Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-601/15-3/IM
z 15 lipca 2015 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu sprzedaży samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 4 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na usługi gastronomiczne, w tym koszty obiadów, kolacji oraz wydatków na zakup posiłków oraz napojów bezalkoholowych i wydatków ponoszonych na zakup napojów alkoholowych oraz w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu sprzedaży samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu sprzedaży samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej.
Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Udziały w spółce posiadają małżonkowie w proporcji mąż 90%, żona 10%. Małżeństwo nie posiada rozdzielności majątkowej. Przedmiotem prowadzonej działalności jest sprzedaż: podłóg drewnianych, podłóg lakierowanych, paneli podłogowych, paneli winylowych, drzwi, tarasów drewnianych, tarasów kompozytowych, ogrodzeń kompozytowych, jak i montaż wyżej wymienionych oraz usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych.
W dniu 1 stycznia 2012 r. na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej został przekazany używany samochód osobowy, stanowiący współwłasność małżonków. Samochód ten stanowił środek trwały firmy i został zamortyzowany stawką indywidualną 30 miesięcy. Po całkowitej amortyzacji w dniu 1 kwietnia 2014 r. samochód został przekazany nieodpłatnie na potrzeby osobiste. Małżonkowie chcą podpisać umowę zniesienia współwłasności, na podstawie której mąż chce przekazać – darować 50% swoich udziałów w nabytym w trakcie trwania małżeństwa samochodzie osobowym żonie. Żona po upływie 6 m-cy od podpisania umowy darowizny chce sprzedać samochód.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie dotyczące opodatkowania przychodów.
Czy sprzedaż samochodu osobowego przez Wnioskodawcę stanowi przychód z działalności gospodarczej?
Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż samochodu osobowego przez Wnioskodawcę, stanowi przychód z działalności gospodarczej w proporcji udziałów w spółce cywilnej, czyli 10% od ceny określonej w umowie sprzedaży samochodu osobowego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
- nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
- spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
- prawa wieczystego użytkowania gruntów,
- innych rzeczy
− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.
Przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy stanowi natomiast, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza. W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.
Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:
- środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
- składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
- składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
- składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
− wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
Wyjaśnić należy, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.
Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Udziały w spółce posiadają małżonkowie w proporcji mąż 90%, żona 10%. Małżeństwo nie posiada rozdzielności majątkowej. W dniu 1 stycznia 2012 r. na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej został przekazany używany samochód osobowy, stanowiący współwłasność małżonków. Samochód ten stanowił środek trwały spółki cywilnej i został zamortyzowany stawką indywidualną w okresie 30 miesięcy. Po całkowitej amortyzacji w dniu 1 kwietnia 2014 r. samochód został przekazany nieodpłatnie na potrzeby osobiste. Małżonkowie chcą podpisać umowę zniesienia współwłasności, na podstawie której mąż chce przekazać – darować 50% swoich udziałów w nabytym w trakcie trwania małżeństwa samochodzie osobowym żonie. Żona po upływie 6 miesięcy od podpisania umowy darowizny chce sprzedać samochód.
W związku z powyższym, ponieważ samochód ten stanowił środek trwały firmy i został zamortyzowany, to zgodnie z ww. art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochód z jego sprzedaży - jeżeli nastąpi przed upływem 6 lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym miało miejsce wycofanie składnika z działalności gospodarczej, podlega w całości (nie jak twierdzi Wnioskodawca w proporcji posiadanych udziałów w spółce cywilnej) opodatkowaniu przez Wnioskodawcę podatkiem dochodowym ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, natomiast po upływie 6 lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym miało miejsce wycofanie składnika z działalności gospodarczej uzyskany dochód nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Tutejszy Organ wskazuje, że wniosek w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na usługi gastronomiczne, w tym koszty obiadów, kolacji oraz wydatków na zakup posiłków oraz napojów bezalkoholowych i wydatków ponoszonych na zakup napojów alkoholowych został rozstrzygnięty w dniu 15 lipca 2015 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/4511-1-601/15-2/IM.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.