Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-225/15-2/DS
z 1 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Działając jako podwykonawca spółki A podczas wykonywania zleconej Wnioskodawcy (dalej również: Spółka) przez spółkę A usługi rozruchu pompowni przeciwpożarowej na rzecz spółki B, pracownik Spółki doprowadził do zatarcia silnika będącego elementem pompy przeciwpożarowej. Szkoda wynikła poprzez nieumyślne popełnienie błędu przez serwisanta podczas wykonywania usługi rozruchu, który zakręcił przewód doprowadzający wodę chłodzącą do silnika, co spowodowało zatarcie silnika.

Uzgodniono z poszkodowanym (spółka B), że Wnioskodawca jako podwykonawca naprawi szkodę poprzez zakup silnika, jego montaż i uruchomienie oraz wymieni uszczelnienie. W tym celu Spółka zakupiła silnik u autoryzowanego serwisanta ww. silników, z którym Spółka współpracuje wraz z usługą jego montażu i uruchomienia oraz zakupiono usługę wymiany uszczelnienia dla klienta, któremu wyrządzono szkodę.

Wydatki na zakup i montaż silnika oraz wymianę uszczelnienia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie at. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2014.851 j.t).

Jednocześnie Wnioskodawca zgłosił szkodę do swojego ubezpieczyciela z tytułu posiadanej polisy odpowiedzialności cywilnej (deliktowa i kontraktowa) za szkody osobowe i rzeczowe, które w myśl przepisów prawa Spółka ponosi w związku z prowadzoną działalnością, obejmującą m.in. usługi serwisowe.

Ubezpieczyciel przyznał Spółce odszkodowanie za wymianę silnika i wymianę uszczelnienia pompy ppoż., na podstawie przedłożonych faktur zakupu ww. usług w wysokości netto faktur za wymianę silnika i uszczelnienia, po przedstawieniu dowodu zapłaty ww. faktur.

Przyznane odszkodowanie wypłacono Wnioskodawcy z potrąceniem 10% franszyzy redukcyjnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychody, które uzyskała Spółka z tytułu otrzymanego odszkodowania w wysokości odpowiadającej wartości kosztów szkody umniejszonej o franszyzę redukcyjną za wymianę silnika i wymianę uszczelnienia na podstawie posiadanej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej należy traktować jako nie podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2014.851 j.t.)?

Zdaniem Wnioskodawcy przychody, które uzyskał on od ubezpieczyciela z tytułu odszkodowania za wyrządzoną szkodę należy traktować jako nie podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.2014.851 j.t.).

Stosownie do brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 22 powołanej ustawy Spółka nie zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków z tytułu wymiany silnika i wymiany uszczelnienia. Wyżej wymienione koszty stanowią bowiem odszkodowanie za wyrządzona szkodę (zatarcie silnika), która powstała w wyniku wadliwie wykonanej usługi.

Jednocześnie rozliczenie zwrotu wydatków z ubezpieczycielem polegało na przyznaniu kwoty odszkodowania w wysokości wynikających z przedstawionych faktur zakupu usług wymiany silnika i wymiany uszczelnienia w pompowni ppoż. i przedstawieniu dowodów zapłaty za w faktury.

Do przychodów tzw. neutralnych podatkowo, a więc niestanowiących podstawy ustalania dochodu podatnika podlegającego opodatkowaniu należą m.in. zwrócone inne wydatki, nie zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT).

Skutki podatkowe związane ze zwrotem, o którym mowa powyżej są uzależnione od tego, czy wydatki, które będą zwracane podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu podlega zaliczeniu do przychodów.

Natomiast, jeżeli zwrot poniesionych wydatków dotyczy kosztów, które zgodnie z przepisami podatkowymi nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, wówczas zwrócone wydatki nie będą dla podatnika przychodem podatkowym, niezależnie od statusu jednostki dokonującej zwrotu i jego formy. Takie rozwiązanie wynika z literalnego brzmienia art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, mieliśmy prawo nie zaliczyć do przychodów otrzymanego świadczenia pieniężnego od ubezpieczyciela odpowiadającej poniesionym wydatkom, które nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych.

Orzecznictwo również potwierdza możliwość zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.op. do świadczeń o charakterze kompensacyjnym (odszkodowawczym). Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 16 maja 2002 r. sygn. akt V CKN 1273/00 funkcja kompensacyjna odszkodowania, oznacza że w przypadku poniesienia wydatków związanych ze zdarzeniem wywołującym szkodę, odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela obejmuje także zwrot wydatków. W wyroku z dnia 12 czerwca 2007 r. I SA/Gd 357/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku przyjął z kolei, że „(…) kwota odszkodowania wypłacona podatnikowi, który uprzednio poniósł wydatki związane ze zdarzeniem wywołującym szkodę, a które nie mogły zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów, w wysokości odpowiadającej poniesionym wydatkom, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a u.p.d.o.p. nie stanowi przychodu podatnika”.

Organy podatkowe również uznają, iż odszkodowania otrzymane na pokrycie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodu nie podlegają opodatkowaniu.

Wyrażono je m.in. w interpretacji Ministra Finansów z 3 lipca 2009 r. ITPB3/423-194a/09/MK oraz z dnia 3 stycznia 2011 r. IPPB1/415-952/10-2/AM „Jeżeli Wnioskodawca poniósł wydatki, które zostały mu następnie zwrócone w formie wypłaconego świadczenia pieniężnego, odszkodowania to mamy do czynienia ze zwrotem poniesionych wydatków nie tylko pod względem ekonomicznym, ale również prawnym. Odszkodowanie ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzonego szkodą. Celem odszkodowania jest naprawienie szkody, które może nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłacenie odpowiedniej sumy pieniężnej – art. 363 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.). Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono – art. 361 § 2 ww. ustawy”.

Zatem otrzymane przez Wnioskodawcę świadczenie pieniężne uzyskane od ubezpieczyciela obejmowało koszty dotyczące pokrycia wyrządzonej szkody, to pod względem podatkowym może być ono uznane za zwrot poniesionych wydatków (kategoria kosztów obejmuje pojęcie wydatków), które nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych, i dlatego ich zwrot nie stanowi przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.) nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 tej ustawy regulujący kwestię przychodów nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Przez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 tej ustawy: przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy: za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zatem przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy, mogą być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę pożytków – stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu – które nie mogą być zaliczone do przychodów, zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu (brak w nim jednakże przychodu pochodzącego z odszkodowania).

Zatem, bez znaczenia przy rozpoznawaniu przychodu pozostaje źródło pochodzenia tych środków. Oznacza to, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na rachunek Spółki stanowią – w rozumieniu ustawy podatkowej – przychód. Dotyczy to zarówno należności będących wprost wynikiem prowadzonej działalności gospodarczej, jak również innych definitywnych przysporzeń finansowych, jakimi niewątpliwie są odszkodowania.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a cytowanej ustawy, konieczne jest, by „wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów” w rozumieniu ustawy oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi. Przy czym wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca (dalej również: Spółka) działając jako podwykonawca spółki A podczas wykonywania zleconej Spółce przez spółkę A usługi rozruchu pompowni przeciwpożarowej na rzecz spółki B, pracownik Spółki doprowadził do zatarcia silnika będącego elementem pompy przeciwpożarowej. Szkoda wynikła przez nieumyślne popełnienie błędu przez serwisanta podczas wykonywania usługi rozruchu. Uzgodniono z poszkodowanym (spółka B), że Wnioskodawca jako podwykonawca naprawi szkodę poprzez zakup silnika, jego montaż i uruchomienie oraz wymieni uszczelnienie. W tym celu Spółka zakupiła silnik wraz z usługą jego montażu i uruchomienia oraz zakupiono usługę wymiany uszczelnienia dla klienta, któremu wyrządzono szkodę. Wydatki te nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie at. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie Wnioskodawca zgłosił szkodę do swojego ubezpieczyciela z tytułu posiadanej polisy odpowiedzialności cywilnej za szkody osobowe i rzeczowe, które w myśl przepisów prawa Spółka ponosi w związku z prowadzoną działalnością, obejmującą m.in. usługi serwisowe. Ubezpieczyciel przyznał Spółce odszkodowanie za wymianę silnika i wymianę uszczelnienia pompy ppoż., na podstawie przedłożonych faktur zakupu ww. usług w wysokości netto faktur za wymianę silnika i uszczelnienia. Przyznane odszkodowanie wypłacono Wnioskodawcy z potrąceniem 10% franszyzy redukcyjnej.

Kwestią będącą przedmiotem niniejszej interpretacji jest określenie, czy zapłacona Wnioskodawcy przez ubezpieczyciela kwota odpowiadająca wartości kosztów szkody pomniejszonej o franczyzę redukcyjną za wymianę silnika i wymianę uszczelnienia wypłacona na podstawie posiadanej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej stanowi przychód podatkowy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem należy stwierdzić, że kwota pieniężna otrzymana przez Spółkę nie może być uznana za pożytek, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ stanowi ona odszkodowanie będące wykonaniem świadczenia z umowy ubezpieczenia, a nie zwrot wydatków poniesionych przez Spółkę niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Wobec tego w analizowanej sprawie nie został spełniony jeden z warunków art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o których mowa powyżej.

Stąd w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a otrzymane od ubezpieczyciela odszkodowanie stanowi – w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 tej ustawy – przychód podatkowy.

Reasumując – przychody, które uzyskała Spółka z tytułu otrzymanego odszkodowania w wysokości odpowiadającej wartości kosztów szkody umniejszonej o franszyzę redukcyjną za wymianę silnika i wymianę uszczelnienia na podstawie posiadanej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej należy traktować jako przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.