ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszt rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Odnosząc przywołane przepisy do sytuacji przedstawionej we wniosku należy w podsumowaniu stwierdzić, że:

• poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na remont budynku stanowią koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami i są potrącalne w dacie ich poniesienia, tj. w dniu na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku);
  
• opisana w stanie faktycznym modernizacja, stanowi ulepszenie środka trwałego, tj. budynku, przekracza także wartość 3.500 zł – to zaś przesądza, że wartość początkową budynku należy powiększyć o wartość wydatków poniesionych na jego modernizację. Wartość początkową ulepszonego środka trwałego Wnioskodawca może zwiększyć po dokonaniu ulepszenia.
  
  

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia wydatków poniesionych na prace remontowe bezpośrednio w koszty bieżącej działalności (pytanie nr 1) oraz w zakresie zakwalifikowania wydatków poniesionych na modernizację jako koszty zwiększające wartość początkową środka trwałego (pytanie nr 2) należało uznać za prawidłowe.

Końcowo podkreślenia wymaga, że tutejszy organ potwierdził stanowisko Wnioskodawcy tylko w zakresie wyznaczonym pytaniami. Organ nie odniósł się do problematyki dokonywania przez Wnioskodawcę odpisów amortyzacyjnych (rozpoczęcia amortyzacji), gdyż problematyka ta nie jest przedmiotem wniosku Spółki o wydanie interpretacji indywidualnej.

Tytułem uwagi trzeba jednak wskazać, że zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e (...).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.