Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-587/14-2/MC
z 20 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2014 r. (data wpływu 23 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania zaliczek w formie uproszczonej − jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania zaliczek w formie uproszczonej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą, której podstawowym przedmiotem jest produkcja części samochodowych.

W dniu 27 maja 2009 r. Spółka uzyskała zezwolenie Nr xxx na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: Zezwolenie). Konsekwentnie Spółka korzystała ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do dochodu generowanego w ramach działalności prowadzonej na terenie Strefy na podstawie Zezwolenia. Jednocześnie dochód osiągany przez Spółkę z działalności innej niż ta wskazana w Zezwoleniu był opodatkowany na zasadach ogólnych.

Zgodnie z Decyzją z dnia 19 maja 2014 r. Minister Gospodarki stwierdził wygaśnięcie Zezwolenia. W związku z powyższym, z chwilą uprawomocnienia się powyższej decyzji, tj. w dniu 2 czerwca 2014 r. całość dochodów uzyskiwanych przez Spółkę jest opodatkowana na zasadach ogólnych.

W zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) CIT-8 za 2012 r. (rok podatkowy Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym) złożonym w urzędzie skarbowym w 2013 r. Spółka wykazała podatek należny (tj. podatek z działalności podlegającej opodatkowaniu na zasadach ogólnych).

Spółka rozważa wpłacanie zaliczek na podatek CIT w tzw. formie uproszczonej, o której mowa w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, począwszy od 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W odniesieniu do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Spółka wnosi o potwierdzenie, że:

1. jest ona uprawniona do wyboru uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek CIT, o której mowa w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, tj. wpłacania zaliczek miesięcznych w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu rocznym CIT-8 złożonym w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym Spółka zamierza dokonywać wpłat zaliczek w formie uproszczonej lub ewentualnie w roku poprzedzającym ten rok podatkowy o dwa lata (w przypadku, jeżeli w zeznaniu CIT-8 złożonym w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym Spółka zamierza dokonywać wpłat zaliczek w formie uproszczonej nie został wykazany podatek należny), przy czym
2. mając na uwadze fakt, iż Spółka osiągała dochody zwolnione przedmiotowo, w związku z prowadzoną działalnością na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, podstawą kalkulacji zaliczek miesięcznych w uproszczonej formie wpłacanych przez Spółkę za dany rok podatkowy będzie podatek należny wykazany w zeznaniu złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy lub odpowiednio w roku poprzedzającym dany rok o dwa lata, określony w odniesieniu do dochodu opodatkowanego na zasadach ogólnych (bez uwzględnienia dochodu zwolnionego z opodatkowania).

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego:

1. Spółka jest uprawniona do wyboru uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek CIT, o której mowa w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, tj. wpłacania zaliczek miesięcznych w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu rocznym CIT-8 złożonym w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym Spółka zamierza dokonywać wpłat zaliczek w formie uproszczonej lub ewentualnie w roku poprzedzającym ten rok podatkowy o dwa lata (w przypadku, jeżeli w zeznaniu CIT-8 złożonym w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym Spółka zamierza dokonywać wpłat zaliczek w formie uproszczonej nie został wykazany podatek należny), przy czym
2. z uwagi na fakt, iż Spółka osiągała dochody zwolnione przedmiotowo, w związku z prowadzoną działalnością na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, podstawą kalkulacji zaliczek miesięcznych w uproszczonej formie wpłacanych przez Spółkę za dany rok podatkowy będzie podatek należny wykazany w zeznaniu złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy lub odpowiednio w roku poprzedzającym dany rok o dwa lata, określony w odniesieniu do dochodu opodatkowanego na zasadach ogólnych (bez uwzględnienia dochodu zwolnionego z opodatkowania).

W konsekwencji w roku 2015 Spółce będzie przysługiwało prawo do wpłacania miesięcznych zaliczek na podatek CIT w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w deklaracji CIT-8 za rok podatkowy 2013 (złożonej do urzędu skarbowego w roku 2014).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

1. Zasady poboru podatku w trakcie roku podatkowego.

Zasady poboru podatku CIT w trakcie roku podatkowego regulują przepisy art. 25 ustawy o CIT. W myśl art. 25 ust. l tejże ustawy „Podatnicy (...) są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące”.

Zaliczki miesięczne, o których mowa powyżej wpłacane są co do zasady w terminie do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, przy czym zaliczkę za ostatni miesiąc roku podatkowego wpłaca się w terminie do 20 dnia pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego, chyba że przed upływem terminu do jej wpłaty złożone zostanie zeznanie CIT-8 oraz podatnik dokona zapłaty podatku.

