2016.10.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.688.2016.1.RD
z 5 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2016 r. (data wpływu 19 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania świadczonej usługi oraz prawa do odliczenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania świadczonej usługi oraz prawa do odliczenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie sprzedaży hurtowej sprzętu elektronicznego i telekomunikacyjnego i części do niego. Ponadto Spółka jest wpisana do rejestru przedsiębiorców telekomunikacyjnych. Spółka zamierza świadczyć następujące usługi telekomunikacyjne:

usługa tranzytu połączeń telefonicznych w technologii VOIP (Voice over Internet Protocol - tj. transmisja sygnałów mowy w czasie rzeczywistym, a także innych strumieni informacji za pośrednictwem sieci wykorzystujących protokół IP) z wykorzystaniem numeru NDS - usługa ta polega na umożliwieniu kierowania połączenia od centrali abonenckiej, do której przyłączony jest abonent inicjujący połączenie do centrali abonenckiej abonenta, do którego kierowane jest to połączenie. W przypadku gdy centrale te nie są ze sobą bezpośrednio połączone dochodzi do tranzytu połączenia, tj. dane połączenie będzie wówczas przesłane przy wykorzystaniu zasobów innej lub kilku innych central lub serwerów tego samego lub innych operatorów telekomunikacyjnych przy pomocy nowoczesnych urządzeń pracujących w sieci informatycznej charakteryzującej się wysoką jakością i szybkością transmisji danych;

usługa telekomunikacyjna sprzedawana we własnym imieniu i na własny rachunek, wykonywana przez innego dostawcę usług/transmisja danych.

Działalność telekomunikacyjna będzie wykonywana na terytorium Polski. Odbiorcami usług telekomunikacyjnych świadczonych przez Spółkę będą inne podmioty świadczące identyczne usługi telekomunikacyjne (tj. tranzyt połączeń telekomunikacyjnych, udostępnianie infrastruktury teletechnicznej) z siedzibą na terytorium Polski oraz UE. Pośrednio nabywcami ww. usług będą również podmioty spoza UE (jak USA, Kanada). Ze względu na specyfikę świadczonych przez Spółkę usług nabywcy niebędący podatnikami polskiego VAT nie będą mieli siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Spółka nie będzie świadczyć usług telekomunikacyjnych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (konsumentów) ani na terytorium Polski, ani za granicą.

W celu wykonania usług telekomunikacyjnych na rzecz krajowego lub zagranicznego odbiorcy, Spółka będzie nabywać usługi telekomunikacyjne na terenie Polski od polskich operatorów, które będą obciążone polskim podatkiem VAT. Spółka może ponosić również inne wydatki na terenie Polski bezpośrednio lub pośrednio związane ze świadczeniem ww. usług. Spółka będzie miała prawo współkorzystać z infrastruktury innego operatora publicznej sieci telekomunikacyjnej, tj. będzie dzierżawiła infrastrukturę techniczną, w szczególności system bilingowy, serwery tranzytowe sip, routery, dostęp do publicznej sieci, międzyoperatorskie punkty wymiany ruchu, która będzie zlokalizowana w profesjonalnych centrach kolokacyjnych głównie w USA lub Kanadzie. Spółka będzie posiadać dowody (umowy z operatorami lub pośrednikami na przesył danych do kolejnego pośrednika lub końcowego operatora- tj. umowy zakupu i sprzedaży, dane elektroniczne, faktury sprzedaży i zakupu), z których będzie wynikać związek tych zakupów z wykonywanymi przez Spółkę usługami telekomunikacyjnymi. Z dokumentów tych wynikać będzie, że dopiero po wykorzystaniu usługi nabytej od polskiego pośrednika bądź operatora telekomunikacyjnego usługa wykonana przez Spółkę na rzecz innego pośrednika bądź operatora telekomunikacyjnego nabywa cechy usługi kompletnej dla ostatecznego nabywcy.

Skorzystanie z infrastruktury dzierżawionej przez Spółkę zostanie odnotowane i zapisane na urządzeniach technicznych udostępnionych Spółce a zlokalizowanych w centrach kolokacyjnych (aktualnie znajdujących się poza Polską w państwach z wydajną i szybką infrastrukturą sieci teleinformatycznej). Spółka będzie posiadać zapis elektroniczny wykonanych za jej pośrednictwem połączeń w postaci: numeru telefonu nawiązującego połączenie, datę i czas rozpoczęcia przesyłu danych, czas trwania połączenia, numer telefonu podmiotu końcowego. Z uwagi na obszerność tych danych Spółka zamierza je archiwizować w formie elektronicznej.

System rozliczeń będzie odbywał się w cyklach tygodniowych. Dane zebrane z danego okresu będą wskazywały jaka ilość połączeń i czas ich trwania została przesłana za pośrednictwem infrastruktury dzierżawionej przez Spółkę do kolejnego pośrednika (centrali), albo końcowego operatora. Operator skorzysta z usług Spółki wówczas, gdy cena za przesył określonej jednostki objętości pamięci będzie najbardziej konkurencyjna dla klienta końcowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy miejscem świadczenia opisanych w zdarzeniu przyszłym usług, które będą świadczone przez Spółkę na rzecz usługobiorców mających siedzibę w innym państwie członkowskich UE niż Polska, będzie miejsce siedziby względnie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorców na podstawie art. 28b ustawy o VAT i w związku z tym Spółka powinna wystawiać faktury na tych usługobiorców bez VAT?
Mając na uwadze, że miejscem świadczenia przez Spółkę usług na opisanych w zdarzeniu przyszłym na rzecz podmiotów spoza Polski nie będzie terytorium Polski, czy Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku ze świadczeniem tych usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Opisane w zdarzeniu przyszłym usługi tranzytu połączeń w ramach których Spółka udostępniać będzie infrastrukturę teletechniczną i elektroniczną należy uznać za usługę telekomunikacyjną. W związku z tym miejscem świadczenia opisanych w zdarzeniu przyszłym usług, które będą świadczone przez Spółkę na rzecz usługobiorców mających siedzibę w innym państwie członkowskim UE niż Polska, będzie miejsce siedziby względnie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o ile usługi Spółki świadczone będą na rzecz tego stałego miejsca i usługobiorca poda Spółce numer identyfikacyjny dla celów VAT wydanych przez to państwo. Spółka powinna wystawić faktury na tych usługobiorców bez VAT.

Ad. 2

Mając na uwadze, że kwoty podatku naliczonego dot. wydatków, które będą poniesione w związku z usługami opisanymi w zdarzeniu przyszłym, które Spółka będzie świadczyć na rzecz usługobiorców spoza Polski, mogłyby być odliczone w przypadku, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium Polski, i Spółka będzie posiadać dokumenty, z których będzie wynikać związek odliczonego podatku naliczonego z tymi czynnościami, Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego dotyczący tych wydatków.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy do przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Ad. 1

Zgodnie z art. 2 pkt 25a ustawy o VAT pod pojęciem usług telekomunikacyjnych rozumie się przez to usługi dotyczące transmisji, emisji i odbioru sygnałów, tekstów, obrazów i dźwięków lub wszelkiego rodzaju informacji drogą kablową, radiową, optyczną lub za pośrednictwem innych systemów elektromagnetycznych, w tym związane z nimi przeniesienie lub cesję praw do użytkowania środków dla zapewniania takiej transmisji, emisji i odbioru, wraz z zapewnieniem dostępu do ogólnoświatowych sieci informacyjnych, z uwzględnieniem art. 6a Rozporządzenia 282/2011.

Zgodnie z art. 6a ust. 1 Rozporządzenia 282/2011 usługi telekomunikacyjne w rozumieniu art. 24 ust. 2 Dyrektywy 112 obejmują w szczególności następujące usługi:

usługi telefonii stacjonarnej i komórkowej służące do przesyłania i przełączania komunikacji głosowej, danych i obrazu, łącznie z usługami telefonicznymi obejmującymi element obrazu, nazywane inaczej usługami wideotelefonicznymi;
usługi telefoniczne świadczone przez internet, łącznie z usługami telefonii internetowej (VolP):
poczta głosowa, oczekiwanie na połączenie, przekazywanie połączenia, identyfikacja dzwoniącego, telekonferencja i inne usługi obsługiwania połączeń;
usługi przywoływania;
usługi »audiotekst«;
faks, telegraf i teleks;
dostęp do internetu i stron World Wide Web;
prywatne połączenia sieciowe oddające łącza telekomunikacyjne do wyłącznego użytku usługobiorcy.

Zgodnie z art. 6a ust. 2 Rozporządzenia 282/2011 usługi telekomunikacyjne w rozumieniu art. 24 ust. 2 Dyrektywy 112 nie obejmują następujących usług:

usług świadczonych drogą elektroniczną;
usług nadawczych radiowych i telewizyjnych (dalej zwanych „usługami nadawczymi”).

Zdaniem Spółki, opisane w zdarzeniu przyszłym usługi jakie będzie świadczyć na rzecz innych operatorów/centrali i pośredników, tj. tranzytu połączeń telefonicznych w technologii VOIP, transmisja danych i udostępnianie infrastruktury teletechninczej i elektronicznej w ramach ww. usług poprzez routery i łącza internetowe stanowi w myśl ww. definicji usługę telekomunikacyjna.

W zakresie miejsca świadczenia usług ustawa o VAT nie przewiduje przepisów szczególnych dot. miejsca świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz podmiotów będących podatnikami (istnieje co prawda przepis szczególny art. 28k ustawy o VAT dot. miejsca świadczenia usług telekomunikacyjnych, jednak dotyczy on świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami).

Zgodnie z zasadą ogólną dot. miejsca świadczenia usług określoną w art. 28b ust. 1-3 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 tego przepisu oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1 a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT, które nie mają zastosowania w odniesieniu do przedmiotowy usług. W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Na potrzeby stosowania przepisów ustawy o VAT dot. miejsca świadczenia, zgodnie z art. 28a ustawy o VAT,

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Zgodnie z art. 18 ust. 1-3 Rozporządzenia 282/2011 o ile usługodawca nie ma odmiennych informacji, może uznać, że usługobiorca prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Wspólnoty ma status podatnika:

gdy usługobiorca przekazał mu swój indywidualny numer identyfikacyjny VAT i usługodawca uzyska potwierdzenie ważności tego numeru identyfikacyjnego, a także nazwiska/nazwy i adresu przypisanych temu numerowi zgodnie z art. 31 rozporządzenia Rady (WE) nr 904/2010 z dnia 7 października 2010 r. w sprawie współpracy administracyjnej oraz zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej;
gdy usługobiorca nie otrzymał jeszcze indywidualnego numeru identyfikacyjnego VAT, ale poinformował usługodawcę, że zwrócił się z wnioskiem o jego nadanie i usługodawca uzyska dowolny inny dowód potwierdzający, że usługobiorca jest podatnikiem lub osobą prawną niebędącą podatnikiem, w stosunku do której wymagana jest identyfikacja do celów VAT, oraz jeżeli dokona w rozsądnym zakresie weryfikacji rzetelności przedstawionych przez usługobiorcę danych za pomocą zwykłych, handlowych środków bezpieczeństwa, takich jak środki dotyczące kontroli tożsamości lub płatności.

O ile usługodawca nie ma odmiennych informacji, może uznać, że usługobiorca prowadzący działalność gospodarczą na terytorium Wspólnoty ma status osoby niebędącej podatnikiem, jeżeli wykaże, że ten usługobiorca nie przekazał mu swojego indywidualnego numeru identyfikacyjnego VAT. Jednak, bez względu na informacje świadczące inaczej, dostawca usług telekomunikacyjnych, nadawczych lub usług świadczonych drogą elektroniczną może uznać usługobiorcę mającego siedzibę na terytorium Wspólnoty za osobę niebędącą podatnikiem, o ile usługobiorca ten nie podał usługodawcy swojego indywidualnego numeru identyfikacyjnego VAT.

O ile usługodawca nie ma odmiennych informacji, może uznać, że usługobiorca nieprowadzący działalności gospodarczej na terytorium Wspólnoty ma status podatnika:

jeżeli uzyska od usługobiorcy zaświadczenie wydane przez właściwe organy podatkowe usługobiorcy, potwierdzające, że usługobiorca prowadzi działalność gospodarczą i uprawniające go do otrzymania zwrotu VAT na mocy dyrektywy Rady 86/560/EWG z dnia 17 listopada 1986 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do podatków obrotowych - warunki zwrotu podatku od wartości dodanej podatnikom niemającym siedziby na terytorium Wspólnoty;
w przypadku gdy usługobiorca nie ma tego zaświadczenia - jeżeli dysponuje numerem VAT lub podobnym numerem nadanym usługobiorcy przez państwo siedziby i służącym identyfikacji przedsiębiorców lub dowolnym innym dowodem potwierdzającym, że usługobiorca jest podatnikiem oraz jeżeli dokona w rozsądnym zakresie weryfikacji rzetelności przedstawionych przez usługobiorcę danych za pomocą zwykłych, handlowych środków bezpieczeństwa, takich jak środki dotyczące kontroli tożsamości lub płatności.

W świetle ww. przytoczonych przepisów, zdaniem Spółki miejscem świadczenia usług na rzecz usługobiorcy mającego siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w państwie członkowskim UE innym niż Polska, na rzecz którego usługi te będą świadczone, będzie to państwo członkowskie, o ile usługobiorca poda Spółce swój indywidualny numer identyfikacyjny VAT wydany przez to państwo. Spółka powinna wystawiać faktury na tych usługobiorców bez VAT z adnotacją „odwrotne obciążenie” na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP3/443-1268/14-2/JF z dnia 20 lutego 2015 r. dot. świadczenia usług telekomunikacyjnych na rzecz podatników: „nabywcami usług Spółki będą podatnicy w powołanym powyżej rozumieniu art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. A zatem w przypadku świadczenia usług tełekomunikacyjnych przez Spółkę na rzecz takiego podmiotu, miejscem świadczenia będzie kraj, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę - stosownie do zasady ogólnej wynikającej z art. 28b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. W konsekwencji usługa taka nie będzie opodatkowana na terytorium kraju, a po stronie Spółki wystąpi sprzedaż niepodlegająca opodatkowaniu (tzw. „eksport usług”)”.

W związku z powyższym w niniejszej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy procedur szczególnych dot. usług telekomunikacyjnych, o których mowa w art. 130a - art. 134 ustawy o VAT.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 tej ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem przepisów, które nie mają w tej sprawie zastosowania, tj. art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT.

Powyższa zasada ma również zastosowanie pod pewnymi warunkami w sytuacji, gdy miejscem wykonywania czynności opodatkowanych jest terytorium innego kraju. Mianowicie zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2 tego przepisu, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami. Przepis ten jest przejawem zasady neutralności podatku VAT, tj. ma na celu uwolnienie podatnika od obciążeń ekonomicznych z tytułu zapłaconego podatku naliczonego w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, w przypadku gdy miejscem świadczenia danej usługi przez podatnika nie jest terytorium kraju i w związku z tym podatnik nie nalicza VAT na tych usługach. Warunkiem prawa do odliczenia podatku naliczonego jest posiadanie dokumentów, z których będzie wynikał związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi za granicą. Przepisy nie definiują, o jakiego rodzaju dokumenty chodzi, więc uznać należy, że mogą to być wszelkiego rodzaju dokumenty potwierdzające związek poniesionych wydatków ze świadczonymi usługami poza terytorium Polski. Zdaniem Wnioskodawcy mogą to być w szczególności umowy zawarte z dostawcami i odbiorcami przedmiotowych usług świadczonych przez Spółkę, zapisy elektroniczne wykonanych połączeń, z których wynikać będzie, że dopiero po wykorzystaniu usługi nabytej od polskiego operatora telekomunikacyjnego usługa wyświadczona na rzecz spółki zagranicznej (operator zagraniczny) nabywa cechy usługi kompletnej dla ostatecznego nabywcy - tj. zapisy w postaci numeru telefonu nawiązującego połączenie, datę i czas rozpoczęcia przesyłu danych, czas trwania połączenia, dane podmiotu końcowego, faktury zakupu i sprzedaży. Stanowisko takie zostało potwierdzone w ww. interpretacji indywidualnej z dnia 20 lutego 2015 r.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 tej ustawy, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zgodnie z art. 87 ust. 5 ustawy o VAT na umotywowany wniosek, podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej, przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, w terminie określonym w ust. 2 tej ustawy zdanie pierwsze - tj. w terminie 60 dni. Na tej podstawie, jeśli Wnioskodawca dokona w okresie rozliczeniowym sprzedaży usług telekomunikacyjnych na rzecz operatorów zagranicznych, będzie miał on prawo do obniżenia podatku należnego o nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, w przypadku wystąpienia takiej nadwyżki w poprzednich okresach rozliczeniowych, lub do zwrotu takiej nadwyżki w terminie 60 dni. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie przykładowo w ww. cytowanej interpretacji z dnia 20 lutego 2015 r., oraz w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP4/443-65/13/PK z 19 kwietnia 2013 r. potwierdzić należy pogląd Spółki, że przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupów dokonywanych na terytorium Polski na cele działalności gospodarczej dla których miejsce świadczenia ustalono w Wielkiej Brytanii. Prawo to Spółka winna realizować na zasadach określonych w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy (w tym przez posiadanie stosownej dokumentacji), o ile nie wystąpią przesłanki je wyłączające określone w art. 88 ustawy. Zatem stosownie do ww. art. 87 ust. 5 ustawy Wnioskodawca nie wykonując żadnych czynności opodatkowanych na terytorium kraju lecz tylko czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, ma prawo, składając wniosek wraz z deklaracją podatkową, do zwrotu kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą poza terytorium kraju, zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży pisemny wniosek do urzędu skarbowego. Natomiast w sytuacji gdy Wnioskodawca wykona czynności opodatkowane również na terytorium kraju będzie mu przysługiwało prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym bez konieczności składania ww. wniosku ”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 25a) ustawy o VAT, przez usługi telekomunikacyjne rozumie się usługi dotyczące transmisji, emisji i odbioru sygnałów, tekstów, obrazów i dźwięków lub wszelkiego rodzaju informacji drogą kablową, radiową, optyczną lub za pośrednictwem innych systemów elektromagnetycznych, w tym związane z nimi przeniesienie lub cesję praw do użytkowania środków dla zapewniania takiej transmisji, emisji i odbioru, wraz z zapewnieniem dostępu do ogólnoświatowych sieci informacyjnych, z uwzględnieniem art. 6a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 282/2011”.

Odwołując się natomiast do przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. Nr 347 s. 1 ze zm.), należy przytoczyć art. 24 ust. 2, zgodnie z którym „usługi telekomunikacyjne” oznaczają usługi dotyczące transmisji, emisji i odbioru sygnałów, tekstów, obrazów i dźwięków lub wszelkiego rodzaju informacji drogą kablową, radiową, optyczną lub za pośrednictwem innych systemów elektromagnetycznych, w tym związane z nimi przeniesienie lub cesja praw do użytkowania środków dla zapewniania takiej transmisji, emisji i odbioru, wraz z zapewnieniem dostępu do ogólnoświatowych sieci informacyjnych.

Jak stanowi art. 6a ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2011 r. Nr 77, s. 1 ze zm.), usługi telekomunikacyjne w rozumieniu art. 24 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE obejmują w szczególności następujące usługi:

usługi telefonii stacjonarnej i komórkowej służące do przesyłania i przełączania komunikacji głosowej, danych i obrazu, łącznie z usługami telefonicznymi obejmującymi element obrazu, nazywane inaczej usługami wideotelefonicznymi;
usługi telefoniczne świadczone przez internet, łącznie z usługami telefonii internetowej (VoIP);
poczta głosowa, oczekiwanie na połączenie, przekazywanie połączenia, identyfikacja dzwoniącego, telekonferencja i inne usługi obsługiwania połączeń;
usługi przywoływania;
usługi »audiotekst«;
faks, telegraf i teleks;
dostęp do internetu i stron World Wide Web;
prywatne połączenia sieciowe oddające łącza telekomunikacyjne do wyłącznego użytku usługobiorcy.

W myśl art. 6a ust. 2 ww. rozporządzenia, usługi telekomunikacyjne w rozumieniu art. 24 ust. 2 dyrektywy 2006/112/WE nie obejmują następujących usług:

usług świadczonych drogą elektroniczną;
usług nadawczych radiowych i telewizyjnych (dalej zwanych »usługami nadawczymi«).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zamierza świadczyć następujące usługi telekomunikacyjne:

usługa tranzytu połączeń telefonicznych w technologii VOIP (Voice over Internet Protocol - tj. transmisja sygnałów mowy w czasie rzeczywistym, a także innych strumieni informacji za pośrednictwem sieci wykorzystujących protokół IP) z wykorzystaniem numeru NDS - usługa ta polega na umożliwieniu kierowania połączenia od centrali abonenckiej, do której przyłączony jest abonent inicjujący połączenie do centrali abonenckiej abonenta, do którego kierowane jest to połączenie. W przypadku gdy centrale te nie są ze sobą bezpośrednio połączone dochodzi do tranzytu połączenia, tj. dane połączenie będzie wówczas przesłane przy wykorzystaniu zasobów innej lub kilku innych central lub serwerów tego samego lub innych operatorów telekomunikacyjnych przy pomocy nowoczesnych urządzeń pracujących w sieci informatycznej charakteryzującej się wysoką jakością i szybkością transmisji danych;

usługa telekomunikacyjna sprzedawana we własnym imieniu i na własny rachunek, wykonywana przez innego dostawcę usług/transmisja danych.

W ramach ww. usług transferu połączeń Spółka świadczyć będzie usługi pomocnicze, tj. udostępniać infrastrukturę teletechniczną i elektroniczną poprzez routery i łącza internetowe, czyli zapewniać odpowiednie kanały transmisji danych oraz możliwość do wykonywania połączeń VOIP a także pełen monitoring połączeń (w szczególności bilingi, analiza jakości połączeń). Infrastruktura teletechniczna i elektroniczna będzie fizycznie głównie zlokalizowana w USA lub Kanadzie. Odbiorcami usług telekomunikacyjnych świadczonych przez Spółkę będą inne podmioty świadczące identyczne usługi telekomunikacyjne (tj. tranzyt połączeń telekomunikacyjnych, udostępnianie infrastruktury teletechnicznej) z siedzibą na terytorium Polski oraz UE. Pośrednio nabywcami ww. usług będą również podmioty spoza UE (jak USA, Kanada). Ze względu na specyfikę świadczonych przez Spółkę usług nabywcy niebędący podatnikami polskiego VAT nie będą mieli siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Spółka nie będzie świadczyć usług telekomunikacyjnych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (konsumentów) ani na terytorium Polski, ani za granicą.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia miejsca świadczenia przedmiotowej usługi na rzecz podmiotów będących podatnikami mających siedzibę w innym państwie członkowskim UE niż Polska.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić że jak słusznie zauważył Wnioskodawca usługa którą zamierza świadczyć na rzecz innych operatorów/centrali i pośredników wpisuje się w definicję usług telekomunikacyjnych.

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania. Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”.

Na potrzeby stosowania przepisów ustawy o VAT dot. miejsca świadczenia, zgodnie z art. 28a ustawy o VAT,

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza w ustawie drugą definicję podatnika. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.

Pojęcie podatnika zdefiniowane w art. 28a ustawy obejmuje podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa art. 15 ust. 2 ustawy, ale również podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w innych systemach prawnych, której definicja odpowiada definicji przyjętej w ustawie o podatku od towarów i usług. Zatem jako podatnika należy traktować również podatnika podatku od wartości dodanej czy podatku o podobnym charakterze, a w przypadku braku tego rodzaju podatków w danym systemie prawnym, każdy podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą odpowiadającą tej, która została określona w art. 15 ust. 2 ustawy.

Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług (na rzecz podatników) została określona w art. 28b ust. 1 ustawy. W oparciu o ten przepis, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Przy czym w myśl art. 28b ust. 2 ustawy w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu z zastrzeżeniem wyjątków o których mowa w art. 28b ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy oraz opis sprawy należy zatem stwierdzić, że dla usługi telekomunikacyjnej świadczonej na rzecz podatników nie przewidziano szczególnego miejsca świadczenia i podlega ona opodatkowaniu zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, w kraju siedziby usługobiorcy lub w myśl art. 28b ust. 2 ustawy w miejscu stałego prowadzenia działalności gospodarczej. Tym samym usługa świadczona na rzecz podatników którzy nie mają w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce. Co za tym idzie względem przedmiotowej usługi telekomunikacyjnej nie znajdą zastosowania również stawki podatku VAT przewidziane w zakresie podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do sposobu dokumentowania przedmiotowych usług świadczonych na rzecz podatników posiadającego siedzibę działalności gospodarczej bądź stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w innym państwie członkowskim UE niż Polska należy wskazać, że zgodnie z art. 106a pkt 2 lit. a ustawy, przepisy rozdziału Faktury Działu XI Dokumentacja stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 1-5, 10-15, 18 ustawy faktura powinna zawierać m.in.:

1) datę wystawienia;

2) kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;

3) imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;

4) numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;

5) numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;

(…)

10) kwoty wszelkich upustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto

11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

12) stawkę podatku;

13) sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

14) kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

15) kwotę należności ogółem;

(...)

18) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Z kolei, zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a, faktura może nie zawierać danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14.

Zatem, w odniesieniu do świadczonych usług telekomunikacyjnych których miejsce świadczenia określa się zgodnie z art. 28b ust. 1, bądź 28b ust. 2 ustawy o VAT, Wnioskodawca może wystawiać faktury dla zagranicznych usługobiorców, posiadających siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w kraju UE innym niż Polska, które nie zawierają stawki i kwoty podatku natomiast opatrzone są adnotacją „odwrotne obciążenie”, ponieważ podatnikiem z tytułu świadczenia tych usług jest ich nabywca.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego wydatków poniesionych w związku z świadczoną usługą telekomunikacyjną na rzecz usługobiorców posiadających siedzibę bądź stałe miejsce działalności gospodarczej w kraju UE innym niż Polska.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jednocześnie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy stanowi, że podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Powyższe przepisy wskazują, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przy czym aby odliczyć kwoty związane z czynnościami, których miejsce świadczenia znajduje się poza granicami kraju, konieczne jest, aby kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju. Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych nabyć, nabycia te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezpośredni.

Warunkiem do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług związanych z czynnościami dokonywanymi poza terytorium kraju, jest to, aby – hipotetycznie – w przypadku wykonywania tych samych czynności w kraju, podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady zatem, czynności świadczone poza terytorium kraju powinny mieć charakter sprzedaży opodatkowanej niekorzystającej ze zwolnienia.

Przepisy wymagają ponadto, aby podatnik miał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczący usługi telekomunikacyjne na rzecz zagranicznych usługobiorców będzie posiadać dowody (umowy z operatorami lub pośrednikami na przesył danych do kolejnego pośrednika lub końcowego operatora tj. umowy zakupu i sprzedaży, dane elektroniczne, faktury sprzedaży i zakupu), z których będzie wynikać związek tych zakupów z wykonywanymi przez Spółkę usługami telekomunikacyjnymi. Skorzystanie z infrastruktury dzierżawionej przez Spółkę zostanie odnotowane i zapisane na urządzeniach technicznych udostępnionych Spółce a zlokalizowanych w centrach kolokacyjnych (aktualnie znajdujących się poza Polską w państwach z wydajną i szybką infrastrukturą sieci teleinformatycznej). Spółka będzie posiadać zapis elektroniczny wykonanych za jej pośrednictwem połączeń w postaci: numeru telefonu nawiązującego połączenie, datę i czas rozpoczęcia przesyłu danych, czas trwania połączenia, numer telefonu podmiotu końcowego. Z uwagi na obszerność tych danych Spółka zamierza je archiwizować w formie elektronicznej.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z świadczoną usługą telekomunikacyjną dla której miejsce świadczenia znajduję się w kraju siedziby usługobiorcy w kraju UE innym niż Polska. Jak wskazał Wnioskodawca będzie posiadał dokumenty o których mowa w ww. artykule z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami. W konsekwencji Wnioskodawca będzie miał prawo do otrzymania zwrotu tego podatku pod warunkiem wystąpienia ustawowych przesłanek wskazanych w art. 87 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2016, poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną” (art. 57a ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin