Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-615/15-2/AK
z 6 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na:

1. zakup kart przedpłaconych - jest prawidłowe,
2. organizację spotkań szkoleniowo-integracyjnych dla pracowników i menadżerów - jest prawidłowe,
3. organizację spotkań związanych z obchodami długotrwałej współpracy z danym kontrahentem:
   • poniesionych na rzecz pracowników - jest prawidłowe,
   • poniesionych na rzecz kontrahenta - jest nieprawidłowe,
4. organizację spotkań dla managementu - jest prawidłowe,
5. organizację spotkań z okazji jubileuszu zatrudnienia pracowników - jest prawidłowe,
6. organizację szkoleń - jest prawidłowe,
7. organizację konkursu pod nazwą „A.” - jest prawidłowe,
8. zakup materiałów oznaczonych logo Spółki - jest prawidłowe,
9. organizację spotkań roboczych - jest prawidłowe,
10. organizację spotkań z dziennikarzami - jest nieprawidłowe,
11. nagranie filmu - jest prawidłowe,
12. organizację turnieju piłkarskiego dla pracowników - jest prawidłowe,
13. udział drużyny piłkarskiej złożonej z pracowników Wnioskodawcy w turnieju piłkarskim - jest prawidłowe.
    
    

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na:

14. zakup kart przedpłaconych,
    
15. organizację spotkań szkoleniowo-integracyjnych dla pracowników i menadżerów,
    
16. organizację spotkań związanych z obchodami długotrwałej współpracy z danym kontrahentem, w których uczestniczą pracownicy i kontrahenci,
    
17. organizację spotkań dla managementu,
    
18. organizację spotkań z okazji jubileuszu zatrudnienia pracowników,
    
19. organizację szkoleń,
    
20. organizację konkursu pod nazwą „A.",
    
21. zakup materiałów oznaczonych logo Spółki,
    
22. organizację spotkań roboczych,
    
23. organizację spotkań z dziennikarzami,
    
24. nagranie filmu,
    
25. organizację turnieju piłkarskiego dla pracowników,
    
26. udział drużyny piłkarskiej złożonej z pracowników Wnioskodawcy w turnieju piłkarskim.
    
    
    

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka B. Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) świadczy usługi transportu oraz magazynowania towarów takich jak: artykuły spożywcze, kosmetyczne, medyczne, farmaceutyczne, codziennego użytku, środki czystości, sprzęt high-tech i motoryzacyjny dla sieci handlowych oraz czołowych krajowych i międzynarodowych producentów. Ponadto osiąga przychody z działalności dodatkowej m.in w zakresie umów dzierżawy, czy świadczenia usług z zakresu nadzoru, administracji czy inżynierii budowlanej.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca:

1. Dokonuje zakupu kart przedpłaconych, które następnie są przekazywane pracownikom jako prezenty świąteczne, środki na zakup kart częściowo pochodzą z ZFŚS, a częściowo ze środków obrotowych.
   
2. Organizuje spotkania szkoleniowo-integracyjne, w których uczestniczą zarówno pracownicy jak i menedżerowie z grupy C. Menedżerowie nie są zatrudnieni jako pracownicy Wnioskodawcy, jednak są to pracownicy z grupy. Celem tych spotkań jest podniesienie efektywności pracy oraz motywacji osób biorących udział w takim spotkaniu, a w efekcie mają prowadzić do zwiększenia osiąganych przychodów. Wydatki związane z takimi spotkaniami to koszty organizacji imprezy oraz zakupu usług gastronomicznych.
   
3. Organizuje spotkania, których celem są obchody długotrwałej współpracy z danym kontrahentem. W ramach takich spotkań Wnioskodawca przygotowuje poczęstunek na sali konferencyjnej dla pracowników i zaproszonych gości. Dodatkowo, na takim spotkaniu, Wnioskodawca przekazuje pracownikom i zaproszonym gościom koszulki oznaczone logo Wnioskodawcy.
   
4. Ponosi wydatki na organizację spotkań managementu B. z zarządem grupy C. Do wydatków tych należą koszty obsługi konferencji, poczęstunku, wynajęcia sali, wynajmu sprzętu audiowizualnego. Na spotkaniach tych dyskutowane są bieżące sprawy związane z działalnością Wnioskodawcy, podsumowywana jest roczna działalność grupy B., omawiana jest także strategia działalności w najbliższej przyszłości, w takich kwestiach jak pozyskanie nowych klientów otwarcie nowych platform na świecie itp.
   
5. Spółka ponosi wydatki na organizację spotkań z okazji jubileuszu zatrudnienia pracowników. Do kosztów związanych z tego rodzaju spotkaniami należą wydatki na usługę gastronomiczną, wydruk pamiątkowych dyplomów, usługi fotograficzne, wydruk zaproszeń. Dodatkowo Wnioskodawca doładowuje karty przedpłacone należące do pracowników obchodzących jubileusz. Wysokość doładowania zależy od ilości lat jakie dany pracownik przepracował w Spółce.
   
6. Ponosi wydatki związane ze szkoleniem osób, które nie są pracownikami Wnioskodawcy. Osoby te są jednak pracownikami grupy C., współpracują więc ze Spółką. Do wydatków tych należą koszty usług gastronomicznych, zakupu biletów lotniczych dla osób biorących udział w szkoleniu, koszty związane z transportem tych osób, a także z ich noclegiem.
   
7. Organizuje konkurs pod nazwą „A.”. Jest to konkurs wiedzy logistycznej skierowany do uczniów szkół średnich, współpracujących ze Spółką, którego celem jest: poszerzenie wiedzy i umiejętności uczniów z zakresu logistyki, pobudzenie zainteresowania tematyką logistyczną i spedycyjną, powiększenie wiedzy uczniów o firmie B. Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup nagród rzeczowych przeznaczonych dla laureatów.
   
8. Ponosi wydatki na zakup materiałów oznaczonych logo Spółki takich jak: długopisy, kalendarze, smycze, kamizelki odblaskowe. Materiały te są następnie przekazywane pracownikom do użytku służbowego, kontrahentom oraz potencjalnym klientom lub są wykorzystywane podczas szkoleń.
   
9. Ponosi wydatki na organizację spotkań roboczych, w których uczestniczą pracownicy Wnioskodawcy. Podczas takich spotkań omawiane są sprawy związane z bieżącą działalnością Wnioskodawcy. Koszty związane z organizacją tych spotkań to wydatki na zakup usług gastronomicznych.
   
10. Ponosi wydatki na spotkania z dziennikarzami. Podczas takich spotkań ma miejsce konferencja prasowa. Po konferencji Wnioskodawca zaprasza dziennikarzy na spektakl do teatru. Wydatki związane z tego rodzaju spotkaniem to koszt usługi gastronomicznej oraz biletów do teatru.
    
11. Poniósł wydatki na nagranie filmu, którego zadaniem było kształtowanie wizerunku Wnioskodawcy jako dobrego pracodawcy. Film był następnie emitowany w szkołach, na uczelniach oraz został udostępniony w internecie.
    
12. Ponosi wydatki na organizację turnieju piłkarskiego, w którym biorą udział drużyny złożone z pracowników Wnioskodawcy. Wydatki związane z organizacją turnieju to koszt wynajęcia sali, zatrudnienia sędziego, usług gastronomicznych, zakupu strojów piłkarskich, dyplomów, pucharów oraz wykupu ubezpieczenia. Wszystkie koszty, oprócz kosztu związanego z wynajęciem sali (finansowane z ZFŚS), finansowane są ze środków obrotowych.
    
13. Ponosi wydatki związane z udziałem drużyny piłkarskiej złożonej z pracowników Wnioskodawcy w turnieju piłkarskim zorganizowanym przez Polsko-Francuską Izbę . Wydatki z tym związane to opłacenie wpisowego, ubezpieczenia. Dodatkowo Wnioskodawca zakupił stroje piłkarskie z logo Wnioskodawcy, w których występują zawodnicy. Wnioskodawca poniósł również wydatki na reklamę firmy na przedmiotowym turnieju.
    
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w przedstawionych stanach faktycznych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, na wstępie należy wskazać, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2014r., poz. 851; dalej jako ustawa o CIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Zaliczeniu do kosztów podatkowych podlegają jedynie te wydatki, które spełniają powyższy warunek i jednocześnie nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zawierającym katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy wydatki poniesione na zakup kart przedpłaconych, które następnie są przekazywane pracownikom w formie prezentów świątecznych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wynika to z ogólnych zasad przyjętych na gruncie podatku dochodowego. Zgodnie z tymi regułami wszelkie wydatki ponoszone przez pracodawców na rzecz pracowników w związku z łączącym te podmioty stosunkiem pracy są dla pracodawcy kosztem uzyskania przychodów. Świadczenia na rzecz pracowników, niezależnie od ich charakteru, zawsze mają bowiem na celu uzyskanie przez pracodawcę przychodów dzięki pracy pracowników.

Kosztem uzyskania przychodów będą jednak tylko wydatki na zakup kart przedpłaconych, które zostały sfinansowane ze środków obrotowych.

W przypadku wydatków sfinansowanych z ZFŚS należy wskazać, że odpisy i zwiększenia na ZFŚS stanowią koszty uzyskania przychodów jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały faktycznie wpłacone na rachunek ZFŚS. A więc dokonanie samego odpisu nie umożliwia jeszcze podatnikowi zaliczenia dokonanych odpisów do kosztów uzyskania przychodów, należy jeszcze odpisane fundusze, faktycznie wpłacić na wyodrębniony rachunek ZFŚS. W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup kart przedpłaconych sfinansowane środkami zgromadzonymi na rachunku ZFŚS, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Koszty te zostały bowiem faktycznie rozpoznane w momencie wpłaty dokonanego odpisu na rachunek ZFŚS.

Ad. 2. Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, wszystkie przesłanki do uznania poniesionych wydatków za koszty uzyskania przychodów zostały jednoznacznie spełnione.

Wnioskodawca przeprowadził szkolenie dla pracowników oraz osób zatrudnionych w grupie C. oraz zorganizował imprezę integracyjną w celu integracji pracowników oraz tych osób. Wydatki ze środków obrotowych Wnioskodawcy na zakup usług cateringowych oraz usług gastronomicznych są wydatkami poniesionymi na rzecz pracowników i osób zatrudnionych w grupie C., ewidentnie związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą, mającymi na celu uzyskanie (osiągnięcie, zachowanie, zabezpieczenie) przychodów.

Według Wnioskodawcy zakupy usług cateringowych oraz usług gastronomicznych zostały poniesione w toku normalnie, bieżąco prowadzonej działalności gospodarczej, w celu osiągnięcia, zachowania oraz zabezpieczenia źródła przychodów i tylko w potocznym, ogólnym sensie tworzyły generalny wizerunek przedsiębiorcy, jak wszystkie inne ponoszone przez niego koszty, wynikające z istoty oraz potrzeb warunkujących prowadzenie działalności gospodarczej. O tym, czy poniesione wydatki na usługi cateringowe i usługi gastronomiczne Wnioskodawcy stanowią koszty podatkowe w stanie faktycznym sprawy decyduje fakt, iż bezsprzecznie mają one związek z osiągnięciem, zachowaniem lub zabezpieczeniem przychodu, zostały bowiem nabyte na potrzeby szkolenia oraz na potrzeby przeprowadzonej imprezy integracyjnej. Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wszystkie koszty związane z organizacją imprezy szkoleniowo-integracyjnej dla pracowników oraz pracowników z grupy B. mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Ad. 3. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z organizacją obchodów długotrwałej współpracy z klientem stanowią koszty uzyskania przychodów, ponieważ są związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Zdaniem Wnioskodawcy, nie będą to koszty reprezentacji. Spotkanie władz oraz pracowników Wnioskodawcy z przedstawicielami klienta jest konieczne w celu podtrzymania i kontynuowanie dalszej współpracy. Służy więc zabezpieczeniu źródła przychodów, a zatem wydatki z takimi obchodami związane mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Ad. 4. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na organizację spotkań managementu z dyrektorem generalnym mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Spotkania te organizowane są bowiem w celu omówienia bieżących spraw związanych z działalnością, szczegółów projektów umów, warunków świadczenia usług, warunków płatności, gwarancji. W czasie tego rodzaju spotkań Wnioskodawca zamawia posiłki (catering), istotna jest bowiem optymalizacja czasu ich trwania poprzez zamawianie drobnych przekąsek i cateringu. Uczestnicy spotkania nie musząc opuszczać miejsca posiedzenia, są w stanie pracować bardziej wydajnie, jednocześnie nie poświęcają czasu na poszukiwanie miejsca, w którym mogliby posiłek zamówić i spożyć. Zatem powyższe wydatki jednoznacznie dodatnio wpływają na wydajność i efektywność pracy, przez co przyczyniają się do zwiększenia przychodu całej Spółki.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki mają jednoznaczny związek z prowadzoną działalnością oraz są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, a zatem mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 5. W przypadku pracowników obchodzących jubileusz z tytułu wieloletniej pracy, Wnioskodawca w dowód uznania i wdzięczności za dotychczasową współpracę organizuje spotkania. Koszt organizacji takiego spotkania, a więc koszt usługi gastronomicznej, wydruku dyplomów jubileuszowych, usługi fotograficznej, wydruku zaproszeń, zdaniem Wnioskodawcy, może być uznany za koszt uzyskania przychodu, gdyż spełnia łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów i jego poniesienie jest uzasadnione związkiem wydatku z prowadzoną przez podatnika działalnością;
  
• został poniesiony i jest definitywny, czyli w ostatecznym rozrachunku został pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
  
• nie został wymieniony wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartych w zamkniętym katalogu takich wydatków wskazanym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  
  

Docenienie pracownika obchodzącego jubileusz wieloletniej pracy ma wpływ na efektywność pracy wszystkich pracowników, gdyż buduje świadomość doceniania ich pracy i motywuje do dalszej wytężonej pracy na rzecz Spółki wszystkich pracowników.

Ad. 6. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na organizację szkolenia przeznaczonego dla pracowników grupy C., współpracujących ze Spółką, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Szkolenie pracowników z grupy B. ma na celu dotarcie do jak największej liczby podmiotów w celu zapewnienia jak największej sprzedaży usług Spółki. Spółka decyduje się na poniesienie wydatków związanych z zakupem usług gastronomicznych, biletów lotniczych dla osób biorących udział w szkoleniu, koszty związane z transportem tych osób, a także z ich noclegiem, ponieważ tylko w ten sposób można liczyć na lepsze efekty poprzez motywację i zachętę do dalszej efektywnej współpracy, co przekłada się na wielkość sprzedaży, a tym samym na wielkość przychodów realizowanych przez Spółkę. W przedstawionej sytuacji wydatki ponoszone na zakup usług gastronomicznych ściśle związane są z przeprowadzeniem szkolenia i należy zakwalifikować je do kosztów szkolenia. Spółka w celu świadczenia swoich usług na wysokim poziomie organizuje bezpłatne szkolenia dla swoich pracowników i osób z grupy B., są to szkolenia tematyczne np. nowy program lub aktualizacja programu, projekt E. itp. W tym celu ponosi wydatki związane z zapewnieniem wyżywienia, przelotu oraz noclegu dla uczestników szkolenia. Szkolenia nie są ani reklamą, ani reprezentacją, ale mają na celu podnieść efektywność sprzedaży i jakość świadczonych usług oraz zintegrować zespół ludzi, którzy w codziennej pracy często ze sobą współpracują. Zdaniem Spółki zostają zachowane warunki do zaliczenia wspomnianych kosztów do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ przekładają się na zwiększenie przychodu.

Ad. 7. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z fundowaniem nagród w konkursach lub w zamian za reklamowanie Spółki fundującej nagrodę, można zaliczyć do kosztów reklamy. Celem reklamy jest bowiem przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia. Polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu. Od strony przedmiotowej można rozróżniać reklamę: towaru, usługi, marki.

W przedstawionym stanie faktycznym fundowanie nagrody w konkursie ma na celu promowanie marki Wnioskodawcy, co wpływa na wzrost popularności Spółki na rynku, w mediach, a to wiąże się pośrednio ze wzrostem sprzedaży usług Wnioskodawcy lub zachęca potencjalnych klientów do korzystania z jego usług.

Konsekwentnie wydatki na zakup nagród w konkursie można uznać za wydatki na reklamę i co za tym idzie, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 8. Zdaniem Wnioskodawcy reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych. Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót, jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana jest bowiem z daną firmą oraz oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Zatem wydatek na zakup gadżetów z logo firmy jest swoistym rodzajem reklamę i w konsekwencji może stanowić koszt uzyskania przychodów. W opinii Spółki przekazywanie kontrahentom i potencjalnym klientom prezentów z logo firmy stanowi reklamę, polegającą na promowaniu przedsiębiorstwa bez konieczności jednoczesnego bezpośredniego promowania oferowanych usług.

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki poniesione na nabycie drobnych gadżetów i upominków, które są rozdawane masowo oraz opatrzone są w sposób trwały logo Wnioskodawcy, stanowią na podstawie art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, koszt uzyskania przychodów jako wydatki reklamowe.

Materiały z logo takie jak długopisy, kalendarze, smycze przekazywane pracownikom do celów służbowych należy uznać za materiały biurowe. Jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy wydatki na zakup materiałów biurowych bez wątpliwości mają odzwierciedlenie w osiąganych przez firmę przychodach. Tego typu wydatki bez obaw mogą być zatem kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu.

Ad. 9. Zdaniem Wnioskodawcy wydatki jakie Spółka ponosi na zakup produktów spożywczych dla swoich pracowników, którzy odbywają spotkania, na których to spotkaniach omawiane są bieżące sprawy Spółki nie noszą znamion reprezentacji, są zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości. Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe artykuły spożywcze zużywane przez pracowników w toku pełnienia bieżących obowiązków służbowych, są nierozerwalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i są poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu, co za tym idzie wydatki te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 10. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z organizacją spotkania dla dziennikarzy, w tym koszty konferencji prasowej, poczęstunku czy spotkania w teatrze, jako koszty związane z działaniami promującymi Spółkę, powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Służą bowiem co najmniej zabezpieczeniu źródła przychodów i jego utrzymaniu, a dzięki prezentacji Spółki za pośrednictwem dziennikarzy i ich materiałów oraz dzięki utrzymywaniu dobrych kontaktów z mediami, Spółka ma na celu dążenie do uzyskania przychodów.

Głównym celem organizowanych konferencji i spotkań z przedstawicielami mediów, jest promocja Spółki, jej marki oraz usług, a przez to rozprzestrzenienie wśród potencjalnych klientów, kontrahentów oraz przyszłych pracowników informacji o firmie. Poza upowszechnieniem informacji o Spółce wśród potencjalnych kooperantów oraz odbiorców jej usług, często celem spotkań jest także przekazanie informacji związanych z ewentualnymi planami rozszerzenia działalności Spółki czy planowaną rekrutacją. Efektem zorganizowanych konferencji prasowych oraz obecności na niej dziennikarzy były odpowiednie publikacje, które pojawiły się w mediach lokalnych, ogólnopolskich oraz na stronach internetowych. Spółka pozwoli sobie przy tym na twierdzenie, że zapewnienie dziennikarzom dodatkowych atrakcji, chociażby w postaci wyjścia do teatru, zapewnia jej większą przychylność przedstawicieli mediów i spowoduje, że zapadnie ona w ich pamięć. Zapewnienia przy tym tych atrakcji nie można zdaniem Spółki traktować w kategoriach reprezentacji, ponieważ nie wiąże się to w żaden sposób z jakąś wystawnością w działaniach Spółki i specjalnym, nadzwyczajnym traktowaniem przedstawicieli mediów. Sporadyczne szczególne zachowania wobec przedstawicieli mediów, pozostają jej zdaniem w odpowiedniej relacji do skali jej działalności.

Jak przy tym stwierdził WSA w Warszawie w wyroku z dnia 5 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3493/12 „ekonomiczna korzyść osób i podmiotów, z którymi współpracują (w ramach jakiegokolwiek tytułu prawnego) dziennikarze, polegać może na zwiększeniu przychodów tych osób i podmiotów, ale w świetle definicji art. 15 ust. 1 nie przekreśla to kosztowego charakteru wydatku, jaki ponosi na dziennikarzy sama Spółka”. Konkludując, sąd zgodził się ze spółką, że w analizowanym stanie faktycznym, wydatki związane z wyjazdami dziennikarzy powinny być traktowane analogicznie jak wydatki na reklamę lub organizację konferencji dla przedstawicieli zawodów, którzy mogą mieć wpływ na decyzje konsumenckie. „Ostatecznie wszystkie te wydatki mają cechy reklamy, gdyż zmierzają do wywołania dobrego wizerunku towaru lub usługi, zwiększenia zainteresowania tym towarem lub usługą, najpierw u przedstawicieli tych zawodów, a docelowo - u ostatecznych, potencjalnych konsumentów”. Generalnie Sąd przyznał w tej sprawie rację podatnikowi, iż racjonalnie on zakładał, że dziennikarze przygotują materiały i informacje, które po opublikowaniu mogą się przełożyć na zwiększenie popytu na produkty firmy (tutaj filmy).

Mając na uwadze powyższe, Spółka uważa, że organizowanie spotkań z dziennikarzami, w tym nawet wyjście z nimi do teatru, ma charakter działań promocyjnych i marketingowych po stronie Wnioskodawcy, a takie wydatki nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Na podstawie zasady ogólnej z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, spełniają przesłanki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 11. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez niego na wynagrodzenie ekipy filmowej oraz na posiłki dla niej w czasie przygotowywania filmu kształtującego wizerunek Spółki, jako dobrego pracodawcy, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Po pierwsze bowiem, emitowanie takiego filmu w obecności pracowników, niewątpliwie wpłynie na poprawę atmosfery panującej w firmie, ociepli wizerunek pracodawcy w oczach pracowników, a w konsekwencji wpłynie na większą wydajność pracy świadczonej przez pracowników. Tym samym, zwiększy możliwości Spółki w zakresie uzyskiwania przez nią przychodów i związania z nią pracowników (zabezpieczenie źródła przychodów).

Po drugie, prezentacja filmu poza firmą, w szczególności w szkołach i na uczelniach, przyczyni się choćby potencjalnie do skuteczniejszej rekrutacji ewentualnych pracowników i niewątpliwie zainteresuje osoby spoza firmy jej działalnością i pozytywnym odbiorem. Można zatem stwierdzić, że także w ten sposób Spółka dąży do zabezpieczenia źródła przychodów.

Nie sposób również pominąć, że przygotowanie i emitowanie w miejscach publicznych filmu, którego bohaterem jako pracodawca jest Spółka, ma wydźwięk reklamowy czy co najmniej informacyjny o niej.

Niewątpliwie zatem, według Spółki, poniesione wydatki spełniają przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ Wnioskodawca poniósł je z zamiarem zwiększenia swoich przychodów i zabezpieczenia egzystencji firmy jako źródła przychodów. Tego rodzaju wydatki nie znajdują się w katalogu negatywnym z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. 12. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione ze środków obrotowych Spółki na organizowanie turnieju piłkarskiego dla jej pracowników, stanowią koszty uzyskania przychodów. Dotyczy to zarówno zatrudnienia profesjonalnego sędziego, zakupu nagród, strojów dla zawodników, jak i kosztów poczęstunku. Mamy tutaj do czynienia z tzw. kosztami pracowniczymi.

Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizacji dla nich imprez okolicznościowych (integracyjnych), lecz w każdej sytuacji trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego spotkania.

W interpretowanym przypadku, można uznać, że impreza taka służy celom pracodawcy, dzięki zintegrowaniu pracowników, poprawieniu atmosfery w pracy i zmotywowaniu ich do współzawodnictwa, jak również wpłynie na zacieśnienie więzi pracowników z firmą. Jak w szczególności stwierdza się w interpretacjach indywidualnych, poprzez organizację takiej imprezy dla pracowników (sportowej), firma dba także o zdrowie i lepsze samopoczucie zatrudnionych, co niewątpliwie ma na celu zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów. Jest to więc ogólny koszt działalności. Uczestnicząc w tego rodzaju spotkaniach pracownicy konsolidują się z firmą, a mając świadomość, że pracodawca o nich dba, sumienniej wywiązują się ze swoich obowiązków. Oddziaływanie takie nie nastąpi przy tym tylko w odniesieniu do pracowników, którzy będą brali udział w turnieju, ale także w odniesieniu do pracowników kibicujących kolegom. Efektywność pracy wykonywanej przez silnie zmotywowany i zharmonizowany zespół skutkuje w konsekwencji wzrostem przychodu firmy.

W konsekwencji, poniesione koszty spełniają warunki z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych.

Ad. 13. Według Wnioskodawcy, także wydatki związane z udziałem drużyny zakładowej, złożonej z pracowników, w zawodach sportowych, w których biorą udział pracownicy z różnych firm należących do tej samej branży, a nawet z różnych branż, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki. Nie ma przy tym znaczenia, czy organizatorem wydarzenia byłaby sama Spółka czy inny podmiot, który zaprasza Spółkę do udziału, czy też organizacja zrzeszająca różnych przedsiębiorców.

Zdaniem Spółki, poza wskazanymi już wyżej oddziaływaniami na relacje Spółki z jej pracownikami, dochodzi tutaj dodatkowy element rywalizacji związany z konkurencją w ramach branży lub pomiędzy różnymi branżami. Będą to zatem w pierwszej kolejności koszty pracownicze.

Niezależnie jednak od tego, udział w de facto otwartych zawodach sportowych dla pracowników różnych firm, przy udziale publiczności, Spółka może potraktować jako reklamę.

Reklama to działania kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego.

W przypadku zawodników reklamujących firmę podatnika, już samo wyposażenie pracowników w firmowe stroje (koszulki z logo firmy, buty sportowe) przeznaczonego do wykorzystania i prezentowania się pracowników podczas międzyzakładowych czy krajowych zawodów w których uczestniczą, służy propagowaniu pozytywnego wizerunku Spółki. Poprzez takie działanie Wnioskodawca rozpowszechnia logo firmy, buduje swój obraz w oczach potencjalnych klientów. Wydatki na ich nabycie mogą zostać w takich okolicznościach zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako koszty reklamy. Miejscem zaś tej reklamy są zawody, za udział w których trzeba uiścić wpisowe.

Spółka poniosła zaś dodatkowo wydatki związane z zamieszczeniem przez organizatora na terenie organizacji zawodów informacji o niej, widocznej dla uczestników zawodów i gości.

Skoro zatem w rozpatrywanym stanie faktycznym Spółka finansuje ze środków obrotowych zakładową drużynę piłkarską złożoną z jej pracowników, w tym pokrywa koszty zakupu strojów sportowych, ubezpieczenia, wpisowego oraz inne koszty udziału w zewnętrznych turniejach piłki nożnej, to poniesione koszty stanowią koszt uzyskania przychodów, ponieważ poza celami pracowniczymi, w trakcie turniejów, w których drużyna bierze udział, reklamowana jest Spółka, a rozgrywając mecze w turniejach, pracownicy w rzeczywistości promują pracodawcę.

Tak więc działania pracowników, mające charakter marketingowo-reklamowy, w sposób obiektywny powodują zwiększenie przychodów, między innymi poprzez pozyskanie nowych klientów w wyniku poinformowania ich o usługach świadczonych przez Spółkę.

W konsekwencji, poniesione przez Spółkę wydatki, w związku z udziałem firmowej drużyny piłkarskiej w turnieju krajowym organizowanym przez Polsko-Francuską Izbę , spełniają przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, tj. mają na celu uzyskiwanie przychodów oraz zabezpieczenie źródła przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na:

1. zakup kart przedpłaconych - jest prawidłowe,
2. organizację spotkań szkoleniowo-integracyjnych dla pracowników i menadżerów - jest prawidłowe,
3. organizację spotkań związanych z obchodami długotrwałej współpracy z danym kontrahentem:
   • poniesionych na rzecz pracowników - jest prawidłowe,
   • poniesionych na rzecz kontrahenta - jest nieprawidłowe,
4. organizację spotkań dla managementu - jest prawidłowe,
5. organizację spotkań z okazji jubileuszu zatrudnienia pracowników - jest prawidłowe,
6. organizację szkoleń - jest prawidłowe,
7. organizację konkursu pod nazwą „A.” - jest prawidłowe,
8. zakup materiałów oznaczonych logo Spółki - jest prawidłowe,
9. organizację spotkań roboczych - jest prawidłowe,
10. organizację spotkań z dziennikarzami - jest nieprawidłowe,
11. nagranie filmu - jest prawidłowe,
12. organizację turnieju piłkarskiego dla pracowników - jest prawidłowe,
13. udział drużyny piłkarskiej złożonej z pracowników Wnioskodawcy w turnieju piłkarskim - jest prawidłowe.
    
    

Należy podkreślić, że zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014r., poz. 851; dalej: updop).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  
• został właściwie udokumentowany,
  
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a zyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

W myśl art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 grudnia 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Ponadto NSA uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Z powyższym stanowiskiem NSA koreluje treść interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2013 r., nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w której wskazano m.in., że: „wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. (…) Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi przepisów art. 15 ust. 1 updop lub art. 22 ust. 1 updof, czyli być poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów”.

W prawie podatkowym brak jest również legalnej definicji reklamy. Wg słownikowego znaczenia reklama to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług [Słownik języka polskiego PWN (wersja internetowa)].

Biorąc pod uwagę powyższą definicję można przyjąć, że celem reklamy w działalności gospodarczej jest przyciągnięcie odbiorców do oferty przedsiębiorcy. W szczególności, celem reklamy jest oddziaływanie bezpośrednio na motywy, postawy i sposób postępowania konsumentów podejmujących decyzje o zakupie konkretnych dóbr. Tak zdefiniowany cel może być realizowany za pomocą różnych środków (metod) oddziaływania na odbiorców. Pewnych wskazówek w zakresie tego co należy rozumieć pod pojęciem reklamy dostarcza dotychczasowe orzecznictwo sądów administracyjnych (np. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 1 lutego 2012 r., sygn. I SA/Gl 673/11), zgodnie z którym: „Pojęcie „reklamy” należy rozumieć w sposób funkcjonalny, tzn. jako wszelkie celowe działania podatnika mające na celu rozpowszechnienie wiedzy o oferowanych przez niego produktach lub usługach, działania których celem jest kształtowanie popytu, poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach bądź usługach, ich cechach i przeznaczeniu, w celu zachęcenia do nabywania towarów, bądź usług od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego”.

Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa sądów administracyjnych za reklamę na gruncie prawa podatkowego należy uznać ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług.

Mając na uwadze powyżej przedstawione kryteria każdy z przedstawionych przez Wnioskodawcę stanów faktycznych powinien być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 oraz art. 16 updop.

Ad. 1. Wydatki na rzecz pracowników ponoszone ze środków obrotowych Spółki, co do zasady są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jako mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i uzyskanymi przychodami i nie są wymienione w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. W ramach wydatków na rzecz pracowników potrącanych w kosztach podatkowych mieszczą się nie tylko „standardowe” wydatki ponoszone przez pracodawcę (takie jak koszty wynagrodzeń zasadniczych, dodatki z tytułu godzin nadliczbowych, różnego rodzaju nagrody, itp.), ale stosowne zachowania i świadczenia związane z istniejącym aktualnie lub uprzednio stosunkiem pracy.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 9 wyłącza z kosztów uzyskania przychodów odpisy i wpłaty na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika. Za koszty uzyskania przychodów uznaje jednak:

1. podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
2. odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.
   
   

Art. 16 ust. 1 pkt 45 Ustawy o CIT stanowi, że nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacane zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Zestawienie treści art. 16 ust. 1 pkt 9 updop z treścią art. 16 ust. 1 pkt 45 updop pozwala stwierdzić, że:

• Pracodawca, który prowadzi działalność socjalną z ustanowionego zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, nie może zaliczyć wydatków na poszczególne świadczenia socjalne do kosztów uzyskania przychodu;
  
• Jednak pracodawca takie środki przekazane na fundusz mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu na moment ich przekazania na konto funduszu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 9 ppkt b Ustawy o CIT;
  
• Celem przepisu art. 16 ust. 1 pkt 45 Ustawy o CIT jest więc zapobieżenie zaliczeniu tych samych kwot dwa razy do kosztów uzyskania przychodu.
  
  

Wnioskodawca w opisanym stanie faktycznym ponosi wydatki na zakupu kart przedpłaconych ze środków obrotowych Spółki, które następnie są przekazywane pracownikom jako prezenty świąteczne. Zdaniem Wnioskodawcy w części finansowanej ze środków obrotowych Spółki wydatki te mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

W ramach wydatków na rzecz pracowników mieszczą się także, jako pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy – wydatki poniesione (ze środków obrotowych) na zakup kart przedpłaconych, które zostały sfinansowane ze środków obrotowych Spółki.

Zachowanie pracodawcy jest wyrazem szacunku dla pracownika, pamięci, podziękowania za pracę, zaangażowanie i włożony wkład w tworzenie zakładu i uzyskiwane przychody, a w konsekwencji wzmacnia więzi pomiędzy pracownikami, ma określone działanie motywacyjne dla pracowników, a tym samym pośrednio wpływa na poziom osiąganych przychodów.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup kart przedpłaconych ze środków obrotowych Spółki - jest prawidłowe.

Ad. 2. Organizacja spotkań pracowniczych opisanych we Wniosku, które mają charakter integracyjny/szkoleniowy/szkoleniowo-integracyjny i które są związane z prowadzoną przez Podatnika działalnością, w konsekwencji wpływają więc na osiągane przez Wnioskodawcę przychody, jest zaliczana do tzw. „kosztów pracowniczych”. Głównym celem takich spotkań jest przekazanie wiedzy o Spółce, zwiększenie poziomu integracji, motywacji pracowników, a także efektywności pracy, a w związku z tym wzrost przychodów osiąganych przez Spółkę.

Jednocześnie wydatki poniesione na spotkania integracyjno-szkoleniowe nie stanowią kosztów reprezentacji.

Poczęstunek pracowników (kawa, herbata, woda mineralna, napoje, ciastka, kanapki, usługi cateringowe podawane podczas szkoleń, narad pracowniczych) stanowi ogólny koszt poniesiony w celu zachowania i zabezpieczenia źródeł przychodów i może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Podatnika, stwierdzające że wydatki na organizację spotkań szkoleniowo-integracyjnych dla pracowników i menadżerów stanowią koszty uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

Ad. 3. Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca organizuje również spotkania, których celem są obchody długotrwałej współpracy z danym kontrahentem. Z tej okazji przygotowuje poczęstunek na sali konferencyjnej dla pracowników i zaproszonych gości. Jak wynika z opisu, zdarzenie to ma charakter zamknięty (skierowane jest jedynie do zaproszonych osób) oraz nieodpłatny dla jej uczestników.

Stwierdzić należy, iż wydatki na organizację spotkań jubileuszowych związanych z obchodami długotrwałej współpracy z danym kontrahentem, w tej części, w której ponoszone są na rzecz kontrahentów, i innych osób niezatrudnionych u Wnioskodawcy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Przedmiotowe wydatki spełniają przesłankę kosztów reprezentacji, bowiem w sposób pośredni promują oraz kreują pozytywny wizerunek Wnioskodawcy, tym samym mieszczą się w katalogu wydatków nieuznawanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

Zdaniem Organu Podatkowego inny charakter mają natomiast wydatki na organizacje spotkań, o których mowa powyżej w części ponoszonej na rzecz pracowników. W tym miejscu należy uznać stanowisko Wnioskodawcą za prawidłowe. Tego typu wydatki mają na celu poprawę efektywności i organizacji pracy oraz komunikacji poprzez bliższe poznanie się pracowników, większą identyfikację z Wnioskodawcą i jego działalnością, jak również poprawę atmosfery pracy i promowanie określonych pożądanych wzorców zachowań i jako takie spełniają przesłanki zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 updop, jako inne niż bezpośrednie koszty uzyskania przychodów.

Dodatkowo Wnioskodawca przekazuje pracownikom i zaproszonym gościom podczas wyżej wymienionych spotkań koszulki oznaczone logo Spółki.

Ogólnie przyjętą zasadą przez organy podatkowe jest, że dokonując kwalifikacji wydatków na materiały reklamowe/gadżety (takie jak np.: koszulki, długopisy, kubki, smycze, karteczki samoprzylepne, kalendarze, portfele skórzane, albumy, kosze upominkowe) do kosztów reklamy bądź reprezentacji, należy odnieść się do:

• całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika,
  
• wartości przekazywanych przez niego prezentów:
  Wartość jednostkowa prezentu nie ma znaczenia przesądzającego o kwalifikacji poniesionych kosztów. Przekazywanie prezentów o dużej wartości, mimo że są oznakowane logo, może wskazywać, że jest to reprezentacja.
  
• okoliczności ich wręczania:
  Materiały reklamowe oznakowane logo powinny być rozdawane masowo, tzn. przekazywane w taki sposób, by każdy zainteresowany podmiot miał możliwość ich otrzymania (podczas powszechnie stosowanych form promocji, m.in. organizowanych akcji promocyjno-marketingowych, a także imprez sponsorowanych, targów). Istota reklamy wiąże się bowiem z zamiarem dotarcia do jak najszerszej grupy odbiorców.
  
• kręgu podmiotów obdarowanych.
  
  

W przypadku przekazywania materiałów lub innych gadżetów (w tym wypadku koszulek) ograniczonej grupie podmiotów, zwłaszcza kontrahentom, wydatki na ich zakup należy powiązać z reprezentacją.

By nadać wyżej przedstawionemu spotkaniu rangę reklamy/imprezy reklamowej musiałoby mieć ono charakter ogólnodostępny, tzn. musiałoby dotrzeć do szerokiego grona potencjalnych klientów, czy też każdy zainteresowany podmiot musiałby mieć możliwość otrzymania gadżetów na takim spotkaniu.

Można natomiast uznać za koszty uzyskania przychodów wydatki związane z zakupem odzieży oznaczonej logo firmy (w tym wypadku koszulki), wykorzystanej przez pracowników, gdyż wydatki ponoszone na rzecz pracowników ze środków obrotowych Spółki stanowią koszty uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe, wydatki na organizację spotkań jubileuszowych związanych z obchodami długotrwałej współpracy z danym kontrahentem (w tym zakup koszulek), w tej części, w której ponoszone są na rzecz kontrahentów, i innych osób niezatrudnionych u Wnioskodawcy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Natomiast wydatki na organizację spotkań jubileuszowych związanych z obchodami długotrwałej współpracy z danym kontrahentem (w tym zakup koszulek), w tej części, w której ponoszone są na rzecz pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację spotkań związanych z obchodami długotrwałej współpracy z danym kontrahentem:

• poniesionych na rzecz pracowników - jest prawidłowe,
• poniesionych na rzecz kontrahenta - jest nieprawidłowe.
  
  

Ad. 4. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca organizuje spotkania managementu B. z zarządem grupy C.. W związku z tym ponosi wydatki na obsługę konferencji, poczęstunek, wynajem sali, wynajem sprzętu audiowizualnego. Celem spotkań jest omówienie bieżących spraw związanych z działalnością, a także strategii działalności na przyszłość, szczegółów projektów umów, warunków świadczenia usług, warunków płatności i gwarancji.

Spotkania dla managementu B. z zarządem grupy C. są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i w związku z pełnioną przez organy Spółki funkcją.

Powyższe koszty nie stanowią również kosztów reprezentacji wg art. 16 ust. 1 pkt 28, dlatego po spełnieniu ogólnych przesłanek wynikających z art. 15 updop należy je zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Podatnika, stwierdzające, że wydatki na organizację spotkań dla managementu stanowią koszty uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

Ad. 5. Jak zostało wyżej opisane w ad. 1. uzasadnienia (strona 13), wydatki na rzecz pracowników, co do zasady, są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jako mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz uzyskanymi przychodami i nie są wymienione w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Dotyczy to również wydatków pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, dotyczących całokształtu działalności podatnika, związanych z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości.

Opisane we wniosku wydatki, jakie ponosi Wnioskodawca na organizację spotkań z okazji jubileuszu zatrudnienia pracowników, do których należą wydatki na usługi gastronomiczne, wydruk pamiątkowych dyplomów, usługi fotograficzne, wydruk zaproszeń i zakup kart przedpłaconych dla pracowników obchodzących jubileusz, finansowane ze środków obrotowych Spółki stanowią koszty uzyskania przychodów, o ile mieszczą się w ramach powszechnie przyjętej przez pracodawców normy zwyczajowej. Zachowanie pracodawcy mające na celu podkreślić długotrwałą współpracę z danym pracownikiem jest wyrazem szacunku dla pracownika, pamięci, podziękowania za pracę, zaangażowanie i włożony wkład w tworzenie zakładu i uzyskiwane przychody, a w konsekwencji wzmacnia więzi pomiędzy pracownikami, ma określone działanie motywacyjne dla pracowników, a tym samym pośrednio wpływa na poziom osiąganych przychodów.

Wydatki na zakup upominków dostosowanych do stażu pracy w postaci kart przedpłaconych oraz na organizację obchodów jubileuszu zatrudnienia, jako istotny element wpływający na lojalność, efektywność, motywację i pogłębienie więzi pracownika z pracodawcą spełniają ogólne warunki pozwalające na zaliczenie ich co do zasady do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy z zakresie zaliczenia kosztów organizacji spotkań z okazji jubileuszu zatrudnienia pracowników do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

Ad. 6. Wnioskodawca ponosi również wydatki związane ze szkoleniem osób, które nie są pracownikami Wnioskodawcy, tylko pracownikami grupy C., współpracują więc ze Spółką. Do wydatków tych należą koszty usług gastronomicznych, zakupu biletów lotniczych dla osób biorących udział w szkoleniu, koszty związane z transportem tych osób, a także z ich noclegiem.

Spotkania takie nie noszą znamion reprezentacji wg wyżej opisanych kryteriów. Jak wynika z opisu Wnioskodawcy szkolenia mają na celu zaznajomienie jak największej liczby osób powiązanych ze Spółką z jej ofertą oraz zwiększenie jakości świadczonych usług poprzez zaznajomienie z nowymi programami.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizacje szkoleń - jest prawidłowe.

Ad. 7. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest organizatorem konkursu pod nazwą „A.”, mającego na celu poszerzenie wiedzy z zakresu logistyki, pobudzenie zainteresowania tematyką logistyczną i spedycyjną, wśród uczniów szkół średnich współpracujących ze Spółką. W związku z organizacją konkursu ponosi wydatki na zakup nagród rzeczowych przeznaczonych dla laureatów.

Ufundowanie nagrody dla laureatów konkursu oraz inne wydatki związane z organizacją konkursu mogą skutecznie wpływać na wzrost zainteresowania usługami Spółki i poszerzenie grona jej odbiorców, co znajdzie odzwierciedlenie w uzyskiwanych przez Spółkę przychodach.

Wydatki poniesione na organizację konkursu pod nazwą „A.” Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Stanowisko Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

Ad. 8. Ocena, czy poniesione wydatki należą do kosztów reklamy, czy też reprezentacji, wymaga każdorazowo analizy całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, ustalenia kręgu osób, którym wręczane są prezenty, okoliczności wręczenia prezentów, wartości prezentów, itd.

Na gruncie orzecznictwa, jak i w praktyce gospodarczej przyjmuje się, iż gadżety o niewielkiej wartości, opatrzone logo firmy nie mają charakteru reprezentacyjnego. Wydatki poczynione na zakup gadżetów opatrzonych logo firmy i przekazanych przez Spółkę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, będą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Jednak wszelkiego rodzaju wydatki ponoszone na zakup upominków oznaczonych logo podatnika (przekazywane potencjalnym klientom) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tylko wtedy, gdy upominki te będą rozdawane masowo, tj. będą przekazywane każdemu zainteresowanemu podmiotowi.

Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy należy stwierdzić, że przekazywanie kontrahentom i potencjalnym klientom drobnych prezentów z logo firmy stanowi reklamę, polegającą na promowaniu przedsiębiorstwa bez konieczności jednoczesnego bezpośredniego promowania oferowanych usług, w przypadku ich masowego rozdawania.

Natomiast materiały z logo takie jak długopisy, kalendarze, smycze przekazywane pracownikom do celów służbowych należy uznać za materiały biurowe, a więc zaliczyć do kosztów ogólnoadministracyjnych, a więc kosztów innych niż bezpośrednie, tj. pośrednich uzyskania przychodów.

Wydatki na zakup materiałów oznaczonych logo Spółki (długopisy, kalendarze, smycze, kamizelki odblaskowe) w części przekazywanej pracownikom do użytku służbowego, jak i kontrahentom oraz potencjalnym klientom w sposób masowy stanowią koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup materiałów oznaczonych logo Spółki - jest prawidłowe.

Ad. 9. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca ponosi wydatki na organizację spotkań roboczych dla swoich pracowników, na których omawiane są sprawy związane z bieżącą działalnością Spółki. Wnioskodawca ponosi wydatki na zakup żywności oraz napojów, które są serwowane podczas tych spotkań.

Wydatków takich nie można uznać za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, ponieważ ich wyłącznym bądź dominującym celem nie jest reprezentacja, tj. stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Wydatki poniesione na organizację spotkań roboczych dla pracowników (w tym na zakup żywności i napojów) są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i są poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Ponadto spełniają wszystkie ogólne przesłanki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, stwierdzające że wydatki na organizację spotkań roboczych dla pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

Ad. 10. Wnioskodawca ponosi również wydatki na spotkania z dziennikarzami. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że są to konferencje prasowe, po których dziennikarze zapraszani są do teatru. Wnioskodawca ponosi więc wydatki na usługi gastronomiczne oraz bilety do teatru.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z organizacją spotkania dla dziennikarzy, w tym koszty konferencji prasowej, poczęstunku, czy spotkania w teatrze, należy uznać za koszty związane z działaniami promującymi Spółkę, powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca opiera swoją argumentację na celu spotkań, jakim jest promocja Spółki, budowanie dobrego wizerunku, zdobycie przychylności mediów.

Takie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Aby uznać określony wydatek za koszt uzyskania przychodów musi on być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i jednocześnie nie mieścić się w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskana przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 updop.

O ile nie można zaprzeczyć, że wydatki poniesione na spotkania z dziennikarzami spełniają przesłankę konieczną, normatywnie wymaganego celu, w jakim są ponoszone, to należy je uznać za spełniające cel reprezentacji opisany w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop.

W przedmiotowej sprawie należy się odnieść do całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, okoliczności poniesionych wydatków, kręgu podmiotów, na rzecz których wydatki zostały poniesione, czy też wartości poniesionych wydatków.

Dla uznania wydatków za koszty poniesione na reprezentację nie jest koniecznie, by posiadały one takie cechy jak wystawność, wytworność, czy okazałość. Nie są to bowiem wartości wymierne, nie ma możliwości stworzenia jednakowego miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości, czy przepychu dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Istotny jest cel poniesionych wydatków, a w przytoczonym stanie faktycznym nosi on niewątpliwie znamiona reprezentacji, gdyż dominującym celem Wnioskodawcy jest stworzenie odpowiedniego wizerunku, stworzenie dobrego obrazu Spółki wśród dziennikarzy oraz wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań. Jak wspomina Wnioskodawca w uzasadnieniu swego stanowiska efektem spotkań mają być „odpowiednie publikacje”.

Ponadto należy zaznaczyć, że fundowanie biletów do teatru dla dziennikarzy w żaden sposób nie odnosi się do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Takie koszty jedynie tworzą lub poprawiają wizerunek firmy na zewnątrz, należy je więc zakwalifikować do kosztów reprezentacji.

W przedmiotowym stanie faktycznym wydaje się również bezzasadne powołanie na wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3493/12, który dotyczył Spółki, której działalność gospodarcza jest ściśle powiązana i zależna od współpracy z mediami (branża filmowa). Ponadto powołany przez Wnioskodawcę wyrok nie odnosił się do kwalifikacji spotkań z dziennikarzami jako wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, podważał jedynie niezasadność stwierdzenia przez Organ Podatkowy, że wydatki te nie mają w ogóle na celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów.

Trafne wydaje się w przedmiotowej sprawie powołanie na wyrok z dnia 27 listopada 2009 r. WSA w Warszawie sygn. Akt III SA 925/09, w którym stwierdzono, że „reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia” (wyrok powołany również we wspomnianym wyżej wyroku NSA w składzie 7 sędziów z dnia 17 grudnia 2012 r.). Stanowisko to zostało potwierdzone w powołanej wyżej Interpretacji ogólnej Ministerstwa Finansów z dnia 25 listopada 2013 r.

W świetle powyższego wydatki poniesione na spotkania z dziennikarzami nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, a stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie - jest nieprawidłowe.

Ad. 11. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca poniósł wydatki na nagranie filmu, który był następnie emitowany w szkołach, na uczelniach oraz został udostępniony w Internecie.

Tego rodzaju działania Wnioskodawcy mają niewątpliwie znamiona reklamy, rozumianej jako ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług. Film został skierowany do dużej ilości odbiorców, a umieszczenie go w Internecie wskazuje na jego masowy i ogólnodostępny charakter.

Ponadto emisja filmu wśród pracowników/potencjalnych pracowników ma działanie motywujące, ociepla wizerunek pracodawcy, co wpływa na efektywność działania Spółki.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, stwierdzające że koszty poniesione na realizację filmu (w tym koszty poniesione na posiłki dla ekipy filmowej) stanowią koszty uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

Ad. 12. Na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca ponosi wydatki na organizację turnieju piłkarskiego, w którym biorą udział drużyny złożone z pracowników Wnioskodawcy. Wydatki związane z organizacją turnieju to koszt wynajęcia sali, zatrudnienia profesjonalnego sędziego, usług gastronomicznych, zakupu strojów piłkarskich, dyplomów, pucharów oraz wykupu ubezpieczenia. Wszystkie koszty, oprócz kosztu związanego z wynajęciem sali (ten finansowany jest z ZFŚS), finansowane są ze środków obrotowych Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione ze środków obrotowych Spółki na organizowanie turnieju piłkarskiego dla jej pracowników, stanowią koszty uzyskania przychodów, w części sfinansowanej są ze środków obrotowych Spółki.

Kosztami podatkowymi mogą być tzw. „koszty pracownicze”, gdyż wydatki ponoszone na rzecz pracowników, co do zasady stanowią dla pracodawcy koszty uzyskania przychodów, jeśli tylko spełniają wymogi stawiane przez art. 15 ust. 1 updop.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że głównym celem turniejów piłkarskich organizowanych przez Wnioskodawcę jest zacieśnianie więzi społecznych i przyczynie się do większej integracji pracowników, co poprawia jakość wzajemnych kontaktów, a zatem pośrednio przyczynia się do osiągania przychodów przez Spółkę.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, w którym zalicza poniesione na organizację turnieju piłkarskiego wydatki do kosztów uzyskania przychodów w części sfinansowanej ze środków obrotowych Spółki - jest prawidłowe.

Ad. 13. Wnioskodawca ponosi koszty uczestnictwa drużyny piłkarskiej złożonej ze swoich pracowników w turnieju piłkarskim zorganizowanym przez Polsko-Francuską Izbę . Wydatki te zawierają opłacenie wpisowego oraz ubezpieczenia, zakup stroi piłkarskich z logo Spółki dla zawodników, jak i reklamę firmy na turnieju.

Według Wnioskodawcy wydatki te stanowią koszty uzyskania przychodów.

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że wydatki poczynione na udział w zawodach sportowych ze względu na swój reklamowy charakter, jak i aspekt integracyjny pracowników pośrednio przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy z zakresie zaliczenia wydatków na udział pracowników w zawodach sportowych do koszów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 i 16 updop - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.