Kolejne regulacje art. 25 ustawy o CIT przewidują szczególne zasady poboru podatku CIT w trakcie roku podatkowego, m.in. możliwość opłacania zaliczek w układzie kwartalnym w odniesieniu do wybranych podatników, zwolnienia z obowiązku zapłaty zaliczek podatników, którzy zawiesili prowadzenie działalności, jak również stosowania uproszczonej formy wpłacania zaliczek.

2. Uproszczone zaliczki na podatek CIT.

a) Regulacje dotyczące uproszczonej formy wpłacania zaliczek.

Stosowanie uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek CIT zostało uregulowane w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT, zgodnie z którym „Podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy”.

Regulacja art. 25 ust. 6 ustawy o CIT przewiduje także, że w przypadku, gdy podatnik nie wykazał podatku należnego w zeznaniu złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy, może wpłacać zaliczki miesięczne skalkulowane w oparciu o podatek należny wykazany w zeznaniu złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata. Jeżeli jednak również w tym zeznaniu podatnik nie wykazał podatku należnego brak jest możliwości skorzystania z instytucji uproszczonych zaliczek na podatek CIT.

Jednocześnie w przepisie art. 25 ust. 8 ustawy o CIT prawodawca przewidział wyłączenie możliwości wpłacania zaliczek na podatek CIT w formie uproszczonej w odniesieniu do podatników, którzy po raz pierwszy podejmują prowadzenie działalności gospodarczej w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym rok podatkowy. Co istotne, przepisy ustawy o CIT nie zawierają jakichkolwiek innych ograniczeń prawa podatników do wpłacania zaliczek w formie uproszczonej.

b) Uprawnienie podatnika do wyboru uproszczonej formy wpłacania zaliczek.

Mając na uwadze wskazane powyżej regulacje prawne należy uznać, że możliwość wyboru uproszczonej formy wpłacania zaliczek przysługuje każdemu podatnikowi podatku CIT, który:

1. podjął działalność gospodarczą wcześniej niż w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym zamierza dokonywać wpłat zaliczek w formie uproszczonej oraz
2. wykazał podatek należny w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) CIT-8 złożonym w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym zamierza dokonywać wpłat zaliczek w formie uproszczonej lub ewentualnie w roku poprzedzającym ten rok podatkowy o dwa lata (jeżeli w zeznaniu CIT-8 złożonym w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym podatnik zamierza dokonywać wpłat zaliczek w formie uproszczonej nie został wykazany podatek należny).

Ustawodawca nie ograniczył możliwości stosowania uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek CIT do wybranej kategorii podatników, w szczególności nie wyłączył takiej możliwości w odniesieniu do podatników prowadzących działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i uzyskujących, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach ogólnych, dochody zwolnione z opodatkowania. Zdaniem Spółki, gdyby intencją ustawodawcy było wyłączenie prawa określonych podmiotów do skorzystania z opcji wpłacania zaliczek na podatek CIT w formie uproszczonej, zostałoby to wprost uregulowane w przepisach ustawy o CIT – tak, jak przykładowo uczyniono w przepisie art. 18b ust. 3 ustawy o CIT, zgodnie z którym podmiot prowadzący w roku podatkowym lub w roku poprzedzającym działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia nie może dokonywać odliczenia wydatków poniesionych na nabycie nowych technologii od podstawy opodatkowania.

Powyższą konkluzję potwierdzają tezy stawiane w tym zakresie przez doktrynę. Przykładowo wskazuje się, że „Wszyscy bez wyjątku podatnicy zobowiązani do rozliczania zaliczek na podatek dochodowy mogą wybrać, zamiast zasad ogólnych, uproszczoną formę opłacania zaliczek na podatek”.

c) Wybór uproszczonej formy wpłacania zaliczek na podatek CIT przez podmiot prowadzący działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W świetle powyższych uwag, w ocenie Spółki, instytucja uproszczonych zaliczek na podatek CIT jest dostępna również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, z zastrzeżeniem wykazania przez te podmioty podatku należnego w deklaracji CIT-8 złożonej w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym będą wpłacane zaliczki z formie uproszczonej (albo, w przypadku niewykazania podatku należnego

w zeznaniu, o którym mowa powyżej, wykazania podatku należnego w deklaracji CIT-8 złożonej w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata).

Należy ponownie podkreślić, że ani przepisy ustawy o CIT, ani regulacje innych powszechnie obowiązujących aktów prawa takiej możliwości nie wyłączają.

Co istotne, powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie wśród przedstawicieli doktryny, wskazujących, że „(...) przepisy nie ograniczają powyższej możliwości [możliwości stosowania uproszczonej formy wpłacania zaliczek – przypis Wnioskodawcy] w odniesieniu do podmiotów korzystających ze zwolnienia z tytułu prowadzenia na terenie SSE działalności objętej zezwoleniem. (...) Ponieważ w praktyce nie spotyka się podmiotów strefowych, które mają prawo zwolnić 100% swoich dochodów, możliwość wpłacania zaliczek uproszczonych powinna być dla nich dostępna na równi z innymi podatnikami”.

