Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.694.2016.1.JO
z 9 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony – przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2016 r. (data wpływu 19 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia charakteru wynagrodzenia otrzymywanego przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o współpracę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia charakteru wynagrodzenia otrzymywanego przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o współpracę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

1. L. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „L.” lub „Wnioskodawca”) jest członkiem Grupy (dalej: „Grupa”). Grupa jest międzynarodowym koncernem, obejmującym podmioty powiązane, prowadzące działalność w zakresie najmu samochodów oraz zarządzania flotą i pojazdami. L. prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT i jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług („VAT”).
   
2. L. współpracuje z S. AG, spółką z siedzibą w Szwajcarii (dalej: „S.”). S. jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a pkt 1 lit. a ustawy o VAT. S. należy do Grupy i świadczy na rzecz Spółek należących do Grupy (dalej: „Spółki”) usługi związane z zamówieniami w takich obszarach jak szkolenia, rozwój narzędzi i know-how, zarządzanie danymi i umowami, organizacja przetargów, analiza dostawców i rynku czy ocena wyników uzyskiwanych przez Spółki. S. pełni dla Grupy rolę strategicznego centrum zarządzania zamówieniami, odpowiadając za ustalanie i wdrażanie strategii zamówień Grupy i za strategiczne zarządzanie procesem realizacji zakupów w Grupie.
   
3. S. posiada umiejętności negocjacyjne i siłę przetargową, co pozwala jej na uzyskiwanie konkurencyjnych warunków handlowych we współpracy z Globalnymi Dostawcami w oparciu o łączną wielkość zamówień i wartość wydatków ponoszonych przez Spółki, na podstawie uzgodnień między S. i Globalnymi Dostawcami.
   
4. S. zawiera umowy o świadczenie usług międzynarodowej promocji z Globalnym Dostawcami. Globalnym Dostawcą jest podmiot zewnętrzny (tj. nienależący do Grupy), z którym S. zawarła tzw. umowę międzynarodową, będący producentem lub dostawcą produktów i usług wykorzystywanych w działalności Spółek. Do katalogu tych towarów usług zaliczają się przede wszystkim pojazdy, paliwa, opony, usługi wymiany opon, szyby, usługi usuwania szkód, serwis, naprawa i wynajem samochodów, usługi zarządzania bazami danych czy usługi logistyczne (dalej: „Podstawowe Produkty”).
   
5. Umowa Międzynarodowa to umowa zawarta między S. i Globalnym Dostawcą określająca zasady świadczenia przez S. usług promocji produktów i usług Globalnego Dostawcy wśród Spółek, a także zasady wynagradzania S. z tego tytułu. W Umowie Międzynarodowej S. zobowiązuje się do promowania zakupów towarów i usług oferowanych przez Globalnego Dostawcę wśród spółek z Grupy oraz raportowania wstępnych zapotrzebowań, jak i realizacji dokonywanych zakupów tych produktów i usług przez spółki z Grupy. Umowa Międzynarodowa przewiduje również możliwość prowadzenia i dostarczania przez S. na rzecz Globalnego Dostawcy szerszych analiz związanych z oferowanymi przez niego towarami i usługami i ich dystrybucją, a także prowadzenie dodatkowych działań skoncentrowanych na pozyskiwaniu nowych klientów w poszczególnych państwach, w których operują spółki z Grupy - dla takich działań przewidywane są jednak dodatkowe budżety (tj. wynagrodzenie z tytułu skoncentrowanych działań zmierzających do pozyskania nowego najemcy, np. w Polsce przez L., są ustalane przez S. i Globalnego Dostawcę odrębnie i za odrębnym wynagrodzeniem).
   
6. Strony Umowy Międzynarodowej, tj. S. i Globalny Dostawca, co roku (bądź rzadziej) negocjują treść umów w zakresie określenia dostarczanych przez Globalnego Dostawcę wolumenów Podstawowych Produktów i ich prognozowanych ilości. Spółki z Grupy ustalają corocznie z S. swoje prognozy i oczekiwania w tym zakresie, na bazie czego S. uzgadnia prognozy i oczekiwania z Globalnym Dostawcą na gruncie Umowy Międzynarodowej.
   
7. Wynagrodzenie należne na rzecz S. od Globalnego Dostawcy z tytułu promowania zakupów towarów i usług Globalnego Dostawcy wśród Spółek z Grupy oraz raportowanie zapotrzebowania, jak i poziomów tych zakupów w poszczególnych krajach, ustalane jest w oparciu o ilości (bądź wartości) zakupów towarów i usług dokonywanych przez Spółki z Grupy w poszczególnych krajach. Należy jednak wskazać, że Spółki z Grupy, w tym L., nie nabywają żadnych produktów i usług bezpośrednio od Globalnego Dostawcy - dokonują zakupów np. opon, samochodów i innych produktów marki Globalnego Dostawcy od lokalnych dostawców (np. dealerów samochodowych, lokalnych dystrybutorów, serwisów samochodowych, etc.).
   
8. Zatem, S. świadczy na rzecz Globalnych Dostawców usługi promujące ich towary lub usługi wśród Spółek z Grupy, zaś wynagrodzenie S. z tytułu świadczenia tych usług jest uzależnione od skali zakupów Podstawowych Produktów przez Spółki z Grupy (przy czym zakupy tych Produktów dokonywane są od rozmaitych dostawców lokalnych).
   
9. S. w celu wykonania Umowy Międzynarodowej z Globalnym Dostawcą zawiera umowy o współpracę w zakresie zamówień ze Spółkami z Grupy (dalej: „umowa o współpracę”). Umowy zawierane między S. a Globalnymi Dostawcami nie prowadzą do powstania zobowiązań po stronie poszczególnych Spółek z Grupy - zachowują one prawo do dokonywania zakupów określonych produktów i usług innych marek niż marka Globalnego Dostawcy. Niemniej jednak, w celu realizacji Umów Międzynarodowych zawieranych z Globalnym Dostawcą S. potrzebuje wiarygodnych danych od każdej Spółki z Grupy w celu optymalizacji warunków handlowych dotyczących współpracy z Globalnymi Dostawcami. Stąd też Spółki z Grupy, w tym L., zgadzają się terminowo przekazywać wymagane dane do S. w zakresie spektrum i marek nabywanych produktów i usług. Celem jest optymalizacja sposobu kierowania zamówień poprzez centralną koordynację i zapewnienie maksymalizacji należnych od Globalnego Dostawcy płatności z tytułu międzynarodowej promocji.
   
10. W oparciu o Umowy Międzynarodowe i działania związane z promowaniem zakupów określonych marek towarów i usług (oferowanych przez Globalnego Dostawcę) S. otrzymuje od niego wynagrodzenie z tytułu międzynarodowej promocji. Z kolei na podstawie umów o współpracę ze Spółkami z Grupy, S. jest uprawniona do zatrzymania 75% łącznej wartości wynagrodzenia otrzymanego od Globalnego Dostawcy, natomiast pozostałe 25% łącznej wartości wynagrodzenia należnego S. z tytułu działań przewidzianych w Umowie Międzynarodowej ma przypadać proporcjonalnie Spółkom z Grupy, w tym L., zgodnie z przewidzianymi w umowie o współpracę zasadami alokacji (dalej: „Zasady Alokacji”).
    
11. Celem określenia Zasad Alokacji jest zachęcenie Spółek, w tym L., do realizacji celów uzgodnionych przez S. z Dostawcą Globalnym w Umowie Międzynarodowej oraz do terminowego przekazywania wymaganych danych w tym zakresie. Brak realizacji lub przekroczenie celów będzie miało wpływ na wartość udziału w należnym danej Spółce, w tym L., wynagrodzeniu. Spółki mają dokonywać oceny możliwej wartości zamówień i ustalania realnych celów, co pozwoli S. na wynegocjowanie optymalnych warunków z Dostawcą Globalnym w Umowie Międzynarodowej.
    
12. W celu realizacji umowy o współpracę Wnioskodawca będzie zbierać, opracowywać, aktualizować i przekazywać na rzecz S. dane lokalne dotyczące Podstawowych Produktów na potrzeby ich dalszej analizy przez S. Zakres i treść tych danych będzie ustalony i uzgodniony przez strony. Dane lokalne będą wykorzystywane przez S. do ustalenia ogólnych potrzeb zakupowych Spółek z Grupy i do optymalizacji warunków Umów Międzynarodowych z Dostawcami Globalnymi.
    
13. W ramach umowy o współpracę L. zobowiązuje się także do aktywnej współpracy z S. w związku z międzynarodowymi przetargami w celu optymalizacji warunków handlowych w ramach zawieranych umów lokalnych.
    
14. Podsumowując, S. na podstawie Umów Międzynarodowych z Dostawcami Globalnymi zobowiązuje się do promowania zakupów produktów i usług ich marki wśród Spółek z Grupy oraz do prognozowania wysokości zakupów w kolejnych okresach i dostarczania danych o realizacji planów. W celu wykonania przedmiotowych czynności S. zawiera ze Spółkami z Grupy (w tym L.) umowy o współpracy, na podstawie których S. jest skłonny podzielić się częścią otrzymywanego do Globalnego Dostawcy wynagrodzenia w związku z pozyskiwaniem od tych Spółek danych o prognozowanych zakupach promowanych produktów i usług i ich realizacji. Spółki, w tym L. nie zobowiązują się jednak do dokonywania zakupów określonych marek towarów i usług zachowując w tym zakresie swobodę wyboru. W związku z powyższym stanem faktycznym L. powzięła wątpliwości co do skutków podatkowych należnego jej od S. wynagrodzenia, tj. proporcjonalnego udziału przypadającego na L. w 25% wynagrodzenia wypłacanego przez Globalnego Dostawcę na rzecz S. na podstawie Umowy Międzynarodowej.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę od S. w okolicznościach, o których mowa w niniejszym wniosku, należy uznać za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a usługi te będą podlegać opodatkowaniu w miejscu siedziby S.?
2. Jeśli w odpowiedzi na pytanie numer 1 stanowisko L. zostałoby uznane za nieprawidłowe, czy otrzymanie wynagrodzenia od S. należy uznać za neutralne z perspektywy podatku VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1:

1. Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie otrzymywane przez L. na podstawie umowy o współpracę należy uznać za wynagrodzenie za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz S. podlegają opodatkowaniu - jednak miejscem ich opodatkowania będzie miejsce siedziby podatnika - nabywcy usług (Szwajcaria).
2. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w wyżej wymienionym przepisie, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczenie usług to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub * ; jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towaru. W drodze wyjątku, art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje również nieodpłatne świadczenie usług dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Podobnie, Dyrektywa 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej definiuje świadczenie usług jako „każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów" (art. 24 ust. 1). Definicja ta, choć zbliżona, jest jeszcze szersza niż ta określona w ustawie o VAT - kładzie ona bowiem nacisk na sam fakt istnienia umownego zobowiązania, a nie na dokonanie określonej czynności (świadczenia).
3. Zatem, przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się danego podmiotu na rzecz czy też dla korzyści innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie, czyli wykonanie określonej czynności, jak i zaniechanie określonych działań (tj. nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Zauważyć jednak należy, iż - jak wynika z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - dla uznania świadczonej usługi za opodatkowaną, warunek konieczny stanowi „odpłatność” za daną czynność (z zastrzeżeniem nieodpłatnego świadczenia usług na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą).
4. Mimo iż pojęcie „odpłatnej usługi” jako czynności podlegającej opodatkowaniu zostało na gruncie ustawy o VAT zdefiniowane w sposób bardzo szeroki, nie każda czynność wykonywana w sferze stosunków cywilnych i gospodarczych może zostać uznana za opodatkowaną VAT. Dla wystąpienia czynności podlegającej opodatkowaniu niezbędne jest bowiem zaistnienie określonych przesłanek ściśle zwianych z wykonywaniem danej czynności.
5. W kwestii uznania danej czynności za usługę opodatkowaną podatkiem VAT wypowiadał się wielokrotnie Trybunał Sprawiedliwości UE (dalej: „TSUE”). Dla przykładu w orzeczeniu w sprawie C-16/93 R.J. Tolsma z dnia 3 marca 1994 r. TSUE stwierdził, iż „świadczenie usługi jest odpłatne i podlega opodatkowaniu tyko wówczas, gdy istnieje związek prawny pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą, w wykonaniu którego następuje świadczenie wzajemne, a wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktyczną za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.
6. Natomiast w orzeczeniu TSUE w sprawie 102/86 Apple and Pear Development Council z dnia 8 marca 1988 r. stwierdzono, iż „koncepcja odpłatnego świadczenia usług zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą i uzyskanym wynagrodzeniem”. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. W świetle tego orzeczenia świadczenie usług zakłada swoistą wymianę świadczeń obu stron i w konsekwencji ma miejsce jedynie wówczas, kiedy pomiędzy świadczeniem jednej a świadczeniem drugiej strony stosunku prawnego istnieje bezpośredni i ścisły związek.
7. Z kolei w wyroku TSUE w sprawie 154/80 Association „Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA” wyrażony został pogląd Trybunału, zgodnie z którym „konieczne jest, aby wynagrodzenie za usługę dawało się wyrazić w pieniądzu”.
8. Podsumowując, zgodnie z orzecznictwem TSUE dane świadczenie może podlegać opodatkowaniu wyłącznie w sytuacji kiedy:
   1. świadczącego i otrzymującego świadczenie łączy stosunek prawny,
      
   2. świadczenie jest wykonywane na podstawie istniejącego stosunku prawnego,
      
   3. relacja jest wzajemna, tj. za świadczenie uzyskiwany jest ekwiwalent w postaci wynagrodzenia,
   4. pomiędzy wynagrodzeniem a świadczeniem występuje bezpośredni związek,
   5. wynagrodzenie można wyrazić w wartościach pieniężnych.
9. Analiza stosownych przepisów ustawy o VAT oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że opodatkowaniu VAT podlegać mogą jedynie takie czynności (usługi), które spełniają powyższe warunki, w szczególności gdy istnieje bezpośredni i trwały związek pomiędzy czynnościami jednej strony a wynagrodzeniem wypłacanym przez drugą stronę. W zaprezentowanym stanie faktycznym niewątpliwie warunki te są spełnione.
   
10. Po pierwsze, L. i S. łączy ściśle określony, umowny stosunek prawny, wynikający z umowy o współpracę. W ramach tego stosunku prawnego określone są prawa i obowiązku obu stron. Czynności L., pomimo iż obejmować mają de facto wyłącznie przekazywanie stosownych prognoz odnośnie planowanych zakupów, jak i informacje o ich bieżącej realizacji, wykonywane są bezpośrednio na podstawie umowy z S. i od ich prawidłowego skutecznego wykonywania zależy zarówno sama wypłata wynagrodzenia, jak i jej wysokość.
11. Po drugie, w przedstawionym stanie faktycznym istnieją jasno określone i sprecyzowane korzyści obu stron umowy. Z punktu widzenia L. jest to konkretna suma jednostek pieniężnych. Dla S. korzyścią tą jest świadczenie L. obejmujące (i) planowanie i uzgadnianie wolumenu zakupów, (ii) dokonywanie zakupów towarów danej, promowanej przez S. marki (mimo iż L. nie zobowiązuje się wobec S. do zakupów towarów tej konkretnej marki), (iii) terminowe raportowanie realizacji tych zakupów. Uzyskanie uzgodnionego z Globalnym Dostawcą wolumenu zakupów warunkuje natomiast otrzymanie wynagrodzenia przez S.
12. Relacja L. i S. ma charakter wzajemny, tj. za wykonywane świadczenia L. uzyskuje ekwiwalent w postaci wynagrodzenia, przy czym pomiędzy wynagrodzeniem należnym L. a wykonaniem określonych czynności występuje bezpośredni związek. Potwierdzenia w tym zakresie dostarcza chociażby fakt, iż wynagrodzenie należne na rzecz L. uzależnione jest od liczby zakupionych towarów i usług określonej marki (tj. marki Globalnego Dostawcy, niezależnie od jakiego lokalnego bądź regionalnego podmiotu zakupy takie będą dokonywane).
13. Należy podkreślić, że działania Grupy, których swoistym koordynatorem jest S., stanowią swoiste wspólne przedsięwzięcie. Usługi promujące zakupy towarów i usług określonej marki świadczone przez S. na rzecz Globalnych Dostawców nie mogłyby być wykonane, gdyby nie czynności Spółek (tj. prognozowanie zakupów, ich realizacji i raportowanie w tym zakresie). Dane i informacje, dostarczane przez Spółki (w tym L.) pozwalają na wykonanie przez S. zobowiązań umownych wobec Globalnego Dostawcy, co znajduje odzwierciedlenie w otrzymywanym przez L. wynagrodzeniu.
14. Działanie L., polegające na wyborze określonych towarów lub usług (promowanych przez S.) stanowi konkretną usługę, wykonaną na rzecz S.. Fakt ten potwierdza otrzymanie od S. konkretnego wynagrodzenia za takie właśnie działanie, jak i to, że pozwala ono S. na otrzymanie wynagrodzenia od Dostawcy Globalnego. Usługa taka polega zatem nie tylko na powstrzymaniu się od nabywania towarów lub usług konkurencyjnych marek (do czego jednak L. nie jest zobowiązana), ale w szczególności na przekazywaniu danych o tych zakupach do S., co jest niezbędnym warunkiem otrzymania wynagrodzenia przez S.. Niezwykle istotnym elementem usługi Wnioskodawcy jest także planowanie wolumenu zakupów, ponieważ dane w tym zakresie pozwalają S. na skuteczne negocjowanie warunków handlowych z Globalnymi Dostawcami.
15. Kluczowa z punktu widzenia niniejszego stanu faktycznego jest okoliczność, że sam fakt nabywania towarów określonej marki od lokalnych czy regionalnych dostawców nie jest wystarczający dla otrzymywania wynagrodzenia przez L. Otrzymanie wynagrodzenia jest bowiem uzależnione od realizacji wszystkich zobowiązań wynikających z umowy o współpracy, w szczególności odpowiedniego przekazywania danych, ale także uprzedniego zaplanowania wolumenu zakupów. Z drugiej strony, należy podkreślić, że jedynie niewielka część (25%) wynagrodzenia otrzymywanego przez S. jest alokowana między Spółki z Grupy, stąd nie sposób jest dopatrzeć się bezpośredniego związku między samymi zakupami L. a otrzymanym wynagrodzeniem. To właśnie wykonywanie określonych zobowiązań, takich jak gromadzenie i przekazywanie danych oraz planowanie zakupów, decydują o otrzymaniu przez L. wynagrodzenia od S.. Dla zobrazowania tego faktu należy wskazać, że nabycie takiego samego wolumenu towarów nie powodowałoby otrzymania żadnego wynagrodzenia, gdyby te zakupy nie były uprzednio odpowiednio zaplanowane, a następnie zaraportowane do S.
16. Jak wspomniano w opisie stanu faktycznego, S. wypełnia definicję podatnika dla potrzeb określenia miejsca świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT. Skoro zatem otrzymywane przez L. wynagrodzenie jest wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług, to wykonanie tej usługi (względnie - otrzymanie wynagrodzenia) należy udokumentować fakturą. Ponieważ zaś S. jest podatnikiem, usługi te będą podlegać opodatkowaniu w państwie siedziby S.
17. Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane od S. wynagrodzenie jest wynagrodzeniem z tytułu świadczenia usług na rzecz S.. Usługi te będą jednak podlegały opodatkowaniu w miejscu siedziby S.
    
    

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2:

1. W razie uznania stanowiska L. w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe, tj. uznania, iż zakres czynności podejmowany przez Wnioskodawcę jest zbyt ograniczony by uznać je za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, L. stoi na stanowisku, iż otrzymanie przypadającej na nią proporcjonalnie części wynagrodzenia otrzymywanego przez S. od Globalnych Dostawców, jest neutralne z perspektywy podatku VAT.
   
2. W oparciu o Umowy Międzynarodowe S. świadczy określone usługi na rzecz Globalnych Dostawców, mające na celu promocję określonych marek towarów wśród Spółek z Grupy i skłonienie ich do dokonywania zakupów tych właśnie marek, ale także do racjonalnego planowania zakupów oraz przekazywania informacji S. w tym zakresie, jak i w zakresie realizacji tych zakupów. Niewątpliwie działania takie po stronie S. należy uznać za usługi świadczone na rzecz Globalnych Dostawców, przy czym dla realizacji tych usług S. jest skłonna podzielić się należnym jej wynagrodzeniem by zachęcić Spółki z Grupy, w tym L., do dokonywania lokalnych zakupów towarów i usług określonej marki. Tym samym, płatność należna od S. winna być traktowana w kategoriach premii pieniężnej zachęcającej L. do zakupów określonej marki towarów bądź usług, niebędącej jednak wynagrodzeniem za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.
   
3. Za takim podejściem przemawia istniejący stan faktyczny oraz orzecznictwo organów podatkowych reprezentujących Ministra Finansów w odniesieniu np. do wszelkich płatności mających stanowić zachętę do nabywania określonych towarów bądź usług.
   
4. Co do stanu faktycznego - podkreślenia wymaga, że L. nie ma żadnych bezpośrednich kontaktów z Globalnym Dostawcą i nie nabywa żadnych towarów ani usług od tego podmiotu. Może jedynie nabywać towary bądź usługi określonej marki od lokalnych bądź regionalnych dostawców, którzy mogą być w jakiś sposób, bądź też nie, powiązani z Globalnym Dostawcą. L. oprócz przygotowywania i przedstawiania S. określonych danych (w zakresie planowanych i realizowanych zakupów) nie wykonuje innych czynności, które miałyby usługowy charakter.
   
5. Mimo iż pojęcie „odpłatnej usługi” jako czynności podlegającej opodatkowaniu zostało na gruncie ustawy o VAT zdefiniowane w sposób bardzo szeroki, nie każda czynność wykonywana w sferze stosunków cywilnych i gospodarczych może zostać uznana za opodatkowaną VAT. Dla wystąpienia czynności podlegającej opodatkowaniu niezbędne jest bowiem zaistnienie określonych przesłanek ściśle zwianych z wykonywaniem danej czynności. Jak stwierdził TSUE w orzeczeniu w sprawie 102/86 (Apple and Pear Development Council) z dnia 8 marca 1988 r. „koncepcja odpłatnego świadczenia usług zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą i uzyskanym wynagrodzeniem.” Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. W świetle tego orzeczenia świadczenie usług zakłada swoistą wymianę świadczeń obu stron i w konsekwencji ma miejsce jedynie wówczas, kiedy pomiędzy świadczeniem jednej a świadczeniem drugiej strony stosunku prawnego istnieje bezpośredni i ścisły związek.
   
6. Analiza stosownych przepisów ustawy o VAT oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że opodatkowaniu VAT podlegać mogą jedynie takie czynności (usługi), które spełniają powyższe warunki, w szczególności gdy istnieje bezpośredni i trwały związek pomiędzy czynnościami jednej strony a wynagrodzeniem wypłacanym przez drugą stronę. Można twierdzić, iż warunek ten nie jest spełniony w przypadku wynagrodzenia należnego L. należnego od S. - wypłata tego wynagrodzenie stanowi bowiem zachętę dla L. by dokonywała ona zakupów towarów bądź usług określonej marki, bez jednoczesnego zobowiązywania jej do takich działań. Przyczyną, dla której S. jest zainteresowana jak największą ilością / wartości zakupów towarów i usług określonej marki od lokalnych lub regionalnych dostawców przez L. jest fakt, iż wpływa to bezpośrednio na poziom wynagrodzenia należnego S. od Globalnego Dostawcy. Poza przekazywaniem określonych danych o planowanych i realizowanych zakupach L. nie będzie jednak świadczyć na rzecz S. żadnych usług - jedyną podstawą do wypłaty wynagrodzenia na rzecz L. będzie dokonanie przez nią nabycia towarów bądź usług określonej marki. Można więc twierdzić, że wypłata wynagrodzenia przez S. na rzecz L. stanowić będzie świadczenie jednostronne, któremu nie będzie towarzyszyć żadnego rodzaju świadczenie wzajemne (ekwiwalentne) po stronie L.
   
7. W takim przypadku należałoby uznać, iż należne L. wynagrodzenie pełni de facto rolę premii pieniężnej, która nie będzie związana z jakąkolwiek konkretną usługą, a tym bardziej nie będzie związana z dostawą towarów w rozumieniu przepisów o podatku VAT. Tym samym, otrzymywane wynagrodzenie nie będzie wywoływało skutków na gruncie przepisów ustawy o VAT. Premie takie stanowią bowiem swoistą nagrodę za uzyskanie rezultatu polegającego na określonej wielkości zakupów (w tym wypadku zakupu towarów bądź usług określonej marki), a nie odpłatność za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.
   
8. Stanowisko, zgodnie z którym wynagrodzenie o charakterze premii pieniężnej nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług znajduje jednoznaczne potwierdzenie w licznych orzeczeniach sądów administracyjnych, w tym m.in. w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z dnia 6 lutego 2007 r. o sygn. I FSK 94/06, z dnia 23 września 2008 r. o sygn. I FSK 998/08, z dnia 26 lutego 2009 r. o sygn. I FSK 1067/08, z dnia 17 lutego 2010 r. o sygn. I FSK 2137/08, z dnia 21 stycznia 2010 r. o sygn. I FSK 1806/08, z dnia 11 maja 2010 r. o sygn. I FSK 699/09, z dnia 11 marca 2010 r. o sygn. I FSK 191/09, z dnia 11 czerwca 2010 r. o sygn. I FSK 968/09 oraz I FSK 972/09, z dnia 5 sierpnia 2010 r. o sygn. I FSK 1318/09.
   
9. Przykładowo w orzeczeniu z dnia 5 sierpnia 2010 r. (sygn. I FSK 1318/09) NSA zgodził się ze stanowiskiem wyrażanym we wcześniejszych orzeczeniach sądów administracyjnych, według którego „wypłacana nabywcy przez dostawcę premia pieniężna jedynie z tytułu osiągnięcia przez niego satysfakcjonującej dostawcę wielkości obrotów, nieodnosząca się do konkretnych transakcji, stanowi nagrodę za osiągnięcie tego rezultatu, a nie odpłatność (wynagrodzenie) za świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).”
   
10. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie również w licznych interpretacjach prawa podatkowego wydawanych z upoważnienia Ministra Finansów, a dotyczących bezpośrednio zagadnienia premii pieniężnych wypłacanych np. przez agenta bądź brokera ubezpieczeniowego na rzecz podmiotu dokonującego nabycia usług ubezpieczeniowych(od określonych ubezpieczycieli). Przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 grudnia 2011 r. (sygn. IPPP1/443-1395/11-2/MP), organ wskazał: „wypłacane przez Agenta na rzecz Wnioskodawcy premie pieniężne nie są w żaden sposób związane ze spełnieniem przez Wnioskodawcę świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać zrealizowanej przez Zainteresowanego określonej wartości kwot opłacanych składek w miesięcznym okresie rozliczeniowym. Wnioskodawca jako otrzymujący premie nie świadczy na rzecz Agenta usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem, premie pieniężne wypłacane Wnioskodawcy przez Agenta z tytułu przystępowania przez Spółkę do indywidualnych umów ubezpieczenia zawartych z zakładem ubezpieczeń nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”
    
11. Analogiczne stanowisko wyrażone zostało w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 czerwca 2011 r. (sygn. IPPP1-443-801/11-4/IGo), interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 grudnia 2011 r. (sygn. IL.P4/443-617/11-2/EWW), interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 października 2012 r. (nr IPPP3/443-705/12-2/SM), interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wydanej 6 grudnia 2011 r. (sygn. IPPP1/443-1395/11-2/MP) oraz kilku innych.
    
12. Neutralność otrzymywanej premii, wypłacanej jako swojego rodzaju zachęty do dokonywania określonych zakupów, potwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 20 grudnia 2013 r. (sygn. IPPP3/443-356/11/13-5/S/JK), dotyczącej wypłaty przez wynajmującego kwoty stanowiącej zachętę do zawarcia przez najemcę umowy najmu (a tym samym dokonywania zakupów usług najmu). W interpretacji tej organ stwierdził m.in., że „aby czynność ta podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym w ten sposób, że wynagrodzenie stanowi należność za wykonaną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Wynagrodzenie powinno być konsekwencją wykonania świadczenia.” W dalszej części przedmiotowej interpretacji organ powołał się na konkluzje wyrażone przez TSUE w wyroku z dnia 9 października 2001 r. w sprawie C-409/98 (Mirror Group pic.), w którym TSUE ponownie podkreślił, że nie każda płatność otrzymywana przez podatnika stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług przez tego podatnika - aby można było taką płatność potraktować jako wynagrodzenie za usługę, musi ono być ekwiwalentem za konkretne świadczenie. Natomiast w analizowanym przypadku takiego świadczenia ze strony L. nie można się doszukać.
    
13. Należy również podkreślić, iż w analizowanym stanie faktycznym bez znaczenia jest stanowisko, zgodnie z którym premie pieniężne wypłacane kontrahentom stanowią rabaty zmniejszające pierwotną cenę dokonanego zakupu towarów. Słuszność tego stanowiska została potwierdzona ,w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z dnia 25 czerwca 2012 r. (sygn. I FPS 2/12), zgodnie z którą wypłata kontrahentowi bonusu warunkowego (premii pieniężnej) z tytułu osiągnięcia określonej wielkości sprzedaży lub terminowości regulowania należności stanowi rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT zmniejszający podstawę opodatkowania. Powyższe stanowisko dotyczy jednak całkowicie odmiennego stanu faktycznego niż przedstawiony w niniejszym wniosku. Przede wszystkim, wspomniana uchwała NSA z dnia 25 czerwca 2012 r. odnosi się do sytuacji, gdy bezpośrednio pomiędzy stronami został zawarty szereg transakcji handlowych, których przedmiotem były dostawy towarów, a wypłata premii pieniężnych była uzależniona od wielkości obrotu realizowanego właśnie pomiędzy tymi stronami, a więc dokonywana była bezpośrednio przez dostawcę towarów na rzecz ich nabywcy. Zatem, co do zasady, możliwe było powiązanie wypłaconych przez dostawcę towarów premii pieniężnych z dostawami towarów zrealizowanymi pomiędzy stronami. Natomiast, w analizowanym stanie faktycznym L. nie nabywa żadnych usług ani towarów od S.. S. dzieli się z L. częścią wynagrodzenia należnego jej z tytułu świadczenia usług na rzecz Globalnego Dostawcy, co ma stanowić dla Wnioskodawcy zachętę by nabywać towary bądź usługi określonej marki. Tym samym wynagrodzenie należne od S. nie może być uznane za jakikolwiek rabat udzielony przez S. (czy inny podmiot) na rzecz Spółki, gdyż brak jest jakichkolwiek transakcji handlowych zawartych pomiędzy S. a L. czy też Globalnym Dostawca i L., których wartość potencjalnie mogłaby być pomniejszona o kwotę rabatu odpowiadającego kwocie tego wynagrodzenia.
    
14. W świetle powyższych uwag, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż należne wynagrodzenie, które będzie wypłacane jej przez S. tytułem zachęty do dokonywania lokalnych zakupów towarów i usług określonych marek, będzie neutralne na gruncie podatku VAT.
    
    

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Pojęcie „świadczenia usług” ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika – nie będące dostawą towarów – na rzecz innego podmiotu, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieuczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Wobec tego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  
  

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Należy w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie C-89/91 Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto, TSUE przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje tutaj także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem, pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub jej ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji tego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (L.) jest członkiem Grupy, która jest międzynarodowym koncernem, obejmującym podmioty powiązane, prowadzące działalność w zakresie najmu samochodów oraz zarządzania flotą i pojazdami. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT i jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. Spółka współpracuje z S. spółką z siedzibą w Szwajcarii, która jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a pkt 1 lit. a ustawy o VAT. S. należy do Grupy i świadczy na rzecz Spółek należących do Grupy usługi związane z zamówieniami w takich obszarach jak szkolenia, rozwój narzędzi i know-how, zarządzanie danymi i umowami, organizacja przetargów, analiza dostawców i rynku czy ocena wyników uzyskiwanych przez Spółki. S. pełni dla Grupy rolę strategicznego centrum zarządzania zamówieniami, odpowiadając za ustalanie i wdrażanie strategii zamówień Grupy i za strategiczne zarządzanie procesem realizacji zakupów w Grupie.

S. posiada umiejętności negocjacyjne i siłę przetargową, co pozwala jej na uzyskiwanie konkurencyjnych warunków handlowych we współpracy z Globalnymi Dostawcami w oparciu o łączną wielkość zamówień i wartość wydatków ponoszonych przez Spółki, na podstawie uzgodnień między S. i Globalnymi Dostawcami. S. zawiera umowy o świadczenie usług międzynarodowej promocji z Globalnym Dostawcami. Globalnym Dostawcą jest podmiot zewnętrzny (tj. nienależący do Grupy), z którym S. zawarła tzw. umowę międzynarodową, będący producentem lub dostawcą produktów i usług wykorzystywanych w działalności Spółek. Do katalogu tych towarów usług zaliczają się przede wszystkim pojazdy, paliwa, opony, usługi wymiany opon, szyby, usługi usuwania szkód, serwis, naprawa i wynajem samochodów, usługi zarządzania bazami danych czy usługi logistyczne (Podstawowe Produkty).

Umowa Międzynarodowa to umowa zawarta między S. i Globalnym Dostawcą określająca zasady świadczenia przez S. usług promocji produktów i usług Globalnego Dostawcy wśród Spółek, a także zasady wynagradzania S. z tego tytułu. Wynagrodzenie należne na rzecz S. od Globalnego Dostawcy z tytułu promowania zakupów towarów i usług Globalnego Dostawcy wśród Spółek z Grupy oraz raportowanie zapotrzebowania, jak i poziomów tych zakupów w poszczególnych krajach, ustalane jest w oparciu o ilości (bądź wartości) zakupów towarów i usług dokonywanych przez Spółki z Grupy w poszczególnych krajach. Spółki z Grupy, w tym L., nie nabywają żadnych produktów i usług bezpośrednio od Globalnego Dostawcy - dokonują zakupów np. opon, samochodów i innych produktów marki Globalnego Dostawcy od lokalnych dostawców (np. dealerów samochodowych, lokalnych dystrybutorów, serwisów samochodowych, etc.). S. świadczy na rzecz Globalnych Dostawców usługi promujące ich towary lub usługi wśród Spółek z Grupy, zaś wynagrodzenie S. z tytułu świadczenia tych usług jest uzależnione od skali zakupów Podstawowych Produktów przez Spółki z Grupy (przy czym zakupy tych Produktów dokonywane są od rozmaitych dostawców lokalnych).

S. w celu wykonania Umowy Międzynarodowej z Globalnym Dostawcą zawiera umowy o współpracę w zakresie zamówień ze Spółkami z Grupy. Umowy zawierane między S. a Globalnymi Dostawcami nie prowadzą do powstania zobowiązań po stronie poszczególnych Spółek z Grupy - zachowują one prawo do dokonywania zakupów określonych produktów i usług innych marek niż marka Globalnego Dostawcy. Niemniej jednak, w celu realizacji Umów Międzynarodowych zawieranych z Globalnym Dostawcą S. potrzebuje wiarygodnych danych od każdej Spółki z Grupy w celu optymalizacji warunków handlowych dotyczących współpracy z Globalnymi Dostawcami. Stąd też Spółki z Grupy, w tym L., zgadzają się terminowo przekazywać wymagane dane do S. w zakresie spektrum i marek nabywanych produktów i usług. Celem jest optymalizacja sposobu kierowania zamówień poprzez centralną koordynację i zapewnienie maksymalizacji należnych od Globalnego Dostawcy płatności z tytułu międzynarodowej promocji.

W oparciu o Umowy Międzynarodowe i działania związane z promowaniem zakupów określonych marek towarów i usług (oferowanych przez Globalnego Dostawcę) S. otrzymuje od niego wynagrodzenie z tytułu międzynarodowej promocji. Z kolei na podstawie umów o współpracę ze Spółkami z Grupy, S. jest uprawniona do zatrzymania 75% łącznej wartości wynagrodzenia otrzymanego od Globalnego Dostawcy, natomiast pozostałe 25% łącznej wartości wynagrodzenia należnego S. z tytułu działań przewidzianych w Umowie Międzynarodowej ma przypadać proporcjonalnie Spółkom z Grupy, w tym L., zgodnie z przewidzianymi w umowie o współpracę zasadami alokacji.

Celem określenia Zasad Alokacji jest zachęcenie Spółek, w tym L., do realizacji celów uzgodnionych przez S. z Dostawcą Globalnym w Umowie Międzynarodowej oraz do terminowego przekazywania wymaganych danych w tym zakresie. Brak realizacji lub przekroczenie celów będzie miało wpływ na wartość udziału w należnym danej Spółce, w tym L., wynagrodzeniu. Spółki mają dokonywać oceny możliwej wartości zamówień i ustalania realnych celów, co pozwali S. na wynegocjowanie optymalnych warunków z Dostawcą Globalnym w Umowie Międzynarodowej.

W celu realizacji umowy o współpracę Wnioskodawca będzie zbierać, opracowywać, aktualizować i przekazywać na rzecz S. dane lokalne dotyczące Podstawowych Produktów na potrzeby ich dalszej analizy przez S.. Zakres i treść tych danych będzie ustalony i uzgodniony przez strony. Dane lokalne będą wykorzystywane przez S. do ustalenia ogólnych potrzeb zakupowych Spółek z Grupy i do optymalizacji warunków Umów Międzynarodowych z Dostawcami Globalnymi.

W ramach umowy o współpracę L. zobowiązuje się także do aktywnej współpracy z S. w związku z międzynarodowymi przetargami w celu optymalizacji warunków handlowych w ramach zawieranych umów lokalnych.

S. na podstawie Umów Międzynarodowych z Dostawcami Globalnymi zobowiązuje się do promowania zakupów produktów i usług ich marki wśród Spółek z Grupy oraz do prognozowania wysokości zakupów w kolejnych okresach i dostarczania danych o realizacji planów. W celu wykonania przedmiotowych czynności S. zawiera ze Spółkami z Grupy (w tym L.) umowy o współpracy, na podstawie których S. jest skłonny podzielić się częścią otrzymywanego do Globalnego Dostawcy wynagrodzenia w związku z pozyskiwaniem od tych Spółek danych o prognozowanych zakupach promowanych produktów i usług i ich realizacji. Spółki, w tym L. nie zobowiązują się jednak do dokonywania zakupów określonych marek towarów i usług zachowując w tym zakresie swobodę wyboru.

Na tle przedstawionych okoliczności sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę od S. w okolicznościach, o których mowa w niniejszym wniosku, należy uznać za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a usługi te będą podlegać opodatkowaniu w miejscu siedziby S.

Analizując przestawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że pomiędzy Wnioskodawcą i S. dochodzi do odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. W zaistniałych okolicznościach dojdzie do zawiązania stosunku zobowiązaniowego, w którym Wnioskodawca (L.) zobowiązał się zbierać, opracowywać, aktualizować i przekazywać na rzecz S. dane lokalne dotyczące Podstawowych Produktów na potrzeby ich dalszej analizy przez S., a także do aktywnej współpracy z S. w związku z międzynarodowymi przetargami w celu optymalizacji warunków handlowych w ramach zawieranych umów lokalnych, natomiast Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie od S. (przypadające proporcjonalnie z 25% łącznej wartości wynagrodzenia należnego S. od Globalnych Dostawców z tytułu działań przewidzianych w Umowie Międzynarodowej) zgodnie z przewidzianymi w umowie o współpracę zasadami alokacji. Opisane usługi świadczone przez Wnioskodawcę, wykonywane są zatem w ramach umowy zobowiązaniowej, a S. należy uznać za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. W przedmiotowej sprawie wystąpi konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że otrzymywana kwota od L.PS będzie wynagrodzeniem za określone zachowanie się Wnioskodawcy w stosunku do S., tj. za świadczone usługi w ramach umowy o współpracy. Przy tym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz S. ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, że należy stwierdzić, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W rozpatrywanym przypadku, istnienie świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę pozwala uznać czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Zatem, otrzymane od S. kwoty stanowić będą dla Wnioskodawcy wynagrodzenie za świadczenie usług, które to czynności na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku d towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W tym miejscu należy wskazać, że na potrzeby Rozdziału 3 Działu V ustawy „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług” w art. 28a ustawy, ustawodawca zawarł definicję podatnika. Zgodnie z tym przepisem na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   
   

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W świetle tego istotne jest ustalenie statusu usługobiorcy, na rzecz którego świadczona jest usługa. Usługi świadczone na rzecz podmiotów wymienionych w art. 28a są to m.in. czynności wykonywane na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy lub działalność gospodarczą o podobnym charakterze prowadzona na terenie innego niż Polska kraju.

A contrario podmioty niespełniające definicji zawartej w art. 28 a ustawy nie są uważane za podatników dla celów określenia miejsca świadczenia usług.

Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług (na rzecz podatników) została określona w art. 28b ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy.

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej - art. 28b ust. 2 ustawy.

Jak wynika z okoliczności sprawy, ww. usługa jest świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki S., która posiada siedzibę działalności gospodarczej w Szwajcarii i jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy. Tym samym przedmiotowa usługa świadczona przez Wnioskodawcę powinna być opodatkowana podatkiem VAT – stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy – na terytorium kraju, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności. Oznacza to, że miejscem świadczenia usług będących przedmiotem wniosku jest Szwajcaria, gdzie Spółka S. posiada siedzibę działalności gospodarczej. Tym samym usługi te nie będą podlegały opodatkowaniu na terytorium Polski.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w związku z tym, że w przedmiotowej sprawie wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę od S. w okolicznościach, o których mowa w niniejszym wniosku, uznano za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, rozpatrywanie wniosku w zakresie pytania oznaczonego nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.