Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4514-375/15-4/KW1
z 26 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 października 2015 r. (data nadania 28 października 2015 r., data wpływu 2 listopada 2015 r.) na wezwanie Nr IPPB2/4514-375/15-2/KW1 z dnia 20 października 2015 r. (data nadania 21 października 2015 r., data doręczenia 26 października 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia wierzytelności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą prawną, z siedzibą i zarządem poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, prowadzącym działalność za granicą. Wnioskodawca planuje nabyć w drodze wkładu pieniężnego certyfikaty inwestycyjne w funduszu sekurytyzacyjnym mającym siedzibę w Polsce i działającym na podstawie ustawy z dnia 27 maja 2014 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 157 ze zm.).

Przedmiotem działalności funduszu sekurytyzacyjnego jest lokowanie zebranych środków pieniężnych (w drodze publicznego lub niepublicznego proponowania nabycia certyfikatów inwestycyjnych) w określone sekurytyzowane wierzytelności, papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego oraz inne prawa majątkowe („Fundusz”).

W ramach prowadzonej działalności Fundusz planuje zawrzeć z podmiotem prawa polskiego działającym w sektorze finansowym („Bank”) umowę sekurytyzacji, której przedmiotem będzie przeniesienie na Fundusz własności wierzytelności z tytułu odszkodowania względem jednostki samorządu terytorialnego nabytej w przeszłości przez Bank, jak również własnej wierzytelności odszkodowawczej Banku opartej na podstawie deliktowej związanej z nabytymi wierzytelnościami oraz praw i obowiązków akcesoryjnych wynikających z zawartych przez Bank umów nabycia wierzytelności odszkodowawczych oraz z roszczeń deliktowych Banku („Wierzytelności”).

Ze względu na swój charakter i sposób powstania, strony wierzytelności nie zawarły dodatkowych porozumień co do miejsca spełnienia wynikających z nich świadczeń pieniężnych.

W przypadku wycofania się Wnioskodawcy z inwestycji w certyfikaty inwestycyjne Funduszu, Wnioskodawca rozważa ich zbycie podmiotowi trzeciemu lub wykup w trybie przewidzianym ustawą o funduszach inwestycyjnych oraz statutem Funduszu, co wiąże się z ich ustawowym (z mocy prawa) umorzeniem. W przypadku wykupu certyfikatów, w celu zwolnienia się z obowiązku, wypłaty środków pieniężnych i zaspokojenia należności Wnioskodawcy wynikających z takiej czynności, Fundusz może przenieść własność Wierzytelności na Wnioskodawcę.

Pismem z dnia 20 października 2015 r. Nr IPPB2/4514-375/15-2/KW1 (data nadania 21 października 2015 r., data doręczenia 26 października 2015 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez:

• wskazanie czy cesja wierzytelności przybierze postać którejkolwiek z czynności wymienionej w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?
  
  

Jeżeli przedmiotem cesji wierzytelności będzie, którakolwiek z umów wskazanych w katalogu czynności wymienionym w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych należy wskazać:

• gdzie wykonywane będą prawa majątkowe w chwili zawarcia umowy cesji wierzytelności (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czy też terytorium innego państwa),
  

• gdzie zostanie zawarta umowa cesji wierzytelności (terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, czy też terytorium innego państwa).
  
  
  

Pismem z dnia 28 października 2015 r. (data nadania 28 października 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w wyznaczonym terminie.

W nadesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że w momencie składania wniosku fundusz inwestycyjny rozważa wykup certyfikatów inwestycyjnych w trybie przewidzianym ustawą o funduszach inwestycyjnych oraz statutem funduszu, co wiąże się z ich ustawowym (z mocy prawa) umorzeniem. Przewidywany stan faktyczny został zrealizowany. Wykup certyfikatów inwestycyjnych nastąpił w drodze czynności określonej w art. 139 Ustawy o Funduszach. Zgodnie z tym przepisem fundusz inwestycyjny zamknięty może wykupić certyfikaty inwestycyjne, które wyemitował tylko jeżeli statut funduszu tak stanowi (statut funduszu powinien określać m.in. przesłanki, tryb i warunki wykupywania certyfikatów). Z chwilą wykupienia przez fundusz inwestycyjny zamknięty certyfikaty inwestycyjne są umarzane z mocy prawa.

W związku z dokonanym wykupem certyfikatów, w celu zwolnienia się z obowiązku wypłaty środków pieniężnych i zaspokojenia należności Wnioskodawcy wynikających z takiej czynności, strony ustaliły, że wobec braku wystarczających środków finansowych, fundusz przeniesie w drodze cesji własność (opisanej we wniosku) wierzytelności na Wnioskodawcę. Bezpośrednią podstawą (causa) przeniesienia wierzytelności jest procedura wykupu certyfikatów inwestycyjnych określona w Ustawie o Funduszach. Przeniesienie własności wierzytelności z funduszu na Wnioskodawcę nastąpiło (po dacie złożenia wniosku o interpretację) na podstawie Umowy przeniesienia wierzytelności w miejsce spełnienia świadczenia pieniężnego („Umowa”), która oparta została na konstrukcji datio in solutum, czyli konstrukcji opartej o art. 453 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się ze zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Zgodnie z Umową w celu zwolnienia się ze zobowiązania do zapłaty kwoty wykupu fundusz zobowiązał się m.in. do przeniesienia wierzytelności na Wnioskodawcę za jego zgodą.

Końcowo Wnioskodawca wskazał, że we wniosku o interpretację (część H wniosku) zostało przedstawione stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przeniesienie wierzytelności na zaspokojenie roszczenia posiadacza certyfikatów w związku z ich wykupem nie powinno zostać potraktowane przez organ podatkowy jako sprzedaż (zamiana) prawa majątkowego, o którym mowa w art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Swoje stanowisko Wnioskodawca oparł na odmiennej funkcji ekonomicznej obydwu czynności, przepisach Kodeksu cywilnego i odmiennym charakterze obu czynności prawnych. Wnioskodawca wskazał, że w związku z powyższym dalsze pytania organu dotyczące miejsca wykonywania prawa majątkowego oraz miejsca zawarcia umowy są bezprzedmiotowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przeniesienie przez fundusz inwestycyjny na właściciela certyfikatów inwestycyjnych własności Wierzytelności, w związku z wykupem certyfikatów inwestycyjnych (prowadzącym do ich umorzenia z mocy prawa) podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Przeniesienie przez fundusz inwestycyjny na właściciela certyfikatów inwestycyjnych własności Wierzytelności, w związku z wykupem certyfikatów inwestycyjnych prowadzącym do ich umorzenia z mocy prawa, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca podniósł,że przeniesienie Wierzytelności w związku z wykupem certyfikatów inwestycyjnych prowadzącym do ich umorzenia z mocy prawa nie będzie stanowiło żadnej z czynności z katalogu czynności prawnych wskazanym w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 626, Ustawa o PCC”).

Wnioskodawca podkreślił, że przelew wierzytelności jest swoistą konstrukcją prawną, prowadzącą do zmiany osoby wierzyciela podczas, gdy przedmiot zobowiązania pozostaje ten sam. Umowy cesji wierzytelności należą do czynności prawnych rozporządzających o skutkach zbliżonych do umowy przenoszącej własność. Cesja, w formule kodeksowej, nie ma formy samoistnej umowy, dlatego też dla jej realizacji musi być dokonana czynność cywilnoprawna na podstawie, której nastąpi przeniesienie wierzytelności.

Z treści art. 510 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn. Dz. U. z 2014 r., poz. 121, ze zm., „Kodeks Cywilny”) wynika, że czynnością stanowiącą podstawę cesji może być umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inne umowy zobowiązujące do przeniesienia wierzytelności. Z zasady swobody umów wynika, że poza wskazanymi wyżej umowami nazwanymi, umowami zobowiązującymi w rozumieniu art. 510 Kodeksu Cywilnego mogą być także umowy nienazwane, jeżeli tylko strony tych umów wykreują zobowiązanie do przeniesienia wierzytelności (w szczególności umowa faktoringu, umowa przelewu na zabezpieczenie etc.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 Ustawy o PCC opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych;
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy;
4. umowy dożywocia;
5. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat;
6. ustanowienie hipoteki;
7. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności;
8. umowy depozytu nieprawidłowego;
9. umowy spółki.

W powyższej regulacji ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W ocenie Wnioskodawcy nie jest zatem dopuszczalne objęcie zakresem opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych innych niż wymienione w powyższym artykule czynności. Wnioskodawca wskazał, że znajduje to potwierdzenie między innymi w następujących interpretacjach prawa podatkowego:

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-142/12-4/MZ z dnia 15 czerwca 2012 r. organ podatkowy wskazał, iż: „Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych(Podobnie m.in.: interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-183/12-2/MZ z dnia 8 czerwca 2012 r., interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-173/12-3/MZ z dnia 23 maja 2012 r. oraz interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-96/12-2/MZ z dnia 27 kwietnia 2012 r.);
  

• w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, nr ITPB2/436-81/12/TJ z dnia 18 maja 2012 r. organ podatkowy wskazał, iż: „(…) ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności objętych tym podatkiem. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają czynności wymienione w przywołanej regulacji art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Podobne stanowisko znajduje się w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, nr IBPBII/1/436-486/11/MZ z dnia 5 marca 2012 r.: „Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem”.
  
  

Powyższe podejście zostało również potwierdzone w orzeczeniach wojewódzkich sądów administracyjnych, m.in. w orzeczeniu WSA w Krakowie z dnia 21 stycznia 2011 r., sygn. I SA/Kr 999/10, gdzie Sąd stwierdził, iż „analiza sposobu redakcji art. 1 ust. 1 pkt 1 nakazuje opowiedzieć się za restrykcyjną jego wykładnią. Ustawodawca w postanowieniach analizowanego przepisu użył, bowiem zwrotu, który przesądza o tym, że został skonstruowany zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu omawianym podatkiem. Użyty w treści tego przepisu wyraz »następujące« wyraźnie wskazuje, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają tylko te czynności, które zostały w nim wymienione”. Wskazać przy tym należy, że definicje rzeczonych czynności wynikają przede wszystkim z treści Kodeksu Cywilnego.

A zatem mając na względzie katalog czynności zawarty w art. 1 ust. 1 Ustawy o PCC, w celu ustalenia, czy przeniesienie przez fundusz inwestycyjny na właściciela certyfikatów inwestycyjnych własności Wierzytelności, w związku z wykupem certyfikatów inwestycyjnych prowadzącym do ich umorzenia z mocy prawa podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, należy określić, czy czynność ta może być zaklasyfikowana, jako jedna z czynności wskazanych wprost w art. 1 ust. 1 Ustawy o PCC, w szczególności zaś, czy przeniesienie Wierzytelności może uznane być za cesję dokonaną w formie sprzedaży (lub zamiany) praw majątkowych w rozumieniu Kodeksu Cywilnego.

Zdaniem Wnioskodawcy sama umowa cesji jako nie wymieniona w art. 1 ust. 1 Ustawy o PCC nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, o ile nie przybierze postaci jednej z umów wymienionych w tym przepisie w szczególności umowy sprzedaży lub zamiany uregulowanych w przepisach Kodeksu Cywilnego. Z kolei, jeśli umowa cesji wierzytelności przybierze postać umowy sprzedaży lub zamiany, to wówczas podlega opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 Ustawy o PCC i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży przy umowie sprzedaży - na kupującym, a przy umowie zamiany - na stronach czynności.

W ocenie Wnioskodawcy, analiza regulacji Kodeksu Cywilnego nie pozwala na przyjęcie, że przeniesienie przez Fundusz własności Wierzytelności i dokonanie jej cesji w związku z wykupem certyfikatów inwestycyjnych może zostać zakwalifikowane jako sprzedaż (zamiana) prawa majątkowego. Wynika to zarówno z odmiennej funkcji ekonomicznej, jak i treści prawnej obydwu tych czynności.

Przez umowę sprzedaży, sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę, przy czym stosownie do art. 555 Kodeksu Cywilnego przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio między innymi do sprzedaży praw majątkowych.

W przeciwieństwie do umowy sprzedaży (zamiany), podstawowym celem przeniesienia Wierzytelności w związku z wykupem certyfikatów nie jest nabycie przez Wnioskodawcę określonego prawa majątkowego, ale odzyskanie uprzednio wniesionych do Funduszu aktywów. Z kolei, z punktu widzenia Funduszu, przeniesienie własności Wierzytelności w celu zaspokojenia należności posiadacza certyfikatów wynikających z wykupu tychże certyfikatów jest realizacją uprawnienia posiadacza certyfikatów, prowadzącą wyłącznie do uszczuplenia aktywów Funduszu (w umowie sprzedaży, przy zachowaniu poziomu aktywów, na skutek zapłaty ceny doszłoby zaś do efektywnej zmiany aktywa rzeczowego (tu Wierzytelności) na aktywo finansowe (gotówkę).

Cena, obok oznaczenia przedmiotu sprzedaży, stanowi element przedmiotowo istotny umowy sprzedaży. Zawiera ona w sobie trzy elementy: wartość rzeczy, zysk sprzedawcy oraz koszty po jego stronie. Wysokość ceny - świadczenia pieniężnego - w myśl koncepcji kodeksowej odpowiadać ma wartości przedmiotu sprzedaży, przy czym owa ekwiwalentność ma być rozumiana w zasadzie subiektywnie, czyli uwzględniać uzgodnienia dokonane w tej mierze przez strony, choćby odbiegały od wartości zobiektywizowanej.

W przedstawionym stanie faktycznym, w związku z wykupem certyfikatów brak jest - także w sensie subiektywnym - ekwiwalentności świadczeń obu stron, która jest charakterystycznym elementem umowy sprzedaży, ze względu na to, że z chwilą wykupu certyfikatów Fundusz nie uzyska żadnego przysporzenia majątkowego. Skutkiem wykupu certyfikatów przez Fundusz jest ich umorzenie, czyli prawne unicestwienie, tak, że majątek Funduszu w żaden sposób nie zostaje powiększony ani na Fundusz nie zostaje przeniesione żadne prawo, co jest zaprzeczenie koncepcji prawnej leżącej u podstaw umowy sprzedaży.

Wnioskodawca wskazał, że Fundusz, w celu zaspokojenia należności Wnioskodawcy wynikających z wykupu certyfikatów w wysokości odpowiadającej aktywom Funduszu dokona cesji Wierzytelności na rzecz Wnioskodawcy. Zatem w analizowanym zdarzeniu przyszłym brak jest obustronnego świadczenia i ceny w rozumieniu Kodeksu Cywilnego, stanowiącej niezbędny przedmiotowo element umowy sprzedaży, tj. ekwiwalent rzeczy (praw) nabywanych w drodze umowy sprzedaży.

W związku z powyższym Wnioskodawca stwierdził, że czynność przeniesienia Wierzytelności (przebierającą formę cesji) nie może być utożsamiana z żadną z czynności określonych w art. 1 ust. 1 Ustawy o PCC, w szczególności z umową sprzedaży/zamiany (trudno zaś porównać przeniesienie Wierzytelności do jakiejkolwiek innej czynności wymienionej w art. 1 ust. 1 Ustawy o PCC). Mając na uwadze brak ujęcia tej czynności w zamkniętym katalogu czynności cywilnoprawnych podlegających podatkowi od czynności cywilnoprawnych określonym w art. 1 ust. 1 Ustawy o PCC, przeniesienie Wierzytelności nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że czynność stanowiąca causa przeniesienia Wierzytelności, tj. wykup certyfikatów w Funduszu, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, jako czynność niewymieniona w art. 1 ust. 1 Ustawy o PCC. To stanowisko znalazło potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2012 r. (nr IPPB2/436-96/12--2/MZ), gdzie organ podatkowy uznał, iż „wykup certyfikatów inwestycyjnych przez fundusz skutkujący ich umorzeniem oraz umorzenie certyfikatów w związku z likwidacją funduszu, jako szczególne rodzaje umów niewymienionych w katalogu art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o .podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych”. Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 października 2011 r., nr IPPB2/436-267/11-4/AF oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 20 grudnia 2012 r., sygn. IPPB2/436-558/12-2/AF.

Reasumując powyższe rozważania, zdaniem Wnioskodawcy przeniesienie przez fundusz inwestycyjny na właściciela certyfikatów inwestycyjnych własności Wierzytelności, w związku z wykupem certyfikatów inwestycyjnych prowadzącym do ich umorzenia z mocy prawa, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.