Zdaniem Spółki przyjęcie stanowiska odmiennego od zaprezentowanego powyżej należałoby uznać za sprzeczne z podstawowymi zasadami wykładni przepisów prawa podatkowego. W szczególności działanie takie stałoby w oczywistej sprzeczności z zakazem dokonywania wykładni zawężającej w odniesieniu do norm przyznających podatnikom uprawnienia, a taką regulacją z pewnością jest niewątpliwie art. 25 ust. 6 ustawy o CIT.

Jak wskazuje się w doktrynie „(...) o ile sądy są niekiedy skłonne do rozszerzania zakresu regulacji czy zastosowania przepisów w kierunku wskazanym w przepisie przez normodawcę, o tyle wzbraniają się przeciwko ograniczaniu określonego w samym przepisie zakresu regulacji czy zastosowaniu widząc w tym dalej idącą ingerencję w wolę prawodawcy. (...) zasadniczo dopuszczalna jest wykładnia zwężająca obowiązków obywateli, a także wszelkich przepisów ograniczających przysługujące im prawa i wolności. Z drugiej strony, (...) należy podkreślić zasadę zakazu wykładni zwężającej praw i wolności obywatelskich (...). Warto w tym miejscu przypomnieć pogląd, że wszelkiego rodzaju przepisy przyznające przywileje, ulgi, zwolnienia (na przykład podatkowe) nie mogą być wprawdzie interpretowane rozszerzająco, gdyż stanowią wyjątki (...), z drugiej jednak strony przyznają one obywatelom różnego rodzaju prawa i z tego względu odnosi się do nich zakaz wykładni zwężającej”.

Na zakaz dokonywania wykładni zawężającej przepisów prawa podatkowego zwrócił uwagę m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale podjętej w składzie siedmiu sędziów z dnia 24 listopada 2003 r. (sygn. FPS 9/03) stwierdzając, że „W odniesieniu do prawa podatkowego należy odnotować zasadę interpretacyjną zakazującą zwężającej interpretacji przepisów przyznających uprawnienia”.

Konkludując, z uwagi na fakt, że ustawodawca nie wprowadził wyłączenia prawa do wpłacania zaliczek na CIT w formie uproszczonej w odniesieniu do podatników prowadzących działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, Spółka stoi na stanowisku, że przysługuje jej prawo wyboru możliwości wpłacania zaliczek w oparciu o regulacje art. 25 ust. 6 ustawy o CIT (pod warunkiem wcześniejszego poinformowania naczelnika właściwego urzędu skarbowego). Zdaniem Spółki bez znaczenia pozostaje fakt, że w latach wcześniejszych (w tym w roku 2013) Spółka uzyskiwała dochody zarówno ze źródła zwolnionego z opodatkowania (dochody z działalności strefowej), jak i opodatkowanego na zasadach ogólnych (dochody z działalności pozastrefowej). Należy bowiem podkreślić, że w odniesieniu do dochodu opodatkowanego w deklaracji CIT-8 za rok podatkowy 2013 Spółka wykazała podatek należny, a zatem spełniony został warunek określony w art. 25 ust. 6 ustawy o CIT.

3. Określenie wartości zaliczek wpłacanych w uproszczonej formie.

Zgodnie z art. 17 ust. l pkt 34 ustawy o CIT ustanawiającym zasady korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego przez przedsiębiorców strefowych, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt l i 3 ustawy o CIT przy ustalaniu podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie uwzględnia się przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają temuż opodatkowaniu lub są wolne od podatku. Podobnie przy ustalaniu straty podatkowej nie uwzględnia się przychodów i kosztów, o których mowa powyżej. Konsekwentnie podatnik prowadzący działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest zobowiązany wyłączyć z podstawy opodatkowania (lub ewentualnie z kalkulacji wysokości straty) przychody i koszty powstałe w związku z prowadzeniem tej działalności.

W zeznaniu rocznym o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym (CIT-8) przedsiębiorcy strefowi wykazują łączną wartość przychodów i kosztów zaistniałych w danym roku podatkowym, a następnie wyłączają z podstawy opodatkowania przychody i koszty powstałe w związku z prowadzeniem działalności zwolnionej z opodatkowania (poprzez określenie wysokości dochodów wolnych od podatku). W konsekwencji podstawa opodatkowania oraz wartość podatku należnego uwzględniana w zeznaniu CIT-8 określana jest wyłącznie w odniesieniu do dochodu opodatkowanego na zasadach ogólnych, tj. bez uwzględnienia dochodu osiąganego w związku z działalnością zwolnioną z opodatkowania (prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia).

Reasumując powyższe należy wskazać, że:

1. wartość zaliczek miesięcznych wpłacanych w formie uproszczonej kalkulowana jest w oparciu o wartość podatku należnego wykazanego w zeznaniu rocznym CIT, złożonym, co do zasady, w roku poprzedzającym dany rok podatkowy, a
2. podatek należny w przypadku podmiotów prowadzących działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej określany jest wyłącznie w odniesieniu do dochodu opodatkowanego na zasadach ogólnych (bez uwzględnienia dochodu z działalności zwolnionej z opodatkowania).

Konsekwentnie zaliczka miesięczna wpłacana w formie uproszczonej powinna być określana w oparciu o podatek należny skalkulowany w odniesieniu do dochodu podlegającego opodatkowaniu. Konkluzja ta znajduje potwierdzenie w doktrynie, podkreśla się bowiem, że „(...) jeżeli tylko podatnik strefowy prowadzi działalność gospodarczą, która podlega opodatkowaniu, podstawą do obliczenia miesięcznej zaliczki na podatek CIT [w przypadku stosowania formy uproszczonej – przypis Wnioskodawcy] będzie 1/12 dochodu opodatkowanego”.

Konkludując wysokość miesięcznych zaliczek, jakie Spółka będzie wpłacać w związku ze zmianą formy wpłacania zaliczek, powinna odpowiadać 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu rocznym CIT-8 złożonym w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym Spółka zamierza dokonywać wpłat zaliczek w formie uproszczonej lub ewentualnie w roku poprzedzającym ten rok podatkowy o dwa lata (w przypadku, jeżeli w zeznaniu CIT-8 złożonym w roku poprzedzającym rok podatkowy, w którym Spółka zamierza dokonywać wpłat zaliczek w formie uproszczonej nie został wykazany podatek należny). Jednocześnie, zdaniem Spółki, podstawą kalkulacji tych zaliczek będzie podatek należny określony w odniesieniu do dochodu opodatkowanego na zasadach ogólnych. Powyższe oznacza, że w 2015 r. Spółka będzie uprawniona do wpłacania zaliczek miesięcznych określonych na podstawie wartości podatku należnego wykazanego w zeznaniu CIT-8 za 2013 r. (złożonym w 2014 r.), który został skalkulowany w odniesieniu do dochodu opodatkowanego na zasadach ogólnych (bez uwzględnienia dochodu zwolnionego z opodatkowania).

4. Stanowisko organów podatkowych w analogicznych stanach faktycznych.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach prawa podatkowego wydanych w analogicznych stanach faktycznych.

Przykładowo należy wskazać interpretację indywidualną z dnia 11 maja 2011 r. (sygn. ITPB3/423-70/11/PST) wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy na rzecz podatnika, który w roku poprzedzającym rok rozpoczęcia stosowania uproszczonej formy wpłacania zaliczek zakończył korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego (które przysługiwało mu w związku z prowadzeniem działalności na terenie Strefy na podstawie zezwolenia). W powyższej interpretacji organ podatkowy potwierdził prawidłowość stanowiska podatnika, wskazującego, że „Zgodnie z art. 25 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 podatku należnego wykazanego w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. l, złożonym w roku poprzedzającym dany rok podatkowy. W związku z tym, że Spółka za 2009 r. wykazała kwotę podatku należnego w wysokości 367.370 zł to wysokość miesięcznych zaliczek będzie wynosić 1/12 powyższej kwoty. Nie ma przy tym żadnego znaczenia dla wysokości zaliczek, że znaczna cześć dochodów Spółki w 2009 r, była zwolniona od opodatkowania. Ta cześć dochodu nie jest brana pod uwagę przy obliczaniu uproszczonej zaliczki”.

Analogiczne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 21 grudnia 2007 r. (sygn. ITPB3/423-150/07/DK) wskazując, że „(...) przepisy nie wprowadzają ograniczenia korzystania z instytucji uproszczonych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w stosunku do podmiotów korzystających ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. l pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, o ile Spółka w zeznaniu podatkowym za rok 2006 bądź 2005 wykazała podatek należny, oraz nie będzie zachodziło wyłączenie określone w art. 25 ust. 8 ww. ustawy, wówczas Spółka będzie mogła skorzystać z instytucji uproszczonych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych w 2008 roku, pod warunkami określonymi w art. 25 ust. 7 pkt 1-3 i 5 ww. ustawy (...)”.

Mając na uwadze przedstawione argumenty oraz jednolitą linię interpretacyjną organów podatkowych w przedmiotowym zakresie Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego przez nią stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację. Jednocześnie należy wskazać, że odwołanie się do publikacji podatkowych, jako że co do zasady nie stanowią one źródła prawa, również nie jest wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.