Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/4510-166/15-6/GG
z 20 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2015 r. (data wpływu 15 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lipca 2015 r. (data wpływu 23 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej samochodu oraz wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem pojazdu, częściowo wykorzystywanego na cele inne niż działalność gospodarcza – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), pismem z dnia 10 lipca 2015 r., nr IPTPB3/4510-166/15-2/GG (doręczonym w dniu 15 lipca 2015 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 23 lipca 2015 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 20 lipca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Przedsiębiorstwo Budowlano-Montażowe „ ” Sp. z o.o. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje samochody służbowe służące dla celów tejże działalności. Korzystanie przez pracowników z samochodów służbowych ściśle wiąże się z wykonywaniem obowiązków służbowych takich jak: poszukiwanie nowych rynków zbytu, nowych dostawców, udział w spotkaniach wewnętrznych oraz z kontrahentami biznesowymi na terenie całego kraju, jak i za granicą, szeroko rozumiany nadzór budów (rozmowy, pomiary, montaże, odbiory, transport materiałów i wyrobów), załatwianie spraw administracyjnych związanych z budowami i całą działalnością.

Wykorzystywane przez Spółkę samochody można podzielić na dwie grupy pojazdów:

1. samochód osobowy wykorzystywany przez Spółkę w ramach umowy leasingu operacyjnego. Umowa leasingu zawarta została na czas oznaczony, nie mniejszy niż 40% normatywnego czasu amortyzacji w rozumieniu Rozdziału 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.). Suma ustalonych opłat netto bez VAT odpowiada co najmniej wartości rynkowej pojazdu, a odpisy amortyzacyjne dokonywane są przez finansującego. Zawarte przez Spółkę umowy leasingu operacyjnego spełniają warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
2. samochód osobowy stanowiący środek trwały Spółki ujęty w ewidencji środków trwałych jako samochód osobowy.
   
   

Wnioskodawca informuje również, że w celu polepszenia efektywności oraz prawidłowego wykorzystania obowiązków służbowych obydwa te samochody wykorzystywane są również w niewielkim stopniu przez członka zarządu Spółki każdy z nich, na cele inne niż związane z działalnością gospodarczą Spółki.

W związku z powyższym osobom tym został określony przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia (samochodu służbowego dla celów osobistych) i rozliczany podatek dochodowy od osób fizycznych. Fakt wykorzystania samochodu do celów prywatnych takich jak dojazd do miejsca pracy Spółka uznaje jako optymalny z punktu widzenia organizacyjnego oraz ograniczania kosztów działalności. Dodatkowo dla tych samochodów nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdów, jak również nie zostały złożone informacje VAT-26 do właściwego urzędu skarbowego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że nie zawiera umów z użytkownikami pojazdów na wykorzystanie ich dla celów prywatnych i nie pobiera z tego tytułu świadczeń pieniężnych.

Spółka ponosi oraz zalicza do kosztów uzyskania przychodów wydatki eksploatacyjne na samochody stanowiące Jej własność bądź leasingowane objęte wnioskiem takie jak: ubezpieczenie komunikacyjne do wysokości ustawowego limitu w wysokości 20 000 euro, zakup opon, mycie, naprawa lub remont samochodu, którego potrzeba nie wynikła wprost z użytkowania na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, paliwo, płyny i oleje eksploatacyjne, filtry, koszty przeglądów, przejazdy i parkingi, usługi wulkanizacyjne itp.

Natomiast Spółka nie ponosi i nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów wydatków na te samochody powstałych podczas korzystania z tych samochodów w celach prywatnych jak: opłaty parkingowe, opłaty za przejazd po drogach płatnych, usługi wulkanizacyjne, zakup paliwa, drobne naprawy typu wymiana żarówki, bezpiecznika i inne wynikłe w trakcie tego korzystania. Wszelkie wydatki związane z samochodami na cele prowadzonej działalności są dokumentowane dowodami księgowymi jak: faktura, rachunek, paragon fiskalny (przejazdy i parkingi) i polisy ubezpieczeniowe. Członkowie Zarządu są jednocześnie pracownikami Spółki. Członkowie Zarządu wypełniają funkcje w Zarządzie na podstawie ich powołania przez Zgromadzenie Wspólników (stosunek korporacyjny). Niezależnie od wykonywania funkcji Członka Zarządu osoby te są zatrudnione na podstawie umowy o pracę w Spółce w niepełnym wymiarze czasu pracy i wykonają ściśle określoną w zakresie obowiązków pracę inną niż przypisaną dla Członka Zarządu przepisami ksh.

Wnioskodawca określa przychód użytkowników opisanych pojazdów zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj: jako świadczenie nieodpłatne w kwocie 400 zł miesięcznie podlegające oskładkowaniu ZUS i opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opłaty ponoszone przez Spółkę na mocy zawartych umów z firmą leasingową stanowią w całości koszt uzyskania przychodów Spółki zgodnie z art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy wydatki eksploatacyjne związane z użytkowaniem takiego pojazdu, takie jak: ubezpieczenie pojazdu, naprawy, zakup opon, mycie itp. stanowią w całości koszt uzyskania przychodów, pomimo że samochód ten jest częściowo wykorzystywany na cele inne niż działalność gospodarcza?
2. Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej opisanego samochodu oraz wydatki eksploatacyjne związane z użytkowaniem takiego pojazdu, takie jak: ubezpieczenie pojazdu, naprawy, zakup opon, mycie stanowią w całości koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że samochód ten jest częściowo wykorzystywany na cele inne niż działalność gospodarcza?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 2 natomiast w zakresie pytania nr 1 zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne od samochodu opisanego w pkt 2 należy uznać w całości za podatkowy koszt uzyskania przychodu, przy uwzględnieniu limitu wartości początkowej w wysokości 20 000 euro określonego w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397, z późn. zm., dalej: ustawa o PDOP). Ponieważ, zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o PDOP amortyzacji podlegają, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Bezsprzecznym jest fakt, że samochód wykorzystywany jest w działalności gospodarczej, a ponoszone koszty amortyzacji mają związek przyczynowy z osiąganymi przychodami lub zabezpieczaniem ich źródła. Oprócz tego koszty te nie są wymienione w katalogu kosztów niestanowiących uzyskania przychodów w art. 16 ustawy o PDOP.

Z cytowanego przepisu nie wynika, że środek trwały musi być wyłącznie wykorzystywany w prowadzonej działalności. A zatem odpisy amortyzacyjne od wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu stanowią koszt podatkowy pomimo tego, że samochód jest wykorzystywany nie tylko do prowadzonej działalności gospodarczej.

Takie stanowisko prezentuje również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 20 sierpnia 2014 r. (ITPB1/415-582/14/WM), gdzie uznał, „że można zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej samochodów osobowych stanowiących środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej, pomimo, że samochody te są częściowo wykorzystywane na inne cele”.

Odnośnie wydatków związanych z eksploatacją ww. samochodu takich jak: ubezpieczenie komunikacyjne do wysokości ustawowego limitu w wysokości 20 000 euro, zakup opon, mycie, naprawa lub remont samochodu, którego potrzeba nie wynikła wprost z użytkowania na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka uważa, że wydatki te stanowią koszt uzyskania przychodów w pełnej wysokości, jeśli są właściwie udokumentowane. Wydatki te ponoszone są bowiem w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Ponoszenie ich jest niezbędne w celu utrzymania środków transportu w odpowiednim stanie technicznym, aby mogły być sprawne i właściwie służyć w prowadzonej działalności gospodarczej. Dlatego zdaniem Spółki koszty takie stanowią w całości koszt uzyskania przychodów. Na marginesie Spółka informuje, że dla obu samochodów opisanych we wniosku koszty paliwa, płynu do spryskiwaczy, opłaty parkingowe, opłaty za autostrady oraz drobne naprawy typu: usługa wulkanizacyjna, wymiana żarówki itp. ponoszone w trakcie prywatnych przejazdów pokrywane są bezpośrednio przez użytkującego pojazd z własnych środków.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że stanowisko Spółki po uzupełnieniach przedstawionych powyżej pozostaje bez zmian. Spółka dodaje jedynie dla oceny prawnej działań Spółki, że Spółka nie zawiera umów na korzystanie z opisanych samochodów dla celów prywatnych przez pracownika będącego jednocześnie Członkiem Zarządu oraz Spółka nie pobiera z tego tytułu żadnych opłat. Przychód Członka Zarządu-pracownika określany jest na podstawie art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości 400 zł miesięcznie. Przychód pracownika jest opodatkowany oraz oskładkowany ZUS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Oznacza to, że co do zasady wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem istnienia związku przyczynowo-skutkowego w odniesieniu do osiąganych przychodów.

Z tego względu, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu,
  

• poniesiony wydatek ma na celu zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów,
  

• wydatek nie może należeć do kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop, który dotyczy wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodu.
  
  

Z informacji ujętych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje samochody służbowe służące dla celów tejże działalności. Korzystanie przez pracowników z samochodów służbowych ściśle wiąże się z wykonywaniem obowiązków służbowych takich jak: poszukiwanie nowych rynków zbytu, nowych dostawców, udział w spotkaniach wewnętrznych oraz z kontrahentami biznesowymi na terenie całego kraju jak i za granicą, szeroko rozumiany nadzór budów (rozmowy, pomiary, montaże, odbiory, transport materiałów i wyrobów), załatwianie spraw administracyjnych związanych z budowami i całą działalnością. Wykorzystywane przez Spółkę samochody można podzielić na dwie grupy pojazdów: samochód osobowy wykorzystywany przez Spółkę w ramach umowy leasingu operacyjnego oraz samochód osobowy stanowiący środek trwały Spółki ujęty w ewidencji środków trwałych jako samochód osobowy. W celu polepszenia efektywności oraz prawidłowego wykorzystania obowiązków służbowych obydwa te samochody wykorzystywane są również w niewielkim stopniu przez członka zarządu Spółki każdy z nich, na cele inne niż związane z działalnością gospodarczą Spółki.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 updop.

Dodać należy, że zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztów uzyskania przychodów nie stanowią odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywane według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

W odniesieniu do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od udostępnionych pracownikom m.in. na cele prywatne samochodów należy zwrócić uwagę na treść art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c updop który stanowi, że nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania. Jednak mając na uwadze fakt, że samochody udostępniane pracownikom służą przede wszystkim celom służbowym i są zakupione na potrzeby działalności gospodarczej, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów pełnych odpisów amortyzacyjnych (z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 pkt 4 updop), gdyż w tym przypadku art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c updop nie ma zastosowania.

Natomiast w części dotyczącej kosztów eksploatacyjnych należy stwierdzić, że wszystkie wydatki związane z utrzymaniem samochodu do celów służbowych są kosztem uzyskania przychodu ponoszonym przez Spółkę zgodnie z art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 updop. Uwzględniając zatem fakt, że udostępnianie samochodów służbowych również do celów prywatnych pracownika stanowi pozapłacową formę wynagradzania i jest dla niego przychodem ze stosunku służbowego, to wydatki na utrzymanie samochodu ponoszone przez Spółkę będą stanowić koszt uzyskania przychodu. Z tego względu należy zauważyć, że pomiędzy wydatkami poniesionymi na eksploatację samochodu, a przychodem istnieje związek przyczynowo -skutkowy, w tym znaczeniu że są one uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a w rezultacie ich poniesienie może mieć wpływ na zwiększenie przychodów przez Spółkę.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej samochodu częściowo wykorzystywanego na cele inne niż działalność gospodarcza, przy uwzględnieniu limitu wartości początkowej w wysokości 20 000 euro określonego w art. 16 ust. 1 pkt 4 updop, oraz wydatki eksploatacyjne związane z jego użytkowaniem będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , ul. , , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.