2014.02.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1077/13-2/AKr
z 7 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 5 listopada 2013 r. (data wpływu 7 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie samochodu osobowego, w sytuacji gdy samochód ten będzie przeznaczony wyłącznie na wynajem przez okres co najmniej 6 miesięcy – jest prawidłowe,
korekty podatku naliczonego, w sytuacji gdy samochód osobowy po okresie co najmniej 6 miesięcznego wynajmu, będzie przeznaczony na bieżącą działalność opodatkowaną VAT i/lub okazjonalny wynajem – jest prawidłowe,
prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego od opłaty wstępnej i rat leasingowych przez cały okres trwania umowy leasingu operacyjnego, w sytuacji gdy samochód osobowy po okresie co najmniej 6 miesięcznego wynajmu, będzie przeznaczony na cele bieżącej działalności opodatkowanej VAT i okazjonalny wynajem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie samochodu osobowego, w sytuacji gdy samochód ten będzie przeznaczony wyłącznie na wynajem przez okres co najmniej 6 miesięcy; korekty podatku naliczonego, w sytuacji gdy samochód osobowy po okresie co najmniej 6 miesięcznego wynajmu, będzie przeznaczony na bieżącą działalność opodatkowaną VAT i/lub okazjonalny wynajem; prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego od opłaty wstępnej i rat leasingowych przez cały okres trwania umowy leasingu operacyjnego, w sytuacji gdy samochód osobowy po okresie co najmniej 6 miesięcznego wynajmu, będzie przeznaczony na cele bieżącej działalności opodatkowanej VAT i okazjonalny wynajem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca ma siedzibę oraz miejsce zarządu na terenie Polski oraz jest podatnikiem podatku VAT.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. handel samochodami oraz wynajem samochodów osobowych. Samochody osobowe, które będą przedmiotem wynajmu będą przez Wnioskodawcę nabywane na własność lub użytkowane na podstawie umów leasingu finansowego lub użytkowane na podstawie umów leasingu operacyjnego.

W przypadku umów leasingu finansowego, umowy te będą zawierały postanowienia, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tymi umowami lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione na Wnioskodawcę. Ponadto zgodnie z przepisami o podatku dochodowym odpisów amortyzacyjnych w związku z tymi umowami będzie dokonywał Wnioskodawca.

Samochody osobowe przeznaczane na wynajem będą przedmiotem wynajmu przez okres co najmniej 6 miesięcy od daty nabycia samochodu (wydania Wnioskodawcy samochodu w ramach leasingu finansowego lub operacyjnego). Po upływie okresu co najmniej 6 miesięcy najmu samochody przeznaczone będą do bieżącej działalności Wnioskodawcy (opodatkowanej VAT) i/lub na wynajem okazjonalny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 2 i ust. 9 oraz art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej nabycie (wydanie w ramach leasingu finansowego) samochodu osobowego, w sytuacji gdy samochód ten będzie wyłącznie przedmiotem wynajmu przez okres co najmniej 6 miesięcy?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym w związku z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zmiana sposobu wykorzystywania samochodu osobowego (będącego własnością Wnioskodawcy lub przedmiotem leasingu finansowego), po okresie co najmniej 6 miesięcznego wynajmu, na bieżącą działalność opodatkowaną VAT i/lub okazjonalny wynajem, nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy obowiązku dokonywania korekty odliczonego podatku VAT naliczonego przy nabyciu (wydaniu w ramach umowy leasingu finansowego) tego samochodu osobowego?
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, w przypadku leasingu operacyjnego samochodu osobowego przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego od opłaty wstępnej i rat leasingowych przez cały okres trwania umowy leasingu operacyjnego na podstawie art. 3 ust. 6 w zw. z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym w zw. z art. 8 ust. 1 oraz art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jeżeli samochód osobowy zostanie przeznaczony wyłącznie na wynajem przez okres co najmniej 6 miesięcy, a po upływie tego okresu będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele bieżącej działalności opodatkowanej VAT i okazjonalny wynajem?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 2 i ust. 9 oraz art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej nabycie (wydanie w ramach leasingu finansowego) samochodu osobowego, w sytuacji gdy samochód ten będzie wyłącznie przedmiotem wynajmu przez okres co najmniej 6 miesięcy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym „w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej, nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 [ustawy o VAT] ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem [ art. 3] ust. 2 [ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym]”.

Art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym „przepis [ art. 3] ust. 1 [ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym] nie dotyczy, przypadków gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy”.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 [ustawy o VAT], rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.” Art. 7 ust. 9 ustawy o VAT stanowi, że przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w [ art. 7] ust. 1 pkt 2 [ustawy o VAT], rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający (...)”.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 [ustawy o VAT], przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...)”.

