Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-251/16/UH
z 29 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. 2015, poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.) uzupełnionym pismem z 28 czerwca 2016 r. (data wpływu 29 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku ze sprzedażą papierowego vouchera – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku ze sprzedażą papierowego vouchera. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 28 czerwca 2016 r. (data wpływu 29 czerwca 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 17 czerwca 2016 r. znak: IBPB-1-3/4512-321/16/PC, IBPP3/4512-251/16/UH.

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z 28 czerwca 2016 r. przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (zwana dalej Spółką) – (Wnioskodawca) oferuje vouchery. Voucher jest dokumentem na okaziciela o określonej wartości nominalnej, uprawniającym do bezgotówkowego zakupu usług – w myśl ustawy o VAT (ustawa od towarów i usług - art. 7 ust. 1 ustawy o VAT dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, jako właściciel. Z kolei świadczenie usług, to według art. 8 ust. 1 każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów) nie jest towarem ani usługą. Jest niejednoznacznym, w jakiej części ten rodzaj zakupu jest związany ze sprzedażą opodatkowaną.

Zapłatę za voucher należy traktować, jako zaliczkę w myśl art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wynika z niego, że do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane

w następnych okresach sprawozdawczych. W efekcie przychód podatkowy powinien być rozpoznany dopiero w momencie wykonania tych usług. Natomiast w sytuacji, gdy w oznaczonym terminie kontrahent nie wykorzysta zakupionego vouchera, rozpoznawany jest przychód w wysokości kwoty niewykorzystanej przez kontrahenta z upływem ostatniego dnia terminu ważności vouchera. Interpretację tą potwierdza stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 4 lutego 2011 r., nr IPPB5/423-792/10-4/JC.W większości przypadków: usługodawca/sprzedawca realizujący usługi/sprzedaż, na które wystawiono vouchera, po realizacji dokumentu wystawia Spółce fakturę VAT, w celu udokumentowania wykonania usługi/sprzedaży, co stanowi koszt Spółki.

Spółka po realizacji dokumentu wystawia fakturę NP (niepodlegającą VAT) posiadaczowi zrealizowanego vouchera w celu udokumentowania sprzedaży.

1. W części przypadków powyższa procedura nie ma zastosowania: Spółka wystawia usługodawcy/sprzedawcy fakturę prowizyjną. Faktura taka podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
2. Klienci, którzy kupują vouchery mogą wybrać wersję vouchera wydrukowaną na eleganckim papierze wysyłaną kurierem W tym przypadku, jeśli cena vouchera jest niższa od 350 zł, Spółka obciąża klienta opłatą za wysyłkę kurierem, która jest usługą podlegającą podatkowi od towarów i sług
   
   

W uzupełnieniu Wnioskodawca przekazał następujące informacje:

Spółka oferuje odpłatnie vouchery, na różne atrakcje typu: lot paralotnią, skok ze spadochronem, jazda samochodem rajdowym itd. Voucher jest dokumentem na okaziciela, który uprawnia do skorzystania z usług. Vouchery są oferowane osobom prywatnym i firmom. Usługi zawarte na sprzedawanych voucherach są wykonywane odpłatnie przez partnerów Spółki (Spółka nie świadczy żadnych usług zawartych na sprzedawanych voucherach samodzielnie). Voucher ma ważność 365 dni od daty zakupu.

Klient dokonuje zakupu vouchera na stronie internetowej Spółki, płaci za niego, po zaksięgowaniu wpłaty voucher w postaci papierowej jest wysyłany do klienta pocztą lub kurierem. Wysyłka kurierem jest dodatkowo płatna. Po wykorzystaniu vouchera partner powiadamia Spółkę o jego wykorzystaniu i wystawia Spółce fakturę VAT.

1. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. sprzedaż voucherów prezentowych w formie voucherów. Vouchery są wysyłane mailem, kurierem lub pocztą.
   
2. Spółka oferuje vouchery w celu osiągnięcia zysku.
   
3. Na pytanie nr 3 o treści: „Czy Wnioskodawca „oferuje” vouchery klientom odpłatnie”?
   Wnioskodawca wskazał, że: „Tak – odpłatnie”.
   
4. Na pytanie nr 4 o treści: „W jaki sposób Wnioskodawca wchodzi w posiadanie voucherów? W jaki sposób Spółka dokumentuje nabycie vouchera, czy nabycie voucherów jest odpłatne czy nieodpłatne?
   Wnioskodawca wskazał, że: „Jeśli voucher jest w formie papierowej, wnioskodawca zleca jego wykonanie firmie zewnętrznej, która wystawia fakturę VAT.”
   
5. Na pytanie nr 5 o treści: „Czy vouchery upoważniają do zakupu towarów i usług Usługodawców/Sprzedawców realizujących sprzedaż?”
   Wnioskodawca wskazał, że: tak.
   
6. Usługodawca/sprzedawca to firma zewnętrzna, świadcząca usługi dla Spółki.
   
7. Na pytanie nr 7 o treści: „Jaką czynność dokumentuje „faktura NP” (niepodlegająca VAT) wystawiona posiadaczowi zrealizowanego vouchera?
   Wnioskodawca wskazał, że: „Faktura NP dokumentuje dokonanie zapłaty za voucher przez klienta.”
   
8. Vouchery upoważniają do realizacji usług zawartych na stronie www.prezentzycia.pl. Voucher nie precyzuje, kto będzie wykonawcą prezentu. Voucher ma termin ważności 365 dni od daty zakupu.
   
9. Na pytanie nr 9 o treści: „Czy Wnioskodawca zawiera umowy z usługodawcą/sprzedawcą realizującymi sprzedaż?
   Wnioskodawca wskazał, że: tak.
   
10. Wnioskodawca zobowiązuje się do wskazania usługodawcy/sprzedawcy (partnera), który wykona usługę dla posiadaczy vouchera.
    
11. i 12. Czasami Wnioskodawca wystawia fakturę prowizyjną usługodawcy/sprzedawcy, jednak w większości przypadków to usługodawca/sprzedawca wystawia fakturę Wnioskodawcy. Faktury od usługodawców/sprzedawców to np. lot paralotnią, lot zapoznawczy samolotem, skok ze spadochronem itd. Na fakturach od usługodawców/sprzedawców jest wykazany podatek VAT.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (doprecyzowane pismem z 28 czerwca 2016 r.):

Czy jeśli Spółka sprzeda papierowy voucher, który jest wysłany odpłatnie kurierem ma prawo odliczyć VAT z faktury, którą wystawił wykonawca usługi a także z innych wydatków koniecznych do tego, aby voucher został sprzedany (np. reklama w internecie)?

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w piśmie z 28 czerwca 2016 r.:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT: w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według Wnioskodawcy istnieje możliwość odliczenia VAT od wydatków wskazanych w poz. 81 wniosku ORD-IN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść tego przepisu wskazuje, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Terminy, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego ustawodawca określił w art. 86 ust. 10-13 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny (art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy).

Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio do całości lub części zapłaty uiszczanej przed dokonaniem dostawy lub wykonaniem usługi (art. 86 ust. 10c ustawy).

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d, 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że prawo do odliczenia podatku naliczonego generalnie skorelowane jest z momentem, w którym podatek VAT staje się wymagalny, czyli z momentem powstania obowiązku podatkowego. Jednakże, aby podatnik nabył prawo do odliczenia muszą zostać spełnione jeszcze dwie przesłanki, tj. transakcja faktycznie zaistniała i podatnik posiada fakturę dokumentującą tę transakcję.

A zatem należy stwierdzić, że odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy w odniesieniu do nabytych towarów lub wyświadczonych usług – co do zasady – można dokonać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie następujące przesłanki:

• powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,
• doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,
• podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z przywołanych powyżej przepisów, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy w tym miejscu wskazać, że w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust 2a ww. ustawy).

W świetle uregulowań art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług należy przyjąć, że nawet jeśli podmiot faktycznie nie świadczy usługi (osobiście nie wykonuje czynności), jednakże pośrednio bierze udział w jej świadczeniu (czego nie należy utożsamiać z pośrednictwem w jej świadczeniu) – a jego udział przejawia się w odsprzedaży tych usług – to dla potrzeb podatku od towarów i usług, takie zachowanie jest traktowane na równi ze świadczeniem konkretnej usługi. Podmiot ten staje się, zatem podatnikiem ze wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami, tj. w szczególności powinien opodatkować tę usługę według zasad dla niej przewidzianych oraz udokumentować fakturami.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca oferuje odpłatnie vouchery prezentowe, na różne atrakcje jak: lot paralotnią, skok ze spadochronem, jazda samochodem rajdowym itd. Vouchery są oferowane osobom prywatnym i firmom. Vouchery upoważniają do zakupu towarów i usług usługodawców/sprzedawców realizujących sprzedaż usługi. Usługodawca/sprzedawca to firma zewnętrzna, świadcząca usługi dla Spółki.

Zawarte na sprzedawanych voucherach usługi są wykonywane odpłatnie przez partnerów Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie świadczy samodzielnie żadnych usług wskazanych na voucherach. Voucher ma ważność 365 dni od daty zakupu. Wnioskodawca po realizacji vouchera wystawia fakturę NP (niepodlegającą VAT) posiadaczowi zrealizowanego vouchera w celu udokumentowania sprzedaży. Faktura niepodlegająca dokumentuje dokonanie zapłaty za voucher przez klienta. Po wykorzystaniu vouchera partner (usługodawca) powiadamia Wnioskodawcę o jego wykorzystaniu i wystawia Wnioskodawcy fakturę VAT. Faktury od usługodawców/sprzedawców to np. lot paralotnią, lot zapoznawczy samolotem, skok ze spadochronem itd. Na fakturach od usługodawców jest wykazany podatek VAT.

