Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-732/16-4/IM
z 12 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2016 r. (data wpływu 27 czerwca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 sierpnia 2016 r. (data nadania 4 sierpnia 2016 r., data wpływu 8 sierpnia 2016 r.) na wezwanie z dnia 29 lipca 2016 r. Nr IPPB4/4511-732/16-2/IM (data nadania 1 sierpnia 2016 r., data doręczenia 3 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze zwolnieniem z długu w formie umowy darowizny – jest prawidłowe.

W dniu 27 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze zwolnieniem z długu w formie umowy darowizny.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawcą jest osoba fizyczna posiadająca centrum interesów życiowych i przebywająca większość dni w roku kalendarzowym w Polsce (nieograniczony obowiązek podatkowy). Wnioskodawczyni nie prowadzi jednoosobowej działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem VAT czynnym, nie posiada zaległości podatkowych i nie jest stroną postępowania egzekucyjnego w administracji.

W przyszłości Wnioskodawczyni będzie wierzycielem swojego małżonka, z tytułu wierzytelności mających swoją podstawę w umowie pożyczki (lub umowach) jakie małżonek zawarł ze spółką zagraniczną. Spółka ta dokona zbycia w drodze cesji, wierzytelności na rzecz Wnioskodawczyni, co spowoduje, że Wnioskodawczyni stanie się wierzycielem swojego małżonka (z którym pozostaje we wspólności majątkowej). Wierzytelność zostanie nabyta przez Wnioskodawczynię ze środków darowanych przez inną osobę do majątku osobistego Wnioskodawczyni. Wierzytelność zostanie nabyta także do majątku osobistego Wnioskodawczyni, odrębnego od małżeńskiego. Wierzytelność nie będzie nabywana w ramach działalności gospodarczej gdyż Wnioskodawczyni nie prowadzi takowej, a cesja wierzytelności na rzecz Wnioskodawczyni ma charakter wyłącznie incydentalny. Wnioskodawczyni nie posiada wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Wierzytelność, którą nabędzie Wnioskodawczyni umożliwi Jej dysponowanie pełnią praw jako wierzyciela, w tym prawem do wystąpienia o realizację świadczenia przez dłużnika, zbycia wierzytelności, zwolnienia z długu dłużnika w postaci darowizny oraz innych sposobów realizacji prawa do wierzytelności.

W przyszłości, istnieje możliwość, że Wnioskodawczyni zwolni z długu swojego małżonka, w trybie art. 508 Kodeksu cywilnego (ustawa z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny). Zwolnienie nastąpi przez darowiznę na rzecz małżonka, osoby znajdującej się w I grupie podatkowej, wedle ustawy o podatku od spadków i darowizn. Umowa darowizny zostanie zawarta w formie notarialnej; strony stwierdzą, że darczyńca (Wnioskodawczyni) zwalnia dłużnika (małżonek) z długu a dłużnik przyjmuje to zwolnienie i wyraża na to swoją zgodę. Zwolnienie nastąpi bez jakiegokolwiek ekwiwalentu ze strony obdarowanego. Małżonek nie prowadzi jednoosobowej działalności gospodarczej i nie dokonuje obrotu wierzytelnościami lub nabywaniem takich wierzytelności w celach zarobkowych.

Wnioskodawczyni nie jest wspólnikiem spółki zagranicznej (cedenta), nie jest tam zatrudniony i nie ma na chwilę składania wniosku żadnych roszczeń/zobowiązań wobec spółki zagranicznej (cedent). Wnioskodawczyni nie jest zatrudniona w tej spółce jako pracownik.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy interpretować w ten sposób, że niezbędną przesłanką, aby organ podatkowy określił dochód (z tytułu darowizny w zakresie zwolnienia małżonka z długu) Wnioskodawczyni w drodze oszacowania, jest fakt dokonania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?
2. Czy darowizna w postaci zwolnienia z długu (opisana we wniosku) stanowi „transakcję”, o której mowa w art. 25a ustawy o PIT i gdy wartość darowizny przekracza 25a ust. 2 tej ustawy, czy Wnioskodawczyni ma obowiązek sporządzenia dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi (art. 25a ust. 1 ww. ustawy)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 1.

Odpowiadając na tak sformułowanie przez Wnioskodawcę pytanie Nr 2, należy w pierwszej kolejności odnieść się do literalnego brzmienia przepisów dotyczących oszacowania dochodu zawartych w ustawie z 26 lipca 199l r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2012, poz. 361) - zwana dalej „ustawa o PIT”.

Wedle art. 25 ust. 1 Ustawy o PIT, jeżeli:

1. podatnik podatku dochodowego mający siedzibę (zarząd) lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwany dalej „podmiotem krajowym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym za granicą lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
   
2. osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo; siedzibę (zarząd) za granicą, zwana dalej „podmiotem zagranicznym”, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
   
3. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów

- i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Zgodnie z art. 25 ust. 4 Ustawy o PIT przepisy ust. l-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. te same osoby prawne lub fizyczne równocześnie bezpośrednio lub pośrednio biorą udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiadają udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

Przepisy ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.

Zamierzeniem ustawodawcy przy konstrukcji art. 25 ustawy o PIT jest przywrócenie wartości rzeczywistego dochodu jaki powstałby gdyby strony transakcji nie zaniżyły wartości tynkowej tej transakcji. Oznacza to, że sama transakcja ma wymiar gospodarczy, handlowy zaś przyczyna zaniżenia może mieć podłoże rodzinne, wynikać z powiązań kapitałowych. Nie ma potrzeby badać przyczynę gdy podstawowe kryterium, tj. transakcja w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wystąpi. Zdaniem Wnioskodawczyni skoro czynność darowania w postaci zwolnienia z długu dokonywana jest w ramach rozliczeń prywatnych (poza działalności gospodarczą) to nie ma możliwości aby zastosować tryb opisywany w art. 25 ustawy o PIT.

Finalnie, zdaniem Wnioskodawczyni art. 25 ustawy o PIT, należy interpretować w ten sposób, że niezbędną przesłanką, aby organ podatkowy miał podstawy zastosować tryb oszacowania rzeczywistego dochodu oraz podatku, tak jakby system powiązań w ramach czynności nie występował jest to, aby Wnioskodawczyni dokonała zwolnienia z długu małżonka w ramach prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej). Skoro Wnioskodawczyni dokona przysporzenia na rzecz małżonka (członka najbliższej rodziny) polegającego na darowaniu w postaci zwolnienia z długu małżonka, mając na względzie, że wierzytelność znajduje się w majątku osobistym Wnioskodawczyni, to stosowanie do opisanego stanu faktycznego art. 25 ustawy o PIT nie ma żadnych podstaw, i powinno być wyłączone.

Takie stanowisko znajduje uznanie także w opinii przedstawicieli doktryny prawa podatkowego, wedle których metody oszacowania określone w ww. ustawy o PIT przypisane są do transakcji pomiędzy przedsiębiorcami - tak A. Bartosiewicz, Pit. Komentarz, Lex 2015; M. Jamroży, Spółka osobowa prawa handlowego. Aspekty prawno-podatkowe, optymalizacja podatkowa, Warszawa 2012.

Warto mieć na uwadze, aktualną tezę Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 maja 1997 r., I SA/Po 1485/96 w treści: organy podatkowe, stosując rozwiązanie przewidziane w art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinny mieć zawsze na względzie to, że stanowi ono wyjątek od zasady; powinny zatem stosować te przepisy z ostrożnością, a postanowienia ustawy nie mogą być też w żadnym razie interpretowane rozszerzająco.

Skoro zatem mogłyby wystąpić wątpliwości należy je rozstrzygać na korzyść podatnika - vide art. 2 a Ordynacji podatkowej, tj. na okoliczność, że art. 25 ustawy o PIT stosuje się jedynie do powiązań pomiędzy podmiotami dokonującymi transakcje o charakterze gospodarczym, handlowym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W opinii Wnioskodawczyni nie ma możliwości - biorąc pod uwagę powyższy wywód - stosować art. 25 ustawy o PIT w stosunku do opisanej w stanie faktycznym czynności w przedmiocie darowizny polegającej na zwolnieniu z wymagalnego długu małżonka Wnioskodawczyni.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawczyni potwierdzono m.in. w podobnej sprawie - Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 sierpnia 2015 r., IPPB4/4511-767/15-2/MP.

Ad. 2.

Celem dokumentacji określonej w art. 25a ustawy o PIT jest przedstawienie sposobu ustalenia wartości rynkowej transakcji dokonywanych pomiędzy podmiotami, których stopień wzajemnego powiązania mógłby wpływać na sposób i charakter określenia wartości transakcji co finalnie prowadziłoby do zmniejszenia podstawy opodatkowania. Zgodnie z art. 25a ustawy o PIT: „podatnicy dokonujący transakcji, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 - lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, jeżeli jedną ze stron takiej umowy jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

1. określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko);
2. określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty;
3. metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji;
4. określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach - w przypadku gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot;
5. wskazanie innych czynników - w przypadku gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji uwzględnione zostały te inne czynniki, a w przypadku zawarcia umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze - w szczególności przyjętych w umowie zasad dotyczących praw wspólników (stron umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach;
6. określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń - w przypadku umów dotyczących świadczeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym.
   
   

Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

1. 30.000 euro - w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo
2. 50.000 euro - w pozostałych przypadkach.
   
   

W odniesieniu do zadanego pytania Nr 2 istotny jest ust. 5 art. 25 ustawy o PIT, który stanowi, że ust. 1-3a stosuje się także do powiązań rodzinnych. Niezależnie od tego czy małżonek Wnioskodawczyni posiada polską rezydencję podatkową (a tym wypadku tak jest) mieści się w obrębie osoby pozostającej z podatnikiem w ramach powiązań rodzinnych. Gdyby zatem wartość transakcji odbiegała od wartości rynkowej to należałoby stosować odpowiednio zasadę ustalenia dochodów danego podatnika oraz należnego podatku bez uwzględnienia warunków wynikających z powiązań rodzinnych. Następnie stosuje się wtedy art. 25 ust. 2 ustawy o PIT, tj. metody - porównywalnej ceny niekontrolowanej, ceny odsprzedaży, rozsądnej marży („koszt plus”). Jeżeli nie jest możliwe zastosowanie wspomnianych metod, stosuję się metodę zysku transakcyjnego.

Mieć należy na względzie, że podatnik w stanie faktycznym opisanym we wniosku podlegałby pod przepisy określające obowiązek sporządzenia dokumentacji z art. 25a ustawy o PIT, jeśli darowizna w postaci zwolnienia z długu spełniała by kryterium, umożliwiające uznanie ją jako „transakcji”. Analizując to zagadnienie należy odnieść się do definicji „transakcji”. Nie ma bowiem aktualnie definicji jurydycznej pojęcia „transakcja” na gruncie przepisów prawa podatkowego. Wedle ogólnie przyjętych metod stosowanych wykładni przepisów tej dziedziny prawa, należy odnosić się do wykładni językowej a gdy to nie przyniesie satysfakcjonujących skutków należy stosować wykładnia systemową, celowościową i logiczną.

Zdaniem Strony wnioskującej transakcja to operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług. Takie rozumienie wynika także z ogólnie dostępnych słowników języka, polskiego - PWN i Słownik on-line.

Wedle słownika ”Wielki Słownik Języka Polskiego” transakcja to czynność lub zespół czynności prowadzący lub mający doprowadzić do kupna albo sprzedaży jakichś towarów - podobnie Wikisłownik. Wedle słownika to porozumienie handlowe lub bankowe. W przypadku transakcji wymienia się synonimy takie jakie handel, wymiana handlowa, sprzedaż, obrót, biznes.

Odnosząc się do wskazanych definicji słownikowych można wyciągnąć wniosek, że transakcja to czynność związana z handlem, w ramach działalności gospodarczej i przy założeniu, że celem transakcji jest zysk (zarobek). Nie każda czynność alokacji kapitału ma wymiar transakcji - musi być także określony ekwiwalent z drugiej strony na rzecz, której dokonywane jest przysporzenie. Zdaniem Wnioskodawczyni należy także odnieść się do potocznego, kolokwialnego znaczenia transakcja oznaczającego najczęściej pomiędzy podmiotami niepowiązanymi dokonanie rozporządzenia majątkiem obu stron w formie zobowiązania wzajemnego. Dokonać z kimś transakcji rozumie się w potocznym ujęciu jako czynność sprzedaży, zamiany, lub innej formy przeniesienia własności rzeczy w zamian za ekwiwalent. Warto zwrócić uwagę, że potocznie nikt nie używa się sformułowania „transakcja” w odniesieniu do alokacji środków pieniężnych pomiędzy członkami rodziny.

Warto mieć na względzie, że teza jakoby art. 25 i 25a ustawy o PIT miały odniesienie tylko w czynnościach dokonywanych pomiędzy przedsiębiorcami jest uzasadniona biorąc pod uwagę dokument OECD „Wytyczne w sprawie cen transferowych w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych” (Dom Wydawniczy ABC, 2004, oryg. Transfer Pricing Guidelines for Multinational Enterprises and Tax Administrations). W punkcie 8 wstępu do wytycznych wprost jest zdanie: Następujące zasady dotyczące opodatkowania przedsiębiorstw międzynarodowych (MNE) zostały inkorporowane w Modelu Konwencji Podatkowej OECD w zakresie podatków od dochodu i majątku, które stanowią podstawę dla rozległej sieci dwustronnych traktatów podatkowych zawartych między państwami członkowskimi OECD oraz państwami niebędącymi członkami tej organizacji”. Zdaniem Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe twierdzenie organu podatkowego: Wszystkie regulacje OECD, o które oparte są polskie przepisy podatkowe w zakresie cen transferowych wskazują na to, że przepisy w zakresie tzw. cen transferowych stosuje się jedynie do „przedsiębiorstw powiązanych” (ang. associated enterprises), czyli podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, a nie do wszystkich czynności prawnych lub faktycznych między podmiotami powiązanymi. W szczególności art. 25a nie stosuje się do czynności prawnych pozostających poza zakresem działalności gospodarczej, takich jak np. sprawowanie funkcji w zarządzie spółki za wynagrodzeniem (wykonywane poza działalnością gospodarczą, czyli jako działalność wykonywana osobiście), świadczenie usług za wynagrodzeniem w stosunku pracy, darowizna wspólnika na rzecz spółki, itp. - tak Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 listopada 2011 r. Nr ILPB2/415-815/11-3/TR.

Mając na uwadze powyżej przedstawioną wykładnie operatywną przepisów o dokumentacji dotyczącej cen transferowych - art. 25 i 25a ustawy o PIT ma zastosowanie tylko do przedsiębiorców, wyłączyć należy te regulacje pomiędzy podatnikami, osobami fizycznymi dokonującymi zdarzeń prawnych w ramach powiązań rodzinnych.

Dokonując odniesienia do wykładni operatywnej przepisu art. 25 i 25a ustawy o PIT, można zacytować stwierdzenie organu podatkowego z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 czerwca 2013 r. Nr IPPB2/415-327/13-4/AK „sformułowania „transakcja” nie należy rozumieć jako każdą czynność prawną lub faktyczną, a tylko taką, która dokonywana jest między przedsiębiorcami, ma charakter „handlowy”, gospodarczy (przymiotnik „handlowy” oznacza zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego coś w ramach „handlu”, czyli działalności polegającej na kupnie, sprzedaży lub wymianie towarów i usług). Z powyższej wykładni językowej jasno wynika, że przepisy art. 25a Ustawy o PIT stosuje się wyłącznie do czynności prawnych lub faktycznych, które odbywają się między przedsiębiorcami powiązanymi i mają charakter operacji w ramach ich działalności gospodarczej, handlowych, a nie do wszystkich stosunków prawnych lub faktycznych pomiędzy spółką a udziałowcem, czy też pomiędzy przedsiębiorcami powiązanymi. Innymi słowy dwoje przedsiębiorców powiązanych może zawrzeć umowę w sferze prywatnej, poza działalnością gospodarczą (np. umowę darowizny, pożyczki), która nie będzie podlegać regulacjom z zakresu cen transferowych, w tym obowiązkowi dokumentacyjnemu, o którym mowa w art. 25a Ustawy o PIT”.

Takie stanowisko nie jest odosobnione i zostało zaprezentowane także w interpretacjach indywidualnych: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu Nr ILPB3/423-637/08-2/HS z dnia 24 grudnia 2008 r., Naczelnika Drugiego US w Warszawie 1472/ROP1/423-301/06/DP z dnia 11 grudnia 2006 r., a także (numer ILPB2/415-704/11-6/WM i ILPB2/41I 5-694/11-6/JK).

Konkludując, zdaniem Wnioskodawczyni, art. 25a ustawy o PIT nie będzie miał zastosowania do zdarzeń przyszłych, opisanych we wniosku a Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku sporządzeniu dokumentacji, o której mowa w ww. artykule, niezależnie od tego jaka wartość darowizny zostanie ustalona przez strony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Ponadto organ podatkowy nadmienia, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różnić się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji organów podatkowych oraz wyroku sądu, które przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku, należy stwierdzić, że powołane orzeczenia dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.