2015.09.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4511-231/15/MD
z 24 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 10 czerwca 2015 r. (data wpływu do Biura – 16 czerwca 2015 r.), uzupełnionym 25 sierpnia 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z tym, w piśmie z 17 sierpnia 2015 r., znak: IBPB-2-1/4511-231/15/MD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 25 sierpnia 2015 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Za lata 2012-2014 złożyła wspólne rozliczenie wraz z małżonkiem, który również jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych według skali podatkowej z dochodów uzyskanych ze służbowego stosunku pracy – wraz z załącznikiem PIT/O, w którym ujęła odliczenie ulgi prorodzinnej na syna. Syn jest kawalerem, od urodzenia zamieszkuje wraz z Wnioskodawczynią i mężem.

Na wychowaniu Wnioskodawczyni pozostaje syn pełnoletni urodzony w 1985 r. Syn posiada orzeczenie lekarza orzecznika ZUS o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności powstałej od urodzenia. Niepełnosprawność ma charakter trwały, a orzeczenie zostało wydane na stałe.

Orzeczenie wydał Miejski Zespół do spraw Orzekania o Niepełnosprawności w dniu 7 stycznia 2002 r. Zgodnie z uzasadnieniem do orzeczenia: „orzeczony stopień niepełnosprawności ma charakter trwały i orzeczenie wydaje się na stałe, syn ma ograniczoną możliwość samodzielnej egzystencji, wymaga częściowej lub czasowej opieki lub pomocy innej osoby.” Synowi przysługuje prawo do zasiłku pielęgnacyjnego, który został przyznany na stałe.

U syna Wnioskodawczyni zdiagnozowano agammaglobulinemię – wrodzony brak odporności – wada genetyczna. Leczenie polega na regularnym podawaniu preparatów immunoglobulin, co u syna Wnioskodawczyni polega na ich przetaczaniu co 4 tygodnie w ilości 0,5 litra w U. w K. (wcześniej w innych placówkach medycznych). Przetoczenie immunoglobulin zapobiega rozwojowi groźnych dla jego życia zakażeń bakteryjnych i wirusowych. Syn wymaga stałej opieki lekarza immunologa, laryngologa, jest pod stałą opieką lekarza rodzinnego. Wymaga zażywania na stałe antybiotyków, a w razie zakażeń wirusowych bądź bakteryjnych zagrażających jego życiu – hospitalizacji. Wymaga również pełnych badań morfologicznych, które wykonywane są co najmniej raz na 4 tygodnie, aby na bieżąco kontrolować stan jego zdrowia. Syn jest pod kontrolą kardiologa, immunologa i laryngologa, a ze względu na charakter jego choroby częstotliwość wizyt u specjalistów, np. chirurgii i innych dziedzin medycyny, jest bardzo duża. Ze względu na częstotliwość kontaktów ze specjalistami różnych dziedzin medycyny opieka Wnioskodawczyni nad synem wymaga nieustannej czujności nad stanem jego zdrowia. Syn Wnioskodawczyni nie jest osobą samodzielną pod względem fizycznym. Jak dotąd proces wychowawczy syna Wnioskodawczyni pod tym względem nie został ukończony i trwa nadal. W związku ze znacznie ograniczoną możliwością syna do samodzielnej egzystencji wystąpiła konieczność stałego współdziałania Wnioskodawczyni na co dzień w procesie jego leczenia.

W związku z orzeczeniem o niepełnosprawności, syn Wnioskodawczyni pobierał rentę socjalną (którą zawiesił ze względu na osiągane dochody) oraz pobiera do nadal zasiłek pielęgnacyjny (zasiłek pielęgnacyjny przyznaje się w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia osobie niepełnosprawnej opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji). Syn Wnioskodawczyni w latach 2012-2014 prowadził działalność gospodarczą opodatkowana na zasadach ogólnych w zakresie: stosunki międzyludzkie (public relations) i komunikacja. Syn Wnioskodawczyni za lata 2012-2014 uzyskiwał przychody w niżej wskazanych latach z tytułu:

w 2012 r. – dochody z działalności prowadzonej na własny rachunek opodatkowanej na zasadach ogólnych – przychód w wysokości 193.422,45 zł, dochód po odliczeniu kosztów 96.906,53zł, (+ zasiłek pielęgnacyjny + renta socjalna w wysokości 1.906,01 zł),
w 2013 r. – dochody z działalności gospodarczej prowadzonej na własny rachunek opodatkowanej na zasadach ogólnych – przychód w wysokości 148.165,76 zł, dochód po odliczeniu kosztów 78.981,85 zł (+ zasiłek pielęgnacyjny),
w 2014 r. – dochody z działalności gospodarczej prowadzonej na własny rachunek opodatkowanej na zasadach ogólnych – przychód w wysokości 215.732,65 zł, dochód po odliczeniu kosztów 176.558,13 zł (+ zasiłek pielęgnacyjny).

Za lata 2012, 2013 i 2014 Wnioskodawczyni złożyła wraz z małżonkiem zeznania o wspólnym opodatkowaniu małżonków PIT-37, w których dokonała odliczenia ulgi prorodzinnej na syna, uznając, że taka ulga jej się należy, ponieważ uprawnienie do ulgi przysługuje na dzieci bez względu na wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek pielęgnacyjny – art. 6 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała:

Syn Wnioskodawczyni w latach 2012-2014 był na utrzymaniu i wychowaniu Wnioskodawczyni i męża zgodnie z art. 133 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Syn był i jest kawalerem. Pomimo, że syn osiągał swoje dochody, nie mógł i nie może funkcjonować samodzielnie, był i jest całkowicie pod opieką Wnioskodawczyni i męża. W stosunku do syna w ramach ciążącego na Wnioskodawczyni i mężu obowiązku alimentacyjnego, dokonują oni starań o utrzymanie i wychowywanie m.in. poprzez zapewnienie opieki lekarskiej, mieszkania, wyżywienia i stałej pomocy w codziennej egzystencji syna, jako osoby niepełnosprawnej (niezdolny do samodzielnej egzystencji – zgodnie z orzeczeniem lekarza). Opieka prowadzona jest przez wszystkie miesiące w ciągu roku, a pełnoletni syn zamieszkuje i zamieszkiwał w wraz z nimi. Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec niepełnosprawnego syna może trwać całe jego życie, a zarobkowanie nie jest jedyną przesłanką decydującą o możliwości samodzielnego utrzymania się przez syna. Obowiązek alimentacyjny rodziców może nigdy nie wygasnąć (wyłączywszy śmierć), jeżeli syn wskutek niepełnosprawności nie osiągnie samodzielności przede wszystkim fizycznej. Z treści art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że poza świadczeniami pieniężnymi dopuszczalne są także inne postacie alimentów, szczególnie, że jest tu mowa o utrzymywaniu niepełnosprawnego syna, bez określania, na czym to utrzymywanie ma polegać, a z zastrzeżeniem osobistego charakteru starań.
Obowiązek alimentacyjny rodziców względem niepełnosprawnego syna polega w rodzinie Wnioskodawczyni na osobistych staraniach o jego utrzymanie i wychowanie, mając na uwadze najważniejsze, czyli dobro syna. Osobiste starania o osobę niepełnosprawna są tak samo doniosłe i potrzebne jak środki pieniężne. Niepełnosprawny syn pomimo osiągnięcia dojrzałości życiowej – wymaga wspierania i pomocy ze strony najbliższych. Powodowane jest to ułomnością, która uniemożliwia mu w pełni osiągnięcie samodzielności życiowej. Osoby takiej nie można pozostawić samej sobie, gdyż kłóciłoby się to z zasadami współżycia społecznego.
Syn musiał podjąć pracę (praca w domu na własny rachunek) ze względu na sytuację, która nastąpiła na przełomie 2010 i 2011 r., gdy odmówiono podawania synowi immunoglobulin, ze względu na nierefundowane koszty, jakie niesie leczenie syna dla placówki szpitalnej. Z wyjaśnień szpitala wynika, że NFZ nie refundował kosztów pobytu i leczenia preparatami immunoglobulin w placówkach szpitalnych. Syn usłyszał od lekarzy w Szpitalu Miejskim w J., że „jego leczenie przynosi straty”, a także, że jest „obciążeniem finansowym dla szpitala”. Koszty jednodniowego pobytu i podania 30 g immunoglobuliny to 10.000 zł. Ze względu na charakter schorzenia syn musi mieć przetoczenia immunoglobulin co najmniej raz na 3-4 tygodnie. Czas między odmową leczenia w szpitalu, a znalezieniem innej placówki, to prawie 4 miesiące, w których syn pozostawał bez leczenia, a poziom immunoglobulin we krwi spadł do krytycznego poziomu 2 g/l, przy normie dla zdrowego człowieka od 9 g/l, co naraziło go na groźne dla życia i zdrowia infekcje bakteryjne i wirusowe, w tym posocznicę, bakteryjne zapalenie mózgu, infekcje płuc, dróg oddechowych i inne. Syn podjął ważną decyzję życiową, aby na przyszłość zabezpieczyć środki na leczenie – rozpoczął działalność gospodarczą. Kwoty za immunoglobuliny są niewyobrażalne dla Wnioskodawczyni, jak również dla chorego (np. 10.000,00 zł x 13 dawek [co 4 tygodnie/52 tygodnie w roku] = 130.000,00 zł rocznie). Oprócz leczenia preparatami immunoglobulin syn wymaga stałej profilaktyki antybiotykowej, a także przyjmowania innych leków, które są dodatkowymi, stałymi kosztami. Mając na uwadze to, jak również to, że w przyszłości może się zdarzyć ponownie taka sytuacja, a kwota na leczenie jest poza zasięgiem finansowym Wnioskodawczyni, wybór syna, co do podjęcia pracy, Wnioskodawczyni uważa za bardzo zasadny.
Z treści art. 133 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Treści powyższego artykułu nie należy rozpatrywać bez powiązania z art. 135 § 1 ww. Kodeksu, który precyzuje zakres świadczeń alimentacyjnych, zgodnie z którym zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego oraz z § 2 – według którego wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.
Pojęcie „niemożność samodzielnego utrzymania się”, o którym mowa w art. 133 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, nie jest treściowo związane z posiadaniem przez dziecko dochodów z majątku i dlatego nie może być definiowane jako stan, w którym dziecko nie ma majątku i dochodów, które ten majątek przynosi. Przepis art. 133 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego dotyczy więc tylko zakresu obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dziecka. Nadal jednak na rodzicach ciąży obowiązek podejmowania odpowiednich, osobistych działań w zakresie wychowania (co jest przecież formą spełniania obowiązku alimentacyjnego). W dalszym ciągu istnieje więc relacja alimentacyjna między rodzicami a synem, aczkolwiek ograniczona do osobistych starań związanych z zaspokajaniem potrzeb syna.
Uzyskiwanie dochodów przez Syna nie jest jedyną przesłanką decydującą o możliwości samodzielnego utrzymania się. Obowiązek alimentacyjny rodziców nigdy nie wygaśnie (wyłączywszy śmierć), ponieważ syn wskutek niepełnosprawności (choroba nieuleczalna, uwarunkowana genetycznie, nie jest zdolny do samodzielnej egzystencji – niepełnosprawność ma charakter trwały, a orzeczenie o niepełnosprawności wydano na stałe, zasiłek pielęgnacyjny został przyznany na stałe), nie osiągnie samodzielności fizycznej. Jeżeli syn nie może osiągnąć zdolności do samodzielności z takich przyczyn jak nieuleczalna choroba, obowiązek alimentacyjny rodziców trwa nadal w niezmienionym zakresie, niezależnie od wieku syna i uzyskiwanych przez niego dochodów. Ponadto przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wprowadzają dla osób, które chcą skorzystać z ulgi prorodzinnej, ograniczenia dochodów uzyskiwanych przez osoby niepełnosprawne.
Wnioskodawczyni nie posiada więcej dzieci, na które przysługiwało jej prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej za lata 2012-2014. Wnioskodawczyni ma córkę, która urodziła się w 1984 r., jest osobą samodzielną, w latach 2012-2014 nie zamieszkiwała i nie zamieszkuje z rodzicami.
Łączny dochód Wnioskodawczyni i jej męża, do którego mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (skala podatkowa) wyniósł za rok 2013 – 86.097,33 zł, za rok 2014 – 78.085,47 zł. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie uzyskiwali za ww. lata dochodów określonych w art. 30b i 30c ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych. Pozostawali w latach 2012-2014 i pozostają nadal w związku małżeńskim.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni przysługuje ulga prorodzinna z tytułu wychowania niepełnosprawnego pełnoletniego syna, który pobierał i pobiera do nadal zasiłek pielęgnacyjny oraz uzyskiwał dochody z działalności gospodarczej prowadzonej na własny rachunek opodatkowanej na zasadach ogólnych, za lata 2012-2014?

Zdaniem Wnioskodawczyni przysługuje jej ulga prorodzinna z tytułu wychowania niepełnosprawnego pełnoletniego syna, który pobierał i pobiera do nadal zasiłek pielęgnacyjny oraz uzyskiwał dochody z działalności gospodarczej prowadzonej na własny rachunek opodatkowanej na zasadach ogólnych, za lata 2012-2014.

Przesłanką do skorzystania przez Wnioskodawczynię z ulgi prorodzinnej jest pobieranie przez syna zasiłku pielęgnacyjnego, który przyznawany jest osobom niepełnosprawnym wymagającym opieki i pomocy innej osoby ze względu na niezdolność do samodzielnej egzystencji, bez względu na jej sytuację ekonomiczną (nie ma ograniczeń dochodowych) – zgodnie z zapisem art. 6 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 16 ust. 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych. Uprawnienie do ulgi, o której mowa powyżej, uwarunkowane jest faktem, że dzieci te pozostawały na utrzymaniu podatników w związku z ciążącym na nich obowiązkiem alimentacyjnym. Zgodnie z zapisem art. 135 § 1 i 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego; wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Wychowanie syna to nie tylko doprowadzenie do jego samodzielności ekonomicznej, emocjonalnej, jak również (i co najważniejsze) do samodzielności fizycznej, do czego Wnioskodawczyni dokłada osobiste starania. Proces wychowania doprowadzający do samodzielności fizycznej w stosunku do osoby niepełnosprawnej, którą jest syn Wnioskodawczyni, trwa i nadal trwał będzie. W opinii Wnioskodawczyni, spełnia ona powyższe przesłanki i ulga prorodzinna na niepełnosprawnego dorosłego syna jej przysługiwała w latach 2012-2014. Z powyższą opinią Wnioskodawczyni spotkała się na wielu portalach internetowych, np. portalu dla osób niepełnosprawnych, stronach MOPS-u, oraz w wyrokach WSA dostępnych na stronach internetowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

W przedmiotowej interpretacji indywidualnej powołano przepisy w brzmieniu obowiązującym za lata 2012-2014, tj. w okresie, za który Wnioskodawczyni oczekuje wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm. – w brzmieniu obowiązującym w 2012 r.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Na podstawie art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
wstąpiło w związek małżeński.

W świetle art. 27f ust. 6 przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Jak wynika z art. 27f ust. 6 cyt. ustawy, w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy, począwszy od 1 stycznia 2012 r., odliczenie kwoty, o której mowa w ust. 2 przysługuje podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

-w związku z wykonywaniem przez tego podatnika ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Z art. 27f ust. 7 wynika natomiast, że przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Na podstawie art. 1 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 24 października 2012 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U., poz. 1278), przepis art. 27f ust. 2 pkt 1 został zmieniony i od 1 stycznia 2013 r. otrzymał następujące brzmienie: odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka – kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:

pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a).

Zgodnie z art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy, w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 23 października 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1644) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2014 r., odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:

pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a).

Stosownie do art. 27f ust. 2a ww. ustawy zmieniającej za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni opiekuje się pełnoletnim synem, urodzonym w 1985 r. Syn posiada orzeczenie lekarza orzecznika ZUS o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności powstałej od urodzenia. Niepełnosprawność ma charakter trwały, a orzeczenie zostało wydane na stałe. Synowi przysługuje prawo do zasiłku pielęgnacyjnego, który został przyznany na stałe. W związku z orzeczeniem o niepełnosprawności, syn Wnioskodawczyni pobierał rentę socjalną (którą zawiesił ze względu na osiągane dochody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej) oraz pobiera do nadal zasiłek pielęgnacyjny (zasiłek pielęgnacyjny przyznaje się w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia osobie niepełnosprawnej opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji). Syn Wnioskodawczyni w latach 2012-2014 prowadził działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych w zakresie: stosunki międzyludzkie (public relations) i komunikacja. Syn Wnioskodawczyni uzyskiwał przychody w niżej wskazanych latach z tytułu:

w 2012 r. – dochody z działalności prowadzonej na własny rachunek opodatkowanej na zasadach ogólnych – przychód w wysokości 193.422,45 zł, dochód po odliczeniu kosztów 96.906,53zł, (+ zasiłek pielęgnacyjny + renta socjalna w wysokości 1.906,01 zł),
w 2013 r. – dochody z działalności gospodarczej prowadzonej na własny rachunek opodatkowanej na zasadach ogólnych – przychód w wysokości 148.165,76 zł, dochód po odliczeniu kosztów 78.981,85 zł (+ zasiłek pielęgnacyjny),
w 2014 r. – dochody z działalności gospodarczej prowadzonej na własny rachunek opodatkowanej na zasadach ogólnych – przychód w wysokości 215.732,65 zł, dochód po odliczeniu kosztów 176.558,13 zł (+ zasiłek pielęgnacyjny).

Syn Wnioskodawczyni w 2012 r. zawiesił pobieranie renty socjalnej ze względu na uzyskiwanie dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na własny rachunek, lecz nadal pobiera zasiłek pielęgnacyjny. Syn Wnioskodawczyni w latach 2012-2014 był na utrzymaniu i wychowaniu Wnioskodawczyni i męża zgodnie z art. 133 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Syn był i jest kawalerem. Pomimo, że syn osiągał swoje dochody, nie mógł i nie może funkcjonować samodzielnie, był i jest całkowicie pod opieką Wnioskodawczyni i męża. W ramach ciążącego na Wnioskodawczyni i mężu obowiązku alimentacyjnego, dokonują oni starań o utrzymanie i wychowywanie syna m.in. poprzez zapewnienie opieki lekarskiej, mieszkania, wyżywienia i stałej pomocy w codziennej jego egzystencji, jako osoby niepełnosprawnej (niezdolny do samodzielnej egzystencji – zgodnie z orzeczeniem lekarza). Opieka prowadzona jest przez wszystkie miesiące w ciągu roku, a pełnoletni syn zamieszkuje i zamieszkiwał w wraz z nimi. Wnioskodawczyni nie posiada więcej dzieci, na które przysługiwało jej prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej za lata 2012-2014. Łączny dochód Wnioskodawczyni i jej męża, do którego mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (skala podatkowa) wyniósł za rok 2013 – 86.097,33 zł, za rok 2014 – 78.085,47 zł. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie uzyskiwali za ww. lata dochodów określonych w art. 30b i 30c ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych. Pozostawali w latach 2012-2014 i pozostają do nadal w związku małżeńskim.

Podkreślenia wymaga fakt, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Z treści art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – bo to właśnie wynik analizy tego przepisu stanowi sedno rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie – wynika, że uprawnienie do tzw. ulgi prorodzinnej przysługuje wówczas, gdy podatnik utrzymuje pełnoletnie dziecko a to utrzymywanie ma miejsce w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego.

Zatem do zastosowania ulgi w tej sytuacji konieczne jest zaistnienie jednocześnie dwóch warunków:

musi mieć miejsce wykonywanie ciążącego obowiązku alimentacyjnego,
musi mieć miejsce utrzymywanie.

Zgodnie z art. 133 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2012 r., poz. 788 – w brzmieniu obowiązującym w latach 2012-2014), rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

W myśl art. 135 § 1 i § 2 cyt. ustawy, zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie albo wobec osoby niepełnosprawnej może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

W świetle przedstawionego przez Wnioskodawczynię stanu faktycznego uznać należy, iż w przypadku syna Wnioskodawczyni nie można stwierdzić, że nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać. Wprost z treści stanu faktycznego wynika, iż syn Wnioskodawczyni jest osobą wymagającą opieki, jednakże będącą w stanie samodzielnie się utrzymać, ze względu na wysokość osiąganych dochodów – dochód syna za rok 2013 jest porównywalny z łącznym dochodem rodziców, a za rok 2014 znacznie przewyższa dochód rodziców. Sięgając pomocniczo do przepisu art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulującego tzw. ulgę rehabilitacyjną (według którego prawo do tej ulgi mają podatnicy, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe – jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9120 zł) można wskazać, iż wolą ustawodawcy jest wsparcie osób, których sytuacja życiowa nie pozwala na samodzielne utrzymanie się, bo ich dochody są na tyle niskie, że nie wystarczają na pokrycie kosztów utrzymania.

W analizowanej sprawie zgodzić się należy, że Wnioskodawczyni opiekując się synem realizuje obowiązek alimentacyjny. Nie można jednakże przyznać jej racji, że utrzymuje syna. Syn, jak wynika to bezpośrednio z wniosku, posiada dochody porównywalne (a nawet wyższe) do dochodów rodziców. Trudno zatem w takiej sytuacji uznać, że to Wnioskodawczyni go utrzymuje. Wnioskodawczyni nie miała zatem prawa dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej w okresie 2012-2014 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin