Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-482/15-2/SJ
z 22 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2015 r. (data wpływu 11 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu (zdarzenie przyszłe) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, zarejestrowaną w Polsce. Jest płatnikiem VAT, a rodzaj prowadzonej dokumentacji rachunkowej to podatkowa księga przychodów i rozchodów. Przedmiotem działalności gospodarczej jest świadczenie usług doradztwa informatycznego (PKD symbol 62.02.Z).

W 2015 r. Wnioskodawca prowadzi usługi doradztwa informatycznego dla międzynarodowej firmy, polegające na uczestnictwie w projekcie wdrożenia systemu informatycznego. Ze względu na harmonogram projektu i konieczność szybkiej reakcji w wypadku ewentualnych problemów konieczna jest obecność Wnioskodawcy w siedzibie kontrahenta (Hiszpania). Kontrahent, dla którego Wnioskodawca świadczy usługi wymaga szybkiego, nieprzekraczającego 2 godzin, dojazdu do serwerowni zlokalizowanej w Hiszpanii. Usługi tej nie można wykonywać zdalnie (na odległość) ze względu na bezpieczeństwo danych. Jako miejsce prowadzenia działalności Wnioskodawca zgłosił miejsce swojego zamieszkania w Polsce, jednak w związku z koniecznością częstych i nagłych wyjazdów wynajął mieszkanie w Hiszpanii, gdzie służbowo spędza większość dni w miesiącu. Wynajęcie mieszkania w Hiszpanii jest bezpośrednio związane z uzyskiwaniem przychodu i zabezpieczeniem źródła tego przychodu. Mieszkanie użytkowane jest wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej i zlokalizowane tak, aby umożliwić szybki dojazd do biura i serwerowni kontrahenta. W Hiszpanii Wnioskodawca przebywa wyłącznie w celu wykonania usługi dla międzynarodowego kontrahenta i aby wykonać tę usługę musi zapewnić sobie noclegi w tym miejscu. Wynajęcie mieszkania pozwala Mu na minimalizowanie czasu reakcji (możliwości natychmiastowego przyjazdu do siedziby klienta, brak konieczności szukania hotelu), dzięki czemu rośnie wiarygodność Wnioskodawcy u klienta. Wnioskodawca, wykazując zaangażowanie, zwiększa także swoje szanse na dalszą współpracę z tą firmą. Wynajęcie mieszkania ma również uzasadnienie ekonomiczne, bowiem po przemnożeniu ceny za hotel przez liczbę dni, w których Wnioskodawca przebywa za granicą, koszt noclegów w hotelu jest wyższy niż przy wynajętym mieszkaniu (średnia cena za noc w hotelu w mieście X to ok. 80 100 euro, natomiast koszt wynajmu mieszkania to 600 euro miesięcznie). Dodatkowo w przypadku pilnych wyjazdów, często nie ma możliwości znalezienia miejsca w hotelu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty wynajmu mieszkania za granicą Wnioskodawca może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na ww. pytanie w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego. Natomiast odnośnie odpowiedzi na to pytanie w zakresie przedstawionego stanu faktycznego - zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na wynajem mieszkania w Hiszpanii w mieście X są kosztem uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Definicja kosztów uzyskania przychodu została zawarta w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki związane z wynajęciem mieszkania w miejscu świadczenia usług nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy, w związku z tym o możliwości ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów będzie decydował związek z uzyskiwanym przychodem.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt wynajęcia mieszkania ma związek z uzyskiwanym przychodem i jest niezbędny do uzyskiwania przychodu.

Analogiczna interpretacja podatkowa Nr ILPB1/415-89/09-2/IM została już wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów, który stwierdził, że stanowisko o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na osobie, która wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, spełniających powyższe kryteria, nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że określony wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowaną w Polsce, której przedmiotem są usługi doradztwa informatycznego. Usługi te świadczy dla międzynarodowej firmy w Hiszpanii w mieście X. Nie może ich wykonywać zdalnie (na odległość) ze względu na bezpieczeństwo danych, i w związku z tym wynajął mieszkanie w mieście X, które użytkowane jest wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że do wydatków na wynajem mieszkania dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej znajdują zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro zatem wydatki z tego tytułu spełniają kryterium celowości, o którym mowa w tym przepisie, to mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zwraca się jednakże uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków. Należy zaznaczyć, że zgromadzone dowody nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do faktur lub rachunków wystawionych przez właściciela przedmiotowego mieszkania, które wynajmuje Wnioskodawca, stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez Niego wydatków z tytułu wynajmu tego mieszkania.

Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach wymagających pobytu w miejscowości, w której Wnioskodawca wynajął mieszkanie, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Reasumując powyższe stwierdzić należy, że jeżeli poniesione wydatki będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym, obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Końcowo wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.