Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB4/4511-228/15/AS
z 18 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie obowiązków płatnika w związku z udziałem pracowników w spartakiadach i zawodach sportowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie obowiązków płatnika w związku z udziałem pracowników w spartakiadach i zawodach sportowych. Wniosek został następnie uzupełniony – w odpowiedzi na wezwanie organu z dnia 31 lipca 2015 r. znak ITPB4/4511-228/15-2/AS – pismem z dnia 10 sierpnia 2015 r. (data wpływu 14 sierpnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług. Spółka jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż zatrudnia pracowników na umowy o pracę, na rzecz których wypłacane są wynagrodzenia. Spółka tworzy również i działa jako administrator zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Pracownicy Spółki biorą udział w ogólnopolskich spartakiadach branżowych pracowników oraz w innych zawodach sportowych, w których reprezentują swojego pracodawcę. Zgodnie z regulaminem zakładowego funduszu świadczeń socjalnych Spółka pokrywa koszty udziału pracowników w ww. zawodach ze środków tego funduszu. Koszty uczestnictwa obejmują wpisowe dla organizatora, transport, wyżywienie, noclegi, opiekę medyczną, ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków, zakup obuwia i ubiorów sportowych (opatrzonych logiem firmowym), zakup sprzętu sportowego, korzystanie z obiektów sportowych. Spółka deleguje wyznaczoną grupę pracowników na spartakiady. Zawody te mają charakter typowo sportowy, pracownicy startują w różnych konkurencjach. Pracownicy występują w trakcie zawodów w imieniu i na rzecz pracodawcy, jako reprezentacja spółki. Dodatkowo w okresie poprzedzającym wyjazd na spartakiadę spółka pokrywa ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych koszty wynajmu obiektów sportowych i sprzętu sportowego w celu umożliwienia ekipie wyjeżdżającej na zawody odpowiedniego przygotowania, tj. w celu odbywania treningów i zgrywania zespołu. Przez uczestnictwo w branżowych zawodach sportowych pracownicy utrwalają i promują pozytywny wizerunek firmy w branży i na rynku usług. Celem uczestnictwa pracowników w spartakiadach i zawodach sportowych nie jest ich rekreacja, ale lepsza motywacja do pracy i względy marketingowe. Podmiotem, który odnosi korzyści z tego rodzaju publicznych zawodów sportowych, z uczestnictwa w nich własnych pracowników w charakterze reprezentantów jest Spółka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów prawa podatkowego w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym wartość poniesionych wydatków przez pracodawcę na zakup usług i towarów w związku z udziałem pracowników w spartakiadach i zawodach sportowych będzie stanowił dla tych pracowników przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a na Wnioskodawcy z tego tytułu będzie ciążył obowiązek płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wartość poniesionych wydatków przez pracodawcę na zakup usług i towarów w związku z udziałem pracowników w spartakiadzie nie będzie stanowić dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika z tego tytułu. Należy uznać, iż pracownicy biorący udział w spartakiadzie w imieniu i na rzecz firmy nie uzyskują żadnej własnej korzyści majątkowej, która jest warunkiem koniecznym do rozpoznania przychodu po stronie pracownika z tytułu otrzymanego nieodpłatnie świadczenia. W przedstawionym stanie faktycznym nie można w ogóle uznać, iż mamy do czynienia z nieodpłatnym (darmowym) przekazaniem towarów i świadczeń na rzecz pracowników, lecz wyłącznie ze świadczeniem ekwiwalentnym z obu stron. Świadczenie nieodpłatne to takie, które pracownik otrzymuje pod tytułem darmowym, co oznacza, że w zamian za to świadczenie nic nie świadczy, ani też nie zobowiązuje się do przyszłych świadczeń. Natomiast ekwiwalentność świadczeń w opisanym stanie faktycznym polega na tym, iż z jednej strony pracodawca pokrywa koszty udziału pracowników w zawodach, ale w zamian pracownicy podejmują zobowiązanie wobec pracodawcy, a następnie je realizują poprzez udział w zawodach w imieniu i na rzecz pracodawcy, co przynosi pracodawcy korzyści promocyjne i marketingowe. W odniesieniu do analogicznych stanów faktycznych organy podatkowe wydały już interpretacje zgodne ze stanowiskiem wnioskodawcy - m.in.: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (IBPBII/1/415-743/13/MCZ), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi (nr IPTPB1/415-379/12-2/ASZ, IPTPB2/415-487/11-2/ASZ oraz IPTPB/415-88/14-2/KC), Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu (nr ILPB2/415-152/09/10-S/TR).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do niej nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy oraz wykonywanie usług, bądź udostępnianie rzeczy lub praw. Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Przedmiotem nieodpłatnych świadczeń nie są tylko rzeczy, lecz również świadczone na rzecz podatnika usługi. Przychód może być wyrażony wyłącznie w pieniądzu. Stąd też, przychodem są nie tyle same świadczenia, lecz ich wartość. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się zatem, między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

Sposób określenia tej wartości wynika z art. 11 ust. 2a powyższej ustawy, stanowiącego, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

• jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
• jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
• jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
• w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W sytuacji przedstawionej we wniosku, pracownicy uczestnicząc w branżowych zawodach sportowych wystąpią w imieniu i na rzecz swojego pracodawcy. Oddelegowani pracownicy podejmą działania na rzecz pracodawcy, promując w ten sposób jego wizerunek na rynku. Celem uczestnictwa pracowników w spartakiadach i zawodach sportowych nie jest ich rekreacja, ale lepsza motywacja do pracy i względy marketingowe. Podmiotem, który odnosi korzyści z tego rodzaju publicznych zawodów sportowych, z uczestnictwa w nich własnych pracowników w charakterze reprezentantów jest Spółka. W takiej sytuacji nie sposób przyjąć, iż działania pracodawcy zostaną poczynione jako nieodpłatne świadczenie na rzecz pracowników.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na rzecz pracowników reprezentujących Wnioskodawcę w zawodach sportowych nie będą stanowić dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika z tego tytułu.

Jednocześnie w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że są to rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa i nie jest wiążące dla tutejszego organu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.