Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-90/15/DK
z 13 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 stycznia 2015 r. (data wpływu 2 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z 17 kwietnia 2015 r. (data wpływu 28 kwietnia 2015 r.) oraz pismem z 5 maja 2015 r. (data wpływu 12 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności użyczenia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2015 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności użyczenia nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 17 kwietnia 2015 r. (data wpływu 28 kwietnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 15 kwietnia 2015 r., znak: IBPBI/1/4511-117/15/AB, IBPP1/4512-90/15/DK, IBPBII/1/4514-40/15/MD, IBPBII/1/4515-20/15/MD oraz pismem z 5 maja 2015 r. (data wpływu 12 maja 2015 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca razem z bratem jest współwłaścicielem w częściach po 50% nieruchomości, na której znajduje się budynek usługowy. Budynek wzniesiony był jako prywatna inwestycja rodziców Wnioskodawcy nieprowadzących działalności gospodarczej. Udział we współwłasności w wysokości 50% nieruchomości Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny od rodziców w 2011 r.

Również z bratem Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej z udziałami po 50%. Działalność prowadzi wyłącznie jako wspólnik spółki cywilnej, a głównym przedmiotem działalności jest pośrednictwo leasingowe i finansowe.

Nieruchomość stanowi własność prywatną (majątek osobisty), nigdy nie była wprowadzana do jakiejkolwiek firmy i wykorzystywana w działalności gospodarczej, nie podlegała też amortyzacji.

W budynku znajdują się dwa lokale usługowe, które są przedmiotem umów najmu.

Z tytułu wynajmu dwóch lokali Wnioskodawca jest opodatkowany ryczałtem ewidencjonowanym, gdyż najem nie jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, a także w zakresie podatku VAT wg stawki 23%.

Wnioskodawca zamierza użyczyć nieodpłatnie cały ww. budynek wraz z działką na której jest posadowiony spółce cywilnej prowadzonej z bratem, tak, aby spółka mogła poczynić inwestycje w przedmiotowej nieruchomości, a także, aby wynajmującym pawilon była spółka cywilna, a nie Wnioskodawca (oraz brat) jako osoba fizyczna i następnie rozliczać najem na zasadach ogólnych w spółce cywilnej.

W uzupełnieniu wniosku z 17 kwietnia 2015 r., Wnioskodawca podaje, że:

1.Jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. W tej chwili z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej oraz z tytułu wynajmu lokalu.

2.Na pytanie tut. organu „Czy Wnioskodawca prowadził kiedykolwiek działalność gospodarczą (inną niż działalność spółki cywilnej której jest wspólnikiem), jeśli tak to kiedy (w jakim okresie) i w jakim zakresie?”, Wnioskodawca odpowiedział, że prowadził działalność w formie działalności jednoosobowej, działalność w tej formie została zakończona w 2012 roku, przedmiotem tej działalności było pośrednictwo finansowe.

3.Na pytanie tut. organu „W jakim celu nabył Pan udział w ww. nieruchomości w drodze darowizny, w jaki sposób zamierzał go Pan wykorzystać?”, Wnioskodawca odpowiedział, że udział w nieruchomości otrzymał w formie darowizny od rodziców, akt darowizny nie jest umową tylko ma charakter jednostronnego oświadczenia woli, więc trudno mówić o celu nabycia, ponadto rodzice Wnioskodawcy są w podeszłym wieku, ojciec choruje na chorobę nowotworową, dlatego zdecydowali o dokonaniu darowizny posiadanego majątku na rzecz Wnioskodawcy i jego brata. Otrzymany od rodziców udział w nieruchomości, której dotyczy wniosek, Wnioskodawca wykorzystuje między innymi pobierając pożytki z wynajmu tej nieruchomości.

4.Na pytanie tut. organu „Jeśli udział w nieruchomości o których mowa we wniosku został nabyty na prywatne cele Wnioskodawcy, to jakie jego potrzeby osobiste ww. nieruchomość miała zaspokajać oraz czy w taki sposób została wykorzystana, jeśli nie to dlaczego?”, Wnioskodawca odpowiedział, że udział w nieruchomości, który otrzymał w darowiźnie od rodziców obejmuje udział w kilku działkach z których dwie są zabudowane, na jednej z nich znajduje się budynek mieszkalny (niebędący przedmiotem niniejszego zapytania i wniosku), a na odrębnej działce znajduje się pawilon użytkowy o którym mowa w zapytaniu, darowizna miała charakter osobisty i takie też potrzeby zostały zaspokojone.

5.Nieruchomość nie została wpisana do ewidencji środków trwałych i nie stanowiła towaru handlowego.

6.Na pytanie tut. organu „Proszę o wskazanie symbolu PKOB przedmiotowego budynku użytkowego, określonego zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz.U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.), oraz czy ww. obiekt jest trwale związany z gruntem?”, Wnioskodawca odpowiedział, że nie było potrzeby klasyfikowania budynku jako PKOB, ale po zapoznaniu się z zasadami klasyfikacji uważa, że należy przyjąć nr klasyfikacji jako 1220 (budynki biurowe). Tak, budynek jest trwale związany z gruntem.

7.Na pytanie tut. organu „Z wniosku wynika, że przedmiotowa nieruchomość stanowi własność prywatną (majątek osobisty), nigdy nie była wprowadzana do jakiejkolwiek firmy i wykorzystywana w działalności gospodarczej, należy zatem wyjaśnić w jaki konkretnie sposób działka wraz z usytuowanym na niej budynkiem usługowym, których współwłaścicielem jest Wnioskodawca były i będą przez niego wykorzystywane od chwili nabycia do momentu planowanego użyczenia spółce cywilnej?”, Wnioskodawca odpowiedział, że na chwilę obecną lokale znajdujące się w budynku są przedmiotem prywatnego wynajmu, ponieważ nieruchomość stanowi majątek osobisty niezwiązany z działalnością gospodarczą.

8.Lokale w nieruchomości są przedmiotem umów najmu jako osoby fizyczne, brat wykorzystuje nieruchomość w analogiczny sposób jako drugi współwłaściciel.

9.

1. Stroną umowy najmu są dwaj bracia, współwłaściciele nieruchomości jako wydzierżawiający, a najemcą są dwa podmioty gospodarcze (dwa różne podmioty dla każdego z lokali).
2. Wnioskodawca wystawia Faktury z tytułu najmu.
3. Jeden z lokali jest przedmiotem najmu od lutego 2013 roku, a drugi od kwietnia 2014.
   
   

10.Pozostała część nieruchomości nie była nigdy przedmiotem najmu lub dzierżawy.

11.Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z tytułu nabycia lub wytworzenia nieruchomości.

12.Najem lokali użytkowych jest opodatkowany stawką 23%.

13.Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym.

14.Na pytanie tut. organu „Czy działka wraz z usytuowanym na niej budynkiem usługowym była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług? (proszę podać odrębnie dla działki i budynku oraz wskazać w jaki sposób, jakie konkretnie produkty rolne uzyskiwał Pan z ww. gruntów oraz jak były wykorzystywane ww. płody rolne).”, Wnioskodawca odpowiedział: „Nie, nie była nigdy wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej.”

15.Przyczyną nieodpłatnego użyczenia nieruchomości spółce cywilnej jest:

1. zamiar rezygnacji z rozliczania podatku z tytułu najmu podatkiem ryczałtowym przewidzianym dla osób fizycznych wynajmujących nieruchomości będące majątkiem osobistym i rozliczanie podatku dochodowego na zasadach ogólnych.
2. możliwość rozliczania jako koszt w ramach spółki cywilnej ewentualnych koniecznych napraw i wydatków remontowych związanych z utrzymaniem nieruchomości oraz możliwość rozliczania jako koszt w ramach spółki cywilnej ewentualnych wydatków związanych z modernizacją budynku.
   
   

16.Na pytanie tut. organu „Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza użyczyć nieodpłatnie cały ww. budynek wraz z działką na której jest posadowiony, spółce cywilnej której jest wspólnikiem. Należy jednak wyjaśnić czy spółka cywilna w zamian za ww. użyczenie nieruchomości, będzie zobowiązana do jakichkolwiek świadczeń (jakich?) lub do uiszczenia jakichkolwiek opłat w tym np. opłat za media (energii elektrycznej, cieplnej, wody, kanalizacji, gazu, innych) czy podatku od nieruchomości?”, Wnioskodawca odpowiedział, że jeśli nastąpi umowa użyczenia całej nieruchomości (budynku wraz z działką) na rzecz spółki cywilnej to spółka będzie zobowiązana do uiszczania opłat związanych z bieżącym utrzymaniem obiektu w tym także opłat za energię elektryczną, gaz, wodę, kanalizację oraz inne media oraz ponoszenia opłat z tytułu utrzymania budynku w stanie niepogorszonym.

17.Jeśli nieruchomość zostanie użyczona spółce cywilnej to umowy z dostawcami mediów, które dotyczyć będą utrzymania budynku będzie zawierać spółka cywilna.

W uzupełnieniu wniosku z 5 maja 2015 r., Wnioskodawca podaje, że wszelkie opłaty związane z bieżącym utrzymaniem nieruchomości oraz budynku oraz opłaty z tytułu utrzymania budynku w stanie niepogorszonym spółka cywilna będzie ponosiła we własnym zakresie.

Wnioskodawca poinformował również, że spółka cywilna nie będzie uiszczała żadnych opłat na rzecz Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne użyczenie budynku spółce cywilnej będzie opodatkowane VAT tzn. czy użyczający z tego tytułu będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa użyczenia budynku, stanowiącego majątek prywatny spółce cywilnej przez jej wspólników będących tymi samymi osobami i jednocześnie braćmi nie spowoduje powstania obowiązku VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zatem, aby nieodpłatne świadczenie mogło być opodatkowane VAT musi mieć związek z działalnością gospodarczą. Natomiast w przypadku Wnioskodawcy użyczenie budynku nie byłoby związane z działalnością, a więc byłoby dokonane przez podmiot niedziałający w charakterze podatnika VAT. Zatem użyczenie nie zrodziłoby obowiązku w podatku od towarów i usług.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy odnośnie wykładni podatku odzwierciedlają podobne interpretacje wydane dla innych wnioskodawców między innymi przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP1/443-118/13-4/AWa oraz Urząd Skarbowy w Skierniewicach US.E/33/10/2005.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez pojęcie sprzedaży – stosownie art. 2 pkt 22 ustawy o VAT – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jeżeli wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z powyższego wynika, że co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega każde nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika, jego pracowników, wspólników i innych wymienionych w tym przepisie osób oraz każde nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza.

A zatem, świadczone nieodpłatnie usługi dla celów innych niż działalność gospodarcza należy opodatkować bez względu na to, czy przy ich nabyciu podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku (w całości lub części) czy też nie.

Powyższy przepis stanowi odwzorowanie definicji odpłatnego świadczenia usług zawartej w art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.). Przepis ten stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

1. użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu,
2. nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.
   
   

Należy wskazać, że kwestia nieodpłanego świadczenia usług była przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-258/95 pomiędzy Julius Filibeck Sonhne GmbH Co. KG a Finanzamt Neustadt (Niemcy), a także zapadłych na jego kanwie wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2008 r. (sygn. akt I FSK 1589/07) oraz z dnia 23 marca 2010 r. (sygn. akt I FSK 326/09), w którym zaakcentowano, że dla prawidłowego ustalenia opodatkowania nieodpłatnej usługi ma znaczenie, kto uzyskuje dominującą korzyść z tego tytułu.

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy prawa wskazać należy, że opodatkowaniu podlega nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Wobec powyższego, dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywać się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a tym samym za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT (art. 5, art. 7 i art. 8 ustawy o VAT), lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Podatnikiem podatku VAT jest każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej oraz z tytułu wynajmu lokalu.

Działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej (pośrednictwo leasingowe i finansowe) z udziałami po 50% Wnioskodawca prowadzi wraz z bratem.

W 2011 r., Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny od rodziców udział we współwłasności w wysokości 50% nieruchomości zabudowanej budynkiem usługowym.

Otrzymany od rodziców udział w nieruchomości, której dotyczy wniosek, Wnioskodawca wykorzystuje między innymi pobierając pożytki z wynajmu tej nieruchomości.

Przedmiotem najmu są dwa lokale usługowe, natomiast pozostała część nieruchomości nie była nigdy wynajmowana lub dzierżawiona.

Stroną umowy najmu są dwaj bracia, współwłaściciele nieruchomości jako wydzierżawiający, a najemcą są dwa podmioty gospodarcze (dwa różne podmioty dla każdego z lokali).

Wnioskodawca wystawia faktury z tytułu najmu, który opodatkowuje stawką 23%.

Nieruchomość nie została wpisana do ewidencji środków trwałych i nie stanowiła towaru handlowego.

Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym, a przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t.j. Dz.U. 2014 r., poz. 121 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez najemcę.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing, itp.). W tym przypadku ustawa wprowadza wymóg ciągłości wykorzystywania. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przedmiotowej sprawie istotne jest zatem ustalenie, czy działanie Wnioskodawcy w odniesieniu do nieruchomości stanowiącej przedmiot wniosku można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, iż sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu wskazuje, że ma ona charakter długotrwały, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. W konsekwencji najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem, Wnioskodawca świadcząc we własnym imieniu i na własny rachunek usługi najmu występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ zgodnie z definicją zawartą w tym przepisie, dokonuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, iż nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystał ww. nieruchomości do potrzeb osobistych.

Tym samym czynności dokonywane przez Wnioskodawcę polegające na wynajmowaniu nieruchomości, noszą znamiona odpłatnego świadczenia usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, z uwagi na opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, wbrew stanowisku Wnioskodawcy iż nieruchomość stanowi majątek osobisty, niezwiązany z działalnością gospodarczą, należy stwierdzić, że zarówno sam charakter budynku (budynek usługowy) jak i sposób jego wykorzystania przez Wnioskodawcę świadczą o tym, że przedmiotowa nieruchomość służy działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Z opisu sprawy wynika również, że Wnioskodawca zamierza użyczyć nieodpłatnie cały ww. budynek wraz z działką na której jest posadowiony spółce cywilnej prowadzonej z bratem.

Przyczyną nieodpłatnego użyczenia nieruchomości spółce cywilnej jest:

1. zamiar rezygnacji z rozliczania podatku z tytułu najmu podatkiem ryczałtowym przewidzianym dla osób fizycznych wynajmujących nieruchomości będące majątkiem osobistym i rozliczanie podatku dochodowego na zasadach ogólnych.
2. możliwość rozliczania jako koszt w ramach spółki cywilnej ewentualnych koniecznych napraw i wydatków remontowych związanych z utrzymaniem nieruchomości oraz możliwość rozliczania jako koszt w ramach spółki cywilnej ewentualnych wydatków związanych z modernizacją budynku.
   
   

Z wniosku wynika, że opłaty związane z bieżącym utrzymaniem obiektu (w tym także opłaty za energię elektryczną, gaz, wodę, kanalizację oraz inne media) oraz opłaty z tytułu utrzymania budynku w stanie niepogorszonym, spółka cywilna będzie ponosiła we własnym zakresie a na rzecz Wnioskodawcy nie będzie uiszczała żadnych opłat.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy użyczenie budynku spółce cywilnej będzie opodatkowane VAT?

W tym miejscu należy zauważyć, że umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy regulujących zasady używania rzeczy. Przez umowę użyczenia, zgodnie z art. 710 ustawy Kodeks cywilny, użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność. Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem wniosku trzeba zauważyć, że umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną, jednakże jeśli pojawia się jakakolwiek płatność związana z użytkowaniem rzeczy oddanej w używanie, to na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług umowa ta przestaje być umową nieodpłatną i staje się czynnością odpłatną, a więc jako taka podlega opodatkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, że spółka cywilna nie będzie uiszczała na rzecz Wnioskodawcy żadnych opłat (opłaty związane z bieżącym utrzymaniem nieruchomości oraz opłaty z tytułu utrzymania budynku w stanie niepogorszonym spółka cywilna będzie ponosiła we własnym zakresie).

Zatem użyczenie przez Wnioskodawcę nieruchomości na rzecz spółki cywilnej będzie na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nieodpłatnym świadczeniem usług.

Jak już wskazano przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT znajduje zastosowanie do tych usług nieodpłatnych, które są świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Należy zauważyć, że powołany przepis art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT nie uzależnia faktu opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika od prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tym świadczeniem.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z nieodpłatnym użyczeniem nieruchomości do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy tj. do celów działalności odrębnego podmiotu – spółki cywilnej.

Jak wynika bowiem z opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zamierza użyczyć nieodpłatnie cały ww. budynek wraz z działką na której jest posadowiony spółce cywilnej prowadzonej z bratem, tak aby spółka mogła poczynić inwestycje w przedmiotowej nieruchomości, a także, aby wynajmującym pawilon była spółka cywilna, a nie Wnioskodawca (oraz brat) jako osoba fizyczna i następnie rozliczać najem na zasadach ogólnych w spółce cywilnej.

Należy stwierdzić, że to spółka cywilna będzie podmiotem osiągającym dominującą korzyść z tytułu użyczenia nieruchomości, która będzie służyła jej działalności gospodarczej.

Użyczenie nieruchomości nastąpi zatem na potrzeby działalności gospodarczej spółki cywilnej, i nie ma związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością.

Została zatem spełniona przesłanka określona w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, a zatem opisana czynność nieodpłatnego użyczenia stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązujących przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że z uwagi na spełnienie przesłanki warunkujących zrównanie nieodpłatnego świadczenia usług z odpłatnym świadczeniem usług – z uwagi na brak związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy – nieodpłatne użyczenie na rzecz spółki cywilnej zabudowanej nieruchomości, jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż umowa użyczenia budynku, stanowiącego majątek prywatny spółce cywilnej przez jej wspólników będących tymi samymi osobami i jednocześnie braćmi nie spowoduje powstania obowiązku VAT oraz że w przypadku Wnioskodawcy użyczenie budynku nie byłoby związane z działalnością (byłoby dokonane przez podmiot niedziałający w charakterze podatnika VAT), należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Końcowo odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że dotyczą indywidualnych spraw podmiotów, które o nie wystąpiły i nie stanowią źródeł powszechnie obowiązującego prawa.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.