Spółka ma siedzibę na terytorium Polski. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w Polsce od marca 2008 r.

Spółka została utworzona w celu prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji i dostawy produktów do wiązania, mocowania, ochrony, oznaczania i instalacji przewodów i kabli. Faktyczną działalność w tym zakresie Spółka rozpoczęła w listopadzie 2013 r.

Przed rozpoczęciem działalności produkcyjnej i handlowej w opisanym powyżej zakresie Spółka nabyła samochód osobowy marki A., którego zakup został udokumentowany fakturą VAT z dnia 31 sierpnia 2011 r. oraz samochód osobowy marki B., którego zakup został udokumentowany fakturą VAT z dnia 31 lipca 2012 r. (dalej: samochody osobowe z 2011 i 2012).

Z tytułu nabycia samochodów osobowych z 2011 i 2012 r. Spółka dokonała odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 6.000 zł (60% kwoty podatku naliczonego VAT wykazanego na fakturach przekracza 6.000 zł). Spółka wykazała kwoty podatku VAT naliczonego podlegające odliczeniu z tego tytułu w rejestrach VAT odpowiednio za wrzesień 2011 r. oraz sierpień 2012 r. i odliczyła ten podatek w deklaracjach VAT-7.

Spółka nabyła przedmiotowe samochody wyłącznie na cele oddania ich w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu na okres nie krótszy niż 6 miesięcy na rzecz spółki powiązanej kapitałowo (dalej: Najemca). Najemca ma siedzibę na terytorium Niemiec i jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w Niemczech.

W związku ze świadczeniem usług najmu ww. samochodów osobowych Spółka podpisała z Najemcą następujące umowy najmu:

• umowa najmu samochodu osobowego z 2011 r. z dnia 1 listopada 2011 r., w stosunku do której został zawarty aneks na okres do 31 grudnia 2015 r.,
• umowa najmu samochodu osobowego z 2012 r. z dnia 7 grudnia 2012 r., w stosunku do której został zawarty aneks na okres do 31 grudnia 2015 r.
  
  

Spółka z tytułu świadczenia na rzecz Najemcy usługi najmu samochodów osobowych wystawia na jego rzecz faktury VAT. Miejscem świadczenia przedmiotowych usług jest kraj siedziby nabywcy usługi tj. Niemcy. W związku z powyższym Spółka nie nalicza podatku VAT na wystawionych fakturach.

Z uwagi na zapotrzebowanie na wynajem samochodów przez Najemcę, w 2014 r. Spółka nabyła kolejne samochody osobowe (dalej: samochody osobowe z I kwartału 2014) tj.:

• w styczniu 2014 r. samochód osobowy marki B., którego zakup został udokumentowany fakturą VAT nr z 31 stycznia 2014 r. (data dostawy 31 stycznia 2014 r.),
• w marcu 2014 r. samochód osobowy marki B. którego zakup został udokumentowany fakturą VAT z 26 lutego 2014 r. (data dostawy 4 marca 2014 r.).
  
  

Z tytułu nabycia samochodów osobowych z I kwartału 2014 r. Spółka dokonała odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 6.000 zł (60% kwoty podatku naliczonego VAT wykazanego na fakturach przekracza 6.000 zł). Spółka wykazała kwoty podatku VAT naliczonego podlegające odliczeniu z tytułu nabycia obu samochodów I kwartału w deklaracji VAT-7 za miesiąc marzec 2014 w wysokości po 6.000 PLN od zakupu każdego z samochodów osobowych.

5 marca 2014 r. Spółka podpisała z Najemcą umowę najmu ww. samochodów osobowych I kwartału na okres do 31 grudnia 2015.

Spółka z tytułu świadczenia na rzecz Najemcy usługi najmu samochodów osobowych z I kwartału 2014 r. wystawia na jego rzecz faktury VAT. Miejscem świadczenia przedmiotowych usług jest kraj siedziby nabywcy usługi tj. Niemcy. W związku z powyższym Spółka nie nalicza podatku VAT na wystawionych fakturach.

Nabyte przez Spółkę samochody osobowe nie posiadają homologacji ciężarowej.

Spółka planuje zakup kolejnych samochodów osobowych celem przeznaczenia ich wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu tj. wyłącznie do celów działalności gospodarczej Spółki tj. (dalej: nowe samochody osobowe).

Spółka wystąpiła z wnioskiem o uzupełnienie rejestru przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (…) w Rubryce 1 – Przedmiot Działalności o zapis dotyczący m.in. wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek (PKD 77.11.Z) oraz wynajmu i dzierżawy pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 77.12.Z).

25 listopada 2014 r. Spółka otrzymała wydane przez Sąd Rejonowy zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców we wnioskowanym przez Spółkę zakresie.

Po zakończeniu okresu wynajmu samochody osobowe i nowe samochody osobowe będą służyły w dalszym ciągu opodatkowanej VAT działalności gospodarczej Spółki lub zostaną zlikwidowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie w 2011 oraz 2012 r. samochodów osobowych, w sytuacji w której samochody osobowe były przedmiotem wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, w drodze korekty deklaracji VAT-7 za miesiące w których pierwotnie odliczyła 6.000 zł podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach z tytułu nabycia samochodów osobowych?
2. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie w pierwszym kwartale 2014 r. samochodów osobowych, w sytuacji w której samochody osobowe były przedmiotem wynajmu, w drodze korekty deklaracji VAT-7 za miesiące w których pierwotnie odliczyła 6.000 zł podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach z tytułu nabycia samochodów osobowych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Spółce przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie w 2011 oraz 2012 r. samochodów osobowych, w sytuacji w której samochody osobowe były przedmiotem wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy w drodze korekty deklaracji VAT-7 za miesiące, w których pierwotnie odliczyła 6.000 zł podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach z tytułu nabycia samochodów osobowych.

Ad 2

Spółce przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie w pierwszym kwartale 2014 r. samochodów osobowych, w sytuacji w której samochody osobowe były przedmiotem wynajmu w drodze korekty deklaracji VAT-7 za miesiące w których pierwotnie odliczyła 6.000 zł podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach z tytułu nabycia samochodów osobowych.

Uzasadnienie:

Ad. 1

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia kwoty naliczonego podatku VAT (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT).

Z powyższego wynika, iż prawo do odliczenia kwoty naliczonego podatku VAT przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki:

• odliczenia podatku VAT naliczonego dokonuje podatnik VAT,
• istnieje związek wydatku z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT.
  
  

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie dotyczące odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony regulowały przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (dalej: ustawa nowelizująca).

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia:

• samochodów osobowych oraz
• innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony

kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 ustawy nowelizującej nie dotyczy przypadków, gdy:

• przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i
• te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
  
  

W świetle przepisów art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz art. 3 ust 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej w celu odliczenia całej kwoty podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych konieczne jest spełnienie łącznie następujących warunków:

• odliczenia podatku VAT naliczonego dokonuje podatnik VAT,
• istnieje związek nabycia samochodu osobowego z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT,
• przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze,
• te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
  
  

Spółka, nabywając samochody osobowe z 2011 oraz 2012 r. spełniła wszystkie wskazane powyżej warunki, ponieważ:

• Spółka jest polskim podatnikiem VAT,
• w 2011 oraz 2012 r. Spółka nabyła samochody osobowe wyłącznie na cele oddania ich w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu. Jako że najem samochodów osobowych podlega opodatkowaniu VAT, należy uznać iż nabycie przez Spółkę samochodów osobowych z 2011 i 2012 r. było związane z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych VAT,
• przedmiotom działalności Spółki było oddanie w odpłatne używanie tych samochodów na podstawie umowy najmu. W tym celu Spółka zawarła z Najemcą umowy najmu samochodów osobowych,
• w obu przypadkach świadczenie przez Spółkę usług najmu samochodów osobowych trwa dłużej niż 6 miesięcy. Spółka zawarła bowiem z Najemcą umowy najmu na okres:
• umowa najmu samochodu osobowego z 2011 r. zawarta dnia 1 listopada 2011 r. zawarta na okres od 1 listopada 2011 r. do 31 grudnia 2015 r. tj. na okres 4 lat i 2 miesięcy,
• umowa najmu samochodu osobowego z 2012 r. zawarta dnia 7 grudnia 2012 r. zawarta na okres od 7 grudnia 2012 r. do 31 grudnia 2015 r. tj. na okres 3 lat i 24 dni.
  
  

Biorąc powyższe pod uwagę Spółka jest uprawniona do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach z tytułu nabycia samochodów osobowych z 2011 i 2012 r., które zostały nabyte celem przeznaczenia ich wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu na okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Bez znaczenia w tym przypadku pozostaje fakt, iż najem samochodów nie stanowi głównej działalności Spółki.

Powyższe potwierdzają interpretacje indywidualne Ministra Finansów m.in.:

• Interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 7 lutego 2014 r. (ILPP2/443 -1077/13-2/AKr), cyt.: „(...) Rozpatrując kwestię odprzedaży lub oddania w odpłatne używanie samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze należy zauważyć, że ustawodawca w stanie prawnym obowiązującym zarówno do dnia 31 grudnia 2013 r. jak i od dnia 1 stycznia 2014 r., wiąże konkretne samochody osobowe – w przypadku, których przysługuje odliczenie podatku naliczonego – z ich odprzedażą lub najmem, dzierżawą, leasingiem lub inną umową o podobnym charakterze. W konsekwencji nie ma znaczenia, że podatnik prowadzi działalność w przedmiocie handlu samochodami, czy wynajmu samochodów. Istotne jest to, że ustawodawca koncentruje się na przedmiocie, a nie podmiocie. Zatem na prawo do odliczenia na ww. zasadach nie mają wpływu zapisy zawarte w umowie spółki i w KRS dotyczące przedmiotu działalności”,
• Interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 6 lutego 2014 r. (IPTPP4/443 - 790/13-6/JM),
• Interpretacja indywidualna Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2013 r. (IBPP2/443 -911/13/KO).
  
  

Pierwotnie Spółka odliczyła tylko 6.000 zł podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych z 2011 oraz 2012 r. W celu skorzystania z przysługującego Spółce prawa do odliczenia 100% tego podatku Spółka jest uprawniona dokonania korekty deklaracji VAT-7 za miesiące, w których pierwotnie odliczyła 6.000 zł podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia tych samochodów osobowych. W korekcie tych deklaracji Spółka dokona odliczenia całej kwoty podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących nabycie samochodów osobowych z 2011 r. i 2012 r.

Ad 2.

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia kwoty naliczonego podatku VAT (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT).

Z powyższego wynika, iż prawo do odliczenia kwoty naliczonego podatku VAT przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki:

• odliczenia podatku VAT naliczonego dokonuje podatnik VAT,
• istnieje związek wydatku z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT.
  
  

W okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. kwestie związane z odliczeniem podatku VAT związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony regulował art. 86a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. w przypadku nabycia:

1. samochodów osobowych,
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,

– kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust 2 ustawy o VAT, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. do 31 marca 2014 r. przepis ust. 1 ustawy o VAT nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

W świetle przepisu art. 86 ust. 1 oraz 86a ust. 3 ustawy o VAT w celu odliczenia całej kwoty podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych konieczne jest spełnienie łącznie następujących warunków:

• odliczenia podatku VAT naliczonego dokonuje podatnik VAT,
• istnieje związek wydatku z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT,
• przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, bez względu na okres na jaki umowa taka została zawarta.
  
  

Powyższe potwierdzają interpretacje indywidualne Ministra Finansów m.in.:

• interpretacja indywidualna z 7 lutego 2014 r. (ILPP2/443-1077/13-2/AKr), cyt.: „(...) w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r, nie ma znaczenia na jak długi okres samochód przeznaczony na wynajem w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej zostaje po raz pierwszy wynajęty. Z treści przywołanego wcześniej przepisu art. 86a ust. 3 ustawy wynika bowiem jednoznacznie, że przepis ust. 1 tego artykułu nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika. Przepis ten nie zawiera wymogu aby te samochody (pojazdy) były przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, jak miało to miejsce w regulującym ww. kwestię, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym”.
• interpretacja indywidualna z dnia 6 lutego 2014 r. (IPTPP4/443-790/13-6/JM).
  
