Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4510.318.2016.1.BK
z 20 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 września 2016 r. (złożonym osobiście w tut. Biurze w dniu 29 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem wskazanych we wniosku płatności, związanych z wykonywaniem robót kontraktowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2016 r. do tut. Biura został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie skutków podatkowych związanych z otrzymaniem wskazanych we wniosku płatności, związanych z wykonywaniem robót kontraktowych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka Akcyjna (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest oddziałem zagranicznego przedsiębiorcy w rozumieniu art. 86 i nast. ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. 2013 poz. 672 ze zm. – winno być t.j. Dz.U z 2016 r., poz 1829) i jest faktycznym wykonawcą inwestycji budowlanych. Zawarcie umowy o wykonanie inwestycji budowlanej z Zamawiającym odbywa się na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych.

Zgodnie z postanowieniami jednego z realizowanych kontraktów polegającym na budowie drogi, rozliczenie wydatków przez Zamawiającego na rzecz Wnioskodawcy odbywa się na podstawie „Warunków Kontraktowych na budowę dla robót budowlanych i inżynieryjnych projektowanych przez zamawiającego” (…) z siedzibą w Lozannie (zwane dalej: „Warunkami FIDIC”), które zostały przez strony dookreślone na potrzeby transakcji.

Spółka przedstawiając swoją ofertę na zamówienie publicznie, dokonała kalkulacji ceny uwzględniając wszystkie koszty, które będzie musiała ponieść w związku z realizacją danej usługi. Spółka otrzymała od Zamawiającego kosztorys, który na etapie oferty była zobowiązana wycenić. Każda pozycja posiada cenę jednostkową przygotowaną przez Wnioskodawcę. Na cenę jednostkową składają się koszty bezpośrednie powiększone o marżę na pokrycie kosztów pośrednich oraz zysk.

Po wygraniu przetargu Wnioskodawca przystąpił do realizacji kontraktu. Po zakończeniu okresu rozliczeniowego Wnioskodawca przedkłada inżynierowi tzw. Tabelę Elementów Rozliczeniowych, w której przedstawia ilości i wartości zrealizowanych prac dla poszczególnych pozycji kosztorysowych. W zależności od ilości wykonanych robót przez Wnioskodawcę i zatwierdzonych przez Zamawiającego/Inżyniera w danym/bieżącym okresie rozliczeniowym Wnioskodawca otrzymuje Przejściowe Świadectwo Płatności, które jest podstawą do wystawiania faktury.

Spółka zobowiązana jest wystawić fakturę VAT nie później niż 7 dni od daty otrzymania Przejściowego Świadectwa Płatności. Z tytułu wystawionych faktur, Spółka rozpoznaje przychód podatkowy w dacie podpisania Przejściowego Świadectwa Płatności za wykonane prace.

Zestawienie Zbiorcze Tabeli elementów Rozliczeniowych, które jest podstawą do wystawienia Przejściowego Świadectwa Płatności oraz faktury, zawiera również płatności za materiały, które zostały dostarczone na plac budowy albo teren lub magazyn uzgodniony i zaakceptowany przez Inżyniera kontraktu do wbudowania w Roboty Stałe oraz potrącenie, gdy wartość kontraktowa takich materiałów jest już włączona jako cześć robót stałych, które zostały wykonane w danym miesiącu. „Materiały” oznaczają wszelkiego rodzaju rzeczy (inne niż Urządzenia), mające stanowić lub stanowiące część Robót Stałych, włącznie z pozycjami obejmującymi same dostawy (jeżeli występują), które mają być dostarczone przez Wykonawcę według Kontraktu. Kwota wykazywana w rozliczeniu jako materiały dostarczone na plac budowy, ale niezużyte do wykonania robót stałych równa jest 80% kwoty wynikającej z oszacowanej przez Inżyniera ceny zakupu materiałów. W miesiącu zużycia materiałów do Robót Stałych następuje pomniejszenie pozycji materiałów o zużyte materiały i zaliczenie ich już w 100% wartości do wykonania Robót Stałych. Spółka nie ma możliwości wystawienia osobnych faktur na przedpłaty (zaliczki), na poczet robót stałych w wysokości 80% wartości materiałów potrzebnych do wykonania robót stałych a następnie do wystawienia faktury wyłącznie na wykonane roboty, w której nastąpi rozliczenie wcześniejszej przedpłaty.