Art. 3 ust. 1 ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym przewiduje, że w odniesieniu do samochodów osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony istnieje ograniczenie w odliczaniu podatku VAT naliczonego (60% kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie nie więcej jednak niż 6.000 zł). Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 w zw. ust. 9 ustawy o VAT oddanie w leasing finansowy samochodu osobowego na warunkach przedstawionych w stanie faktycznym Wniosku stanowi dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Art. 3 ust. 2 ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym wskazuje sytuacje, w których prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu (oddaniu w leasing finansowy) przysługuje również od samochodów osobowych o masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym pełne prawo do odliczenia przysługuje m.in. w sytuacji gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie samochodów osobowych na podstawie umowy najmu i te samochody są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Art. 86 ust. 1 ustawy o VAT ustanawia ogólną zasadę prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, która stanowi, że prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przysługuje w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku nabycia (wydania w ramach leasingu finansowego) samochodu osobowego który zostanie przez Wnioskodawcę przeznaczony wyłącznie na wynajem przez okres co najmniej 6 miesięcy będzie mu przysługiwało prawo do odliczenie 100% podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej nabycie (wydanie w ramach leasingu finansowego) tego samochodu osobowego.

Potwierdzeniem prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy są m.in.: (i) interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 czerwca 2013 r. nr ILPP1/443-213/13-2/HW, oraz ii) interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 lutego 2013 r. nr ITPP2/443-1335a/12/KT.

Ad. 2

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym w zw. z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zmiana sposobu wykorzystywania samochodu osobowego (będącego własnością Wnioskodawcy lub przedmiotem leasingu finansowego) po okresie 6 miesięcznego wynajmu, na bieżącą działalność opodatkowaną VAT i/lub okazjonalny wynajem, nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy obowiązku dokonywania korekty odliczonego podatku VAT naliczonego przy nabyciu (wydania w ramach umowy leasingu finansowego) tego samochodu osobowego.

Biorąc pod uwagę zasadę wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT zgodnie z którą prawo do odliczenia przysługuje w zakresie w jakim towary (samochody osobowe) będą przeznaczone do wykonywania czynności opodatkowanych, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku VAT (warunek art. 7 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym przewidujący brak ograniczeń w prawie do odliczenia, związany z wynajmem samochodu przez okres co najmniej 6 miesięcy zostanie spełniony).

Potwierdzeniem prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy są m.in.: (i) interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 czerwca 2013 r. nr ILPP1/443-213/13-2/HW oraz ii) interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 4 lutego 2013 r. nr ITPP2/443-1335a/12/KT.

Ad. 3

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, w przypadku leasingu operacyjnego samochodu osobowego przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego od opłaty wstępnej i rat leasingowych przez cały okres trwania umowy leasingu operacyjnego na podstawie art. 3 ust. 6 w zw. z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym w zw. z art. 8 ust. 1 oraz art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jeżeli samochód osobowy zostanie przeznaczony wyłącznie na wynajem przez okres co najmniej 6 miesięcy, a po upływie tego okresu będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele bieżącej działalności opodatkowanej VAT i okazjonalny wynajem.

Art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że „przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 [ustawy o VAT], rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 [ustawy o VAT] (...)”.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym „w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, których mowa w [ art. 3] ust. 1 [ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym], na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł”.

Umowy leasingu operacyjnego są klasyfikowane na gruncie ustawy o VAT jako świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Co do zasady m.in. w przypadku użytkowania samochodów osobowych na podstawie umów leasingu operacyjnego przysługuje ograniczenie w prawie do odliczenia do 60% kwoty podatku od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy udokumentowanych fakturą, jednak kwota ta nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł na jeden samochód. Ograniczenia te dotyczą jednak tylko samochodów które są wymienione w art. 3 ust. 1 ustaw zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym. W tym wypadku podobnie jak w pyt. 1 i 2 zastosowanie znajdzie art. 7 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym, który wyłącza przedmiotowe ograniczenia oraz art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przewidujący prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na zasadach ogólnych.

Oznacza to, że w przypadku samochodów osobowych użytkowanych przez Wnioskodawcę na podstawie leasingu operacyjnego, jeżeli samochód został przeznaczony wyłącznie na wynajem przez okres co najmniej 6 miesięcy, a po upływie tego okresu będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele bieżącej działalności opodatkowanej VAT i okazjonalny wynajem, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego zarówno od opłaty wstępnej jak i od wszystkich rat leasingowych przez cały okres trwania umowy leasingu operacyjnego.

Potwierdzeniem prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy jest m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 5 sierpnia 2013 r. sygn. IPTPP4/443-330/13-4/MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (…).