  

Spółka, nabywając samochody osobowe z I kwartału 2014 r., spełniła wszystkie wskazane w przepisach art. 86 ust. 1 i oraz 86a ust. 3 ustawy o VAT warunki odliczenia 100% VAT naliczonego przy ich nabyciu, ponieważ:

• Spółka jest polskim podatnikiem VAT,
• w I kwartale 2014 r Spółka nabyła samochody osobowe wyłącznie na cele oddania ich w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu. Jako że najem samochodów osobowych podlega opodatkowaniu VAT, należy uznać iż nabycie przez Spółkę tych samochodów osobowych było związane z wykonywaniem przez Spółkę czynności opodatkowanych VAT,
• przedmiotem działalności Spółki było i jest nadal oddanie w odpłatne używanie (najem) pojazdów z I kwartału 2014 r. na podstawie umowy najmu. W tym celu Spółka zawarła z Najemcą umowy najmu samochodów osobowych.
  
  

Spółka prowadzi działalność w zakresie najmu samochodów osobowych. Jakkolwiek nie jest to główna działalność Spółki, Spółka prowadzi tę działalność nieprzerwanie od 1 listopada 2011 r.

Z uwagi na zapotrzebowanie na wynajem samochodów przez Najemcę, w 2014 r. Spółka nabyła kolejne samochody osobowe. Spółka zawarła z Najemcą umowę najmu samochodów osobowych I kwartału na okres do 31 grudnia 2015 r.

Zgodnie z powyższym Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej W zakresie najmu samochodów osobowych zadysponowała samochodami osobowymi z I kwartału 2014 r. w ściśle określony sposób tj. oddała Najemcy te samochody osobowe w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu.

Mając na uwadze, iż Spółka, nabywając samochody osobowe z I kwartału 2014 r., spełniła wszystko warunki wskazane w przepisach art. 86 ust. 1 oraz 86a ust. 3 ustawy o VAT, jest ona uprawniona do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach z tytułu nabycia samochodów osobowych z I kwartału 2014.

Pierwotnie Spółka odliczyła tylko 6.000 zł podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych z I kwartału 2014 r. W celu skorzystania z przysługującego Spółce prawa do odliczenia 100% tego podatku Spółka jest uprawniona dokonania korekty deklaracji VAT-7 za miesiące, w których pierwotnie odliczyła 6.000 zł podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia tych samochodów osobowych. W korekcie tych deklaracji Spółka dokona odliczenia całej kwoty podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących nabycie samochodów osobowych z I kwartału 2014 r.

Ponadto, w uzupełnieniu uzasadnienia własnego stanowiska z dnia 30 grudnia 2014 r. Zainteresowany wskazał, że:

Zgodnie z art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Jako, że nabycie przez Spółkę pojazdów dotyczyło lub będzie dotyczyć świadczenia przez Spółkę usług długoterminowego wynajmu pojazdów, Spółka uprawniona będzie do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu tych pojazdów, jeżeli:

1. ten naliczony podatek VAT mógłby być odliczony gdyby usługi te były wykonywane na terytorium Polski,
2. Spółka posiada dokumenty z których wynika związek odliczonego podatku z tymi usługami.
   
   

Spółka posiada faktury dokumentujące nabycie pojazdów, umowy najmu pojazdów oraz faktury dokumentujące świadczenie usług wynajmu pojazdów. W związku z powyższym warunek dotyczący posiadania dokumentów z których wynika związek odliczonego podatku z przedmiotowymi usługami należy uznać za spełniony.

Ponadto, Spółka byłaby uprawniona do odliczenia VAT z tytułu nabycia pojazdów gdyby usługi najmu tych pojazdów były wykonywane na terytorium Polski, o czym świadczy wcześniejsze uzasadnienie stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie w 2011 r. oraz 2012 r. samochodów osobowych, w sytuacji w której samochody osobowe były przedmiotem wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy,
• prawidłowe – w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie w pierwszym kwartale 2014 r. samochodów osobowych, w sytuacji w której samochody osobowe były przedmiotem wynajmu.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (…).

Natomiast od 1 stycznia 2014 r. art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy obowiązuje w brzmieniu: kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i ma na celu zapewnienie neutralności tego podatku dla podatników VAT czynnych. Podatnik ma prawo do skorzystania z ww. prawa w określonych przepisami terminach, pod warunkiem spełnienia warunków pozytywnych (związku nabytych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi), jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych m.in. w art. 88 ustawy.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Co do zasady ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Jednak jak stanowi art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy – podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Jak wynika z cyt. przepisu, warunkiem do odliczenia podatku naliczonego związanego z usługami świadczonymi poza terytorium kraju jest to, aby – hipotetycznie – w przypadku wykonywania tych samych usług w kraju podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Powołany przepis wymaga ponadto, aby podatnik posiadał dokumenty, z których wynikać będzie związek odliczonego podatku z czynnościami wykonywanymi poza terytorium kraju. Powinny to być przede wszystkim dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności poza terytorium kraju, które będą jednocześnie opisywać te czynności.

W tym miejscu wskazać należy, że z treści art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy wynika, że podatnik podatku od towarów i usług, który dokonuje dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, zachowuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, przy spełnieniu określonych warunków. Przepis ten winien być rozumiany w ten sposób, że upoważnia do odliczenia podatku naliczonego nie tyle w sytuacji, gdy podatnik podatku od towarów i usług wykazuje podatek należny z tytułu wykonywania na terenie kraju czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ale gdy wykazuje fakt dostawy towarów lub świadczenia usług, które z uwagi na przepisy dotyczące miejsca świadczenia opodatkowane są poza terytorium kraju.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Na mocy art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast art. 1 pkt 12 i pkt 14 ustawy nowelizującej dodano m.in.:

• przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,
  
• przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia podatku VAT od zakupu paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
  
  

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia wejścia w życie ww. przepisów, kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

W tym miejscu należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2013 r., mocą art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz.U. z 2012 r., poz. 1456) w ww. ustawie nowelizującej wprowadzono następujące zmiany:

1. użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy „31 grudnia 2012 r.” zastępuje się wyrazami „31 grudnia 2013 r.”;
2. w art. 9 w pkt 2 wyrazy „1 stycznia 2013 r.” zastępuje się wyrazami „1 stycznia 2014 r.”.
   
   

Zatem w wyniku wprowadzonych zmian zasady dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, określone w art. 3 ustawy nowelizującej stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r. Natomiast przepisy art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług weszły w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 powyższej ustawy stanowi, że przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   

Z kolei, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy – obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. – w przypadku nabycia:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony

– kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W świetle tego przepisu możliwość odliczenia całości podatku od nabycia występuje w przypadku, gdy dopuszczalna masa całkowita pojazdu samochodowego przekracza 3,5 tony.

Od tej zasady występuje szereg wyjątków, wymienionych w art. 86a ust. 2 ustawy, który stanowi, że przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów specjalnych – jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym wynika, że jest to pojazd specjalny;
6. pojazdów samochodowych innych niż wymienione w pkt 1–5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,
   2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg;
7. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.
   
   

Jak stanowi art. 86a ust. 3 ustawy – obowiązujący od 1 stycznia 2014 r. – przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy odsprzedaż, lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku samochodów osobowych lub innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadku, gdy odsprzedaż, lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

Rozpatrując kwestię odprzedaży lub oddania w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze należy zauważyć, że ustawodawca w stanie prawnym obowiązującym zarówno do dnia 31 grudnia 2013 r. jak i od dnia 1 stycznia 2014 r., wiąże konkretne samochody osobowe – w przypadku, których przysługuje odliczenie podatku naliczonego – z ich odprzedażą lub najmem, dzierżawą, leasingiem lub inną umową o podobnym charakterze. W konsekwencji nie ma znaczenia, że podatnik prowadzi działalność w przedmiocie handlu samochodami, czy wynajmu samochodów. Istotne jest to, że ustawodawca koncentruje się na przedmiocie, a nie podmiocie. Zatem na prawo do odliczenia na ww. zasadach nie mają wpływu zapisy zawarte w umowie spółki i w KRS dotyczące przedmiotu działalności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ma siedzibę na terytorium Polski. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w Polsce od marca 2008 r.

Spółka nabyła samochód osobowy marki A., którego zakup został udokumentowany fakturą VAT z dnia 31 sierpnia 2011 r. oraz samochód osobowy marki B., którego zakup został udokumentowany fakturą VAT z dnia 31 lipca 2012 r. (dalej: samochody osobowe z 2011 i 2012).

Z tytułu nabycia samochodów osobowych z 2011 i 2012 r. Spółka dokonała odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 6.000 zł (60% kwoty podatku naliczonego VAT wykazanego na fakturach przekracza 6.000 zł). Spółka wykazała kwoty podatku VAT naliczonego podlegające odliczeniu z tego tytułu w rejestrach VAT odpowiednio za wrzesień 2011 r. oraz sierpień 2012 r. i odliczyła ten podatek w deklaracjach VAT-7.

Spółka nabyła przedmiotowe samochody wyłącznie na cele oddania ich w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu na okres nie krótszy niż 6 miesięcy na rzecz spółki powiązanej kapitałowo (dalej: Najemca). Najemca ma siedzibę na terytorium Niemiec i jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w Niemczech.

Z uwagi na zapotrzebowanie na wynajem samochodów przez Najemcę, w 2014 r. Spółka nabyła kolejne samochody osobowe (dalej: samochody osobowe z I kwartału 2014) tj.:

• w styczniu 2014 r. samochód osobowy marki Volkswagen Passat, którego zakup został udokumentowany fakturą VAT z 31 stycznia 2014 r. (data dostawy 31 stycznia 2014 r.),
• w marcu 2014 r. samochód osobowy marki Volkswagen Passat którego zakup został udokumentowany fakturą VAT z 26 lutego 2014 r. (data dostawy 4 marca 2014 r.).
  
  

Z tytułu nabycia samochodów osobowych z I kwartału 2014 r. Spółka dokonała odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 6.000 zł (60% kwoty podatku naliczonego VAT wykazanego na fakturach przekracza 6.000 zł). Spółka wykazała kwoty podatku VAT naliczonego podlegające odliczeniu z tytułu nabycia obu samochodów I kwartału w deklaracji VAT-7 za miesiąc marzec 2014 w wysokości po 6.000 PLN od zakupu każdego z samochodów osobowych.

5 marca 2014 r. Spółka podpisała z Najemcą umowę najmu ww. samochodów osobowych I kwartału na okres do 31 grudnia 2015.

Spółka wystąpiła z wnioskiem o uzupełnienie rejestru przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy w Rubryce 1 – Przedmiot Działalności o zapis dotyczący m.in. wynajmu i dzierżawy samochodów osobowych i furgonetek (PKD 77.11.Z) oraz wynajmu i dzierżawy pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli (PKD 77.12.Z).

25 listopada 2014 r. Spółka otrzymała wydane przez Sąd Rejonowy zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców we wnioskowanym przez Spółkę zakresie.

Po zakończeniu okresu wynajmu samochody osobowe i nowe samochody osobowe będą służyły w dalszym ciągu opodatkowanej VAT działalności gospodarczej Spółki lub zostaną zlikwidowane.

Ponadto, Strona wskazała, że nabycie przez nią pojazdów dotyczyło lub będzie dotyczyć świadczenia przez Spółkę usług długoterminowego wynajmu pojazdów, Spółka uprawniona będzie do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu tych pojazdów, jeżeli:

1. ten naliczony podatek VAT mógłby być odliczony gdyby usługi te były wykonywane na terytorium Polski,
2. Spółka posiada dokumenty z których wynika związek odliczonego podatku z tymi usługami.
   
   

Spółka posiada faktury dokumentujące nabycie pojazdów, umowy najmu pojazdów oraz faktury dokumentujące świadczenie usług wynajmu pojazdów. W związku z powyższym warunek dotyczący posiadania dokumentów z których wynika związek odliczonego podatku z przedmiotowymi usługami należy uznać za spełniony.

Ponadto, Spółka byłaby uprawniona do odliczenia VAT z tytułu nabycia pojazdów gdyby usługi najmu tych pojazdów były wykonywane na terytorium Polski.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji gdy – jak wskazano we wniosku – samochody osobowe z 2011 i 2012 r. Spółka nabyła wyłącznie na cele oddania ich w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu na okres nie krótszy niż 6 miesięcy i faktycznie tak je wykorzystuje, to zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 7b ustawy nowelizującej ma ona prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie ww. samochodów osobowych.

Spółce przysługuje również prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego w fakturach dokumentujących nabycie samochodów osobowych w I kwartale 2014 r. na podstawie obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 86a ust. 3 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. nie ma znaczenia na jak długi okres samochód przeznaczony na wynajem w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej zostaje po raz pierwszy wynajęty. Z treści przywołanego wcześniej przepisu art. 86a ust. 3 ustawy wynika bowiem jednoznacznie, że przepis ust. 1 tego artykułu nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika. Przepis ten nie zawiera wymogu aby te samochody (pojazdy) były przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, jak miało to miejsce w regulującym ww. kwestię, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.).

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d, i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).

Prawo do korekty wynikające z przepisu art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, powiązane jest ściśle z prawem do odliczenia, poprzez terminy odliczenia wymienione w jego ust. 10 w związku z art. 86 ust. 1 ustawy. Prawo to jest realizowane w ściśle określonych okresach rozliczeniowych, na podstawie otrzymanych przez podatnika szczególnych dokumentów, jakimi są faktury, które to odnoszą się przede wszystkim do wykonywanych aktualnie przez niego czynności.

W tym tonie wypowiedział się również NSA w wyroku z dnia 1 września 2011 r. sygn. akt I FSK 1105/10 oraz WSA w wyroku z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. III SA/Wa 391/13, w którym wskazał, że z wykładni gramatycznej oraz systemowej wynika, że przepis art. 86 ust. 13 ustawy o VAT ma zastosowanie w tych wszystkich sytuacjach, gdy podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ustawowych terminach, ale tylko wtedy, gdy przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przyznawały takie prawo podatnikowi. Wówczas, bez względu na to, czy realizacja tego prawa została zaniechana świadomie, czy też przez pomyłkę, podatnik może skorygować deklaracje w nieprzekraczalnym terminie pięcioletnim liczonym od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Tym samym podatnik, który miał prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego a nie odliczył podatku naliczonego w całości, może dokonać korekty deklaracji podatkowej w terminach określonych w art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Korekta ta może być dokonana bez względu na powód dla którego podatnik nie zadeklarował do odliczenia pełnej kwoty podatku. Jednakże, w przedmiotowej sprawie aby dokonać korekty deklaracji podatkowej za dany okres, w okresie tym podatnikowi powinno przysługiwać prawo do pełnego odliczenia podatku VAT. Ponadto, prawo do takiej korekty dotyczy wyłącznie okresów, w których powstało prawo do odliczenia, bez możliwości złożenia korekty za kolejne dwa okresy rozliczeniowe.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do dokonania korekt deklaracji VAT-7 za miesiące, w których pierwotnie odliczył 6.000 zł podatku w związku z transakcjami nabycia zarówno samochodów osobowych z 2011 r. i 2012 r., jak i z I kwartału 2014 r. – o ile są to miesiące, w których faktycznie powstało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie podniesione w opisie stanu faktycznego oraz we własnym stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Należy również zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto, tut. Organ informuje, że w pozostałym zakresie wniosku zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z dnia 10 marca 2015 r. nr ILPP2/443-1293/14-4/AD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.