Wszystko następuje pod jedna fakturą w Tabeli Elementów Rozliczeniowych. Tabela Elementów Rozliczeniowych zawiera dane ze złożonych do Inżyniera:

• w przypadku robót - Raportów Kontroli Robót (dalej: „RKR”) z ilościami wykonanych prac (RKR jest osobny dla każdej pozycji kosztorysowej, która występowała w danym miesiącu rozliczeniowym),
• w przypadku materiałów - Rozliczeń Materiałów (dalej: „RM”) z ilościami materiałów dostarczonych do magazynu, na plac składowy (uprzednio zatwierdzonych przez Inżyniera), ale jeszcze nie wbudowanych.
  
  

Do każdej pozycji, w której Spółka zużywa zakupiony materiał składa Kalkulację Ceny Jednostkowej w rozbiciu na Robotę, Sprzęt, Materiał, Koszty Pośrednie, Zysk. Na tej podstawie od ceny Materiału wynikającej z rozbicia cenowego, Inżynier płaci (winno być uwzględnia) 80% w pozycji „materiały” Tabeli Elementów Rozliczeniowych.

Usługi budowalne realizowane są na podstawie specyficznych warunków kontraktowych. Niemniej jednak Tabela Elementów Rozliczeniowych Wykonawcy, które stanowi podstawę do wystawienia faktury zawiera przedpłaty (zaliczki) na poczet robót stałych w wysokości 80% ceny materiału wynikającej z rozbicia cenowego oraz potrącenia otrzymanych kwot w odpowiednich miesiącach w momencie wykonania danych robót kontraktowych.

Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego zawarto również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano, że w umowie zawartej z kontrahentem wskazany jest sposób płatności na rzecz przyszłej usługi oraz sposób rozliczenia. Materiał stanowi części robót stałych włącznie z pozycjami obejmującymi same dostawy, które mają być dostarczone przez Wykonawcę. Wykonawca nie sprzedaje więc materiału lecz usługę w postaci realizacji robót. Otrzymana kwota w wysokości 80% ceny materiału wynikającej z rozbicia cenowego (potrzebnych do realizacji robót stałych i po ich wykonaniu rozliczona) według Wnioskodawcy nie stanowi „zapłaty z góry” lecz „zaliczkę”. W toku realizacji kontraktu Spółka otrzymuje więc od Zamawiającego płatności zaliczkowe oraz płatności za wykonane roboty stałe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane płatności w wysokości 80% ceny materiału wynikającej z rozbicia cenowego, który służy w późniejszym terminie do wykonania robót kontraktowych Spółka powinna traktować jako zaliczki/przedpłaty na poczet robót kontraktowych, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane kwoty w wysokości 80% ceny materiału wynikającej z rozbicia cenowego, które zostaną zużyte do wykonania robót stałych stanowią wpłaty na poczet wykonania robót, które zostaną wykonane w następnych okresach rozliczeniowych w rozumienie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „Ustawa o CIT”). Zgodnie z art. 12 ust. 3 i nast. ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Za datę powstania przychodu, o którym mowa powyżej uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Tak więc, co do zasady, przychód podatkowy powinien być rozpoznany w dacie najwcześniejszego ze zdarzeń wskazanych w tym przepisie.

Od tej ogólnej reguły ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki. I tak, w rozpatrywanej sytuacji trzeba wziąć pod uwagę postanowienia zawarte w art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na mocy bowiem tego przepisu, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). W przypadku, gdy podatnik otrzymuje wpłaty lub dokonuje zarachowania należności na poczet przyszłych dostaw towarów lub wykonywanych usług, to otrzymane pieniądze lub zarachowane należności nie są uznawane za przychody. Jest to zatem przepis szczególny, wykluczający uznawanie za przychód kwot faktycznie otrzymywanych przez podatnika oraz kwot należnych podatnikowi, pod warunkiem, że stanowią one zapłatę na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych (latach podatkowych). Z jednej więc strony ustawodawca dla celów rozliczenia z podatku dochodowego od osób prawnych rozpoznaje przychód z chwilą uregulowania należności, z drugiej jednak strony wskazuje, że przychodem nie będzie wpłata (zaliczka) pobrana na poczet późniejszych dostaw. Na przykład, gdy podatnik zawiera umowę najmu na cztery lata i w pierwszym roku, zgodnie z postanowieniami zawartej umowy, pobiera czynsz za cztery lata z góry, to w pierwszym roku przychodem jaki powinien uwzględnić w zeznaniu podatkowym jest wyłącznie 1/4 kwoty otrzymanego czynszu. Pozostała część czynszu będzie przychodem w następnych okresach sprawozdawczych (latach podatkowych) po 1/4 w każdym z tych lat.

Jak twierdzi Wnioskodawca, można zauważyć, że ugruntowana linia orzecznictwa i doktryna są przy tym zgodne, że użyte w przytoczonym przepisie sformułowanie „pobrane wpłaty lub zarachowane należności” odnosi się do pobranych przez podatnika zaliczek (przedpłat) na poczet towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

W licznych interpretacjach organy podatkowe w swoich wyjaśnieniach zwracają uwagę, że nie zawsze wcześniejsze otrzymanie należności (przed ostatecznym wykonaniem usługi) oznacza zaliczkę lub przedpłatę, która nie powoduje powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. O kwalifikacji otrzymanej zapłaty, jako przychodu podatkowego lub jako zaliczki (przedpłaty), decyduje bowiem charakter tej zapłaty. Przysporzenie uważane za przychód podatkowy musi mieć charakter definitywny, podczas gdy przedpłata (zaliczka) nie ma takiego charakteru - ze względu na każdorazową możliwość jej zwrotu przed terminem wykonania usługi, na poczet której została wpłacona. Fakt, że dana wpłata stanowi zaliczkę (przedpłatę) na poczet konkretnej usługi, która zostanie wykonana w następnym okresie sprawozdawczym, musi zatem wynikać z postanowień zawartej przez strony umowy i znajdować odzwierciedlenie w treści dokumentacji. Tak właśnie jest w przypadku Wnioskodawcy. W umowie wskazane jest sposób płatności na rzecz przyszłej usługi oraz sposób rozliczenia; materiał stanowi części robót stałych włącznie z pozycjami obejmującymi same dostawy, które mają być dostarczone przez Wykonawcę. Wykonawca nie sprzedaje więc materiału lecz usługę w postaci realizacji robót. Otrzymana kwota w wysokości 80% ceny materiału wynikającej z rozbicia cenowego (potrzebnych do realizacji robót stałych i po ich wykonaniu rozliczona) według Wnioskodawcy nie stanowi „zapłaty z góry” lecz „zaliczkę". Przepisy podatkowe nie definiują pojęć „zaliczki” i „płatności z góry”. Minister Finansów w piśmie z 26 kwietnia 2007 r., DD6-8213-373/MD/07/6913/06, odnosząc się do wpłaty ostatecznej i definitywnej odróżnia ją od zapłaty zaliczki, która podlega w późniejszym terminie rozliczeniu lub zwrotowi. W piśmie tym, Minister Finansów na pytanie jak potraktować 100% zaliczkę która nie będzie podlegać późniejszemu rozliczeniu, wyjaśnia, iż zapłata z góry za wykonanie usługi w następnych okresach sprawozdawczych, mająca ostateczny i definitywny charakter, związana z uregulowaniem należności przed wykonaniem usługi, nie może być potraktowana jako nieznana za przychody podatkowe wpłata na poczet usług, które będą wykonywane w następnych okresach sprawozdawczych. Otrzymana zapłata (uregulowana należność) niemająca charakteru zaliczki (przedpłaty) podlegającej w późniejszym terminie rozliczeniu lub zwrotowi jest przychodem na podstawie art. 12 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W odniesieniu do powyższych regulacji i wyjaśnień zapłatę stanowiącą przychód dla celów rozliczenia z podatku dochodowego można więc scharakteryzować jako ostateczną i definitywną, gdy odpowiada ona 100% wartości płatności i nie podlega dalszemu rozliczeniu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w toku realizacji kontraktu Spółka otrzymuje od Zamawiającego płatności zaliczkowe oraz płatności za wykonane roboty stałe. Zgodnie z postanowieniami Umowy we wniosku o płatność należy wskazać szczegółowy wykaz pozycji. W załączonej Tabeli Elementów Rozliczeniowych wartość zrealizowanych robót jest ujęta w pozycji 95 kolumny liczby porządkowej. Jest to suma pozycji: 2, 4, 10, 14, 50, 90 kolumny liczby porządkowej. Z kolei w pozycji 101 kolumny liczby porządkowej znajdują się materiały niezabudowane w wartości 80% ceny materiału wynikającej z rozbicia cenowego, które w momencie zabudowania przechodzą do pozycji robót kontraktowych i jednocześnie następuje odpowiednie potrącenie pozycji 101. Cena robót kontraktowych (stałych) jest skalkulowana na podstawie kosztów bezpośrednich oraz pośrednich jaką ponosi Wykonawca w celu realizacji usługi. W cenie ujęte są też koszty materiałów jako koszty bezpośrednie. Wnioskodawca wykazując w miesięcznym rozliczeniu prace wykonane w danym miesiącu uwzględnia całą wartość usług wraz z zużytym materiałem, jednocześnie dokonując potrącenia z pozycji „materiały” odpowiedniej kwoty.

W tym samym rozliczeniu w pozycji „materiały” wykazuje kolejne materiały, które dostarczono na plac budowy, a które będą wchodziły w wartość wykonanych usług w okresie późniejszym. Jeśli wystąpi sytuacja, w której Wnioskodawca nie wykorzysta całego materiału do robót stałych, a na poczet których otrzymał 80% ceny materiału wynikającej z rozbicia cenowego wówczas w pozycji materiałów (pozycja 101) rozliczy (zwróci Zamawiającemu) otrzymaną kwotę ze znakiem przy końcowym rozliczeniu robót z danego zakresu.

Płatności przypadające na rzecz Spółki, dokonane na podstawie pozycji „materiały” nie są zależne od postępu realizacji prac budowlanych oraz stanowią tylko pewną część ceny nie tylko samych materiałów, ale przede wszystkim robót stałych, ponieważ materiały stanowią część robót stałych. Tym samym, jak twierdzi Wnioskodawca, uzasadnione jest stwierdzenie, iż kwota otrzymana przez Spółkę od Zamawiającego na podstawie tej pozycji stanowi jedynie przedpłatę (zaliczkę) środków na realizację robót, co zdaniem Spółki przesądza o ich zaliczkowym charakterze. Przychód nie powstaje w dacie wystawienia faktury, pod którą znajduje się pozycja materiałów w odniesieniu do wartości tej pozycji. Wprawdzie dzień wystawienia faktury może decydować o dacie powstania przychodu, ale chodzi tu tylko o taką fakturę, która dokumentuje konkretną czynność, tj. wydanie towaru, wykonanie usługi. Nie dotyczy to natomiast pozycji faktury pod, którą udokumentowana jest zaliczka.

Fakt, iż Wnioskodawca nie wystawia odrębnej faktury zaliczkowej na poczet 80% ceny materiału wynikającej z rozbicia cenowego tylko pokazuje i jednocześnie rozlicza je w Tabeli Elementów Rozliczeniowych Wykonawcy pod jedną fakturą, nie ma wpływu na brak uznania wpłaty na podstawie pozycji „materiałów”, jako wpłaty na poczet usług które zostaną wykonane w następnych okresach rozliczeniowych. Nie można ograniczyć się tylko do zbadania samej faktury. Należy wziąć pod uwagę także dodatkowe informacje oraz dokumenty na podstawie, których następuje rozliczenia usługi budowlanej. Brak informacji na fakturze, że jest to faktura zaliczkowa, nie zmienia jej charakteru. Zasady dokumentowania fakturami wpłaconych zaliczek reguluje art. 106f ustawy o VAT. W przepisie tym brak jest regulacji dotyczących nazewnictwa faktur zaliczkowych.

Teoretycznie więc faktura nie musi się nazywać „fakturą zaliczkową”. Z przepisów też nie wynika, aby na fakturze należało wpisywać, że dokumentuje ona zaliczkę na poczet dostawy towaru (wykonania usługi). Przepis ten stanowi tylko, że faktura dokumentująca otrzymaną zaliczkę musi zawierać (oprócz danych identyfikacyjnych sprzedawcy i nabywcy): datę wystawienia, numer kolejny faktury, otrzymaną kwotę należności brutto, stawkę VAT, kwotę należnego VAT (wyliczoną metodą „w stu”), dane dotyczące zamówienia, datę otrzymania wpłaty (jeżeli jest ona inna niż data wystawienia faktury). Faktycznie więc faktura zaliczkowa w swej treści nie różni się od „zwykłej” faktury VAT. Niestety z uwagi na skomplikowany system rozliczania usługi budowlanej, Wnioskodawca nie jest w stanie na kolejnych fakturach oznaczyć, z której faktury została rozliczona zaliczka na materiał potrzebny do wykonania robót stałych. Jednakże, nie wpływa to na fakt, iż rozliczenie zaliczki następuje. Aby zbadać dokładnie daną sytuację należy sięgnąć do zapisów umowy oraz dokumentów rozliczeniowych, które stanowią podstawę do wystawienia faktury, a także otrzymania płatności. Owymi dokumentami w przypadku Wnioskodawcy jest umowa z zamawiającym oraz Tabele Elementów Rozliczeniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienić należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie była ocena stanowiska Wnioskodawcy w kwestii określenia elementów, jakie powinna zawierać faktura dokumentująca wskazaną we wniosku „zaliczkę”.

Nadmienić także należy, że okoliczności w jakich dojdzie do uzyskania przez Wnioskodawcę przychodu podatkowego przedstawione w opisie stanu faktycznego, mogą zostać zweryfikowane w toku ewentualnego postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy. Dotyczy to również, sposobu udokumentowania i rozliczenia wskazanych we wniosku przychodów.

Wskazać także trzeba, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. To na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.