Konfrontując zaprezentowany opis sprawy z powołanymi przepisami prawa, należy wskazać, że Wnioskodawca nie sprzedaje klientom voucherów, lecz sprzedaje im usługi, które wcześniej nabywa od usługodawców, co zostaje udokumentowane przez usługodawców fakturami VAT z wykazanym podatkiem należnym. Z przedstawionego stanu faktycznego, wynika, że Wnioskodawca na podstawie zawartych umów z partnerami (usługodawcami) dokonuje nabycia usług (np. lot paralotnią, lot zapoznawczy samolotem itp.), które następnie odsprzedaje posiadaczowi vouchera. Pomimo, że Wnioskodawca sam nie świadczy tych usług, to w świetle powołanego powyżej art. 86 ust. 2a, należy go uznać za świadczącego usługę.

Przepis art. 8 ust. 2a wskazuje, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw, jako usługobiorca, a następnie, jako usługodawca tej samej usługi. Celem obciążenia kosztami podmiotu, który faktycznie korzystał z usługi jest odsprzedaż tej usługi przez podmiot uczestniczący pośrednio w świadczeniu, pomimo że pośrednik danej usługi nie wykonał. Przenoszenie kosztów jest, więc świadczeniem pomiędzy podmiotem pośredniczącym pomiędzy właściwym usługodawcą, a rzeczywistym nabywcą tej usługi. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie odsprzedaje ją w takiej samej formie swojemu kontrahentowi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę (inny podmiot), nie może być, zatem w żaden inny sposób potraktowane, niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. W konsekwencji należy uznać, że w opisanej sytuacji Wnioskodawca dokonując odsprzedaży usług na rzecz klientów (posiadaczy voucherów), świadczy usługi, które to czynności w świetle art. 5 ust. 1 pkt l ustawy o podatku od towarów i usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, według stawki właściwej dla tych usług.

Konsekwencją uznania Wnioskodawcy biorącego udział w odsprzedaży usług za świadczącego usługi, jest obowiązek właściwego udokumentowania świadczonych usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy o VAT, ilekroć mowa jest o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Zgodnie z art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W myśl art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
   
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118
   

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.



W świetle omawianego przepisu, obowiązek wystawiania faktur nie spoczywa na podatniku dokonującym sprzedaży, w sytuacji, gdy nabywca nie mieści się w ww. kategorii podmiotów. Jednakże należy zwrócić uwagę na treść art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, który zakłada, że wszyscy nabywcy niebędący podmiotami, o których mowa w art. 106b ust. 1 ustawy, mogą otrzymać od sprzedawcy fakturę, po wcześniejszym zgłoszeniu takiego żądania.

W myśl art. 106i ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Wnioskodawca wskazał, że po realizacji dokumentu wystawia fakturę NP (niepodlegającą VAT) posiadaczowi zrealizowanego vouchera w celu udokumentowania sprzedaży. Faktura NP. dokumentuje dokonanie zapłaty za Voucher przez klienta.

Należy wiec podkreślić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca obowiązany jest do udokumentowania sprzedaży fakturą, to faktura ta powinna dokumentować sprzedaż usługi na rzecz klienta, a nie „dokonanie zapłaty”. Ponadto w fakturze tej Wnioskodawca obowiązany jest wykazać podatek należny według stawki właściwej dla odsprzedawanych usług.

Odnosząc się to wątpliwości Wnioskodawcy, w kwestii prawa do odliczenia, podatku naliczonego, należy jeszcze raz podkreślić, że niezbędnym warunkiem odliczenia podatku VAT jest istnienie bezspornego związku pomiędzy zakupami, a konkretną transakcją opodatkowaną. Prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim działalność podatnika daje to prawo. Aby odliczenie podatku było dopuszczalne, transakcja powodująca naliczenie podatku winna pozostawać w ścisłym związku z transakcjami, które rodzą prawo do odliczenia. W ten sposób prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada, że poczynione wydatki stanowią element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do jego odliczenia.

A zatem skoro odsprzedaż usług na rzecz klientów, jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, a Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku VAT zajmujący się sprzedażą usług oferowanych przez podmioty trzecie nabywa niniejszą usługę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z faktury dokumentującej nabycie tych usług, jak również z faktur dokumentujących wydatki związane ze sprzedażą tych usług (np. reklama w Internecie), przy uwzględnieniu przesłanek negatywnych zawartych w cyt. przepisie art. 88 ustawy o VAT.

Podkreślenia jednak wymaga, że jak wykazano powyżej Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży voucherów. Czynnością generującą podatek VAT, u Wnioskodawcza jest sprzedaż usług. Klienci dokonują zapłaty za usługę, a nie za papierowy voucher. Zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego, należy wiązać z czynnością opodatkowaną podatkiem VAT, jaką jest sprzedaż usług, którą Wnioskodawca obowiązany jest właściwie udokumentować.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy ocenione całościowo należało uznać za nieprawidłowe, gdyż organ nie podzielił zdania Wnioskodawcy w pełnym zakresie we wszystkich podanych przez Wnioskodawcę kwestiach.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.