Natomiast od 1 stycznia 2014 r. art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy obowiązuje w brzmieniu: kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Na mocy art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast art. 1 pkt 12 i pkt 14 ustawy nowelizującej dodano m.in.:

przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,
przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia podatku VAT od zakupu paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia wejścia w życie ww. przepisów, kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

W tym miejscu należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2013 r., mocą art. 10 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz.U. z 2012 r., poz. 1456) w ww. ustawie nowelizującej wprowadzono następujące zmiany:

użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy „31 grudnia 2012 r.” zastępuje się wyrazami „31 grudnia 2013 r.”;
w art. 9 w pkt 2 wyrazy „1 stycznia 2013 r.” zastępuje się wyrazami „1 stycznia 2014 r.”.

Zatem w wyniku wprowadzonych zmian zasady dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, określone w art. 3 ustawy nowelizującej stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r. Natomiast przepisy art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług wchodzą w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 powyższej ustawy stanowi, że przepis ust. 1 nie dotyczy:

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Z kolei, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy – obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. – w przypadku nabycia:

samochodów osobowych;
innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony

– kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W świetle tego przepisu możliwość odliczenia całości podatku od nabycia występuje w przypadku, gdy dopuszczalna masa całkowita pojazdu samochodowego przekracza 3,5 tony.

Od tej zasady występuje szereg wyjątków, wymienionych w art. 86a ust. 2 ustawy, który stanowi, że przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdów specjalnych – jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym wynika, że jest to pojazd specjalny;
pojazdów samochodowych innych niż wymienione w pkt 1–5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
1. 1 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,
2. 2 – jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,
3. 3 lub więcej – jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg;

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Jak stanowi art. 86a ust. 3 ustawy – obowiązujący od 1 stycznia 2014 r. – przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy odsprzedaż, lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

Stosownie do art. 86a ust. 8 ustawy – obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. – w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku samochodów osobowych lub innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadku, gdy odsprzedaż, lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika.

Rozpatrując kwestię odprzedaży lub oddania w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze należy zauważyć, że ustawodawca w stanie prawnym obowiązującym zarówno do dnia 31 grudnia 2013 r. jak i od dnia 1 stycznia 2014 r., wiąże konkretne samochody osobowe – w przypadku, których przysługuje odliczenie podatku naliczonego – z ich odprzedażą lub najmem, dzierżawą, leasingiem lub inną umową o podobnym charakterze. W konsekwencji nie ma znaczenia, że podatnik prowadzi działalność w przedmiocie handlu samochodami, czy wynajmu samochodów. Istotne jest to, że ustawodawca koncentruje się na przedmiocie, a nie podmiocie. Zatem na prawo do odliczenia na ww. zasadach nie mają wpływu zapisy zawarte w umowie spółki i w KRS dotyczące przedmiotu działalności.

Z literalnego brzmienia przepisu art. 86a ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika bowiem, iż koniecznym warunkiem jego zastosowania jest oddanie w odpłatne używanie tego samochodu w ramach działalności polegającej m.in. na jego wynajmie.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. handel samochodami oraz wynajem samochodów osobowych. Samochody osobowe, które będą przedmiotem wynajmu będą przez Wnioskodawcę nabywane na własność lub użytkowane na podstawie umów leasingu finansowego lub użytkowane na podstawie umów leasingu operacyjnego. W przypadku umów leasingu finansowego, umowy te będą zawierały postanowienia, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tymi umowami lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione na Wnioskodawcę. Ponadto zgodnie z przepisami o podatku dochodowym odpisów amortyzacyjnych w związku z tymi umowami będzie dokonywał Wnioskodawca.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji gdy – jak wskazano we wniosku – ww. samochód osobowy zostanie oddany przez Wnioskodawcę, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w zakresie wynajmu samochodów, w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu przez okres co najmniej 6 miesięcy, to zgodnie z art. 86a ust. 3 ustawy o VAT (obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) – Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie samochodu osobowego w okresie, w którym użytkowany samochód jest przeznaczony wyłącznie na wynajem, o ile nie zachodzą okoliczności wyłączające to prawo, wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto Zainteresowany zachowa prawo do pełnego odliczenia podatku VAT, gdy po upływie 6 miesięcy, podczas których zakupiony samochód będzie przeznaczony wyłącznie do ww. celu, przeznaczy go nie tylko do oddania w odpłatne używanie, ale również dla potrzeb Spółki, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług lub wyłącznie dla potrzeb Spółki, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy zauważyć, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. nie ma znaczenia na jak długi okres samochód przeznaczony na wynajem w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej zostaje po raz pierwszy wynajęty. Z treści przywołanego wcześniej przepisu art. 86a ust. 3 ustawy wynika bowiem jednoznacznie, że przepis ust. 1 tego artykułu nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika. Przepis ten nie zawiera wymogu aby te samochody (pojazdy) były przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, jak miało to miejsce w regulującym ww. kwestię, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że zmiana sposobu wykorzystywania samochodu osobowego (będącego własnością Wnioskodawcy), po okresie co najmniej 6 miesięcznego wynajmu, na bieżącą działalność opodatkowaną VAT i/lub okazjonalny wynajem, nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy obowiązku dokonywania korekty odliczonego podatku VAT naliczonego przy nabyciu tego samochodu.

W niniejszej sprawie należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy, w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty – art. 7 ust. 9 ustawy.

Dostawą towarów jest więc wydanie towaru w ramach tylko takiej umowy leasingu (najmu, dzierżawy), w której określono, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z zapłatą ostatniej raty prawo własności rzeczy zostanie przeniesione na korzystającego, a w wyniku takiej umowy zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający (tzw. leasing finansowy).

W świetle wyżej powołanych przepisów wydanie towarów w ramach umowy leasingu finansowego należy uznać za dostawę towarów. Skoro z punktu widzenia leasingodawcy wydanie towaru na podstawie umowy leasingu finansowego stanowi u leasingodawcy dostawę towaru to u leasingobiorcy należy ją traktować jako nabycie towaru.

W rezultacie wyżej wskazane zasady dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego jak również braku obowiązku dokonywania korekty podatku naliczonego – dotyczą także przypadku, gdy przedmiotem najmu jest samochód, którym Wnioskodawca dysponuje (rozporządza jak właściciel), zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 7 ust. 9 ustawy.

W myśl natomiast art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Umowa leasingu operacyjnego, w świetle wyżej powołanych przepisów, stanowi usługę. Leasingobiorca (Wnioskodawca) otrzymując faktury VAT dokumentujące czynność leasingu operacyjnego, nabywa prawo do korzystania z tego samochodu (usługę), a nie prawo własności (towar). Tym samym każdorazowo Zainteresowany jest uprawniony do określenia wysokości podatku naliczonego.

Jeżeli zatem Wnioskodawca – jako usługobiorca – zawrze umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem będzie samochód osobowy, a następnie samochód ten przeznaczy wyłącznie do wykorzystania na wynajem, Zainteresowanemu będzie przysługiwało (o ile nie zaistnieją przesłanki negatywne określone w art. 88 ustawy) pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących płatności z tytułu zawartej umowy leasingowej.

Z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b w związku z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej wynika, że użytkowany w oparciu o umowę leasingu operacyjnego samochód osobowy, od którego przysługuje 100% odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych winien być przeznaczony przez podatnika wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy. Zatem, przez ten okres podatnik musi przeznaczyć ten pojazd wyłącznie na ten cel, zaś po okresie nie krótszym niż 6 miesięcy może przeznaczyć go oprócz najmu również na cele prowadzonej działalności opodatkowanej VAT. W tak przedstawionej sytuacji podatnikowi będzie nadal przysługiwało 100% prawo do odliczenia podatku od rat leasingowych i innych płatności wynikających z zawartej umowy, do końca trwania umowy leasingu.

Jak wynika z pytania nr 3 samochód osobowy zostanie przeznaczony wyłącznie na wynajem przez okres co najmniej 6 miesięcy, a po upływie tego okresu będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele bieżącej działalności opodatkowanej VAT i okazjonalny wynajem. Tym samym w przedmiotowej sprawie – w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. – spełnione są warunki do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego od opłaty wstępnej i rat leasingowych przez cały okres trwania umowy leasingu operacyjnego na podstawie art. 3 ust. 6 w zw. z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy o transporcie drogowym.

Jak już wyżej wskazano, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. nie ma znaczenia na jak długi okres samochód przeznaczony na wynajem w ramach prowadzonej w tym zakresie działalności gospodarczej zostaje po raz pierwszy wynajęty. Z treści przywołanego wcześniej przepisu art. 86a ust. 3 ustawy wynika bowiem jednoznacznie, że przepis ust. 1 tego artykułu nie dotyczy przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze stanowi przedmiot działalności podatnika. Przepis ten nie zawiera wymogu aby te samochody (pojazdy) były przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, jak miało to miejsce w regulującym ww. kwestię, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie – w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. – spełnione zostaną warunki do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego od opłaty wstępnej i rat leasingowych przez cały okres trwania umowy leasingu operacyjnego na podstawie art. 86a ust. 3 w związku z art. 86a ust. 8 ustawy – w przypadku, gdy po okresie wynajmu samochód będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele bieżącej działalności opodatkowanej VAT i okazjonalny wynajem.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Zauważa się, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin