2015.07.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-421/15-5/RS
z 14 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) uzupełnionego pismem, które wpłynęło do tut. Organu dnia 6 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia:

przychodów w związku z zawartymi umowami Konsorcjum w celu realizacji wspólnych przedsięwzięć (pytanie oznaczone nr 1) – jest prawidłowe,

kosztów uzyskania przychodów w związku z powyższymi przedsięwzięciami (pytanie oznaczone nr 2 i 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów w związku z zawartymi umowami Konsorcjum w celu realizacji wspólnych przedsięwzięć.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – X. („Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest częścią grupy kapitałowej Y. Grupa Y. do której należy kilkadziesiąt spółek zlokalizowanych na całym świecie, prowadzi działalność w zakresie różnego rodzaju usług. Zakres działalności koncernu obejmuje: budownictwo obiektów o charakterze infrastrukturalnym, w tym dróg, tuneli, wiaduktów, lotnisk, parkingów; budownictwo obiektów związanych z ochroną środowiska (np. oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów), wytwarzanie, instalację i serwisowanie wszelkiego rodzaju instalacji przemysłowych działających w obiegach zamkniętych; budownictwo mieszkaniowe i użytkowe (kompleksowe wykonywanie wszelkiego rodzaju obiektów budowlanych o charakterze kubaturowym, łącznie z prowadzeniem prac wykończeniowych w takich obiektach); wytwarzanie, montaż, konserwację i bieżące serwisowanie maszyn i urządzeń dla wszelkich gałęzi przemysłu (zwłaszcza budowlanego, wydobywczego, papierniczego, spożywczego), pozyskiwanie i przetwarzanie surowców naturalnych na potrzeby podmiotów należących do koncernu; zarządzanie nieruchomościami, ich eksploatacja oraz usługi serwisowe dla przemysłu i budownictwa lądowego (np. zabezpieczenia przed hałasem). X. specjalizuje się w budownictwie inżynieryjnym.
Spółka w ramach swojej działalności zawiera Umowy Konsorcjum z podmiotami prowadzącymi działalność w zakresie usług budowlanych.
Umowy Konsorcjum zawierane są w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia na rzecz klienta, które ze względu na swój zakres oraz zaangażowanie finansowe i organizacyjne przekraczałoby możliwości każdego z ww. podmiotów z osobna.
Na podstawie zawieranych Umów Konsorcjum Strony zobowiązują się do realizacji wspólnego przedsięwzięcia w oparciu o określony w Umowach Konsorcjum rzeczowy podział prac.

W celu wykonania przyznanego zakresu zadań Lider i pozostali uczestnicy konsorcjum zakupują również usługi lub towary od podmiotów zewnętrznych, co dokumentują zgodnie z zasadami ustawy o rachunkowości, w sposób umożliwiający właściwe i niebudzące wątpliwości określenie poniesionych kosztów.

Zgodnie z Umowami Konsorcjum Lider konsorcjum jest uprawniony do wystawiania faktur na rzecz klienta z tytułu całości wykonanych przez konsorcjum usług oraz do dokonywania rozliczeń z Uczestnikami konsorcjum.

Klient jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Lidera konsorcjum całego wynagrodzenia z tytułu prac wykonanych na jego rzecz przez konsorcjum. Wynagrodzenie to wypłacane jest na podstawie faktur VAT wystawianych na klienta przez Lidera konsorcjum. W ramach rozliczeń wewnątrz konsorcjum Lider Konsorcjum dokonuje podziału i wypłaty wynagrodzenia otrzymanego od klienta pomiędzy siebie i pozostałych Uczestników konsorcjum za wykonany przez każdego z nich zakres prac ustalony w Umowie konsorcjum. W tym celu Lider konsorcjum otrzymuje od Uczestników konsorcjum wystawione na niego faktury obejmujące wynagrodzenie należne poszczególnym Uczestnikom konsorcjum z tytułu wykonanego przez każdego z nich zakresu prac w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia określonego w Umowie konsorcjum.

W celu wykonania powierzonego zakresu zadań Lider i Uczestnicy konsorcjum indywidualnie ponoszą koszty związane z realizacją prac w przypisanym im zakresie. Na podstawie Umowy konsorcjum zarówno Lider konsorcjum, jak i każdy Uczestnik konsorcjum uczestniczy w kosztach wspólnego przedsięwzięcia zgodnie z przyznanym mu zakresem prac i dokumentuje wynikające z tego zakresu koszty faktycznie poniesione w związku z realizacją powierzonych mu prac indywidualnie (są ujmowane i rozliczane w ewidencji księgowej każdego z Uczestników konsorcjum i Lidera). Z uwagi na rzeczowy podział wykonywanych prac zawarty w Umowach konsorcjum, nie został ustalony procentowy udział Lidera konsorcjum i pozostałych Uczestników konsorcjum w zysku (stracie) wynikającym z realizacji wspólnego przedsięwzięcia.

W świetle Umów konsorcjum zysk/strata każdego z członków konsorcjum z wykonania wspólnego przedsięwzięcia stanowi wypadkową otrzymanych wpływów (które są przedmiotem umownego podziału) i poniesionych kosztów z tytułu realizacji przydzielonego każdemu z członków konsorcjum zakresu prac (przy czym koszty są ponoszone i rozliczane indywidualnie przez Lidera i każdego z Uczestników konsorcjum), co oznacza, że w efekcie zysk (strata) Lidera konsorcjum i pozostałych Uczestników konsorcjum będzie różnić się pomiędzy sobą. Ze względu na fakt, iż wynagrodzenie dla Lidera i Uczestników konsorcjum określają Umowy konsorcjum, zaś całkowita wysokość faktycznie poniesionych kosztów związanych z przyznanym każdemu z nich zakresem robót nie jest znana i wiąże się ze specyfiką zakresu prac przez nich wykonywanych, rentowność wspólnego przedsięwzięcia dla Lidera i Uczestników konsorcjum jest różna.

W piśmie uzupełniającym wniosek, które wpłynęło do tut. Organu dnia 6 lipca 2015 r. Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony stan faktyczny, tj. wskazał, że opisany we wniosku stan faktyczny dotyczy sytuacji, w której Spółka pełni rolę Lidera konsorcjum.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż przychodami Spółki z tytułu udziału w Konsorcjum są wyłącznie kwoty wynagrodzenia należne Spółce na podstawie Umowy konsorcjum natomiast pozostała zafakturowana przez nią część wynagrodzenia Konsorcjum, jako należna pozostałym spółkom tworzącym Konsorcjum, nie będzie stanowić przychodu Spółki?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż kosztami uzyskania przychodów Lidera Konsorcjum są koszty faktycznie przez niego poniesione w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, związane z przyznanym mu zakresem prac?
Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, iż kosztem uzyskania przychodu Lidera Konsorcjum nie jest otrzymane od klienta wynagrodzenie w części wypłacanej przez Lidera na rzecz Uczestników Konsorcjum zgodnie z postanowieniami Umowy Konsorcjum?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Przychodami Spółki z tytułu udziału w Konsorcjum są wyłącznie kwoty wynagrodzenia należne Spółce na podstawie Umowy konsorcjum, natomiast pozostała zafakturowana przez nią część wynagrodzenia Konsorcjum, jako należna pozostałym spółkom tworzącym Konsorcjum, nie będzie stanowić przychodu Spółki.

Podniesiono, że ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 ww. ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o pdop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Poprzez przykładowe wyliczenie (katalog otwarty) zawarte w art. 12 ust. 1-3 omawianej ustawy, ustawodawca precyzuje jedynie rodzaje przychodów. Ponadto, wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4 tej ustawy).

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o pdop, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Analizując przepisy art. 12 ustawy o pdop, można zdaniem Wnioskodawcy stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną - przychód powstaje zatem w momencie jego faktycznego uzyskania przez podatnika. Tym samym, na gruncie ww. ustawy przychód powinien cechować się definitywnością i określonością. Zgodnie z takim podejściem, za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym może być uznany tylko definitywny, trwały i ostateczny (bezzwrotny) przyrost majątkowy.

Zdaniem Wnioskodawcy w analizowanej sytuacji kwotami należnymi Spółce jest tylko część wynagrodzenia Konsorcjum, określona w Umowie Konsorcjum. Pozostała część wynagrodzenia Konsorcjum jest tylko tymczasowym, pozbawionym definitywnego charakteru, przysporzeniem majątkowym Spółki, które Spółka jest obowiązana rozdzielić między Członków konsorcjum, a więc nie stanowi przychodu podatkowego Spółki. W odniesieniu do części wynagrodzenia należnego Członkom konsorcjum, Spółka występuje wyłącznie w charakterze pośrednika w przekazywaniu środków finansowych, tj. pobiera wynagrodzenie od Nabywcy i dystrybuuje je na rzecz Członków konsorcjum.

Podniesiono, że powyżej zaprezentowane stanowisko zostało potwierdzone, w analogicznym stanie faktycznym, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 maja 2011 r. (znak: IPPB5/423-334/11-3/DG) zgodnie z którą, do przychodów Lidera powinna być wyłącznie zaliczona ta kwota wynagrodzenia, która faktycznie jest jego wynagrodzeniem należnym wraz z dodatkowym udziałem w przychodach za „liderowanie”. Do przychodów Lidera nie powinno się zaliczać pozostałej kwoty zafakturowanego na Zamawiającego wynagrodzenia, które faktycznie należne jest partnerowi”.

Podniesiono także, że stanowisko Spółki znajduje swoje odzwierciedlenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 lutego 2011 r. (III SA/Wa 1223/10), w którym Sąd pozytywnie rozpatrzył skargę, w której strona wskazywała, że „(...) jeżeli w umowie konsorcjum określono dochody jego członków w inny sposób, niż poprzez ustalenie udziału procentowego w zysku konsorcjum (tj. kwotowo w zależności od złożonej przez każdego z członków wyceny własnych prac), a koszty własnych prac nie są przenoszone na drugiego konsorcjanta, to wówczas stosuje się zasady ogólne ustalania przychodów i kosztów, osobno u każdego z konsorcjantów (...)” jednocześnie wskazując, że „Twierdzenie organu, że niezależnie od wewnętrznych ustaleń dotyczących modeli rozliczeń przyjętych przez konsorcjantów mamy w dalszym ciągu do czynienia z konsorcjum - wspólnym przedsięwzięciem jest twierdzeniem nie uwzględniającym językowej i celowościowej wykładni art. 5 ustawy, mówiącego właśnie o wspólnym przedsięwzięciu”.

Wskazano, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2014 r. (znak: IPPB5/423-802/14-2/RS) wskazał, iż „należy uznać, iż Lider wystawiając fakturę w imieniu Konsorcjum działa w imieniu własnym i w imieniu Konsorcjantów. W momencie wystawiania faktury posiada informację, jaka kwota wynagrodzenia objętego fakturą przypada na każdego z Członków konsorcjum. W konsekwencji przychodem Lidera jest wyłącznie ta część objętego fakturą wynagrodzenia, która jemu jest należna zgodnie z podziałem zadaniowym. Pozostałą część wynagrodzenia ma obowiązek przekazać pozostałym Konsorcjantom, jako kwotę im „należną”. W związku z tym, do przychodów Lidera powinna być wyłącznie zaliczona ta kwota wynagrodzenia, która faktycznie jest jego wynagrodzeniem należnym wraz z dodatkowym udziałem w przychodach za reprezentowanie Konsorcjum (pełnienie funkcji Lidera), w myśl cyt. wyżej art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Do przychodów Lidera nie powinno się doliczać pozostałej kwoty wynagrodzenia otrzymanego od Dostawcy (Zamawiającego), które faktycznie należne jest pozostałym Konsorcjantom”.

Z powyższych względów należy uznać zdaniem Wnioskodawcy, że przychodami Spółki z tytułu udziału w Konsorcjum są wyłącznie kwoty wynagrodzenia należne Spółce na podstawie Umowy konsorcjum, natomiast pozostała zafakturowana przez nią część wynagrodzenia Konsorcjum, jako należna pozostałym spółkom tworzącym Konsorcjum, nie będzie stanowić przychodu Spółki.

Ad. 2.

Podniesiono, że zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

został poniesiony przez podatnika;
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów;
- nie może się znajdować w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o pdop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podniesiono, że na podstawie Umów konsorcjum zarówno Lider, jak i każdy Uczestnik Konsorcjum uczestniczy w kosztach wspólnego przedsięwzięcia zgodnie z przyznanym mu zakresem prac i dokumentuje wynikające z tego zakresu koszty poniesione w związku z realizacją powierzonego mu zakresu prac indywidualnie (są ujmowane i rozliczane w ewidencji księgowej każdego z Uczestników Konsorcjum oraz Lidera).

W świetle art. 5 ust. 2 ustawy o pdop zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Przez „odpowiednie stosowanie” zgodnie z regułami wykładni prawa należy rozumieć takie zastosowanie ust. 1, które będzie odzwierciedlać wyrażone w nim zasady mające zastosowanie do opodatkowania przychodów ze wspólnego przedsięwzięcia.

A zatem zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku określenia udziału w kosztach uzyskania przychodów, rozstrzygające znaczenie również tutaj będą mieć zapisy zawarte w Umowie konsorcjum, co potwierdza m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 14 maja 2014 r. (sygn. IBPB3/2/423-109/14/AW): „przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum powinni zatem do wzajemnych rozliczeń stosować podział kosztów, czy przychodów zgodnie z ustaleniami wynikającymi z porozumienia między uczestnikami konsorcjum, np. według zawartej umowy”.

W stanie faktycznym Spółki udział w kosztach uzyskania przychodów został oparty na podstawie postanowień Umów Konsorcjum o kryterium rzeczowego zakresu prac przyznanego Liderowi i Uczestnikom Konsorcjum. W związku z powyższym zarówno Lider, jak i Uczestnicy Konsorcjum są zobowiązani do ponoszenia kosztów związanych z realizacją przypadającego im zakresu prac. Koszty te są dokumentowane w sposób zgodny z zasadami wystawiania dowodów księgowych na podstawie ustawy o rachunkowości. A zatem, w przypadku Lidera oraz Uczestników Konsorcjum zarówno udział w przychodach, jak i w kosztach podatkowych, został oparty o to samo kryterium tj. zakresu prac przyznanych w Umowach Konsorcjum, co pozostaje w zgodzie z art. 5 ustawy o pdop.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodów Lidera oraz Uczestników konsorcjum są koszty faktycznie przez nich poniesione w celu wykonania przyznanego im zakresu prac, co reguluje zawarta umowa konsorcjum.

Ponadto Spółka zwróciła uwagę, że jakakolwiek odmienna od powyższej interpretacja stałaby w sprzeczności z podstawowymi zasadami swobody układania stosunków gospodarczych pomiędzy podmiotami gospodarczymi. Przepisy prawa podatkowego w żadnej mierze nie mogą kreować stosunków gospodarczych (ekonomicznych) ani ingerować w swobodę ustaleń pomiędzy stronami takich stosunków, w tym w szczególności w takich aspektach jak wysokość realizowanej marży i poziom zysku wypracowanego przez niezależne, w rozumieniu podatkowym, podmioty.

Reasumując powyższe argumenty, w ocenie Wnioskodawcy kosztami uzyskania przychodów Lidera są koszty faktycznie przez niego poniesione w celu wykonania przyznanego mu zakresu prac zgodnie z zawartymi Umowami Konsorcjum.

Ad. 3.

Podniesiono, że Lider Konsorcjum otrzymuje od Klienta wynagrodzenie należne całemu Konsorcjum za wykonanie usług przewidzianych w umowie z Klientem. Jednak wynagrodzeniem Lidera jest tylko ta część całkowitego wynagrodzenia widniejącego na wystawionej na rzecz Klienta fakturze, która odpowiada zakresowi wykonanych przez Lidera prac. Pozostała część wynagrodzenia należna Uczestnikom Konsorcjum za realizację powierzonego im zakresu prac, pomimo że początkowo trafia do Lidera, to następnie, zgodnie z postanowieniami Umowy Konsorcjum, jest przez niego przekazywana Uczestnikom Konsorcjum.

Wskazano, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 19 lutego 2012 r. (znak: IPPB5/423-799/09-2/DG) zwrócił uwagę, iż „wynagrodzenie otrzymane od Klienta przez Lidera, w części dotyczącej pozostałych Uczestników Konsorcjum nie stanowi przychodu Lidera, gdyż nie jest to wynagrodzenie należne Liderowi za wykonany przez niego zakres prac. W konsekwencji, wynagrodzenie przekazane przez Lidera pozostałym Uczestnikom Konsorcjum nie będzie również jego kosztem uzyskania przychodu, gdyż nie stanowi wydatku poniesionego przez Lidera w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, co zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop warunkuje uznanie wydatku za koszt podatkowy. Lider pełni bowiem tylko funkcję pośrednika w przekazywaniu wynagrodzenia i nie jest beneficjentem realizowanych przez Uczestników Konsorcjum usług”.

Reasumując, zdaniem Spółki należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy będą wyłącznie wydatki przypadające na Spółkę zgodnie z proporcją wynikającą z zawartych umów/porozumień w ramach zawiązanego Konsorcjum. W przedmiotowym przypadku będą to koszty poniesione w związku z wykonywanymi przez Wnioskodawcę zadaniami w ramach zawiązanych Konsorcjów. Tym samym kwoty wynikające z faktur wystawionych na Spółkę jako Lidera Konsorcjum przez członków Konsorcjum, które następnie zostaną przekazane przez nią pozostałym Członkom konsorcjum z tytułu ich udziału w przychodach Konsorcjum, nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie określenia:

przychodów w związku z zawartymi umowami Konsorcjum w celu realizacji wspólnych przedsięwzięć (pytanie oznaczone nr 1) – za prawidłowe,

kosztów uzyskania przychodów w związku z powyższymi przedsięwzięciami (pytanie oznaczone nr 2 i 3) – za prawidłowe.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż umowa konsorcjum jest umową gospodarczą, co najmniej dwóch przedsiębiorców, zawartą w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy solidarnym ponoszeniu ryzyka. W ramach wspólnego przedsięwzięcia jego uczestnicy, którzy dążą do uzyskania wspólnego celu, mogą wspólnie przystąpić do przetargu, złożyć wspólną ofertę, ponieważ zwykle osobno nie posiadają potrzebnych uprawnień, właściwego doświadczenia i wiedzy, potencjału technicznego i ekonomicznego. Zawarcie umowy o wspólne przedsięwzięcie gospodarcze - „umowy konsorcjum” - nie ma na celu powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie istniejących stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, że dwóch lub więcej wspólników przedsięwzięcia jest związanych ustaleniami umownymi oraz, że owe ustalenia umowne ustanawiają sprawowanie współkontroli. Działalność wykonywana w ramach wspólnego przedsięwzięcia może być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, jednakże do uznania takiej działalności za wspólne przedsięwzięcie wystarczy jednokrotne jej wykonanie, nie musi to być więc działalność nastawiona na wykonanie w sposób powtarzający się.

Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy, logistyczny, techniczny lub organizacyjny przekracza możliwości jednego podmiotu. Ponieważ prawo nie wyszczególnia umowy konsorcjum, należy ona do tzw. umów nienazwanych. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie ma własnej osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane, nie musi mieć odrębnej nazwy ani też siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli działaniach nie związanych z konsorcjum), a w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem. Konsorcjum może przybierać różne formy organizacyjne m.in. formę spółki cywilnej, ale nie jest to forma konieczna konsorcjum.

Zgodnie z cywilistyczną zasadą swobody umów, wyrażoną w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiał się właściwości (naturze) stosunku, ustawie, ani zasadom współżycia społecznego. Umowa konsorcjum jak już powiedziano wyżej należy do tzw. umów nienazwanych. Strony takiej umowy korzystając z powyższej zasady swobody umów mogą dowolnie ułożyć swój stosunek zobowiązaniowy, tzn. mogą dowolnie określać wzajemne prawa i obowiązki, i o ile nie jest to sprzeczne z właściwością stosunku zobowiązaniowego, z zasadami współżycia społecznego, mogą traktować zawartą umowę jako nieuregulowaną przepisami kodeksu cywilnego umowę konsorcjum. Zatem dla uznania konsorcjum za wspólne przedsięwzięcie nie jest konieczne aby umowa, która konsorcjum to zawiązuje określała procentowy udział konsorcjantów we wspólnym przedsięwzięciu.

Przykładowo, w wyroku z dnia 2 lutego 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt III SA/Wa 1223/10) potwierdził, iż w określonych okolicznościach takich jak np. finansowe i organizacyjne związki pomiędzy członkami, łączna odpowiedzialność w stosunku do podmiotów trzecich, koordynacja wspólnych działań, konsorcjum spełnia definicję wspólnego przedsięwzięcia w rozumieniu ustawy o CIT.

Najprostszą formą konsorcjum może być wspólnie kontrolowana działalność - związek firm powołany zostaje do zaoferowania podmiotom trzecim wspólnego wykonania zadania, z jasno określonym podziałem obowiązków w zakresie realizacji tego zadania, z których poszczególni konsorcjanci wywiązują się na własny koszt. Lider konsorcjum jest umocowany do podpisywania umowy gospodarczej w imieniu konsorcjum, a rozliczenia gospodarcze z zamawiającym, w tym fakturowanie sprzedaży, prowadzone są przez lidera. Pozostałe firmy wystawiają faktury liderowi konsorcjum i w ten sposób ostatecznie uczestniczą w zyskach wspólnego przedsięwzięcia. Tego typu konsorcjum nie wymaga własnej księgowości, a jego działalność jest sumą działań jego uczestników, które to działania a więc uzyskiwane przychody, ponoszone koszty, podejmowane zobowiązania itp. rejestrowane są w ich księgach i sprawozdaniach finansowych. Koszty i przychody z działalności konsorcjum wykazywane winny być proporcjonalnie do udziału konsorcjanta (określonego w jakikolwiek sposób w umowie konsorcjum).

Należy zauważyć, iż konsorcjum stanowi określony w umowie sposób uregulowania rozliczeń pomiędzy podmiotami tworzącymi konsorcjum oraz wprowadza zasady, którymi strony powinny kierować się w swoich kontaktach, zwłaszcza z zamawiającym. Przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum powinni dokonywać podziału kosztów czy przychodów zgodnie z ustaleniami wynikającymi z porozumienia między uczestnikami konsorcjum, np. według zawartej umowy. Rozliczenia pomiędzy konsorcjantami są sprawą wewnętrzną i pozostają poza sferą rozliczeń z zamawiającym.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż rozliczenia przychodów i kosztów pomiędzy konsorcjantami, w zależności od ustaleń wynikających z zawartych umów/porozumień w ramach zawiązanego konsorcjum, mogą mieć miejsce na zasadzie:

procentowej, lub

zadaniowej.

Należy jednakże mieć na względzie, iż rozliczenia pomiędzy podmiotami (fakturowanie, refakturowanie, wystawianie not księgowych) powinny być dokonywane w sposób umożliwiający właściwe i niebudzące wątpliwości określenie kosztów i przychodów podatkowych dla poszczególnych firm realizujących projekt - udokumentowane zgodnie z zasadami wystawiania dowodów księgowych na podstawie ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r., poz. 330, z późn. zm.). Pamiętać również należy o treści art. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), na podstawie którego podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, nie definiuje wspólnego przedsięwzięcia. Określa jedynie sposób rozliczania przychodów i kosztów uczestników wspólnego przedsięwzięcia, np. w formie konsorcjum. Podatnikami podatku dochodowego w konsorcjum są jego poszczególni wspólnicy, zgodnie z zasadą, określoną w art. 5 ust. 1 ww. ustawy, w myśl której przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. W myśl art. 5 ust. 2 tej ustawy zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Przepisy te ustalają nadrzędne zasady rozliczeń podatkowych dokonywanych między podmiotami biorącymi udział we wspólnym przedsięwzięciu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawiera Umowy Konsorcjum z podmiotami prowadzącymi działalność w zakresie usług budowlanych w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia na rzecz klienta, które ze względu na zakres oraz zaangażowanie finansowe i organizacyjne przekraczałoby możliwości każdego z ww. podmiotów z osobna. Na podstawie zawieranych Umów Konsorcjum Strony zobowiązują się do realizacji wspólnego przedsięwzięcia w oparciu o określony w Umowach Konsorcjum rzeczowy podział prac. W celu wykonania przyznanego zakresu zadań Lider i pozostali uczestnicy konsorcjum zakupują również usługi lub towary od podmiotów zewnętrznych. Zgodnie z Umowami Konsorcjum Lider konsorcjum jest uprawniony do wystawiania faktur na rzecz klienta z tytułu całości wykonanych przez konsorcjum usług oraz do dokonywania rozliczeń z Uczestnikami konsorcjum. Klient jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Lidera konsorcjum całego wynagrodzenia z tytułu prac wykonanych na jego rzecz przez konsorcjum. Wynagrodzenie to wypłacane jest na podstawie faktur VAT wystawianych na klienta przez Lidera konsorcjum. W ramach rozliczeń wewnątrz konsorcjum Lider Konsorcjum dokonuje podziału i wypłaty wynagrodzenia otrzymanego od klienta pomiędzy siebie i pozostałych Uczestników konsorcjum za wykonany przez każdego z nich zakres prac ustalony w Umowie konsorcjum. W tym celu Lider konsorcjum otrzymuje od Uczestników konsorcjum wystawione na niego faktury obejmujące wynagrodzenie należne poszczególnym Uczestnikom konsorcjum z tytułu wykonanego przez każdego z nich zakresu prac w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia określonego w Umowie konsorcjum. W celu wykonania powierzonego zakresu zadań Lider i Uczestnicy konsorcjum indywidualnie ponoszą koszty związane z realizacją prac w przypisanym im zakresie. Na podstawie Umowy konsorcjum zarówno Lider konsorcjum, jak i każdy Uczestnik konsorcjum uczestniczy w kosztach wspólnego przedsięwzięcia zgodnie z przyznanym mu zakresem prac i dokumentuje wynikające z tego zakresu koszty faktycznie poniesione w związku z realizacją powierzonych mu prac indywidualnie (są ujmowane i rozliczane w ewidencji księgowej każdego z Uczestników konsorcjum i Lidera). Z uwagi na rzeczowy podział wykonywanych prac zawarty w Umowach konsorcjum, nie został ustalony procentowy udział Lidera konsorcjum i pozostałych Uczestników konsorcjum w zysku (stracie) wynikającym z realizacji wspólnego przedsięwzięcia. W świetle Umów konsorcjum zysk/strata każdego z członków konsorcjum z wykonania wspólnego przedsięwzięcia stanowi wypadkową otrzymanych wpływów (które są przedmiotem umownego podziału) i poniesionych kosztów z tytułu realizacji przydzielonego każdemu z członków konsorcjum zakresu prac. Tym samym zysk (strata) Lidera konsorcjum i pozostałych Uczestników konsorcjum będzie różnić się pomiędzy sobą.

W celu określenia po stronie Wnioskodawcy przychodów i kosztów uzyskania przychodów w związku z prowadzeniem przez Spółkę działalności gospodarczej w ramach zawiązanego Konsorcjum należy w pierwszej kolejności rozważyć, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zacytowany wyżej art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podkreślenia wymaga, co zostało podniesione powyżej, iż konsorcjum stanowi określony w umowie sposób uregulowania rozliczeń pomiędzy spółkami tworzącymi konsorcjum oraz wprowadza zasady, którymi strony powinny kierować się w swoich kontaktach, zwłaszcza z zamawiającym. Przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum powinni dokonywać podziału kosztów czy przychodów zgodnie z ustaleniami wynikającymi z porozumienia między uczestnikami konsorcjum, np. według zawartej umowy. Ponadto jak wcześniej wskazano określenie wielkości udziału konsorcjanta we wspólnym przedsięwzięciu nie musi być dokonane procentowo. Dopuszczalne jest określenie wielkości udziału na zasadzie zadaniowej (tak, jak ma to miejsce w przedstawionym stanie faktycznym). Rozliczenia pomiędzy podmiotami (fakturowanie, refakturowanie, wystawianie not księgowych) powinno być dokonywane w sposób umożliwiający właściwe i nie budzące wątpliwości określenie kosztów i przychodów podatkowych dla poszczególnych Spółek (Członków konsorcjum) realizujących projekt – udokumentowane zgodnie z zasadami wystawiania dowodów księgowych na podstawie ustawy o rachunkowości.

W przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie znajdzie więc ww. art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Podkreślić jeszcze raz należy, iż przepis art. 5 ustawy podatkowej określa sposób podziału i opodatkowania przychodu ze źródeł przychodów będących źródłami wspólnymi dla więcej niż jednego podatnika, z wyjątkiem przychodów z udziału w spółce będącej osobą prawną. Ponieważ identyczne reguły dotyczą rozliczania kosztów uzyskania przychodów oraz zwolnień i ulg podatkowych, komentowany przepis w istocie ustanawia zasadę obliczania dochodu ze wspólnych źródeł przychodów oraz wymiaru podatku od tego dochodu. Przychody ze źródeł wspólnych opodatkowuje się osobno u każdego z podatników. Przychód z omawianych źródeł stanowi taką część przychodu wspólników ze wspólnego przedsięwzięcia, jaka odpowiada udziałowi podatnika. Ustalona w powyższy sposób suma przychodu podlega łączeniu z innymi, podlegającymi opodatkowaniu na zasadach ogólnych, przychodami podatnika. Brzmienie powołanego wyżej przepisu wyraźnie wskazuje, że jego dyspozycją objęte są m.in. wspólne przedsięwzięcia, a więc także działalność przedstawiona w opisie stanu faktycznego wniosku.

W tym miejscu należy zauważyć, iż art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy jedynie sposobu podziału przychodów i kosztów uczestników wspólnego przedsięwzięcia, przepis ten nie reguluje natomiast momentu uzyskania przychodów oraz momentu potrącenia kosztów u każdego z konsorcjantów. W tym dopiero zakresie zastosowanie znajdą odpowiednio art. 12 i art. 15 tej ustawy.

Ad. 1.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się określeniem przychodów Spółki w związku z realizacją wspólnego przedsięwzięcia w ramach zawiązanego Konsorcjum w przypadku, gdy w umowie Konsorcjum zasady przypisywania przychodów/kosztów poszczególnym Konsorcjantom oraz podziału zysku określone zostały zadaniowo.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 ww. ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie do art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Analizując przepisy art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną – przychód powstaje zatem w momencie jego faktycznego uzyskania przez podatnika. Tym samym, na gruncie ww. ustawy przychód powinien cechować się definitywnością i określonością. Zgodnie z takim podejściem, za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym może być uznany tylko definitywny, trwały i ostateczny (bezzwrotny) przyrost majątkowy.

Dokonując analizy przedstawionego stanu faktycznego, należy uznać, iż Lider wystawiając fakturę w imieniu Konsorcjum działa w imieniu własnym i w imieniu Konsorcjantów. W konsekwencji przychodem Lidera jest wyłącznie ta część objętego fakturą wynagrodzenia, która jemu jest należna zgodnie z podziałem zadaniowym. Pozostałą część wynagrodzenia Lider ma obowiązek przekazać pozostałym Konsorcjantom, jako kwotę im „należną”. W związku z tym, do przychodów Lidera powinna być zaliczona wyłącznie ta kwota wynagrodzenia, która faktycznie jest jego wynagrodzeniem należnym, w myśl cyt wyżej art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Do przychodów Lidera nie powinno się doliczać pozostałej kwoty wynagrodzenia otrzymanego od Klienta, które faktycznie należne jest pozostałym Konsorcjantom.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż skoro działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach zawiązanego Konsorcjum stanowi wspólne przedsięwzięcie, o którym mowa w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to tym samym przychodem należnym Wnioskodawcy będzie przychód przypadający na Spółkę zgodnie z proporcją wynikającą z zawartych umów/porozumień w ramach zawiązanego Konsorcjum. W przedmiotowym przypadku będzie to kwota wynagrodzenia należna Spółce na podstawie umowy Konsorcjum. Pozostała kwota wynikająca z faktury wystawionej przez Klienta na Spółkę – Lidera konsorcjum - jako należna pozostałym spółkom tworzącym Konsorcjum, nie będzie stanowić przychodu Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2. i Ad. 3.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się także z określeniem kosztów uzyskania przychodów Spółki w związku z realizacją wspólnego przedsięwzięcia w ramach zawiązanego Konsorcjum w przypadku, gdy w umowie Konsorcjum zasady podziału zysku oraz przypisywania przychodów/kosztów poszczególnym Konsorcjantom określone zostały zadaniowo.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Istotnym jest, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika.

Dodatkowo zauważyć należy, że w celu wykazania związku pomiędzy kosztem, a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów. W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż skoro - jak wskazano już powyżej - działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach zawiązanego Konsorcjum stanowi wspólne przedsięwzięcie, o którym mowa w art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to tym samym kosztami uzyskania przychodów Wnioskodawcy będą wyłącznie wydatki przypadające na Spółkę zgodnie z proporcją wynikającą z zawartych umów/porozumień w ramach zawiązanego Konsorcjum. W przedmiotowym przypadku będą to koszty poniesione w związku z wykonywanymi przez Wnioskodawcę zadaniami w ramach zawiązanego Konsorcjum. Tym samym kwoty wynikające z faktur wystawionych przez Klienta na Spółkę – Lidera konsorcjum - które następnie zostaną przekazane przez nią pozostałym Członkom konsorcjum z tytułu ich udziału w przychodach Konsorcjum, nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Spółki w zakresie pytania oznaczonego nr 2 i 3 należy uznać także za prawidłowe.

Końcowo podkreślenia wymaga, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Stroną wnioskującą o udzielenie przedmiotowej interpretacji jest S.A. Z uwagi na powyższe, należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych Członków konsorcjum.

Uzyskanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez pozostałych Członków konsorcjum możliwe jest poprzez złożenie odrębnych wniosków o wydanie interpretacji indywidualnej, wraz ze spełnieniem wszystkich warunków określonych w art. 14b i art. 14f ustawy Ordynacja podatkowa, przez poszczególne jednostki wchodzące w skład tego konsorcjum.

Na marginesie w odniesieniu do wyroku sądu administracyjnego powołanego przez Wnioskodawcę, należy wskazać, iż artykuł 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z pózn. zm.) stanowi, że źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są; Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe, rozporządzenia i akty prawa miejscowego.

Katalog źródeł prawa zawarty w art. 87 Konstytucji wyraźnie wyklucza orzecznictwo sądów jako źródło prawa powszechnie obowiązującego, a zatem zasady konstytucyjne nie nadają orzecznictwu sądów administracyjnych mocy powszechnie obowiązującej.

Wskazać także należy, iż przedstawione we wniosku orzeczenie sądu administracyjnego, zostało wydane w indywidualnej sprawie w określonym, odrębnym stanie faktycznym i tylko do niego się odnosi. Nie jest natomiast wiążące dla tut. Organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych także należy stwierdzić, że zostały także wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. j. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin