Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-328/15/MS
z 13 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 17 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 29 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nieodpłatnym użytkowaniem przez pracowników samochodów służbowych wykorzystywanych również do celów prywatnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nieodpłatnym użytkowaniem przez pracowników samochodów służbowych wykorzystywanych również do celów prywatnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy (dalej: „Spółki”) jest w przeważającej mierze produkcja urządzeń instalacyjno-grzewczych oraz części i elementów wykorzystywanych w branży motoryzacyjnej. W celu realizacji zadań związanych z prowadzoną działalnością, Spółka zapewnia niektórym pracownikom zajmującym określone stanowiska, możliwość korzystania z samochodów służbowych stanowiących własność Spółki. Przedmiotowe samochody służbowe są wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki, a odpisy amortyzacyjne z tytułu ich zużycia są dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a -16m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.) z uwzględnieniem art. 16 tej ustawy. W przyszłości będą powierzane pracownikom Spółki także samochody służbowe, które będą znajdowały się w dyspozycji Spółki na podstawie zawartych umów leasingu.

Spółka zamierza uregulować kwestie związane z udostępnieniem samochodów służbowych pracownikom poprzez wprowadzenie odpowiedniej dokumentacji, w postaci umów przekazania samochodu służbowego zawieranych z poszczególnymi pracownikami oraz obowiązującego wszystkich pracowników korzystających z samochodów służbowych Regulaminu udostępniania i powierzania oraz korzystania z samochodów służbowych (dalej: „Regulamin”). Zgodnie z treścią ww. dokumentów podstawowym celem przekazania pracownikom samochodów służbowych jest umożliwienie im prawidłowego wykonywania obowiązków służbowych wykonywanych na rzecz Spółki. Bez możliwości korzystania z samochodu służbowego wykonywanie tych obowiązków byłoby utrudnione ze względu na zakres powierzonych obowiązków, sprawowane funkcje oraz związane z tym wymagania odnośnie dyspozycyjności i mobilności pracowników.

Jednocześnie Spółka zamierza dopuszczać możliwość korzystania przez pracowników z powierzonych im samochodów służbowych także w celach prywatnych na zasadach ściśle określonych w Regulaminie. Możliwość korzystania z samochodów służbowych przez pracowników dla celów prywatnych nie będzie wiązała się z koniecznością ponoszenia jakichkolwiek opłat przez pracowników na rzecz Spółki, w związku z tym Spółka zamierza traktować wartość nieodpłatnego świadczenia polegającego na umożliwieniu pracownikom korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych jako przychód poszczególnych pracowników ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Spółka jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do swoich pracowników zamierza wobec tego pobierać od pracowników zaliczkę na podatek dochodowy, obliczoną od wartości wskazanego powyżej nieodpłatnego świadczenia ustalonej w oparciu o przepis zawarty w art. 12 ust. 2a, ust. 2b i ust. 2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).

Koszty paliwa wykorzystanego przez pracowników zarówno do przejazdów o charakterze służbowym jak i do przejazdów prywatnych ponosić będzie Spółka, zatem także wartość paliwa zużytego przez pracowników do jazd o charakterze prywatnym Spółka zamierza traktować jako przychód poszczególnych pracowników ze stosunku pracy i planuje pobierać zaliczkę na podatek dochodowy obliczoną od wartości zużytego w tym celu paliwa.

Wszystkie wydatki związane z samochodami służbowymi ponoszone przez Spółkę są i będą także w przyszłości ponoszone w sposób definitywny i dokumentowane fakturami wystawionymi przez sprzedawcę lub w inny sposób właściwy dla danego rodzaju wydatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z samochodami służbowymi ponoszone przez Spółkę, w tym odpisy amortyzacyjne dokonywane z tytułu ich zużycia, wydatki na zakup paliwa, wydatki na zakup płynów eksploatacyjnych np. oleju silnikowego czy płynu do spryskiwacza, wydatki na zakup części zamiennych i koszty dokonywanych napraw oraz raty leasingowe, będą stanowiły w warunkach zrealizowania się opisanego w treści wniosku zdarzenia przyszłego w całości koszty uzyskania przychodu Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie wydatki związane z samochodami służbowymi ponoszone przez Spółkę, w tym odpisy amortyzacyjne dokonywane z tytułu ich zużycia, raty leasingowe, wydatki na zakup paliwa, wydatki na zakup płynów eksploatacyjnych np. oleju silnikowego czy płynu do spryskiwacza, wydatki na zakup części zamiennych i koszty dokonywanych napraw, będą stanowiły w warunkach zrealizowania się opisanego w treści wniosku zdarzenia przyszłego w całości koszty uzyskania przychodu Spółki, z wyjątkiem kosztów wskazanych wyraźnie w art. 16 ust. 1 pkt 4 oraz w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

W oparciu o treść cytowanego powyżej przepisu w interpretacjach prawa podatkowego wydawanych w przeszłości przez organy podatkowe, a także w wyrokach sądów administracyjnych i komentarzach przedstawicieli doktryny konstruowane są katalogi warunków jakie muszą zostać spełnione, aby określony wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów.

W większości wypadków wskazuje się, że w tym celu muszą zostać spełnione następujące warunki:

1. wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika;
2. wydatek musi być definitywny (rzeczywisty);
3. wydatek musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
4. wydatek musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
5. wydatek musi zostać właściwie udokumentowany;
6. wydatek nie może być umieszczony w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
   
   

Warunki uznania określonego wydatku za koszt uzyskania przychodu wskazane powyżej w pkt 1,2 i 5 stanowią element zdarzenia przyszłego opisanego w treści wniosku, zatem uznać należy, że będą one spełnione.

W związku z powyższym, wydatki związane z samochodami służbowymi ponoszone przez Spółkę w sytuacji, gdy z owych samochodów pracownicy Spółki mogą nieodpłatnie korzystać także dla celów prywatnych, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu Spółki, o ile wydatki te będą pozostawały w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, zostaną poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest natomiast, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszelkie wydatki ponoszone przez podatnika na rzecz pracowników mają związek z jego działalnością gospodarczą, a także z osiąganiem przez tego podatnika przychodów. Wydatków poniesionych w tym celu nie da się wprawdzie powiązać z konkretnie określonym przychodem, jednak niewątpliwie mają one wpływ na osiąganie przychodów i stanowią koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami tj. koszty pośrednie.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: „ustawa o PIT”), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wynagrodzenie nie musi być zatem wypłacane pracownikom wyłącznie w formie pieniężnej, ale pracownik z tytułu świadczonej pracy może otrzymywać także inne niepieniężne świadczenia, które także stanowią przychody ze stosunku pracy. Umożliwienie przez Spółkę pracownikom korzystania z samochodów służbowych ma na celu przede wszystkim stworzenie pracownikom możliwości prawidłowego wykonywania ich obowiązków służbowych wykonywanych na rzecz Spółki, natomiast zgoda Spółki na nieodpłatne wykorzystywanie samochodów służbowych przez pracowników do celów prywatnych podyktowana jest chęcią dodatkowej motywacji pracowników poprzez rozszerzenie otrzymywanego przez nich wynagrodzenia właśnie o nieodpłatne świadczenie polegające na możliwości korzystania z aut służbowych do celów prywatnych.

Dodatkowe świadczenia otrzymywane przez pracowników są traktowane w świetle cytowanego powyżej art. 12 ust. 1 ustawy o PIT jako elementy systemu ich wynagradzania, który ma niewątpliwy wpływ na ich motywację do pracy, a w konsekwencji zwiększa jej efektywność, co z kolei wpływa na wyniki pracy mające przełożenie na wysokość przychodów osiąganych przez pracodawcę z prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie, zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone przez Spółkę wydatki związane z użytkowaniem samochodów służbowych zarówno do celów służbowych jak i do celów prywatnych pracowników będą związane z działalnością gospodarczą Spółki i zostaną poniesione w celu uzyskania przychodu. Należy więc uznać, że spełniona zostanie podstawowa przesłanka umożliwiająca zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wynikająca z treści art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W opinii Wnioskodawcy, spełniony jest również warunek braku zamieszczenia wydatków będących przedmiotem wniosku w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. W żadnym miejscu przepis ten nie zawiera bowiem wskazania, że wydatki związane z samochodami służbowymi ponoszone przez podatnika nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu. W szczególności w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT ustawodawca nie wyłączył z kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z zakupem lub eksploatacją samochodów służbowych w sytuacji, gdy samochody te są wykorzystywane przez pracowników nie tylko do celów służbowych, ale także do celów prywatnych.

