2015.10.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1113/15-2/AMN
z 29 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2015 r. (data wpływu 10 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność handlową na terenie Polski za pośrednictwem sieci hal handlowych. Spółka jest przedsiębiorstwem typu „cash and carry”, w którym zakupów dokonywać mogą zarejestrowani klienci.

Spółka zatrudnia kilka tysięcy pracowników. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 111, dalej: Ustawa o ZFŚS), Spółka utworzyła Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS). Obecnie Spółka rozważa rozdysponowanie części środków z ZFŚS poprzez wydanie pracownikom indywidualnych kart przedpłaconych upoważniających do zakupu towarów.

W okresach świątecznych (np. przed Bożym Narodzeniem, Wielkanocą) przedmiotowe karty będą zasilane środkami pochodzącymi z ZFŚS, jako finansowa pomoc świąteczna i będą upoważniały posiadaczy do bezgotówkowych zakupów towarów w halach sprzedażowych Spółki. Świadczenie przyznawane będzie pracownikom na podstawie kryteriów socjalnych. Wartość środków przyznanych poszczególnym pracownikom za pomocą karty będzie uzależniona od zajmowanego stanowiska, a tym samym uzyskiwanego dochodu. W rezultacie, świadczenie zapewniane przez Spółkę posiadać będzie zróżnicowaną wartość dla określonych grup pracowników, zależnie od ich sytuacji materialnej.

Karty przedpłacone posiadać będą następujące cechy:

wydawane będą bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku,
będą zasilane ze środków, przekazanych przez Spółkę – pracodawcę, pochodzących z ZFŚS,
będą rodzajem karty płatniczej,
nie będą spersonalizowane, tj. nie będzie na nich umieszczone imię i nazwisko użytkownika,
będą odczytywane przez czytniki kart płatniczych w kasach, tak samo jak powszechnie używane karty bankowe,
będą uprawniały do zakupu towarów, a transakcje będą autoryzowane do wysokości salda na specjalnym, technicznym rachunku,
ich rolą będzie zapewnienie pracownikowi środków pieniężnych bez konieczności wydawania znaków pieniężnych (banknotów) lub znaków legitymacyjnych.

Ww. system rozdysponowywania środków z ZFŚS pomiędzy pracowników Spółki za pomocą kart przedpłaconych ma być wprowadzony w oparciu o umowę pomiędzy Spółką, a jednym z podmiotów oferujących na rynku obsługę tego rodzaju świadczeń pozapłacowych.

Mając na uwadze powyższe, Spółka pragnie potwierdzić, że wartość świadczenia przyznanego ze środków ZFŚS, w formie kart przedpłaconych, stanowić będzie dla jej pracowników przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych, który korzystać będzie ze zwolnienia, w związku z czym na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku otrzymania przez pracownika karty przedpłaconej, zasilonej środkami pochodzącymi z ZFŚS, przychód pracownika z tego tytułu będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 380 zł w roku podatkowym, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT i w rezultacie powyższego, po stronie Spółki nie powstaną obowiązki płatnika z tego tytułu, w tym obowiązek doliczenia wartości świadczenia do przychodu podatkowego danego pracownika oraz pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód jaki osiągnie pracownik w związku z przekazaniem mu kart przedpłaconych, sfinansowanych środkami pochodzącymi z ZFŚS, będzie korzystał, do kwoty 380 zł w roku podatkowym, ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy o PIT.

W efekcie, po stronie Spółki nie powstaną żadne obowiązki płatnika z tego tytułu. W szczególności, po stronie Spółki nie powstanie obowiązek doliczenia wartości świadczenia do kwoty 380 zł do przychodu podatkowego danego pracownika oraz pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

Wnioskodawca wskazał, że stanowisko Spółki oparte jest na szeregu argumentów wynikających z przepisów prawa, przedstawionych poniżej.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Zgodnie z zasadą powszechnego opodatkowania. wyrażoną w art. 9 ust. 1 Ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy wymienia poszczególne źródła przychodów podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 1 Ustawy o PIT, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie zaś do art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W sytuacji opisanej przez Spółkę jako zdarzenie przyszłe, świadczenie Spółki na rzecz pracowników bezsprzecznie stanowić będzie „świadczenie” w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. W konsekwencji, jego wartość będzie stanowić dla danego pracownika przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych − przychód ze stosunku pracy.

