Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4510.329.2016.2.MJ
z 16 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 września 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 5 października 2016 r.), uzupełnionym 2 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat dokonywanych na rzecz polskiego pośrednika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku pobrania i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłat dokonywanych na rzecz polskiego pośrednika. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 listopada 2016 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.329.2016.1.MJ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 2 grudnia 2016 r.

We wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”), świadczy usługi serwisowe urządzeń przemysłowych w kraju i za granicą. W celu wykonywania ww. czynności za granicą, pracownicy firmy udają się w podróż służbową samolotem, następnie korzystają z wynajmowanych na terenie lotniska samochodów osobowych za pośrednictwem sieci (dalej: „Sieć”).

W związku z powyższym, w celu uniknięcia długotrwałej procedury związanej z każdorazowym wynajmem samochodu osobowego oraz konieczności udostępniania pracownikom kart kredytowych, które są niezbędne do zabezpieczenia umowy wynajmu samochodu, Spółka podpisała umowę współpracy z Firmą – spółką z o.o. (dalej: „Firma”) z siedzibą w Warszawie, która jest wyłącznym przedstawicielem Sieci na terenie Polski. Umowa została zawarta na czas nieokreślony, a jej postanowienia wprowadzają wiele uproszczeń w procedurze wynajmu samochodów za granicą. Integralną częścią umowy jest przyznanie Spółce kart płatniczych -plastikowych, umożliwiających dokonywanie płatności za wynajem samochodu. Karta zostaje przyznana Spółce po zweryfikowaniu jej sytuacji finansowej. Karta jest wyłączną własnością Sieci, wszelkie opłaty związane z przyznaniem i wydaniem karty ponosi Sieć. Spółka, jako posiadacz karty, zobowiązana jest do regulowania płatności (stosując kartę, jako środek płatniczy) w punktach wynajmu Sieci za granicą w momencie wypożyczenia samochodu.

Przyznana karta płatnicza Sieci nie jest jednak w żaden sposób połączona z rachunkiem bankowym Spółki i w momencie jej użycia przez pracownika, w punkcie wynajmu, nie dochodzi do obciążenia rachunku Spółki. Spółka nie posiada informacji, czy w momencie jej użycia przez jej pracownika w punkcie wynajmu, dochodzi do obciążenia rachunku bankowego Firmy, czy czynność ta jest jedynie gwarancją przyszłej płatności.

Zgodnie z postanowieniami umowy, Firma wystawia notę księgową na Wnioskodawcę, z odroczonym terminem płatności 7 dni. Nota wystawiana jest nawet do 2 miesięcy po zakończonej usłudze wynajmu. Kwota należności wyrażona jest w walucie kraju wynajmu oraz zgodnie z postanowieniami umowy, jest przeliczana na PLN wg tabeli sprzedaży NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia noty przez Firmę. Należność regulowana jest w PLN przelewem bankowym na rachunek Firmy. Jedyne sankcje wynikające z niewywiązania się z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Firmą, to naliczenie odsetek w przypadku nieuregulowania płatności w terminie.

Do ww. noty dołączana jest faktura od zagranicznego punktu wynajmu Sieci, wystawiona na Wnioskodawcę.

Spółka nie pobiera, ale nalicza podatek u źródła, poprzez ubruttowienie należności wyrażonej w PLN na nocie otrzymanej od Firmy, ponieważ nie posiada informacji, kiedy ww. należność została uregulowana wobec zagranicznego punktu wynajmu Sieci.

Spółka podjęła wątpliwość, czy jest zobligowana do odprowadzania podatku u źródła od wypłacanego wynagrodzenia, które de facto odbywa się na rzecz polskiego przedstawiciela Sieci, którym jest Firma.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie, które 2 grudnia 2016 r. wpłynęło do tut. Biura, wskazano ponadto, że Spółka nie posiada certyfikatu rezydencji żadnej z firm, należących do Sieci, działających zarówno na terenie Unii Europejskiej, jak i poza nią.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka zobligowana jest do odprowadzania podatku u źródła zgodnie z art. 26 ust 1 ustawy o pdop, od wpłat dokonywanych na rzecz polskiego pośrednika?

Zdaniem Wnioskodawcy, aby zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o pdop”), Spółka zobowiązana była do poboru podatku u źródła od wypłacanego wynagrodzenia, powinny być spełnione dwie przesłanki: usługi na jej rzecz powinno świadczyć zagraniczne przedsiębiorstwo oraz zagraniczny kontrahent powinien osiągać na terytorium RP przychody.

Powołując się na uzasadnienie wyroku WSA w Rzeszowie z 28 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Rz 1162/15, Spółka zgadza się z opinią Sądu, iż Ustawodawca tworząc przepis nie kładzie nacisku na kwestię ponoszenia wydatku w sensie ciężaru ekonomicznego określonego świadczenia, ani też na kwestię stosunku prawnego pomiędzy oferującym usługę przewozu zagranicznym przedsiębiorstwem a jego klientem, ale odwołuje się w sposób wyraźny do czynności technicznej, jaką jest dokonywanie wypłaty należności z określonych w treści ustawy tytułów. Sąd zauważył, że to kwestia dokonywania wypłaty środków z określonych w ustawie tytułów, ma zasadnicze znaczenie dla wskazania płatnika, zobowiązanego do ewentualnego poboru zryczałtowanego podatku dochodowego. Spółka uiszczając równowartość ekonomiczną ceny wynajmowanego samochodu na rachunek bankowy polskiego przedstawiciela handlowego nie spełnia desygnaty normy prawnej z art. 26 ust 1 ustawy o pdop., która uzależnia obowiązek pobrania podatku u źródła, tj. funkcję płatnika, od faktu dokonania wpłaty, czyli przekazania środków na rzecz zagranicznego przedsiębiorstwa, która to transakcja spowodowałaby uzyskanie przychodów na terytorium RP. Takich transakcji, czyli bezpośrednich wpłat, dokonuje polski pośrednik, Firma, i w ocenie Spółki, to on, jako płatnik zobligowany jest do rozpatrzenia konieczności zastosowania się do postanowień art. 26 ust. 1 ustawy o pdop. To on bowiem zaspokaja roszczenia podatnika mającego siedzibę za granicą.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza bądź siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o pdop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

W myśl art. 21 ust. 2 updop, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i na podstawie art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o pdop, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Jednakże w sytuacji, gdy polski podmiot (występujący w roli płatnika) nie posiada certyfikatu rezydencji podatnika, nie może zastosować stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo nie pobrać podatku zgodnie z taką umową.

W myśl art. 26 ust. 1d ustawy o pdop, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, nie pobierają zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji, oraz uzyskania pisemnego oświadczenia, że należności te związane są z działalnością tego zakładu; przepis ust. 3d stosuje się odpowiednio.

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 1d, powinno zawierać dane identyfikujące podatnika prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, a w szczególności pełną nazwę, adres i numer identyfikacji podatkowej podatnika oraz adres zagranicznego zakładu podatnika (art. 26 ust. 1e ustawy o pdop).

W oparciu o ww. art. 26 ust. 1d, w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność przez położony na terytorium Polski zagraniczny zakład, przy ustalaniu dochodów uwzględnia się przychody i koszty związane z działalnością zakładu. Wobec tego zagraniczny zakład jest traktowany jak polski rezydent. Rozlicza on podatek dochodowy według ogólnych zasad od wszystkich dochodów uzyskanych w Polsce. Zatem, wypłacając takiemu zakładowi należności wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, płatnicy nie pobierają (przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 26 ust. 1d ustawy o pdop) zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, stwierdzić należy, że podatnikiem jest bez wątpienia Sieć, która osiągnęła przychód na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop. W związku z faktem, że jest to podmiot zagraniczny uzyskujący przychody w Polsce (tj. podmiot z ograniczonym obowiązkiem podatkowym), w stosunku do którego występuje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym, niezbędne staje się określenie płatnika tego podatku. Dla wskazania płatnika, czyli podmiotu na którym ciąży obowiązek poboru powyższego podatku, zastosowanie znajdzie art. 26 ust. 1 ustawy o pdop. Podmiotem, który dokonuje wypłaty z tytułu wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop jest w tej sytuacji Wnioskodawca, regulujący należność za usługę wypożyczenia samochodu. Tym samym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek poboru w dniu dokonania wypłaty zryczałtowanego podatku od tych wypłat na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, tj. w wysokości 20% przychodów.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że skoro obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych zgodnie z art. 26 ust. 1 updop, dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 tej ustawy, to w przedstawionym stanie faktycznym obejmuje on swoją dyspozycją Wnioskodawcę, gdyż wypłacone przez niego należności z tytułu usługi wynajmu samochodów jako podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 1 updop.

Jednocześnie należy wskazać, że Spółka nie posiadając certyfikatu rezydencji podmiotu zagranicznego, nie może zastosować postanowień wynikających z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Obowiązek obliczenia, pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu ciąży na płatniku. W myśl art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. 2015 r., poz. 613 ze zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Reasumując, w sytuacji, gdy Spółka wynajmuje samochody za pośrednictwem Firmy, działającej w imieniu i na rzecz zagranicznego podmiotu (Sieci), to dokonując wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, z uwagi na brak certyfikatu rezydencji, na podstawie art. 26 ust. 1 updop jest obowiązana, jako płatnik, pobrać, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tej wypłaty.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku WSA w Rzeszowie z 28 stycznia 2016 r. sygn. akt I SA/Rz 1162/15, stwierdzić należy, że został on wydany w indywidualnej sprawie innego podmiotu i nie jest wiążący dla Organu, wydającego niniejszą interpretację. Dodatkowo, należy zwrócić uwagę, że ww. wyrok dotyczy innego stanu faktycznego, niż przedstawiony we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.