2015.11.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-302/15/APO
z 10 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 6 sierpnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 19 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy odsetki uiszczane przez Wnioskodawcę w związku z udziałem w Strukturze cash-poolingu nie będą podlegały ograniczeniom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy odsetki uiszczane przez Wnioskodawcę w związku z udziałem w Strukturze cash-poolingu nie będą podlegały ograniczeniom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest spółką kapitałową prawa polskiego należącą do grupy kapitałowej „A”. Jedynym udziałowcem Spółki jest spółka kapitałowa prawa szwedzkiego - „B”. 100% udziałów w „B” posiada „C” - spółka kapitałowa prawa szwedzkiego. Do Grupy „A” należy również „D” - spółka kapitałowa prawa szwedzkiego, której jedynym udziałowcem jest „C”. Wnioskodawca od wielu lat prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji oraz sprzedaży pojazdów samochodowych. Spółka zamierza przystąpić do istniejącej w Grupie „A” struktury cash-poolingu (dalej: „Struktura”). Obecnie w Strukturze uczestniczą podmioty należące do Grupy „A” z siedzibą w różnych krajach (dalej: „Uczestnicy”).

Schemat Struktury.

Struktura funkcjonuje w oparciu o umowę ramową o zarządzaniu płynnością finansową („Agreement for Cask Management Products”) wraz ze Szczegółowymi Warunkami („Special Terms”) i załącznikami, zawartą między „D” i bankiem (dalej: „SEB”). W ramach Struktury, „D” będzie pełnił funkcję lidera, tzn. dla „D” będzie prowadzone tzw. konto konsolidacyjne w Szwecji (dalej: „Rachunek Konsolidacyjny”). Dla każdego z Uczestników, w tym również dla Spółki, będzie prowadzony rachunek źródłowy (dalej: „Rachunek Źródłowy”). Środki pieniężne znajdujące się na Rachunkach Źródłowych będą własnością poszczególnych Uczestników. Ponadto, na rzecz „D” są prowadzone tzw. rachunki transakcyjne w Szwecji (dalej: „Rachunek Transakcyjny”). Rachunki Transakcyjne są dedykowane dla poszczególnych Uczestników, niemniej jednak właścicielem Rachunków Transakcyjnych jest „D”. Spółka będzie mogła dysponować środkami znajdującymi się na przypisanym do niej Rachunku Transakcyjnym jedynie w przypadku otrzymania odpowiedniego upoważnienia od „D”.

Szczegółowe zasady przeprowadzania rozliczeń w ramach Struktury.

Rozliczenia w ramach Struktury będą przeprowadzane w następujący sposób:

Codziennie o ustalonej godzinie salda na Rachunkach Źródłowych będą automatycznie przenoszone na Rachunki Transakcyjne (będzie dochodziło do faktycznego, fizycznego przelewu środków), tzn.:

saldo dodatnie na Rachunku Źródłowym będzie fizycznie transferowane na Rachunek Transakcyjny (co będzie równocześnie odzwierciedlane na Rachunku Konsolidacyjnym),
środki pieniężne znajdujące się na Rachunku Transakcyjnym będą fizycznie transferowane na Rachunek Źródłowy w celu pokrycia salda ujemnego na Rachunku Źródłowym (co będzie równocześnie odzwierciedlane na Rachunku Konsolidacyjnym).

W zależności od ostatecznych ustaleń między Spółką a „D”, przenoszenie sald będzie prowadzić do wyzerowania salda na Rachunku Źródłowym albo utrzymania na Rachunku Źródłowym salda o określonej wysokości. Podstawą dla transferu sald między Rachunkiem Źródłowym
a Rachunkiem Transakcyjnym nie będzie umowa pożyczki, lecz jedynie umowy regulujące Strukturę.

Funkcjonowanie Struktury nie zakłada automatycznego powrotu środków pieniężnych na Rachunek Źródłowy ani automatycznego zwrotu środków przekazanych z Rachunku Transakcyjnego na pokrycie ujemnego salda na początek kolejnego dnia roboczego.
Przenoszenie sald pomiędzy Rachunkiem Źródłowym a Rachunkiem Transakcyjnym będzie skutkowało powstaniem zobowiązania/należności między Spółką a „D”.
SEB będzie wirtualnie konsolidować salda debetowe i kredytowe z Rachunków Transakcyjnych na Rachunku Konsolidacyjnym (pomiędzy Rachunkami Transakcyjnymi Rachunkiem Konsolidacyjnym nie występują fizyczne transfery środków).
Odsetki będą naliczane przez SEB od salda na Rachunku Konsolidacyjnym za okresy miesięczne. Na koniec każdego miesiąca „D” będzie rozdzielać odsetki między poszczególnych Uczestników Struktury według uprzednio dokonanych ustaleń (w zakresie m.in. wysokości oprocentowania) między „D” a każdym z Uczestników. Spółce będą więc bądź to przysługiwać odsetki należne od „D”, bądź powstanie zobowiązanie do zapłaty odsetek przez Spółkę na rzecz „D”. Techniczne wyliczenie i zaksięgowanie odsetek należy do SEB.

W zakresie ograniczeń wynikających z tzw. niedostatecznej kapitalizacji do Spółki mają zastosowanie przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT), tj. Spółka nie dokonała wyboru metody opisanej w art. 15c ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana w zdarzeniu przyszłym Struktura nie stanowi pożyczki w rozumieniu art. 16 ust. 7b ustawy o CIT, a w konsekwencji odsetki uiszczane przez Wnioskodawcę w związku z udziałem w Strukturze nie będą podlegały ograniczeniom wynikającym z przepisów o tzw. niedostatecznej kapitalizacji (art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT)?

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisana w zdarzeniu przyszłym Struktura nie stanowi pożyczki w rozumieniu art. 16 ust. 7b ustawy o CIT, a w konsekwencji odsetki uiszczane przez Wnioskodawcę w związku z udziałem w Strukturze nie będą podlegały ograniczeniom wynikającym z przepisów o tzw. niedostatecznej kapitalizacji (art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT).

Ograniczenia wynikające z przepisów o tzw. niedostatecznej kapitalizacji - uwagi ogólne.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych przez podmioty powiązane w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego pozostaje do całkowitej kwoty zadłużenia wobec podmiotów, spełniających warunki powiązań kapitałowych wymienionych w tych przepisach. Pojęcie pożyczki na potrzeby stosowania powyższych regulacji, zdefiniowane zostało w art. 16 ust. 7b ustawy o CIT. Jakkolwiek, w przypadku przystąpienia przez Wnioskodawcę do Struktury spełniony będzie warunek powiązań kapitałowych wynikający z powyższych regulacji, to w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym ograniczenia wynikające z niedostatecznej kapitalizacji nie znajdą zastosowania, bowiem Spółka nie będzie uiszczać odsetek w ramach pożyczki, w rozumieniu przepisów o niedostatecznej kapitalizacji.

Brak podstaw dla uznania Struktury za umowę pożyczki.

a. Odmienny cel Struktury i umowy pożyczki.

W myśl art. 16 ust. 7b ustawy o CIT, przez pożyczkę, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także kredyt, emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę. Pochodnych instrumentów finansowych nie uważa się za pożyczkę w rozumieniu tego przepisu. Istotą pożyczki jest zatem wykorzystywanie - przez określony okres czasu - konkretnej kwoty środków pieniężnych będących własnością danego podmiotu przez inny podmiot. Podstawowym celem Struktury jest natomiast efektywne zarządzanie nadwyżkami i niedoborami środków pieniężnych w ramach grupy kapitałowej „A”. Ze względu na wirtualną kompensatę nadwyżek środków pieniężnych wykazywanych przez jednych Uczestników z niedoborami innych Uczestników, możliwe jest ograniczenie zapotrzebowania na finansowanie zewnętrzne -skonsolidowanie sald na rachunkach Uczestników pozwala na zmniejszenie poziomu zadłużenia wobec podmiotów trzecich, np. banku. Udział w Strukturze pozwala również na ustalenie korzystniejszych warunków współpracy z bankiem, np. w zakresie stosowanych przez bank stóp odsetkowych oraz osiągnięcie korzyści wynikających ze sposobu naliczania odsetek (są one kalkulowane według oprocentowania Banku od salda zbiorczego na Rachunku Konsolidacyjnym, a nie od sald poszczególnych Uczestników).

Struktura zakłada wielotorowość przepływów środków pieniężnych w ramach Struktury, tj. po stronie Spółki mogą powstawać zarówno nadwyżki, jak i niedobory środków pieniężnych. Struktura jest zatem kompleksową usługą o charakterze finansowym polegającą na zarządzaniu środkami finansowymi (tj. zarówno nadwyżkami, jak i niedoborami) przez podmioty profesjonalnie zajmujące się takimi usługami (SEB i „D”), a nie stosunkiem zobowiązaniowym między Spółką a „D”. Należy też zauważyć, że wysokość oprocentowania należnego Wnioskodawcy bądź należnego od Wnioskodawcy uzależniona będzie jedynie w części od kwoty środków wpłacanych do Struktury (pobieranych ze Struktury) przez samego Wnioskodawcę. Częściowo będzie ona wynikiem kwoty per saldo środków wpłacanych (pobieranych) przez wszystkich Uczestników. W umowie pożyczki natomiast, wysokość oprocentowania jest zazwyczaj określona i znana z góry. Podstawowe cele umowy pożyczki i Struktury są zatem rozbieżne. Istotą umowy pożyczki jest przenoszenie na własność określonego podmiotu określonej ilości środków pieniężnych i późniejszy ich zwrot, natomiast istotą Struktury jest optymalne zarządzanie środkami pieniężnymi wszystkich Uczestników.

b. Brak elementów koniecznych dla umowy pożyczki.

Zgodnie ze wskazanym powyżej art. 16 ust. 7b ustawy o CIT, elementem koniecznym dla umowy pożyczki jest zobowiązanie do przeniesienia na konkretny podmiot (pożyczkobiorcę) określonej ilości środków pieniężnych oraz zobowiązanie pożyczkobiorcy do zwrotu tej samej ilości środków pieniężnych. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, podstawą dla transferu sald między Rachunkiem Źródłowym a Rachunkiem Transakcyjnym nie będzie umowa pożyczki. W trakcie działania Struktury nie powstanie zobowiązanie do przeniesienia na własność Wnioskodawcy z góry określonej ilości środków pieniężnych, a po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek zwrotu tej samej ilości środków pieniężnych na rzecz innego podmiotu. Przede wszystkim nie dojdzie zatem do skonkretyzowania przedmiotu transakcji (kwoty pożyczki). W konsekwencji - ze względu na brak elementów koniecznych dla umowy pożyczki - Struktura nie może być uznana za pożyczkę w rozumieniu art. 16 ust. 7b ustawy o CIT. Powyższe podejście potwierdzają również interpretacje indywidualne Ministra Finansów (w ocenie Spółki interpretacje dotyczące stanu prawnego obowiązującego przed 31 stycznia 2014 r. zachowują aktualność również w odniesieniu do stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2015 r.). Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 9 listopada 2012 r., Znak: IPPB5/423-688/12-4/JC, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że: w szczególności, należy podkreślić, że w wyniku realizacji umowy nie będzie dochodziło do zawarcia umowy pożyczki, ponieważ brak będzie zobowiązania do przeniesienia określonej ilości środków finansowych na określony w umowie podmiot (...). W związku z powyższym, należy uznać, że odsetki od otrzymanych środków finansowych, które byłyby wypłacane przez Wnioskodawcę potrącane z salda w ramach systemu cash poolingu nie będą podlegały ograniczeniom wynikającym z przepisów art. 16 ust. pkt 60 i 61 ustawy o CIT w zakresie uznania ich za koszty uzyskania przychodów. Analogiczne stanowisko zaprezentowano również w wielu innych interpretacjach, w tym m.in. w:

interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 26 lutego 2013 r., Znak: ILPB4/423-403/12-2/DS;
interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 czerwca 2013 r., Znak: ILPB4/423-85/13-2/ŁM;
interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 stycznia 2012 r., Znak: IPPB5/423-1225/11-2/JC;
interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 kwietnia 2012 r., Znak: IPPB5/423-128/12-2/JC;
interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 lipca 2012 r., Znak: IPPB5/423-360/12-3/JC;
interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 czerwca 2013 r. Znak: IPPB5/423-188/13-4/JC;
interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 30 sierpnia 2013 r., Znak: IPTPB3/423-181/13-4/IR;
interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z 28 sierpnia 2014 r., Znak: IBPBI/2/423-657/14/CZP.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza również orzecznictwo sądów administracyjnych (w ocenie Spółki orzeczenia dotyczące stanu prawnego obowiązującego przed 31 grudnia 2014 r. zachowują aktualność również w odniesieniu do stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2015 r.). Przykładowo, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 11 lutego 2014 r. sygn. akt I SA/Wr 2007/13 oraz I SA/Wr 2008/13 (orzeczenie nieprawomocne) skład orzekający uznał, że: ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 u.p.d.o.p. dotyczą odsetek od pożyczek (kredytów) udzielanych podatnikowi przez podmioty z nim powiązane. Natomiast w przypadku cash poolingu, przedstawionego w zdarzeniu przyszłym opisanym przez stronę, nie dochodzi do zawierania pomiędzy uczestnikami systemu zarządzania środkami pieniężnymi umowy pożyczki w rozumieniu art. 16 ust. 7b u.p.d.o.p.(...) podatnicy przystępujący do umowy cash poolingu nie zobowiązują się do przeniesienia określonej ilości pieniędzy na inny określony w umowie podmiot. Uczestnicy tego rodzaju porozumienia nie wiedzą, kiedy ich środki zostaną wykorzystane, w jakiej wysokości i przez którego uczestnika. Nie jest więc skonkretyzowana druga strona transakcji i wysokość jej przedmiotu, ponieważ zerowanie salda debetowego na rachunku uczestnika następuje z wykorzystaniem dodatniego salda rachunku zbiorczego, którego stan jest wypadkową sald rachunków wszystkich uczestników systemu.

Analogiczne stanowisko zaprezentowano m.in. w:

wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 11 lutego 2014 r., sygn. I SA/Wr 1946/13;
wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 20 lutego 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2562/13;
wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 19 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Bd 208/14;
wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 27 stycznia 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 1911/14;
wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 18 lutego 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 1908/14.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przelewy środków pieniężnych dokonywane w ramach Struktury pomiędzy Spółką a „D” nie stanowią pożyczki w rozumieniu art. 16 ust. 7b ustawy o CIT. Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, ograniczenia dotyczące zaliczenia w koszty uzyskania przychodów odsetek wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 nie będą w przedmiotowej sprawie miały zastosowania.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Umowa „cash-poolingu” jest formą efektywnego zarządzania środkami finansowymi, stosowaną przez podmioty należące do jednej grupy kapitałowej lub podmioty powiązane ekonomicznie w jakikolwiek inny sposób. Sprowadza się ona do koncentrowania środków pieniężnych z jednostkowych rachunków poszczególnych podmiotów na wspólnym rachunku grupy i zarządzaniu zgromadzoną w ten sposób kwotą, przy wykorzystaniu korzyści skali. Pozwala to na kompensowanie przejściowych nadwyżek, wykazywanych przez jedne z podmiotów z przejściowymi niedoborami zaistniałymi u innych podmiotów. Dzięki temu dochodzi do minimalizowania kosztów kredytowania działalności podmiotów z grupy poprzez kredytowanie się przy wykorzystaniu środków własnych grupy. W ramach porozumienia cash-poolingu uczestnicy wskazują podmiot organizujący cash-pooling i zarządzający systemem, tzw. Pool leadera (Agenta), którym może być wyspecjalizowany bank, jak również jednostka z grupy. Zarządzający systemem w ramach umowy zapewnia dla wszystkich uczestników systemu środki finansowe na pokrycie sald ujemnych, a w przypadku wystąpienia sald dodatnich na rachunkach uczestników, to na jego rachunek trafiają środki finansowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się:

odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez podmiot posiadający bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udzielonych łącznie przez podmioty posiadające łącznie bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki – w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia wobec tych podmiotów, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni;
odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez inną spółkę, jeżeli w obu tych spółkach ten sam podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę wobec spółki udzielającej pożyczki oraz wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) spółki otrzymującej pożyczkę, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki otrzymującej pożyczkę– w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni.

Przy czym, zgodnie z art. 16 ust. 6 updop, wskaźnik procentowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 60 i 61, posiadanych udziałów (akcji) w spółce określa się na podstawie liczby praw głosu, jakie w związku z posiadanymi udziałami (akcjami) przysługują danemu podmiotowi; przepis art. 11 ust. 5b stosuje się odpowiednio. W przypadku wspólnika spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, niebędącego akcjonariuszem uważa się, że ten wskaźnik procentowy pozostaje spełniony bez względu na wielkość jego udziału w tej spółce.

Przez pożyczkę, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz art. 15c, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także kredyt, emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę; pochodnych instrumentów finansowych nie uważa się za pożyczkę w rozumieniu tego przepisu (art. 16 ust. 7b updop).

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 7g updop, wartość zadłużenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 60 i 61, pomniejsza się o wartość pożyczek udzielonych podmiotom powiązanym, wskazanym w tych przepisach.

Z kolei, w myśl art. 16 ust. 7h updop, wartość kapitału własnego, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61, określa się na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek, o których mowa w tych przepisach, bez uwzględnienia kapitałów z aktualizacji wyceny oraz części kapitału własnego pochodzącego z otrzymanych pożyczek podporządkowanych. Wartość tę pomniejsza się o wartość kapitału zakładowego spółki lub funduszu udziałowego w spółdzielni, jaka nie została na ten kapitał lub fundusz faktycznie przekazana lub jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek, przysługującymi wspólnikom wobec tej spółki lub członkom wobec tej spółdzielni, a także wartościami niematerialnymi lub prawnymi, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16a-16m.

Zauważyć należy, że umowa cash-poolingu to forma zarządzania finansami, stosowana przez podmioty należące do jednej grupy. Celem tego typu narzędzia finansowego jest minimalizowanie kosztów kredytowania działalności podmiotów z grupy. Polskie przepisy prawa cywilnego nie zawierają regulacji odnoszących się do umowy cash-poolingu. Stąd też, umowę taką zaliczyć należy do umów nienazwanych na gruncie polskich przepisów prawa cywilnego. Tym niemniej cechą takiej umowy jest to, że jeden z podmiotów (uczestnik umowy) przekazuje własne środki finansowe innemu podmiotowi (innemu uczestnikowi umowy), celem pokrycia przez ten inny podmiot zobowiązań pieniężnych. Otrzymane przez podmiot środki finansowe podlegają zwrotowi wraz z wynagrodzeniem za korzystanie z tych środków, określonym w formie odsetek.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest spółką kapitałową prawa polskiego należącą do grupy kapitałowej. Spółka zamierza przystąpić do istniejącej w grupie struktury cash-poolingu. Obecnie w Strukturze uczestniczą podmioty należące do grupy z siedzibą w różnych krajach. Struktura funkcjonuje w oparciu o umowę ramową o zarządzaniu płynnością finansową, zawartą między „D” – członkiem grupy kapitałowej i bankiem. W ramach Struktury, „D” będzie pełnił funkcję lidera, tzn. dla „D” będzie prowadzony Rachunek Konsolidacyjny. Dla każdego z Uczestników, w tym również dla Spółki, będzie prowadzony Rachunek Źródłowy. Środki pieniężne znajdujące się na Rachunkach Źródłowych będą własnością poszczególnych Uczestników. Ponadto, na rzecz „D” są prowadzone tzw. Rachunki Transakcyjne w Szwecji. Rachunki Transakcyjne są dedykowane dla poszczególnych Uczestników, niemniej jednak właścicielem Rachunków Transakcyjnych jest „D”. Spółka będzie mogła dysponować środkami znajdującymi się na przypisanym do niej Rachunku Transakcyjnym jedynie w przypadku otrzymania odpowiedniego upoważnienia od „D”. W ramach struktury, codziennie o ustalonej godzinie salda na Rachunkach Źródłowych będą automatycznie przenoszone na Rachunki Transakcyjne (będzie dochodziło do faktycznego, fizycznego przelewu środków), tzn.: saldo dodatnie na Rachunku Źródłowym będzie fizycznie transferowane na Rachunek Transakcyjny (co będzie równocześnie odzwierciedlane na Rachunku Konsolidacyjnym) natomiast środki pieniężne znajdujące się na Rachunku Transakcyjnym będą fizycznie transferowane na Rachunek Źródłowy w celu pokrycia salda ujemnego na Rachunku Źródłowym (co będzie równocześnie odzwierciedlane na Rachunku Konsolidacyjnym). W zależności od ostatecznych ustaleń między Wnioskodawcą a „D”, przenoszenie sald będzie prowadzić do wyzerowania salda na Rachunku Źródłowym albo utrzymania na Rachunku Źródłowym salda o określonej wysokości. Przenoszenie sald pomiędzy Rachunkiem Źródłowym a Rachunkiem Transakcyjnym będzie skutkowało powstaniem zobowiązania/należności między Spółką a „D”. Bank będzie wirtualnie konsolidować salda debetowe i kredytowe z Rachunków Transakcyjnych na Rachunku Konsolidacyjnym. Odsetki będą naliczane przez Bank od salda na Rachunku Konsolidacyjnym za okresy miesięczne. Na koniec każdego miesiąca „D” będzie rozdzielać odsetki między poszczególnych Uczestników Struktury według uprzednio dokonanych ustaleń (w zakresie m.in. wysokości oprocentowania) między „D” a każdym z Uczestników. Spółce będą więc bądź to przysługiwać odsetki należne od „D”, bądź powstanie zobowiązanie do zapłaty odsetek przez Spółkę na rzecz „D”.

Odnosząc powołane wyżej normy prawne do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że uprawnienie Spółki do korzystania ze środków finansowych w ramach opisanej we wniosku struktury cash-poolingu upoważnia do stwierdzenia, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będziemy mieli do czynienia z pożyczką w rozumieniu definicji zawartej w art. 16 ust. 7b updop. Jeżeli zatem, podmioty zawierające umowę są podmiotami wskazanymi w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop, to przepisy te w niniejszej sprawie mogą znaleźć zastosowanie. Tym samym, w sytuacji, gdy Spółka będzie wykazywała saldo debetowe, a także łączna wartość zadłużenia wobec podmiotów wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop, przekroczy wartości w nich wymienione, wówczas w odniesieniu do odsetek płaconych w związku z uczestnictwem w systemie cash-poolingu, znajdą zastosowanie ograniczenia w zakresie tzw. „niedostatecznej kapitalizacji”.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych i wyroków – wspierających argumentację Spółki – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, ze względów wskazanych w ww. interpretacji, nie podziela prezentowanego w nich stanowiska. Zauważyć również należy, że postępowanie w sprawie dot. wydawania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. W jego wyniku, organ wydając interpretację, przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do sytuacji indywidualnej wskazanej przez Wnioskodawcę. Nie można zatem utożsamiać „trybu interpretacji” z postępowaniem podatkowym, a w konsekwencji żądać, aby wydając interpretacje organ, odnosił się osobno do każdej powołanej we wniosku interpretacji czy wyroku sądowego, czy też prowadził szeroko rozumianą polemikę z każdym poglądem Wnioskodawcy. Powołane przez Spółkę interpretacje indywidualne i wyroki zostały potraktowane jako element stanowiska w sprawie, którego ze względów wskazanych w niniejszej interpretacji tut. Organ nie podziela.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi
na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin