Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4510-1-76/16-3/ŁM
z 16 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 24 sierpnia 2016 r. (data wpływu 26 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z 8 listopada 2016 r. (data wpływu 9 listopada 2016 r.) − wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (Spółka) specjalizuje się w produkcji opakowań kartonowych. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka konsekwentnie zwiększa swoje możliwości wytwórcze oraz poszerza swoje rynki zbytu. W chwili obecnej dokonuje dostaw swoich produktów (towarów) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów m.in. do Niemiec, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Austrii, Czech, Danii, Hiszpanii, Włoch, Portugalii i Litwy. Dokonuje też eksportu swoich produktów (towarów).

Sprzedaż produktów (towarów) poza granice Rzeczypospolitej Polskiej sięga blisko połowy sprzedaży Spółki. W ostatnim czasie powstała koncepcja budowy nowego zakładu, zlokalizowanego w Polsce Wschodniej lub Polsce Północno-Wschodniej. Rozważana jest przede wszystkim budowa zakładu na terenie województwa warmińsko-mazurskiego.

Celem usprawnienia kontaktów z klientami polskimi i zagranicznymi, szczególnie w zakresie reagowania na reklamacje, oraz zapewnienia sprawnego nadzoru najpierw nad budową nowego zakładu, a następnie nad zarządzaniem tym zakładem, zarząd Spółki podjął decyzję zawarcia umowy leasingu operacyjnego lub finansowego samolotu (awionetki).

Spółka podpisała także umowę z certyfikowanym Ośrodkiem Szkolenia Lotniczego celem przeszkolenia na kursie pilotażu jednego pracownika Spółki tj. pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, pełniącego ponadto funkcję prokurenta.

Umowa dotyczy wyszkolenia teoretycznego i praktycznego do uzyskania licencji turystycznej pilota. Ponadto Spółka zamierza pokryć koszty szkolenia praktycznego na samolocie (awionetce) drugiego pracownika, tj. pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, pełniącego ponadto funkcję wiceprezesa zarządu, który ma już ukończony kurs pilotażu, lecz nie uzyskał jeszcze licencji pilota. W związku z powyższym w Spółce został utworzony zespół dwóch pilotów. Do zespołu tego zostali przydzieleni obaj pracownicy, o których mowa powyżej, których zakres obowiązków wynikający z umów o pracę obejmuje także pełnienie obowiązków pilota.

Spółka (zakład pracy) zawarła z pracownikami umowy o podnoszenie kwalifikacji zawodowych, w których określone zostały wzajemne prawa i obowiązki Spółki i pracowników. W umowach tych Spółka zobowiązuje się do pokrycia opłat za szkolenia skierowanych pracowników, udzielania urlopów szkoleniowych, zgodnie z art. 103 § 2 pkt 1 Kodeksu pracy oraz zwalniania z całości lub części dnia pracy, na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania. Pracownicy w umowach zostali zobowiązani do zwrotu przyznanych im świadczeń (opłat za szkolenia) w szczególności, gdy nie ukończą szkoleń lub nie przystąpią do egzaminów lub nie otrzymają licencji pilota.

Kursy, na które Spółka kieruje pracowników, wiążą się ściśle z zakresem czynności, które będą wykonywane przez nich w ramach stosunku pracy. Kursy te są konieczne do wykonywania obowiązków pilota wynikających z umów o pracę. Poprawa sprawności komunikacji pomiędzy Spółką a jej klientami oraz nowo budowanym zakładem przyczyni się do skuteczniejszego wykonywania przez zarząd i innych pracowników Spółki powierzonych obowiązków, a tym samym przyczyni się do zabezpieczenia źródła przychodów i zwiększenia przychodów Spółki.

Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Samolot (awionetka) będzie wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (celem jej usprawnienia) wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Samolot (awionetka) będzie wykorzystywany do odbywania lotów związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą wnioskodawcy.

W piśmie z 8 listopada 2016 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku Spółka wskazała, że umowa leasingu będąca przedmiotem wniosku spełnia warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na zapłatę opłat (rat) wynikających z umowy leasingu operacyjnego samolotu, zawartej na potrzeby działalności gospodarczej wnioskodawcy, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych enumeratywnie w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo − skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 17b ust. 1 ww. ustawy opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego (z zastrzeżeniem ust. 2) jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

1. została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2. suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

W związku z powyższym, zdaniem wnioskodawcy, biorąc pod uwagę, iż zawarcie umowy leasingu operacyjnego samolotu pozostanie w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przez Spółkę przychodami, a umowa leasingu spełniać będzie warunki o których mowa w art. 17b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to opłaty (raty) leasingowe stanowić będą koszty uzyskania przychodu wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.).

Zgodnie z przepisem art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Natomiast stosownie do art. 17b ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.
   
   

Jeżeli jednak – zgodnie z art. 17b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6,
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz.U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178)

– do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f−17h.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka specjalizująca się w produkcji opakowań kartonowych poza dostawą swoich produktów (towarów) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dokonuje też wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów oraz eksportu swoich produktów (towarów). Sprzedaż poza granice Rzeczypospolitej Polskiej stanowi blisko połowę sprzedaży. Spółka planuje ponadto budowę nowego zakładu, zlokalizowanego w Polsce Wschodniej lub Polsce Północno-Wschodniej. Celem usprawnienia kontaktów z klientami polskimi i zagranicznymi, szczególnie w zakresie reagowania na reklamacje oraz zapewnienia sprawnego nadzoru najpierw nad budową nowego zakładu, a następnie nad zarządzaniem tym zakładem, zarząd Spółki podjął decyzję zawarcia umowy leasingu samolotu (awionetki). Umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, przedmiot leasingu wykorzystywany będzie przez Spółkę wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej a w konsekwencji będzie wpływał na zachowanie lub zwiększenie, obecnie lub w przyszłości przychodu, to wydatki na zapłatę opłat (rat) leasingowych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te, jako związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, faktycznie poniesione i właściwie udokumentowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy.

Reasumując wydatki na zapłatę opłat (rat) wynikających z umowy leasingu operacyjnego samolotu, zawartej na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.