W odniesieniu do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od samochodów służbowych udostępnionych pracownikom należy jedynie zwrócić uwagę na fakt, że zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. Wyłączenie to jednak ma charakter ogólny i znajduje zastosowanie do wszystkich samochodów osobowych, a nie tylko do tych, które są wykorzystywane przez pracowników także do celów prywatnych.

Dokonując analizy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od samochodów służbowych udostępnionych pracownikom nieodpłatnie także do korzystania w celach prywatnych, należy podkreślić, że zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji będącej przedmiotem wniosku nie znajduje zastosowania wyłączenie z katalogu kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania, zamieszczone w art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ustawy o CIT.

Cytowany powyżej przepis uniemożliwia bowiem zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wyłącznie w sytuacji, gdy na skutek ich oddania do nieodpłatnego używania środki trwałe i wartości niematerialne i prawne nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej podatnika dokonującego odpisów amortyzacyjnych.

Tymczasem w sytuacji będącej przedmiotem wniosku samochody należące do Spółki będą wykorzystywane w głównej mierze przez pracowników w celach służbowych związanych z działalnością gospodarczą Spółki, a jedynie dodatkowo stworzona zostanie pracownikom możliwość korzystania z przedmiotowych samochodów nieodpłatnie także w celach prywatnych. Ponadto należy podkreślić, że możliwość korzystania przez pracownika z auta służbowego w celach prywatnych w rzeczywistości jest elementem składowym wynagrodzenia pracownika, które otrzymuje on za wykonywaną na rzecz Spółki pracę. W tej sytuacji nieodpłatne używanie samochodu oznacza jedynie, że pracownik nie musi płacić za jego używanie w celach prywatnych w formie pieniężnej, nie wystąpi jednak w tym wypadku oddanie samochodu pracownikowi w nieodpłatne używanie „sensu stricto”, ponieważ formą zapłaty za możliwość wykorzystania samochodu służbowego w celach prywatnych jest praca wykonywana przez pracownika na rzecz Spółki.

Wnioskodawca pragnie dodatkowo wskazać, że możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w całości odpisów amortyzacyjnych od samochodów zaliczonych przez podatnika do środków trwałych i wykorzystywanych także do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników została potwierdzona także przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej 20 sierpnia 2014 r. sygn. ITPB1/415-574/14/WM oraz
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej 11 czerwca 2015 r. sygn. IBPBI/2/4510-319/15/BD.
  
  

Pierwsza ze wskazanych powyżej interpretacji została wydana wprawdzie na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednak uwzględniając fakt, że przepisy dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych są w tym zakresie analogiczne do przepisów regulujących podatek dochodowy od osób fizycznych, zdaniem Wnioskodawcy, tezy zawarte w tej interpretacji znajdują zastosowanie także na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do pozostałych wydatków związanych z samochodami służbowymi, w tym do wydatków eksploatacyjnych, obejmujących także koszty paliwa zakupionego na potrzeby jazd dokonywanych przez pracowników w celach prywatnych, którego wartość jest doliczana pracownikom do przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, że w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie zostało zawarte wyłączenie możliwości zaliczenia tego rodzaju wydatków do kosztów uzyskania przychodu, a jedynym ograniczeniem w tym zakresie jest wyłączenie z kosztów uzyskania przychodu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Wyłączenie to jednak ma charakter ogólny i znajduje zastosowanie do wszystkich samochodów osobowych, a nie tylko do tych, które są wykorzystywane przez pracowników także do celów prywatnych.

Rozważając kwestię możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłat i rat leasingowych w sytuacji, gdy samochody stanowiące przedmiot leasingu będą wykorzystywane przez pracowników Spółki nieodpłatnie także do celów prywatnych, Wnioskodawca pragnie wskazać, że w myśl art. 17b ust. 1 ustawy o CIT opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, Jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.
   
   

Mając na względzie treść cytowanego powyżej przepisu oraz biorąc pod uwagę także fakt, że stroną zawartej w przyszłości umowy leasingu będzie Spółka i wydatki związane z utrzymaniem przedmiotu leasingu będą obciążały w całości Spółkę, należy stwierdzić, że Spółka będzie miała prawo do zaliczenia opłat leasingowych do kosztów uzyskania przychodu w całości, pomimo, że samochód służbowy zostanie oddany pracownikowi w użytkowanie również do celów prywatnych. Dokonując oceny możliwości zaliczenia opłat i rat leasingowych do kosztów uzyskania przychodu należy mieć, zdaniem Wnioskodawcy, na uwadze okoliczność, że samochody służbowe zostaną udostępnione pracownikom w głównej mierze na potrzeby działalności gospodarczej Spółki. W związku z tym w sytuacji, gdy samochód służbowy, będący przedmiotem leasingu spełniającego warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o CIT będzie wykorzystywany zarówno do celów służbowych związanych z działalnością gospodarczą Spółki, jak i do celów prywatnych jej pracowników, koszty opłat i rat leasingowych powinny, zdaniem Wnioskodawcy, stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że identyczne stanowisko do prezentowanego powyżej w kwestii będącej przedmiotem wniosku przez Wnioskodawcę, zajął także w analogicznym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w powoływanej już w treści niniejszego wniosku indywidualnej interpretacji prawa podatkowego wydanej 11 czerwca 2015 r. sygn. IBPBI/2/4510-319/15/BD.

Także Minister Finansów w piśmie z 22 kwietnia 2015 r., zawierającym wyjaśnienia udzielone w odpowiedzi na zapytanie Wydawnictwa Podatkowego GOFIN sp. z o.o., opublikowanym w Biuletynie Informacyjnym dla Służb Ekonomiczno-Finansowych nr 14 (877) z 10 maja 2015 r. zajął stanowisko zgodne ze stanowiskiem Wnioskodawcy stwierdzając m.in., że (…) wydatki na paliwo zużywane przez pracownika wykorzystującego samochód służbowy dla celów prywatnych, stanowią koszty uzyskania przychodów tylko wtedy, gdy wartość tego paliwa stanowi przychód pracownika oraz W przypadku samochodu wprowadzonego do ewidencji środków trwałych przekazanego pracownikowi do wykorzystywania dla celów służbowych, jego wykorzystanie przez pracownika do celów prywatnych nie ma wpływu na prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z obowiązującymi przepisami. Odpisy amortyzacyjne są w całości kosztem uzyskania przychodu.

Biorąc pod uwagę wskazaną powyżej argumentację, w opinii Wnioskodawcy, wszystkie wydatki związane z samochodami służbowymi ponoszone przez Spółkę, w tym odpisy amortyzacyjne dokonywane z tytułu ich zużycia, raty leasingowe, wydatki na zakup paliwa, wydatki na zakup płynów eksploatacyjnych, wydatki na zakup części zamiennych i koszty dokonywanych napraw, z wyjątkiem kosztów wskazanych wyraźnie w art. 16 ust. 1 pkt 4 oraz w art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT, będą stanowiły w całości koszty uzyskania przychodu Spółki także wówczas, gdy pracownicy Spółki będą wykorzystywali auta służbowe także nieodpłatnie do celów prywatnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że tut. Organ w niniejszej interpretacji nie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej przychodów pracownika; kwestia ta nie była bowiem objęta pytaniem wyznaczającym zakres interpretacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm. dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Oznacza to, że co do zasady wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem istnienia związku przyczynowo - skutkowego w odniesieniu do osiąganych przychodów.

Z tego względu, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu,
• poniesiony wydatek ma na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów,
• wydatek nie może należeć do kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, który dotyczy wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodu.
  
  

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w celu realizacji zadań związanych z prowadzoną działalnością, Spółka zapewnia niektórym pracownikom zajmującym określone stanowiska, możliwość korzystania z samochodów służbowych stanowiących własność Spółki. Spółka zamierza uregulować kwestie związane z udostępnieniem samochodów służbowych pracownikom poprzez wprowadzenie odpowiedniej dokumentacji, w postaci umów przekazania samochodu służbowego zawieranych z poszczególnymi pracownikami oraz obowiązującego wszystkich pracowników korzystających z samochodów służbowych Regulaminu. Zgodnie z treścią ww. dokumentów podstawowym celem przekazania pracownikom samochodów służbowych jest umożliwienie im prawidłowego wykonywania obowiązków służbowych wykonywanych na rzecz Spółki. Bez możliwości korzystania z samochodu służbowego wykonywanie tych obowiązków byłoby utrudnione ze względu na zakres powierzonych obowiązków, sprawowane funkcje oraz związane z tym wymagania odnośnie dyspozycyjności i mobilności pracowników. Jednocześnie Spółka zamierza dopuszczać możliwość korzystania przez pracowników z powierzonych im samochodów służbowych także w celach prywatnych na zasadach ściśle określonych w Regulaminie. Możliwość korzystania z samochodów służbowych przez pracowników dla celów prywatnych nie będzie wiązała się z koniecznością ponoszenia jakichkolwiek opłat przez pracowników na rzecz Spółki, w związku z tym Spółka zamierza traktować wartość nieodpłatnego świadczenia polegającego na umożliwieniu pracownikom korzystania z samochodów służbowych do celów prywatnych jako przychód poszczególnych pracowników ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać należy, że co do zasady wszystkie wydatki ponoszone przez pracodawców na rzecz pracowników pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganiem przychodów. Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że ponoszone przez Spółkę wydatki związane z użytkowaniem samochodów służbowych na cele prywatne pracowników, są pośrednio związane z jej działalnością. Należy więc uznać, że zachodzą przesłanki uprawniające do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 updop. W odniesieniu do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od udostępnionych pracownikom m.in. na cele prywatne samochodów należy zwrócić uwagę na treść art. 16 ust. 1 pkt 4 oraz art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c updop. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. Natomiast jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c updop, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania. Jednak mając na uwadze fakt, że samochody udostępniane pracownikom służą przede wszystkim celom służbowym i są zakupione na potrzeby działalności gospodarczej, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów pełnych odpisów amortyzacyjnych (z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 pkt 4 updop), gdyż w tym przypadku art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c updop nie ma zastosowania.

Odnosząc się do opłat i rat leasingowych wskazać należy, że w myśl art. 17b ust. 1 updop opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości,
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.
   
   

Mając na względzie powyższe należy wziąć pod uwagę, że stroną umowy leasingu jest Spółka, a wydatki związane z utrzymaniem przedmiotu leasingu obciążają w całości Spółkę i z tego względu ma ona prawo do zaliczenia opłat leasingowych do kosztów uzyskania przychodu w całości pomimo, że samochód służbowy został oddany pracownikowi w użytkowanie również do celów prywatnych. Należy także mieć na uwadze, że samochód udostępniony pracownikowi do celów prywatnych jest wykorzystywany w głównej mierze na potrzeby działalności gospodarczej Spółki. Podsumowując, należy stwierdzić, że w sytuacji gdy samochód służbowy, będący przedmiotem leasingu spełniającym warunki określone w art. 17b ust. 1 updop jest wykorzystywany zarówno w związku z działalnością gospodarczą Spółki, jak i dla celów prywatnych jej pracownika, to koszty związane z uiszczaniem opłat i rat leasingowych są kosztem uzyskania przychodów Spółki.

Natomiast w części dotyczącej kosztów eksploatacyjnych należy stwierdzić, że wszystkie wydatki związane z utrzymaniem samochodu do celów służbowych są kosztem uzyskania przychodu ponoszonym przez Spółkę zgodnie z art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 updop. Uwzględniając zatem fakt, że udostępnianie samochodów służbowych również do celów prywatnych pracownika stanowi pozapłacową formę wynagradzania i jest dla niego przychodem ze stosunku służbowego, to wydatki na utrzymanie samochodu ponoszone przez Spółkę będą stanowić koszt uzyskania przychodu. Z tego względu należy zauważyć, że pomiędzy wydatkami poniesionymi na eksploatację samochodu, a przychodem istnieje związek przyczynowo - skutkowy, w tym znaczeniu że są one uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a w rezultacie ich poniesienie może mieć wpływ na zwiększenie przychodów przez Spółkę.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wszelkie ponoszone przez Spółkę koszty związanie z udostępnieniem samochodów służbowych pracownikom również do prywatnego wykorzystania będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.