Bez względu na powyższe, Spółka pragnie podkreślić, że Ustawa o PIT przewiduje w swej treści szereg zwolnień od podatku. Należy tu wskazać zwłaszcza na zwolnienia uregulowane w art. 21 ww. aktu. Istota zwolnienia podatkowego przejawia się w fakcie, iż określona kategoria prawnopodatkowych stanów faktycznych − choć mieści się w zakresie zdarzeń podlegających opodatkowaniu − z woli ustawodawcy nie prowadzi do powstania zobowiązania podatkowego.

Na gruncie PIT oznacza to, że dany przychód − choć mieści się w kategorii przychodu podlegającego opodatkowaniu − nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym przepisem takim będzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy o PIT. Wedle tej regulacji wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł. In fine powyższego przepisu ustawodawca wskazuje ponadto, że rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Biorąc pod uwagę brzmienie ww. przepisu, zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, podlega wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

beneficjentem świadczenia jest pracownik,
świadczenie jest w całości sfinansowane ze środków ZFŚS,
świadczenie przekazane przez pracodawcę ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,
świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego,
świadczenie nie ma postaci bonu, talonu lub innego znaku uprawniającego go do wymiany na towary lub usługi,
suma wartości świadczeń otrzymanych od Spółki przez pracownika w danym roku podatkowym z ZFŚS nie przekracza kwoty 380 zł.

W opinii Wnioskodawcy, wszystkie przedstawione powyżej przesłanki, będą łącznie spełnione w odniesieniu do zaprezentowanego przez Spółkę zdarzenia przyszłego. Wobec tego, wartość świadczenia przekazywanego pracownikom w postaci kart przedpłaconych podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania do limitu 380 złotych rocznie.

Ad. 1) Pracownik jako beneficjent świadczenia.

Jak zostało przez Spółkę wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, karty przedpłacone będą przekazywane wyłącznie na rzecz pracowników. Wnioskodawca nie będzie wydawał kart przedpłaconych osobom, które nie są związane z Wnioskodawcą stosunkiem pracy.

Ad. 2) Finansowanie świadczenia ze środków ZFŚS.

Karty przedpłacone całościowo będą finansowane z ZFŚS utworzonego przez Spółkę zgodnie z Ustawą o ZFŚS. Spółka pragnie wskazać, że żadna część świadczenia nie będzie finansowana ze środków obrotowych Spółki.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę, że sformułowanie „sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych”, użyte w art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy o PIT oznacza, że pracodawcy są ze swej strony zobligowani do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń, o których mowa, uznając, że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie finansował tych świadczeń z innych źródeł, niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ustawodawca nie odnosi się natomiast do wielkości udziału w finansowaniu świadczeń rzeczowych, tj. z podatkowego punktu widzenia możliwe jest zarówno pokrycie przez zakład pracy 100% wartości świadczeń, bądź częściowe jego finansowanie (np. wspólnie z pracownikiem), jeśli część finansowana przez pracodawcę będzie pochodzić w całości ze środków ZFŚS.

Ad. 3) Związek świadczenia z finansowaniem działalności socjalnej.

Przekazywanie przez Spółkę kart przedpłaconych pracownikom, zdaniem Wnioskodawcy, wykazuje oczywisty związek z finansowaniem działalności socjalnej. Jak wynika bowiem z art. 2 Ustawy o ZFŚS, działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielania pomocy materialnej − rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych urnową.

W opinii Spółki, warunek powyższy jest spełniony, gdyż wydanie uprawnionym pracownikom kart przedpłaconych, zgodnie z regulaminem ZFŚS, sfinansowanych ze środków tego funduszu, stanowi finansową pomoc materialną dla zatrudnianych przez Spółkę pracowników.

Ad. 4) Świadczenie na charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego.

Karta przedpłacona jest rodzajem karty płatniczej. Karty przedpłacone wydawane są bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, a środki pieniężne znajdujące się na karcie stają się własnością pracownika. Rolą kart przedpłaconych jest zapewnienie pracownikom środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów). Wobec tego z technicznego punktu widzenia, karta przedpłacona ma charakter analogiczny do karty bankowej.

Mając na uwadze powyższe, wydawane w przyszłości przez Wnioskodawcę karty przedpłacone dla pracowników, należy uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na ich zaklasyfikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co w istocie umożliwia ich posiadaczom regulowanie zobowiązań pieniężnych.

Ad. 5) Świadczenie nie ma postaci bonu, talonu lub innego znaku uprawniającego do wymiany na towary lub usługi.

Brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy o PIT wskazuje, że zwolnieniu z podatku dochodowego podlegają świadczenia pieniężne oraz świadczenia rzeczowe, z wyłączeniem bonów, talonów i innych znaków, uprawniających do ich wymiany na towary lub usługi.

Wymaga podkreślenia, że w odróżnieniu od bonu, talonu czy też innego znaku uprawniającego do wymiany, karta przedpłacona nie podlega wymianie (zwrotowi) w momencie otrzymania towarów. Ponadto, otrzymanie karty przedpłaconej nie obliguje pracownika do zakupu towarów za całą kwotę środków pieniężnych na niej zgromadzonych.

W ocenie Spółki, przedstawione argumenty jednoznacznie potwierdzają, że karty przedpłacone mają charakter pieniężny, wobec czego nie mogą być traktowane jak wymienione wyżej znaki (bony, talon) uprawniające do wymiany ich na towar lub usługę.

Ad. 6) Suma wartości świadczeń otrzymywanych od Spółki przez pracownika w danym roku podatkowym z ZFŚS nie przekracza kwoty 380 zł.

W odniesieniu do analizowanego przepisu zwalniającego przedmiotowe świadczenia z opodatkowania podatkiem dochodowym, należy zauważyć, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym przez Spółkę, zwolnienie z podatku w odniesieniu do wartości kart przedpłaconych będzie miało zastosowanie z uwzględnieniem limitu określonego przez przepisy Ustawy o PIT, tj. do kwoty 380 złotych.

Oczywiście, przy określaniu ww. progu, Spółka będzie brać pod uwagę również wartość innych, ewentualnych świadczeń z ZFŚS otrzymanych przez pracownika w danym roku podatkowym. Od wartości świadczenia otrzymanego przez poszczególnych pracowników, przekraczającego ustawowy limit 380 złotych, Spółka pobierać będzie zaliczki na podatek dochodowy.

Mając na względzie argumenty przedstawione w pkt 2 niniejszego wniosku, w opinii Spółki, w związku z przekazaniem pracownikom kart przedpłaconych, możliwe będzie skorzystanie ze zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy o PIT, a w konsekwencji, Spółka nie będzie obowiązana pobierać zaliczki na podatek dochodowy od wartości świadczenia, które nie przekroczy w roku podatkowym limitu 380 złotych. Zgodnie bowiem z art. 31 Ustawy o PIT, Wnioskodawca jako płatnik, co do zasady, jest obowiązany pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od Spółki przychód ze stosunku pracy. Obowiązek ten nie powstaje jednak w odniesieniu do dochodów, które są zwolnione z podatku.

Prawidłowość stanowiska Spółki znajduje również potwierdzenie w wielu interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2014 r., nr IPPB4/415-585/14-2/JK3, stwierdził, że: „(...) wydana przez Wnioskodawcę pracownikom karta przedpłacona jest środkiem płatniczym. Stąd też otrzymane przez pracowników świadczenie w postaci okolicznościowych bonów nietowarowch i w formie karty przedpłaconej, zróżnicowane co do wartości w zależności od dochodu przypadającego na jednego członka rodziny będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 powołanej ustawy, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł (...)”.

Z kolei w interpretacji indywidualnej z dnia 23 stycznia 2012 r., nr IBPBII/l/415-909/11/BJ, Minister Finansów działający przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach skonstatował: „(...) otrzymane przez pracowników świadczenie w postaci karty przedpłaconej zamiast świadczeń pieniężnych będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 powołanej ustawy, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 380 zł, pod warunkiem, że świadczenie to jest realizowane w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.”

Analogiczne stanowisko można również odnaleźć. np. w poniższych pismach:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 maja 2014 r., nr IBPBII/l/415-194/14/ASz;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 czerwca 2013 r., nr ILPB2/415-219/13-2/WS;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 lutego 2013 r., nr IBPBII/l/415-1055/12/ASz;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 1 marca 2012 r., nr ITPB2/415-1090/11/MM;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 grudnia 2011 r., nr IPPB4/415-714/11-2/JK3;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2011 r., nr IPPB2/415-100/11-2/MS;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 marca 2011 r., nr ILPB2/415-1419/10-3/JK;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 31 stycznia 2011 r., nr ITPB2/415-1013/10/ENB;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 października 2010 r., nr IPPB4/415-551/10-4/MP;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 czerwca 2010 r., nr IPPB2/415-220/10-2/AK.

Powyższe stanowisko podzielane jest również przez przedstawicieli doktryny prawa podatkowego. Pogląd taki wyrażony został, np. przez Janusza Marciniuka, który stwierdza, że: „(…) z omawianego zwolnienia (dotyczy zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy o PIT − dopisek Spółki) od 1 stycznia 2009 r. korzystają świadczenia pieniężne z ZFŚS do wysokości określonego limitu, przekazane pracownikom w formie tzw. kart przedpłaconych” (Marciniuk, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz 2015., Legalis).

Wskazać wreszcie należy, że prawidłowość podejścia Spółki w powyższym zakresie została potwierdzona bezpośrednio przez Ministerstwo Finansów dnia 5 stycznia 2010 r. w formie odpowiedzi na interpelację poselską nr 13008 w związku z pismem z dnia 27 listopada 2009 r., nr SPS-023-13008, przy którym przekazano interpelację pana posła Jana Łopaty w sprawie zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy o PIT.

W rzeczonej odpowiedzi na interpelację ówczesny podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Pan Maciej Grabowski stwierdził jednoznacznie, że: „Karta płatnicza stanowi ekwiwalent pieniądza i zapłatę kartą płatniczą należy traktować tak samo jak zapłatę gotówką (por. Dobiesław Frąckowiak – „Uwagi o zapłacie kartą płatniczą i przejęciu z długu” - Przegląd Prawa Handlowego 2000/12/7).

(...) świadczenia w postaci karty przedpłaconej z wprowadzoną na nią wartością pieniężną mającą charakter pieniądza elektronicznego, a także karty przedpłacone jako rodzaj karty płatniczej (lub podobnego instrumentu po implementacji dyrektywy 2007/64/WE w sprawie usług płatniczych w ramach rynku wewnętrznego − Payment Services Directive) − stanowią świadczenie pieniężne.”

Przedmiotowa odpowiedź na interpelację − chociaż nie posiada statusu władczego rozstrzygnięcia w sprawie Spółki, bądź też interpretacji ogólnej Ministra Finansów − powinna jednak stanowić dla tut. Organu istotną wskazówkę przy ocenie prawidłowości stanowiska Spółki. Jest to bowiem wypowiedź przedstawiciela Organu, z upoważnienia którego rozpatrzony zostanie niniejszy wniosek.

Wskazać bowiem należy, że istotność tego przekazu wynika chociażby z zasady zaufania, wyrażonej w przepisie art. 121 Ordynacji podatkowej (który mocą przepisu art. 14h znajduje również zastosowanie w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej). Jak bowiem wskazuje ugruntowany w orzecznictwie sądów administracyjnych pogląd: „Niezastosowanie się organu podatkowego do urzędowej wykładni prawa dokonanej przez Ministerstwo Finansów, podanej do publicznej wiadomości w formie komunikatu prasowego, oznacza rażące naruszenie przez organ podatkowy zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie obywatela do prawa / art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej/”(wyrok NSA z dnia 12 marca 2003 r., sygn. akt SA/Bd 658/03, wyrok NSA z dnia 29 kwietnia 2005. sygn. akt FSK 1948/04, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 11 maja 2006 r., sygn. akt I SA/Rz 172/06).

Na wypadek, gdyby Organ nie zgodził się z argumentacją Spółki przedstawioną powyżej, tj. że świadczenia w postaci kart przedpłaconych, jakie Spółka zamierza wydawać pracownikom w okresach świątecznych podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy o PIT ze względu na fakt, iż stanowić one będą świadczenie pieniężne, Spółka pragnie wskazać alternatywne podejście do zaprezentowanego zdarzenia przyszłego i jego implikacji podatkowych.

Podejście to zasadza się na uznaniu, że świadczenie Spółki na rzecz pracowników w postaci przekazania kart przedpłaconych będzie mieć postać świadczenia rzeczowego.

Z uwagi na to, że prawo podatkowe nie posługuje się definicją „rzeczy” ani „świadczenia rzeczowego”, dla wyjaśnienia sposobu rozumienia tych pojęć na gruncie podatku dochodowego należy odwołać się do definicji funkcjonujących na gruncie innych gałęzi prawa.

Regulacjami, które w powyższym zakresie należy wziąć pod uwagę, są przede wszystkim stosowne przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. − Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 j.t.). Zgodnie z art. 45 Kodeksu cywilnego, rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Opierając się na przedmiotowej definicji stwierdzić należy, że materialny charakter dający podstawę do zakwalifikowania świadczenia jako rzeczowego mają przedstawione w stanie faktycznym karty przedpłacone zasilone środkami pieniężnymi. Karty przedpłacone, jako przedmiot materialny (rzecz) stanowią zatem świadczenie rzeczowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy o PIT.

Powyższe stanowisko również znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów m.in. w:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 lutego 2014 r., nr IPPB2/415-836/13-2/MK1;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 stycznia 2013 r., nr IPPB2/415-954/12-2/LS;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2012 r., nr IPPB4/415-124/12-2/JK3;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 lipca 2011 r., nr IPPB2/415-576/11-2/AS;
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 grudnia 2010 r., nr IPPB4/415-714/10-2/MP.

We wszystkich tych interpretacjach Minister Finansów potwierdził, że materialny charakter, dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenia rzeczowego, mają, m.in. karty kinowe, karty na basen, siłownię, fitness. W konsekwencji, jeśli są one finansowane z ZFŚS, korzystają ze zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy o PIT. Zdaniem Spółki, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, analogiczną funkcję przypisać będzie można kartom przedpłaconym, jakie Spółka zamierza wydawać swoim pracownikom.

Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy, bez względu na to, które z zaprezentowanych przez Wnioskodawcę podejść zostałoby uznane przez Organ za właściwe w odniesieniu do zdarzenia przyszłego opisanego przez Spółkę, jego konsekwencje podatkowe będą analogiczne.

Świadczenie przekazane pracownikom w postaci sfinansowania z ZFŚS kart przedpłaconych będzie stanowiło bowiem dla pracowników przychód ze stosunku pracy, który będzie korzystać ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy o PIT do kwoty 380 zł w roku podatkowym (uwzględniającej wartość rzeczowych i pieniężnych świadczeń otrzymanych przez pracownika w skali całego roku podatkowego).

W rezultacie, na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych dopiero w sytuacji, gdy wartość nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez pracownika przekroczy w ciągu roku kwotę 380 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się stosunek pracy.

W myśl art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepis art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powołanego powyżej przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej.

Przy czym ze zwolnienia korzysta tylko wartość świadczenia w kwocie 380 zł.

W związku z powyższym, zwolnieniem zawartym w ww. art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są również otrzymane przez pracownika z związku z finansowaniem działalności socjalnej, świadczenia pieniężne z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 111), działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, klubach dziecięcych, sprawowanej przez dziennego opiekuna lub nianię, w przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca utworzył zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu socjalnym. Obecnie Spółka rozważa rozdysponowanie części środków z ZFŚS poprzez wydanie pracownikom indywidualnych kart przedpłaconych upoważniających do zakupu towarów. W okresach świątecznych (np. przed Bożym Narodzeniem, Wielkanocą) przedmiotowe karty będą zasilane środkami pochodzącymi z ZFŚS, jako finansowa pomoc świąteczna i będą upoważniały posiadaczy do bezgotówkowych zakupów towarów w halach sprzedażowych Spółki.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r., poz. 128, z późn. zm.), karta płatnicza – to karta uprawniająca do wypłaty gotówki lub umożliwiająca złożenie zlecenia płatniczego za pośrednictwem akceptanta lub agenta rozliczeniowego, akceptowana przez akceptanta w celu otrzymania przez niego należnych mu środków.

Stosownie do art. 63 ust. 1 ww. ustawy, rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek bankowy. Rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub informatycznych nośników danych.

Na podstawie art. 63 ust. 3 pkt 4 Prawa bankowego, rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w szczególności kartą płatniczą.

Karta przedpłacona to swoisty rodzaj karty płatniczej. Wydawana jest bez konieczności posiadania rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany jej użytkownikowi kredyt. Rolą tych kart jest zapewnienie użytkownikowi karty (np. pracownikom) środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów) lub znaków legitymacyjnych. Z technicznego punktu widzenia karta przedpłacona jest bardzo zbliżona do karty debetowej. Zatem kartę tę należy co do zasady uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na jej zaklasyfikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku otrzymania przez pracownika karty przedpłaconej, zasilonej środkami pochodzącymi z ZFŚS, przychód pracownika z tego tytułu będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych do kwoty 380 zł w roku podatkowym, zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT i w rezultacie powyższego, po stronie Spółki nie powstaną obowiązki płatnika z tego tytułu, w tym obowiązek doliczenia wartości świadczenia do przychodu podatkowego danego pracownika oraz pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin