Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/4510-166/15-5/GG
z 20 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2015 r. (data wpływu 15 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lipca 2015 r. (data wpływu 23 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat ponoszonych w związku z zawartymi umowami leasingu oraz wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem pojazdu wykorzystywanego w części na cele inne niż działalność gospodarcza – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), pismem z dnia 10 lipca 2015 r., nr IPTPB3/4510-166/15-2/GG (doręczonym w dniu 15 lipca 2015 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 23 lipca 2015 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 20 lipca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – Przedsiębiorstwo Budowlano-Montażowe „ ” Sp. z o.o. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje samochody służbowe służące dla celów tejże działalności. Korzystanie przez pracowników z samochodów służbowych ściśle wiąże się z wykonywaniem obowiązków służbowych takich jak: poszukiwanie nowych rynków zbytu, nowych dostawców, udział w spotkaniach wewnętrznych oraz z kontrahentami biznesowymi na terenie całego kraju, jak i za granicą, szeroko rozumiany nadzór budów (rozmowy, pomiary, montaże, odbiory, transport materiałów i wyrobów), załatwianie spraw administracyjnych związanych z budowami i całą działalnością.

Wykorzystywane przez Spółkę samochody można podzielić na dwie grupy pojazdów:

1. samochód osobowy wykorzystywany przez Spółkę w ramach umowy leasingu operacyjnego. Umowa leasingu zawarta została na czas oznaczony, nie mniejszy niż 40% normatywnego czasu amortyzacji w rozumieniu Rozdziału 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.). Suma ustalonych opłat netto bez VAT odpowiada co najmniej wartości rynkowej pojazdu, a odpisy amortyzacyjne dokonywane są przez finansującego. Zawarte przez Spółkę umowy leasingu operacyjnego spełniają warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
2. samochód osobowy stanowiący środek trwały Spółki ujęty w ewidencji środków trwałych jako samochód osobowy.
   
   

Wnioskodawca informuje również, że w celu polepszenia efektywności oraz prawidłowego wykorzystania obowiązków służbowych obydwa te samochody wykorzystywane są również w niewielkim stopniu przez członka zarządu Spółki każdy z nich, na cele inne niż związane z działalnością gospodarczą Spółki.

W związku z powyższym osobom tym został określony przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia (samochodu służbowego dla celów osobistych) i rozliczany podatek dochodowy od osób fizycznych. Fakt wykorzystania samochodu do celów prywatnych takich jak dojazd do miejsca pracy Spółka uznaje jako optymalny z punktu widzenia organizacyjnego oraz ograniczania kosztów działalności. Dodatkowo dla tych samochodów nie jest prowadzona ewidencja przebiegu pojazdów, jak również nie zostały złożone informacje VAT-26 do właściwego urzędu skarbowego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że nie zawiera umów z użytkownikami pojazdów na wykorzystanie ich dla celów prywatnych i nie pobiera z tego tytułu świadczeń pieniężnych.

Spółka ponosi oraz zalicza do kosztów uzyskania przychodów wydatki eksploatacyjne na samochody stanowiące Jej własność bądź leasingowane objęte wnioskiem takie jak: ubezpieczenie komunikacyjne do wysokości ustawowego limitu w wysokości 20 000 euro, zakup opon, mycie, naprawa lub remont samochodu, którego potrzeba nie wynikła wprost z użytkowania na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, paliwo, płyny i oleje eksploatacyjne, filtry, koszty przeglądów, przejazdy i parkingi, usługi wulkanizacyjne itp.

Natomiast Spółka nie ponosi i nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów wydatków na te samochody powstałych podczas korzystania z tych samochodów w celach prywatnych jak: opłaty parkingowe, opłaty za przejazd po drogach płatnych, usługi wulkanizacyjne, zakup paliwa, drobne naprawy typu wymiana żarówki, bezpiecznika i inne wynikłe w trakcie tego korzystania. Wszelkie wydatki związane z samochodami na cele prowadzonej działalności są dokumentowane dowodami księgowymi jak: faktura, rachunek, paragon fiskalny (przejazdy i parkingi) i polisy ubezpieczeniowe. Członkowie Zarządu są jednocześnie pracownikami Spółki. Członkowie Zarządu wypełniają funkcje w Zarządzie na podstawie ich powołania przez Zgromadzenie Wspólników (stosunek korporacyjny). Niezależnie od wykonywania funkcji Członka Zarządu osoby te są zatrudnione na podstawie umowy o pracę w Spółce w niepełnym wymiarze czasu pracy i wykonają ściśle określoną w zakresie obowiązków pracę inną niż przypisaną dla Członka Zarządu przepisami ksh.

Wnioskodawca określa przychód użytkowników opisanych pojazdów zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj: jako świadczenie nieodpłatne w kwocie 400 zł miesięcznie podlegające oskładkowaniu ZUS i opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy opłaty ponoszone przez Spółkę na mocy zawartych umów z firmą leasingową stanowią w całości koszt uzyskania przychodów Spółki zgodnie z art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy wydatki eksploatacyjne związane z użytkowaniem takiego pojazdu, takie jak: ubezpieczenie pojazdu, naprawy, zakup opon, mycie itp. stanowią w całości koszt uzyskania przychodów, pomimo że samochód ten jest częściowo wykorzystywany na cele inne niż działalność gospodarcza?
2. Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej opisanego samochodu oraz wydatki eksploatacyjne związane z użytkowaniem takiego pojazdu, takie jak: ubezpieczenie pojazdu, naprawy, zakup opon, mycie stanowią w całości koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że samochód ten jest częściowo wykorzystywany na cele inne niż działalność gospodarcza?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 1 natomiast w zakresie pytania nr 2 zostanie wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarta przez Spółkę umowa leasingu operacyjnego spełnia warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397, z późn. zm.) co skutkuje, że opłaty wnoszone z tytułu leasingu są dla korzystającego kosztem uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 17b ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1. Koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
   
   

W opinii Spółki spełnienie ww. kryteriów upoważnia Spółkę do kwalifikacji kosztowej opłat ponoszonych na rzecz firm leasingowych w pełnej wysokości, nawet w sytuacji mieszanego charakteru wykorzystywania samochodu służbowego. Jak wskazano w stanie faktycznym wniosku za niewątpliwe uznać należy, że z punktu widzenia Spółki przyznanie samochodu służbowego członkowi zarządu, który jest dodatkowo pracownikiem Spółki, podyktowane jest wyłącznie potrzebą Spółki i nie ma na celu przysporzenia korzyści po stronie pracownika. Wobec tego fakt wykorzystania samochodu do celów mieszanych nie ogranicza prawa Spółki do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów wynikających z opłat na rzecz firm leasingowych w pełnej wysokości.

Stanowisko Spółki znajduje m.in. potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z dnia 23 maja 2012 r., sygn. ILPB3/423-71/12-4/MM, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu. W interpretacji tej Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził m.in., że: „ w części dotyczącej rat leasingowych, bez znaczenia jest fakt, że leasingowany samochód służbowy jest wykorzystywany przez pracowników dla celów prywatnych. Tak więc wydatki dotyczące opłat i rat leasingowych stanowią co do zasady koszty podatkowe”.

Takie samo stanowisko zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 20 grudnia 2010 r., sygn. ILPB4/423-169/10-S/DS, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu. „Zatem, w części dotyczącej opłat i rat leasingowych, stwierdzić należy, iż bez znaczenia jest fakt, że leasingowany samochód został oddany w użyczenie dyrektorowi Spółki, na podstawie której używa on ten samochód do celów służbowych i prywatnych. Tak więc, wydatki dotyczące opłat i rat leasingowych stanowią co do zasady koszty podatkowe. Podsumowując, w sytuacji, gdy samochód służbowy – będący w leasingu spełniającym warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatki dochodowym cd osób prawnych – jest wykorzystywany zarówno w związku z działalnością Gospodarczą Spółki, jak i dla celów prywatnych jej pracownika, koszty związane z uiszczaniem opłat i rat leasingowych są kosztem uzyskania przychodów Spółki”.

Reasumując, zdaniem Spółki, w sytuacji, gdy samochód służbowy – będący w leasingu spełniającym warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – pomimo że jest częściowo wykorzystywany na inne cele niż związane z działalnością gospodarczą, to koszty związane z uiszczaniem opłat wynikających z umów zawartych z firmami leasingowymi są w całości kosztem uzyskania przychodów Spółki. Odnośnie wydatków związanych z eksploatacją ww. samochodu takich jak: ubezpieczenie komunikacyjne do wysokości ustawowego limitu w wysokości 20 000 euro, zakup opon, mycie, naprawa lub remont samochodu, którego potrzeba nie wynika wprost z użytkowania na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka uważa że wydatki te stanowią koszt uzyskania przychodów w pełnej wysokości, jeśli są właściwie udokumentowane. Wydatki te ponoszone są bowiem w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Ponoszenie ich jest niezbędne w celu utrzymania środków transportu w odpowiednim stanie technicznym, aby mogły być sprawne i właściwie służyć w prowadzonej działalności gospodarczej. Dlatego zdaniem Spółki koszty takie stanowią w całości koszt uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że po uzupełnieniach przedstawionych powyżej stanowisko Spółki pozostaje bez zmian. Dodaje się jedynie dla oceny prawnej działań Spółki informację, że Spółka nie zawiera umów na korzystanie z opisanych samochodów do celów prywatnych przez pracownika będącego jednocześnie Członkiem Zarządu tak jak opisano w uzupełnieniu stanu faktycznego wniosku oraz Spółka nie pobiera z tego tytułu żadnych opłat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Zatem ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, a nie niezbędności i rezultatu, jaki przyniosły w postaci konkretnych przychodów.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu z działalności gospodarczej,
  

• poniesiony wydatek ma na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  

• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

Wskazać należy, że ustawodawca posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów. Wykładnia gramatyczna użytego przez ustawodawcę pojęcia „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym wszakże warunkiem, iż wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego.

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Mówiąc o działalności gospodarczej należy mieć na uwadze ustawę z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672, z późn. zm.), która w art. 2 przez działalność gospodarczą rozumie zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

Ponadto zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje samochody służbowe służące dla celów tejże działalności. Korzystanie przez pracowników z samochodów służbowych ściśle wiąże się z wykonywaniem obowiązków służbowych takich jak: poszukiwanie nowych rynków zbytu, nowych dostawców, udział w spotkaniach wewnętrznych oraz z kontrahentami biznesowymi na terenie całego kraju jak i za granicą, szeroko rozumiany nadzór budów (rozmowy, pomiary, montaże, odbiory, transport materiałów i wyrobów), załatwianie spraw administracyjnych związanych z budowami i całą działalnością.

Wykorzystywane przez Spółkę samochody można podzielić na dwie grupy pojazdów tj. samochód osobowy wykorzystywany przez Spółkę w ramach umowy leasingu operacyjnego oraz samochód osobowy stanowiący środek trwały Spółki ujęty w ewidencji środków trwałych jako samochód osobowy.

W celu polepszenia efektywności oraz prawidłowego wykorzystania obowiązków służbowych obydwa te samochody wykorzystywane są również w niewielkim stopniu przez członków Zarządu na cele inne niż związane z działalnością gospodarczą Spółki.

W tym miejscu wskazać również należy, że zgodnie z art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.
   
   

Stosownie do art. 17b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1. art. 6,
2. przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,
3. art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. Nr 26, poz. 143, z 1998 r. Nr 160, poz. 1063 oraz z 1999 r. Nr 49, poz. 484 i Nr 101, poz. 1178)

– do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Jak wynika z powyższego, jeżeli zawarto umowę leasingu spełniającą powyższe warunki, to ponoszone na jej podstawie opłaty stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszty uzyskania przychodów korzystającego.

Zatem, w części dotyczącej opłat i rat leasingowych, stwierdzić należy, że bez znaczenia jest fakt, że leasingowany samochód został oddany do używania członkowi Zarządu, będącemu jednocześnie pracownikiem Spółki, na podstawie której używa on ten samochód do celów służbowych i prywatnych. Tak więc, wydatki dotyczące opłat i rat leasingowych stanowią co do zasady koszty podatkowe.

Podsumowując, w sytuacji, gdy samochód służbowy – będący w leasingu spełniającym warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest wykorzystywany zarówno w związku z działalnością gospodarczą Spółki, jak i dla celów prywatnych Jej pracownika, koszty związane z uiszczaniem opłat i rat leasingowych są kosztem uzyskania przychodów Spółki.

Mając na względzie powyższe należy wziąć pod uwagę, że stroną umowy leasingu jest Spółka, a wydatki związane z utrzymaniem przedmiotu leasingu obciążają w całości Spółkę i z tego względu ma ona prawo do zaliczenia opłat leasingowych do kosztów uzyskania przychodu w całości pomimo, że samochód służbowy został oddany pracownikowi w użytkowanie również do celów prywatnych. Należy także mieć na uwadze, że samochód udostępniony pracownikowi do celów prywatnych jest wykorzystywany w głównej mierze na potrzeby działalności gospodarczej Spółki. Podsumowując, należy stwierdzić, że w sytuacji gdy samochód służbowy, będący przedmiotem leasingu spełniającym warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest wykorzystywany zarówno w związku z działalnością gospodarczą Spółki, jak i dla celów prywatnych jej pracownika, to koszty związane z uiszczaniem opłat i rat leasingowych są kosztem uzyskania przychodów Spółki. Mając na względzie powyższe należy wziąć pod uwagę, że stroną umowy leasingu jest Spółka, a wydatki związane z utrzymaniem przedmiotu leasingu obciążają w całości Spółkę i z tego względu ma ona prawo do zaliczenia opłat leasingowych do kosztów uzyskania przychodu w całości pomimo, że samochód służbowy został oddany pracownikowi w użytkowanie również do celów prywatnych. Należy także mieć na uwadze, że samochód udostępniony pracownikowi do celów prywatnych jest wykorzystywany w głównej mierze na potrzeby działalności gospodarczej Spółki. Podsumowując, należy stwierdzić, że w sytuacji gdy samochód służbowy, będący przedmiotem leasingu spełniającym warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest wykorzystywany zarówno w związku z działalnością gospodarczą Spółki, jak i dla celów prywatnych jej pracownika, to koszty związane z uiszczaniem opłat i rat leasingowych są kosztem uzyskania przychodów Spółki.

Natomiast w części dotyczącej kosztów eksploatacyjnych należy stwierdzić, że wszystkie wydatki związane z utrzymaniem samochodu do celów służbowych są kosztem uzyskania przychodu ponoszonym przez Spółkę zgodnie z art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uwzględniając zatem fakt, że udostępnianie samochodów służbowych również do celów prywatnych pracownika stanowi pozapłacową formę wynagradzania i jest dla niego przychodem ze stosunku służbowego, to wydatki na utrzymanie samochodu ponoszone przez Spółkę będą stanowić koszt uzyskania przychodu. Z tego względu należy zauważyć, że pomiędzy wydatkami poniesionymi na eksploatację samochodu, a przychodem istnieje związek przyczynowo-skutkowy, w tym znaczeniu, że są one uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a w rezultacie ich poniesienie może mieć wpływ na zwiększenie przychodów przez Spółkę.

Zatem, opłaty ponoszone przez Wnioskodawcę na mocy zawartych umów z firmą leasingową oraz wydatki eksploatacyjne związane z użytkowaniem samochodu służbowego częściowo wykorzystywane na cele inne niż działalność gospodarcza będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, na podstawie art. 17b ust. 1 w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , ul. , , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.