Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-601/15-2/IM
z 15 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatków ponoszonych na usługi gastronomiczne, w tym koszty obiadów, kolacji oraz wydatków na zakup posiłków oraz napojów bezalkoholowych – jest prawidłowe,
• wydatków ponoszonych na zakup napojów alkoholowych – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na usługi gastronomiczne, w tym koszty obiadów, kolacji oraz wydatków na zakup posiłków oraz napojów bezalkoholowych i wydatków ponoszonych na zakup napojów alkoholowych oraz w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu sprzedaży samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na usługi gastronomiczne, w tym koszty obiadów, kolacji oraz wydatków na zakup posiłków oraz napojów bezalkoholowych i wydatków ponoszonych na zakup napojów alkoholowych.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Udziały w spółce posiadają małżonkowie w proporcji mąż 90%, żona 10%. Małżeństwo nie posiada rozdzielności majątkowej. Przedmiotem prowadzonej działalności jest sprzedaż: podłóg drewnianych, podłóg lakierowanych, paneli podłogowych, paneli winylowych, drzwi, tarasów drewnianych, tarasów kompozytowych, ogrodzeń kompozytowych, jak i montaż wyżej wymienionych oraz usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych.

Produkty i usługi firmy kierowane są do przedsiębiorstw, jak i osób fizycznych. Charakter prowadzonej działalności oraz krąg obecnych oraz potencjalnych kontrahentów, powoduje, że Firma organizuje spotkania o charakterze biznesowym zarówno w salonie – siedzibie firmy, jak również poza nią. Miejsce spotkań organizowanych przez firmę uwarunkowane jest szeregiem czynników, w tym w szczególności: przewidywanym czasem trwania spotkania i jego przedmiotem, miejscem siedziby (zamieszkania, inwestycji) kontrahenta czy projektanta. Firma organizuje i przygotowuje spotkania, jednak to klient biznesowy decyduje o czasie oraz miejscu spotkania, w tym dokonuje wyboru czy ma być to miejsce inwestycji, salon-siedziba firmy, restauracja, czy dania zamawiane z dowozem na miejsce spotkania.

Mając na uwadze, że do dobrych obyczajów i praktyk handlowych należy podjęcie kontrahenta przez podmiot organizujący a nim jest Firma (oferuje swoje produkty i usługi), to również wyłącznie na Firmie ciążą wszelkie koszty związane z organizacją spotkań, a w tym koszty usług gastronomicznych, zakupu posiłków i napojów. Posiłki, jako dodatkowy element spotkania, są zamawiane z dostępnego w restauracji menu, a ich zakup każdorazowo dokumentowany jest fakturą VAT lub rachunkiem.

W trakcie spotkań w siedzibie Firmy, niekiedy podawany jest drobny poczęstunek, taki jak ciasto, kawa, herbata czy kanapki. Wydatki ponoszone przez Firmę w związku z organizacją i przeprowadzaniem spotkań związane są przede wszystkim z prezentacją produktów i usług, ustalaniu ilości niezbędnych materiałów, ustalaniem warunków świadczenia usług, natomiast same z siebie nie służą budowaniu pozytywnego wizerunku Firmy. Spotkania organizowane przez Firmę mają na celu szczegółowe omówienie warunków świadczonych usług, postępu bieżących prac oraz przyszłych wspólnych projektów, z których firma będzie czerpać przychód w postaci wynagrodzenia za sprzedane produkty i świadczone usługi. Spotkania służą zawieraniu umów. Przygotowywane są one z zamiarem podtrzymania i zapewnienia dalszej współpracy z dotychczasowym klientem, bądź też w celu pozyskania nowego kontrahenta lub konkretnego zlecenia. W ramach takich spotkań omawiane są m.in. szczegółowe warunki współpracy, wybór konkretnych produktów oferowanych przez firmę, określane są ilości tych produktów.

Nabywane usługi gastronomiczne nigdy nie cechują się wytwornością, nie przyjmują także formy specjalnie zorganizowanej imprez. W związku z biznesowym charakterem organizowanych wydarzeń wyłącznym lub dominującym celem Firmy związanym z nabywaniem usług gastronomicznych, nie jest chęć okazania przepychu, stworzenia dobrego obrazu Firmy lub jego działalności, czy też kreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Nabywane przez Firmę usługi mają charakter wtórny i poboczny w stosunku do celu organizowanych indywidualnych spotkań biznesowych z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami (gdzie celem są rozmowy biznesowe).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące kosztów uzyskania przychodów.

Czy wydatki ponoszone na usługi gastronomiczne, w tym koszty obiadów, kolacji, oraz wydatków na zakup posiłków oraz napojów (alkoholowych lub bezalkoholowych) ponoszone w związku ze spotkaniem zorganizowanym w celach biznesowych w miejscu wykonywanej działalności (tj. siedzibie firmy) lub poza nią, a nie w celu okazania przepychu (wytworności itp.) lub w celu kreowania wizerunku Firmy, stanowią koszty uzyskania przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na usługi gastronomiczne, w tym koszty obiadów, kolacji, oraz wydatków na zakup posiłków oraz napojów (alkoholowych lub bezalkoholowych) ponoszone w związku ze spotkaniem zorganizowanym w celach biznesowych w miejscu wykonywanej działalności (tj. siedzibie firmy) lub poza nią, a nie w celu okazania przepychu (wytworności itp.) lub w celu kreowania wizerunku Firmy, stanowią koszty uzyskania przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatków ponoszonych na usługi gastronomiczne, w tym koszty obiadów, kolacji oraz wydatków na zakup posiłków oraz napojów bezalkoholowych – jest prawidłowe,
• wydatków ponoszonych na zakup napojów alkoholowych – jest nieprawidłowe
  
  

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów winien on spełniać łącznie następujące warunki:

• być poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie źródła tego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są koszty związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

W świetle powyższego uregulowania, jeżeli wydatek nie jest objęty katalogiem wydatków wymienionych w art. 23, wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów i jednocześnie istnieje wskazany powyżej związek przyczynowy między poniesionym wydatkiem a przychodem – wydatek taki stanowi koszt uzyskania przychodu.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Analiza tego przepisu wykazuje m.in., że za wydatki na zakup usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań biznesowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia „reprezentacja”, nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu.

W przedmiotowej sprawie należy jednak zwrócić uwagę na interpretację ogólną Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2013 r., „odnoszącą się do reprezentacji, w której wskazano m.in.: „że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop i art. 23 ust. 1 pkt 23 updof należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. (…) Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi przepisów art. 15 ust. 1 updop lub art. 22 ust. 1 updof, czyli być poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.”

Próbę zdefiniowania pojęcia „reprezentacji” podjął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku wydanym w składzie siedmiu sędziów dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11 – do którego odnosił się Minister Finansów w powyżej interpretacji ogólnej. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności.

Zdaniem Sądu, wykładnia terminu reprezentacja powinna odwoływać się do etymologii tego terminu. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio”, oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że ,,reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości, czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia.

Istotnym jest, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Przedmiotem prowadzonej działalności jest sprzedaż: podłóg drewnianych, podłóg lakierowanych, paneli podłogowych, paneli winylowych, drzwi, tarasów drewnianych, tarasów kompozytowych, ogrodzeń kompozytowych, jak i montaż wyżej wymienionych oraz usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych. Charakter prowadzonej działalności oraz krąg obecnych oraz potencjalnych kontrahentów, powoduje, że spółka cywilna organizuje spotkania o charakterze biznesowym zarówno w salonie – siedzibie firmy, jak również poza nią. Spółka cywilna organizuje i przygotowuje spotkania, jednak to klient biznesowy decyduje o czasie oraz miejscu spotkania, w tym dokonuje wyboru czy ma być to miejsce inwestycji, salon-siedziba firmy, restauracja, czy dania zamawiane z dowozem na miejsce spotkania.

W trakcie spotkań w siedzibie firmy, niekiedy podawany jest drobny poczęstunek, taki jak ciasto, kawa, herbata czy kanapki. Wydatki ponoszone przez firmę w związku z organizacją i przeprowadzaniem spotkań związane są przede wszystkim z prezentacją produktów i usług, ustalaniu ilości niezbędnych materiałów, ustalaniem warunków świadczenia usług, natomiast same z siebie nie służą budowaniu pozytywnego wizerunku firmy. Spotkania służą zawieraniu umów. Przygotowywane są one z zamiarem podtrzymania i zapewnienia dalszej współpracy z dotychczasowym klientem, bądź też w celu pozyskania nowego kontrahenta lub konkretnego zlecenia. W ramach takich spotkań omawiane są m.in. szczegółowe warunki współpracy, wybór konkretnych produktów oferowanych przez firmę, określane są ilości tych produktów.

Nabywane usługi gastronomiczne nigdy nie cechują się wytwornością, nie przyjmują także formy specjalnie zorganizowanej imprez.

Dokonując oceny określonych we wniosku wydatków należy stwierdzić, że pomimo że właściwym czynnikiem spotkań z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami jest aspekt uzyskania (zwiększenia przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, to nie wszystkie koszty będą realizowały przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do wyżej opisanych wydatków na usługi gastronomiczne, obejmujące drobny poczęstunek, posiłki wraz z napojami bezalkoholowymi ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, w związku ze spotkaniami o charakterze biznesowym zarówno w siedzibie firmy jaki również poza nią, należy stwierdzić, że w katalogu przepisu art. 23 ust. 1 ustawy nie zawarto zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia, co do możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodów. W opinii tutejszego Organu nie można działaniom Wnioskodawcy przypisać cech reprezentacji, o jakiej mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, zatem w opisanym stanie faktycznym przepis ten nie będzie miał zastosowania.

Skoro zatem z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na usługi gastronomiczne, obejmujące posiłki wraz z napojami bezalkoholowymi, mają na celu uzyskiwanie (zwiększenie) przez Niego przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, to wydatki te spełnią kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy, o ile zostaną właściwie udokumentowane.

Natomiast biorąc pod uwagę kwestię zakupu napojów alkoholowych, uznać należy, że wydatki te nie przyczyniają się do osiągnięcia lub zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te nawet jeżeli uznawane są za zwyczajowo przyjęte i zostaną dostosowane do charakteru spotkania nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Trudno jednoznacznie powiązać wydatek na alkohol z zakładanym celem spotkania biznesowego mającego na celu stworzenie dogodnych warunków do rozmów i współpracy. Spotkania biznesowe mają służyć polepszeniu warunków tej współpracy, a co za tym idzie wpływać na zwiększenie osiąganego przychodu, lecz uzyskiwanie tego efektu poprzez zakup napojów alkoholowych należy uznać za pozostające poza związkiem przyczynowym, którego istnienie zakłada art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, należy uznać, że stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup napojów alkoholowych serwowanych w czasie spotkań biznesowych, jest nieprawidłowe.

Reasumując, wydatki ponoszone na usługi gastronomiczne, w tym koszty obiadów, kolacji, oraz wydatki na zakup posiłków oraz napojów bezalkoholowych ponoszone w związku ze spotkaniem zorganizowanym w celach biznesowych w miejscu wykonywanej działalności (tj. siedzibie firmy) lub poza nią, a nie w celu okazania przepychu (wytworności itp.) lub w celu kreowania wizerunku Firmy, stanowią koszty uzyskania przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wydatki ponoszone na zakup napojów alkoholowych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów bowiem nie przyczyniają się do osiągnięcia lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na usługi gastronomiczne, w tym koszty obiadów, kolacji oraz wydatków na zakup posiłków oraz napojów bezalkoholowych uznano za prawidłowe, natomiast stanowisko Wnioskodawcy w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup napojów alkoholowych uznano za nieprawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne, w szczególności obowiązek wykazania, że konkretny wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Dodać jednocześnie należy, że weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ wskazuje, że wniosek w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu sprzedaży samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej został rozstrzygnięty w dniu 15 lipca 2015 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/4511-1-601/15-3/IM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.