Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.877.2016.1.WLK
z 1 grudnia 2016 r.

Zmieniona przez interpretację nr 2461-IBPB-1-3.4510.877.2016.2.PC w trakcie porządkowania

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 7 września 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 6 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy kwota wynikająca z aneksu nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych,
• czy korekta rozliczeń podatkowych Spółki powinna zostać dokonana w taki sposób, że na dzień zawarcia Aneksu Spółka powinna wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów tę część dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych , w jakiej - proporcjonalnie - pozostawać będzie kwota wynikająca z Aneksu do wysokości wartości początkowej poszczególnych środków trwałych wytworzonych w efekcie zadania inwestycyjnego, a w przyszłych okresach rozliczeniowych część odpisów amortyzacyjnych przypadająca na kwotę obniżenia ceny nie powinna stanowić kosztów uzyskania przychodów,
-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2016 r. złożono do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy kwota wynikająca z Aneksu nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz czy korekta rozliczeń podatkowych Spółki powinna zostać dokonana w taki sposób, że na dzień zawarcia Aneksu Spółka powinna wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów tę część dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych, w jakiej - proporcjonalnie - pozostawać będzie kwota wynikająca z Aneksu do wysokości wartości początkowej poszczególnych środków trwałych wytworzonych w efekcie zadania inwestycyjnego, a w przyszłych okresach rozliczeniowych część odpisów amortyzacyjnych przypadająca na kwotę obniżenia ceny nie powinna stanowić kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Spółka w 2007 r. zawarła z kontrahentem (dalej: „Wykonawca”) umowę na realizację zadania inwestycyjnego polegającego na budowie elektrociepłowni, które zakończyło się w 2008 r. Środki trwałe powstałe w wyniku realizacji zadania inwestycyjnego zostały oddane do używania i podlegają amortyzacji.

W 2015 r. Spółka zawarła kolejny aneks do umowy z Wykonawcą dotyczący m.in. skrócenia okresu gwarancyjnego oraz braku konieczności osiągnięcia parametrów gwarantowanych (dalej: „Aneks”). Strony uzgodniły obniżenie ceny kontraktowej a Wykonawca zobowiązał się do zwrotu już zapłaconych przez Spółkę kwot. Zwrot kwot będzie następował w ratach, począwszy od grudnia 2015 r. do maja 2017 r.

Mając na uwadze, że zakończenie umowy na realizację zadania inwestycyjnego miało miejsce w okresie objętym przedawnieniem Wykonawca nie wystawił faktury korygującej. W związku z powyższym, a także z uwagi na fakt, że ewentualna korekta odpisów amortyzacyjnych również obejmowałaby okres objęty przedawnieniem zobowiązań podatkowych Spółka potraktowała kwotę wynikającą z umowy jako przychód bilansowy i podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w dacie zawarcia aneksu do umowy.

Spółka jest w posiadaniu interpretacji indywidualnej z 23 lutego 2012 r. (ILPB4/423-451/11-2/MC) wydanej w odniesieniu do wcześniejszych rozliczeń z Wykonawcą polegających na obniżeniu ceny. Jednak powyższa interpretacja dotyczy sytuacji udokumentowanej fakturą korygującą i korekty odpisów amortyzacyjnych w okresie nie objętym przedawnieniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy kwota wynikająca z aneksu nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?
2. Czy korekta rozliczeń podatkowych Spółki powinna zostać dokonana w taki sposób, że na dzień zawarcia Aneksu Spółka powinna wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów tę część dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych , w jakiej - proporcjonalnie - pozostawać będzie kwota wynikająca z Aneksu do wysokości wartości początkowej poszczególnych środków trwałych wytworzonych w efekcie zadania inwestycyjnego, a w przyszłych okresach rozliczeniowych część odpisów amortyzacyjnych przypadająca na kwotę obniżenia ceny nie powinna stanowić kosztów uzyskania przychodów?
   
   

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota wynikająca z Aneksu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w artykule 12 ust. 4 pkt 6a wskazują, że do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Ponieważ wydatki na nabycie środków trwałych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), zwrot kwot składających się na wartość początkową środków trwałych nie będzie przychodem podlegającym opodatkowaniu, bez względu na formę udokumentowania tego zwrotu (tj. bez względu na to czy będzie on udokumentowany fakturą, czy też będzie wynikał z umowy, aneksu bądź innego dokumentu).

Jak wskazują organy podatkowe (przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 marca 2009 r. znak: IPPB3/423-1692/08-2/GJ) skutki podatkowe związane ze zwrotem (...) będą generalnie uzależnione od tego, czy wydatki, które będą zwracane podlegały zaliczeniu do kosztów podatkowych, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu powinna podlegać zaliczeniu do przychodów. Dotyczyć to będzie, np. kosztów wynagrodzeń, które podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych, a zwrot wydatków z tego tytułu będzie stanowił przychód podatkowy. Natomiast, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczyć będzie kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym, niezależnie od statusu jednostki dokonującej zwrotu i jego formy. Takie rozwiązanie wynika literalnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o PDOP.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, korekta rozliczeń podatkowych Spółki powinna zostać dokonana w taki sposób, że na dzień zawarcia Aneksu do umowy Spółka powinna wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów tę część dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych, w jakiej - proporcjonalnie - pozostawać będzie kwota wynikająca z Aneksu do wysokości wartości początkowej poszczególnych środków trwałych wytworzonych w efekcie zadania inwestycyjnego, a w przyszłych okresach rozliczeniowych część odpisów amortyzacyjnych przypadająca na kwotę obniżenia ceny nie powinna stanowić kosztów uzyskania przychodów. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprowadzają w art. 16 ust. 1 pkt 48 stosowne ograniczenia w zakresie możliwości zaliczenia dokonywanych odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów.

Celem powyższej regulacji jest zapobiegania odpisom z tytułu zużycia środków trwałych gdy podatnik uzyskał już zwrot tych wydatków. W sytuacji uzyskania takiego zwrotu konieczne jest jednak wyłączenie odpowiedniej części odpisów amortyzacyjnych z kosztów uzyskania przychodów (por. wyrok NSA z 4 lutego 2016 II FSK 3462/13).

Jednak nie ulega wątpliwości, że do momentu uzyskania zwrotu Spółka prawidłowo ustalała odpisy amortyzacyjne. Brak jest zatem przesłanek do wstecznej korekty odpisów amortyzacyjnych. Zdaniem Spółki, korekta odpisów powinna w przedmiotowej sytuacji nastąpić w dacie podpisania Aneksu (z uwagi na brak faktury korygującej - Aneks jest bowiem dokumentem potwierdzającym przyczyny i kwotę korekty per analogiam do art. 15 ust. 4i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obowiązującego od 1 stycznia 2016 roku).

Co do braku konieczności korekty okresów, w których Spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych (które co więcej obejmowałyby okresy objęte przedawnieniem zobowiązania podatkowego) jednolicie wypowiada się Naczelny Sąd Administracyjny wskazując, że podatnicy nie mogą być obciążani negatywnymi konsekwencjami podatkowymi jeśli ich działaniom nie można zarzucić naruszenia prawa. Stanowisko takie zostało wyrażone m.in. w wyrokach z dnia 7 sierpnia 2014 roku (II FSK 1978/12), z 25 lutego 2015 r. (II FSK 221/13, z 24 września 2015 roku (II FSK 854/13), a pośrednio płynie tez z uzasadnienia uchwały siedmiu sędziów NSA z 14 grudnia 2015 roku (II FPS 4/15) - w szczególności z punktu 7.9 uzasadnienia. NSA w tym punkcie uchwały jasno wskazał, że nieuzasadnione jest różnicowanie skutków podatkowych związanych z jednorazowym zaliczeniem do kosztów uzyskania przychodów wydatków refinansowanych następnie środkami pomocowymi od sytuacji w której koszty uwzględniane są poprzez odpisy amortyzacyjne. A zatem podejmując uchwałę w sprawie bieżącej korekty wydatków refinansowanych ze środków pomocowych, NSA wyraził tożsame stanowisko odnośnie do korekty odpisów amortyzacyjnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „updop”) nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 updop, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa jedynie zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 updop ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 updop).

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego. Przychodami należnymi są zatem przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 updop pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy, mogą być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę pożytków – stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu, czy też zawężeniu – które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.

I tak, do przychodów nie zalicza się m.in. zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów (art. 12 ust. 4 pkt 6a updop).

Należy przy tym podkreślić, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, konieczne jest, aby wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi. Przy czym wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w 2007 r. zawarła z kontrahentem (dalej: „Wykonawca”) umowę na realizację zadania inwestycyjnego polegającego na budowie elektrociepłowni, które zakończyło się w 2008 r. Środki trwałe powstałe w wyniku realizacji zadania inwestycyjnego zostały oddane do używania i podlegają amortyzacji.

W 2015 r. Spółka zawarła kolejny aneks do umowy z Wykonawcą dotyczący m.in. skrócenia okresu gwarancyjnego oraz braku konieczności osiągnięcia parametrów gwarantowanych (dalej: „Aneks”). Strony uzgodniły obniżenie ceny kontraktowej a Wykonawca zobowiązał się do zwrotu już zapłaconych przez Spółkę kwot. Zwrot kwot będzie następował w ratach, począwszy od grudnia 2015 r. do maja 2017 r.

Zatem, odnosząc powyższy przepis do przedstawionego we wniosku zdarzenia stwierdzić należy, że nie będzie miał on w tym przypadku zastosowania, kwota pieniężna jaką otrzyma Spółka nie jest zwrotem poniesionych wydatków lecz konsekwencją zawartego aneksu do umowy z Wykonawcą i obniżenia ceny kontraktowej zadania inwestycyjnego.

Przechodząc do kwestii kosztów uzyskania przychodów stwierdzić należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów i to zarówno w zakresie kosztów bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami.

Na podstawie art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojęcie środków trwałych określone zostało w art. 16a updop.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast, w myśl art. 16 ust. 1 pkt 48 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Z przytoczonego przepisu wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych od tej części, która m.in. została podatnikowi w jakiejkolwiek formie zwrócona. Zatem, wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty, otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot poniesionych wydatków na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych objęte są zakresem przedmiotowym cyt. powyżej art. 16 ust. 1 pkt 48 updop.

Sposób ustalenia wartości początkowej wytworzonych środków trwałych został zawarty w art. 16g updop. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Zaś w art. 16g ust. 4 updop, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Przenosząc zdarzenie opisane we wniosku na grunt analizowanych przepisów stwierdzić należy, że w związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawca powinien skorygować wartość początkową wytworzonych środków trwałych, o których mowa we wniosku o wartość otrzymanego zwrotu. Od tak skorygowanej wartości ponownie naliczyć odpisy amortyzacyjne zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 16a-16m updop, a następnie skorygować wstecz koszty uzyskania przychodu o odpisy już do kosztów zaliczone za lata poprzednie.

Korekty odpisów amortyzacyjnych nie stosuje się w przypadku, gdy dotyczy ona kosztów uzyskania przychodów związanych ze zobowiązaniami podatkowymi, które uległy przedawnieniu. Przy czym pamiętać należy, że zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 updop, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się, od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.