Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP3/4513-1-12/15-2/TK
z 17 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2015 r. (data wpływu 20 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie w zakresie opodatkowania strat energii elektrycznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania strat energii elektrycznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

„A” SA (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest podmiotem z branży chemicznej. W ramach prowadzonej działalności Spółka nabywa, wytwarza i zużywa znaczące ilości energii elektrycznej. W związku z czym posiada ona wydane przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej również jako: Prezes URE) decyzje przyznające Spółce koncesje na wytwarzanie, dystrybucję oraz obrót energią elektryczną. Spółka posiada rozbudowaną sieciową infrastrukturę elektroenergetyczną służącą do zasilania własnych obiektów oraz do świadczenia przez Spółkę usług dystrybucji energii elektrycznej do jej kontrahentów. W Spółce powstają straty na przesyle energii elektrycznej, zarówno w związku z jej dystrybucją do odbiorców jak i straty na instalacjach Spółki, w związku z dostarczaniem energii do poszczególnych własnych punktów odbioru. Spółka posiada zatwierdzone przez Prezesa URE taryfy dla dystrybucji energii elektrycznej. W ramach dokumentacji składanej Prezesowi URE i podlegającej zatwierdzeniu Spółka przedstawia poziom różnicy bilansowej, czyli strat energii elektrycznej – zarówno na potrzeby odbiorców jak i na potrzeby własne. Całkowity poziom różnicy jest określony w MWh, jak również procentowo, poprzez porównanie energii wprowadzonej ogółem (zakupionej i wyprodukowanej) do energii oddanej (dostarczonej z sieci).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym straty energii elektrycznej powstające na przesyle zarówno na potrzeby odbiorców jak i na potrzeby własne?
2. Czy w danym okresie rozliczeniowym straty energii elektrycznej niepodlegające opodatkowaniu powinny zostać wyliczone o wskaźnik procentowy strat sieciowych wynikający z wniosku o zatwierdzenie taryfy dla energii elektrycznej poprzez odniesienie wskaźnika procentowego do ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci ogółem (czyli energii nabytej i wyprodukowanej) w danym okresie?
   
   

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowiska:

Ad. 1.

Straty energii elektrycznej powstające na przesyle zarówno na potrzeby odbiorców jak i na potrzeby własne nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Ad. 2.

W danym okresie rozliczeniowym straty energii elektrycznej niepodlegające opodatkowaniu powinny zostać wyliczone o wskaźnik procentowy strat sieciowych wynikający z wniosku o zatwierdzenie taryfy dla energii elektrycznej poprzez odniesienie wskaźnika procentowego do ilości energii elektrycznej wprowadzonej do sieci ogółem (czyli energii nabytej i wyprodukowanej) w danym okresie.

Uzasadnienie

Ad. 1.

Podstawową zasadą konstrukcyjną podatku akcyzowego jest jego konsumpcyjny charakter – nakładanie akcyzy na dany wyrób powinno powodować jej zapłatę jedynie w sytuacji, gdy dochodzi do efektywnej konsumpcji danego wyrobu. Powyższa zasada ma również zastosowanie do akcyzy od energii elektrycznej, w szczególności powodując wyłączenie z opodatkowania akcyzą strat tej energii (które nie stanowią konsumpcji energii elektrycznej przez jakikolwiek podmiot). Należy zatem uznać, iż odmiennie od efektywnego rodzaju wykorzystania energii (jej zużycia) straty energii elektrycznej nie podlegają opodatkowaniu akcyzą. Ustawa akcyzowa wskazuje bowiem (art. 9 ust. 2 w brzmieniu obowiązującym od 1 marca 2009 r.), iż „za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją oraz energii elektrycznej pobranej nielegalnie”.

Interpretacji powyższego przepisu dokonano w piśmie Departamentu Podatku Akcyzowego i Ekologicznego Ministerstwa Finansów z dnia 9 lipca 2010 r. (AE5/0680/81/LIW/l0/2989, opubl. Biul. Skarb z 2010 r., Nr 5 s. 23), wskazując, że „Przez straty powstałe przy przesyłaniu i dystrybucji energii elektrycznej rozumie się takie straty, które są wynikiem właściwości technicznych infrastruktury przesyłowej. Jeżeli proces zostanie uznany za nierozerwalny element procesu przesyłu energii, należy wskazać, że tak jak w przypadku strat w oporze infrastruktury przesyłowej, w wyniku procesu transformacji, na skutek technicznych ubytków, następuje utrata mocy prądu. Uznać zatem należy, że różnica w mocy energii elektrycznej pomiędzy mocą po stronie pobieranej i po stronie wtórnej, określana sprawnością transformatora, będzie w związku z tym uznana za stratę i nie będzie opodatkowana podatkiem akcyzowym”. „Jednocześnie wskazać należy, iż z informacji uzyskanych z Urzędu Regulacji Energetyki (...) wynika, że energię elektryczną zużytą w procesie transformacji (różnicę pomiędzy energią dostarczoną do transformatora i oddaną z transformatora) należy traktować jako straty energii przesyłanej lub dystrybuowanej, gdyż powstają one w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, w związku z czym nie ma podstaw do dzielenia strat energii na powstałe w procesie grzania się rdzenia i powstałe podczas tworzenia pola magnetycznego, a tym bardziej do kwalifikowania jednych do strat energii, a drugich do zużycia”.

„Reasumując, nie uznaje się za straty i podlega opodatkowaniu zużycie energii elektrycznej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją, natomiast straty powstałe w wyniku przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, jak i straty powstałe podczas transformacji z napięcia 6 kV na napięcie 110 kV nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym”. W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że straty związane z dostarczaniem przez Spółkę energii do poszczególnych punktów odbioru nie stanowiące zużycia tej energii w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją, wyłączone są z zakresu opodatkowania akcyzą. Powyższe wyłączenie musi odnosić się zarówno do energii dostarczanej instalacjami Spółki do punktów odbioru energii do podmiotów trzecich (straty na potrzeby odbiorców), jak również do własnych punktów odbioru (straty na potrzeby własne). Zgodnie bowiem z powszechnie akceptowanym poglądem doktryny „W związku z tym, że akcyzie podlega efektywne zużycie energii elektrycznej, opodatkowaniu nie podlegają straty, które występują w wewnętrznej sieci dystrybucyjnej podmiotu zużywającego energię elektryczną. Przykładowo, jeżeli huta posiadająca koncesję na obrót energią elektryczną nabywa bez akcyzy energię elektryczną z lokalnego zakładu energetycznego celem jej zużycia i dalszej odsprzedaży, część, która została przeznaczona do zużycia własnego, podlega opodatkowaniu jedynie w tej części, w której została faktycznie zużyta. Opodatkowaniu natomiast nie podlega energia elektryczna, która została utracona pomiędzy licznikiem, dostawcy energii, a dystrybucją do urządzeń pobierających energię elektryczną u danego podmiotu. W tej części bowiem, nie następuje zużycie energii elektrycznej, które podlega opodatkowaniu”. (S. Parulski, Akcyza. Komentarz – Program LEX – komentarz do art. 9 ust. 2 ustawy akcyzowej).

Stanowisko to jest również zgodne z oficjalną linią interpretacyjną Ministra Finansów. Przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 września 2013 r. (IPPP3/443-553/13-3/SM) potwierdzono, że zwolnieniu od akcyzy podlegają straty energii elektrycznej podczas dystrybucji zarówno przy sprzedaży energii elektrycznej, jak również przy zużyciu własnym”.

Podobnie Minister Finansów rozstrzygnął w interpretacji z tego samego dnia o nr IPPP3/443 -553/13-2/SM oraz w interpretacji z dnia 27 kwietnia 2012 r. (IPPP3/443-138/12-2/KB).

Podsumowując zatem, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że straty energii elektrycznej powstające na jej instalacjach, w związku z dostarczaniem energii do poszczególnych punktów odbioru (zarówno dla zasilania podmiotów trzecich jak i obiektów własnych) nie podlegają opodatkowaniu akcyzą.

Konsekwentnie, należy przyjąć, że Spółka ma prawo do nieopodatkowywania strat energii elektrycznej liczonej od sumy ilości energii zakupionej i wyprodukowanej, jako, że straty powstają w całym procesie przesyłu i dystrybucji. Skoro zaś opodatkowaniu nie podlega energia elektryczna, która została utracona pomiędzy licznikiem dostawcy energii, a dystrybucją do urządzeń pobierających energię elektryczną udanego podmiotu (gdyż nie jest to zużycie) należy wykazywać energię elektryczną na tym etapie dystrybucji jako stratę.

Ad. 2.

W ramach postępowania o zatwierdzenie taryfy energetycznej, w składanych wnioskach do URE Spółka określa poziom strat energii, dzieląc je na straty na sieciach wysokiego napięcia, średniego napięcia oraz niskiego napięcia, a także na straty na potrzeby własne i straty na potrzeby odbiorców. Niemniej jednak, Spółka określa również całkowity poziom strat energii w MWh poprzez porównanie wielkości energii wprowadzonej do oddanej. Porównanie tych wartości daje również procentowy wskaźnik strat energii elektrycznej (sumarycznie na wszystkich instalacjach).

Przepisy akcyzowe nie precyzują w jaki sposób powinno dokonywać się kalkulacji strat. Mając na uwadze, że podmioty prowadzące działalność w zakresie dystrybucji energii zobowiązane są do zgromadzenia, przeanalizowania oraz przedstawienia do zatwierdzenia Prezesowi URE szczegółowych danych dotyczących powstających u nich strat energii, uzasadnione jest posiłkowanie również dla potrzeb rozliczania akcyzy tymi samymi danymi (tzw. wskaźnikami strat energii). Pozytywne decyzje Prezesa URE stanowią bowiem potwierdzenie, że przyjęte wskaźniki strat sieciowych odpowiadają rzeczywistości i są wyliczone zgodnie z zasadami wynikającymi z prawa energetycznego. Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z § 10 ust. 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie energią elektryczną (Dz. U. z 2011 r., Nr 189, poz. 1126), taryfa powinna być ustalona w taki sposób, aby zapewnić pokrycie kosztów uzasadnionych w rozumieniu art. 45 Prawa energetycznego. Jednocześnie, zgodnie z § 10 ust. 3 rozporządzenia, podstawą oceny kosztów mogą być porównywalne koszty wykonywania działalności gospodarczej w przedsiębiorstwach energetycznych wykonujących tego samego rodzaju działalność gospodarczą o zbliżonych warunkach jej wykonywania. Należy więc uznać, że akceptacja wniosku taryfowego oznacza, że w ocenie Prezesa URE określona przez Spółkę wysokość strat jest zgodna z warunkami rynkowymi.

Podobnie Minister Finansów uznał w interpretacjach z dnia 16 kwietnia 2014 r. (ILPP3/443-22 /14-2/TW), z dnia 17 września 2013 r. (IPPP3/443-553/13-3/SM) oraz z dnia 27 kwietnia 2012 r. (IPPP3/443-138/12-2/KB), potwierdzając stanowisko podatnika, że straty energii elektrycznej powstałe w wyniku jej przesyłania lub dystrybucji w wysokości określonej w ramach postępowania taryfowego przed Prezesem Urzędu Regulacji Energetyki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy akcyzowej.

W świetle powyższego uzasadnienia, Wnioskodawca uważa, że może wykorzystać procentowy wskaźnik strat wskazany we wniosku o zatwierdzenie taryfy na potrzeby wyliczenia ilości energii elektrycznej wyłączonej z opodatkowania akcyzą w danym okresie rozliczeniowym poprzez odniesienie tego wskaźnika do ilości energii wprowadzonej do sieci ogółem (czyli sumy ilości zakupionej i wyprodukowanej) w danym okresie rozliczeniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.